6-latki w szkole. Rozwój i wspomaganie rozwoju

Istnieją co najmniej dwa ważne powody, dla których ta książka powinna była powstać. Pierwszy stanowi potrzeba przybliżenia, uwypuklenia i przełożenia na język czynów – sformułowanej w początkach ubiegłego stulecia – idei związków między prawidłowościami rozwoju a nauczaniem. Wyartykułował ją Lew S. Wygotski, niedoceniony przez współczesnych, „odkrywany” w ostatnich dekadach przez psychologów z uniwersytetów Europy Zachodniej i USA. W Polsce znalazł przed laty kontynuatora i propagatora w osobie Anny I. Brzezińskiej. Rządowa propozycja obniżenia wieku rozpoczynania nauki szkolnej wywołała dyskusję społeczną, niepozbawioną emocji i obaw. W środowisku akademickim stanowiła czynnik mobilizujący do podjęcia refleksji teoretycznej oraz badań empirycznych w dwóch obszarach: specyfiki wspomagania rozwoju oraz edukacji i pomocy w przypadku dzieci 6-letnich. Owocem tych wysiłków jest książka będąca pierwszym w Polsce całościowym opracowaniem istotnych zagadnień psychologicznych, ujętych w dwóch planach: teorii i praktyki. Trudno znaleźć sposób przekazu wiedzy pozbawiony z jednej strony hermetyczności, z drugiej – banalności. Autorom tomu udało się to bardzo dobrze. Równie udane jest zrównoważenie między prezentacją współczesnej wiedzy a możliwością jej przełożenia na język konkretnych zadań, pozbawionych jednakowoż spłyconych recept. Ważne jest, by książka dotarła do szerokiego grona nauczycieli i kandydatów do tej roli, rozwiewając mity (w znaczeniu fałszywej wiedzy) o jednostronnie ujmowanej w przeszłości dojrzałości dziecka do podjęcia nauki w szkole.