Θεωρία παιγνίων και δημόσια διαφθορά

Η θεωρία παιγνίων είναι διαδεδομένη στην οικονομία. Έχοντας, εδώ και πολύ καιρό εισβάλει στις βιομηχανικές οργανώσεις, το μοντέλο της θεωρίας παιγνίων είναι πλέον ένας κοινός τόπος σε διεθνή, μακροοικονομικά και δημόσια χρηματοοικονομικά, και συγκεντρώνει την ιστορία ανάπτυξης και την οικονομική ιστορία. Πολλοί μοντελιστές χρησιμοποιούν τη θεωρία παιγνίων διότι τους επιτρέπει να σκέφτονται σαν οικονομολόγοι, όταν η θεωρία της τιμής δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Τα μοντέλα της θεωρίας παιγνίων, δηλαδή, επιτρέπουν στους οικονομολόγους να μελετούν τις επιπτώσεις του ορθολογισμού, της ιδιοτέλειας και της ισορροπίας τόσο στις αγορές αλληλεπιδράσεων που μοντελοποιούνται/προσομοιώνονται ως παίγνια (όπου οι μικροί αριθμοί, οι κρυφές πληροφορίες, οι κρυφές ενέργειες ή οι ελλιπείς συμβάσεις είναι παρούσες) όσο και στις μη εμπορικές αλληλεπιδράσεις (όπως ανάμεσα σε έναν ρυθμιστή και μια επιχείρηση, σε ένα αφεντικό και έναν εργαζόμενο, και ούτω ο καθεξής). Πολλοί οικονομολόγοι φαίνεται να εκτιμούν ότι η θεωρία παιγνίων μπορεί να συμπληρώσει τη θεωρία της τιμής με αυτόν τον τρόπο, αλλά παρ 'όλα αυτά τη βρίσκουν περισσότερο ως ένα εμπόδιο εισόδου παρά ως ένα χρήσιμο εργαλείο (Gibbons, 2009).
Game theory is prevalent in the economy. Having, long ago invaded in the industry organizations, the model of game theory is now a commonplace in international macroeconomic and public finance, and brings the story development and economic history. Many modelers use game theory because it allows them to think like economists, when the theory of value cannot be applicable. The models of game theory, that is, allow economists to study the effects of rationalism, self-interest and balance in the markets’ interactions which are modeled/simulated as games (where the small numbers, the hidden information, hidden actions or incomplete contracts present) and in the non-commercial interactions (such as these between a controller and a business, a boss and an employee, and so on). Many economists seem to believe that game theory can complement the theory of value in this way, but nevertheless felt it more as a barrier to entry than as a useful tool (Gibbons, 2009).