Kronik periodontitisli hastalarda mekanik tedavinin beta-glukan ile desteklenmesinin klinik, mikrobiyolojik ve biyokimyasal olarak değerlendirilmesi

Tezin Adı: Kronik Periodontitisli Hastalarda Mekanik Tedavinin Beta-glukan ile Desteklenmesinin Klinik, Mikrobiyolojik ve Biyokimyasal Olarak DeğerlendirilmesiÖZETÇalışmamızda kronik periodontitisli (K.P.) hastalarda diş yüzeyi temizliği ve kök yüzeyi düzleştirmesi (S.R.P.) ve yardımcı olarak sistemik beta-glukan (β-glukan) kullanımının klinik parametreler, mikroflora ve doku iyileşmesi üzerindeki etkileri incelendi. Her yarım çenede sondalanabilir cep derinliği (S.C.D.) ≥5 mm ve gingival indeks (G.İ.) ≥2 olan en az 3 adet tek köklü dişi bulunan 20 K.P.’li hasta 2 gruba ayrıldı. Birinci gruba S.R.P., 2. gruba S.R.P. + β-glukan uygulandı. Sıfırıncı ve 91. günlerde plak indeks (P.İ.), G.İ., sondalamada kanama (S.K.), S.C.D., rölatif ataşman seviyesi (R.A.S.) ölçüldü. S.C.D.≥5 mm ve G.İ.≥2 olan tek köklü dişlerden 0., 14., ve 91. günde dişeti oluğu sıvısı (D.O.S.) örnekleri elde edildi. Yine benzer bölgelerden 0. ve 91. günde subgingival mikrobiyolojik örnekler elde edilerek kültür yöntemiyle incelendi. Periodontal açıdan sağlıklı 10 bireyden de D.O.S. örnekleri elde edildi. D.O.S. transforming growth factor-beta1 (T.G.F-β.1) seviyesi biyokimyasal yöntemle araştırıldı. Tedavi sonrasında her iki grupta da tüm klinik indekslerde ve mikrobiyolojik değerlerde anlamlı değişimler gözlenirken, D.O.S. T.G.F-β.1 seviyesindeki değişim sadece 2. grupta anlamlı bulundu (p0.05). Elde edilen bulgular, K.P.’li hastalarda β-glukan kullanımının S.R.P.’ye ilave bir etkisinin olmadığını gösterdi. Ancak 2. grupta D.O.S. T.G.F-β.1 seviyesindeki artışın anlamlı olması, kullanılan sistemik β-glukanın doku iyileşme potansiyelini arttırabileceği fikrini destekler niteliktedir.Clinical, Microbiological and Biochemical Evaluation of Beta-glucan Usage Adjunctive to Initial Periodontal Therapy in Chronic Periodontitis Patients.SUMMARYThis study investigated the effects of scaling and root planing (S.R.P.) with and without adjunctive use of beta-glucan (β-glucan) on clinical, microbiological and biochemical parameters in patients with chronic periodontitis (C.P.). A total of 20 C.P. patients having probing pocket depth (P.P.D.) ≥5 mm, gingival index (G.I.) ≥2 in at least 3 single rooted teeth at each quadrant were divided into 2 groups: the first group received S.R.P., and the second group received S.R.P. + β-glucan. Plaque index (P.I.), G.I., P.P.D., relative attachment level (R.A.L.) were measured at 0. and 91. days. Gingival crevicular fluid (G.C.F.) samples were collected from selected periodontal sites of patients at 0., 14., 91. days and from healthy sites of 10 periodontally healthy individuals. Subgingival microbial samples were collected at 0. and 91. days and evaluated by culture method. T.G.F-β.1 levels in G.C.F were investigated by biochemical methods. Clinical and microbiological evaluation revealed statistically significant improvements in all clinical parameters of both groups. Changes in G.C.F. T.G.F-β.1 levels were significantly different only in group 2 (p0.05). Our results indicate that adjunctive β-glucan usage did not provide any additional effect to S.R.P alone in C.P. patients, but the significance in the increase of G.C.F. T.G.F-β.1 level supported the view that β-glucan may augment periodontal healing potential.