Astmatik olgularda inhaler steroid tedavisine eklenen zafirlukastın semptomlar, bronş hiperreaktivitesi, serum eozinofilik katyonik protein ve total antioksidan kapasite düzeyine etkileri

ÖZET Ocak 1999-Mayıs 1999 tarihleri arasında Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Polikliniğine başvuran ve uluslarası astım konsensüs raporuna göre hafif veya orta persistan astım tanısı alan, yeni tanı konmuş yada en az 1 yıldır ilaç kullanmayan yada yalnızca inhaler beta-2 kullanan 100 olgudan, 4-6 hafta 400 ug/gün budesonid tedavisine karşın en az haftada bir semptomu olan 21 olgu çalışmaya alınmıştır. Random olarak iki gruba ayrılan olgularda bir gruba budesonid yanında 6 hafta 40 mg/gün zafirlukast (Grup 2,n=l 1), diğer gruba ise plasebo eklenmiştir (Grup l,n=10) Yaş ortalaması 29,04 ± 8,9 olan 8'i erkek 21 hastaya metakolinle bronş provokasyon testi yapılıp serum ECP düzeyleri bakılmıştır. Budesonid kullanım sonrasında her hastaya bronkoprovokasyon testi ve serum ECP düzeyleri ile beraber serum TAK düzeyleri de incelenmiştir. 6 haftalık zafirlukast yada plasebo tedavisi sonrasında bu testler tekrarlanmıştır. Zafirlukast sonrası 11 olgudan 3'ü haftada en az bir kez semptom tarif ederken, plasebo eklenen grupta 10 olgunun 8'i semptomatik olarak saptanmıştır, semptom açısından karşılaştırıldıklarında aralarındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p=0,016). Başlangıç PD20 değerleri 1. grupta 0,77 ± 0,75 mg/dl iken 2. Grupta 0,22 ±0,19 mg/dl idi. İkinci grupta zafirlukast sonrası 0,4953± 0,4971 mg/dl bulunan PD20 değerleri birinci gruba oranla anlamlı derecede yükselme göstermiştir (p=0,022). Başlangıçta her iki grup arasında serum TAK ve ECP değerleri açısından anlamlı fark yok iken tedavi sonrasında da başlangıç değerlerine göre anlamlı fark saptanmamıştır. Budesonid tedavisine eklenen zaftriukastın semptom ve bronş hiperreaktivitesine olumlu etkileri olduğunu ve inhaler steroid tedavisine rağmen semptomları devam eden hastalarda tedaviye zafirlukastın eklenmesinin, steroid dozunu arttırmaya iyi bir alternatif olabileceği düşünülmüştür. SUMMARY Patients with mild or modarete persistent asthma diagnased by using the international asthma consensus report, were recruited from the Division of Respiratory Disease Outpatient Clinic of the Cerrahpaşa Medical Faculty between January 1999 and May 1999. 100 patients with new diagnosis of asthma or no history of medication or only inhaled P2 use over the preceding one year and 21 patients with at least one symptom in one week under 400 ug/day budesonide treatment for 4-6 weeks were enrolled onto the study..The patients were randomly divided into two groups. Group 2 (n=ll) received budesonide and zafirlukast 40 mg/day for six weeks. Group 1 (n=10) received budesonide and placebo. 21 patients, 8 male and 18 female, with a median age of 29,04 ± 8,9 initially had methacholine induced bronchoprovocation tests done and serum ECP levels measured. After budesonide treatment, bronchoprovocation tests, serum ECP and in addition serum TAK measurements were done. After six weeks use of zafirlukast or placebo, the same tests were repeated. Of the 11 patients taking zafirlukast, 3 had at least one symptom in one week whereas of the 10 patients given placebo, 8 were symptomatic (p=0,016). Basaline PD20 levels of group 1 and 2 were 0,77 ± 0,75 mg/dl and 0,22 ± 0,19 mg/dl respectively. The increase in PD20 level to 0,4953 ± 0,4971 mg/dl of group 1 after zafirlukast treatment was found statistically significant in comparisan to group 1 (p< 0,05). Initially there was no statistically significant difference of the serum TAK and ECP levels of group 1 and 2. No statistically significant difference was detected at the end of the treatment. It is thought that zafirlukast added to budesonide provides positive results in symptom control and bronchial hyperreactivity. Therefore in symptomatic patients using inhaler steroids, zafirlukast may be a good alternative to reduce the steroid doses. 63 72