Εθνοχορολογική Μελέτη στη Μουσικοχορευτική Παράδοση του Πραστού Αρκαδίας

Ο ελληνικός παραδοσιακός χορός αποτελεί αναπόσπαστο φαινόμενο όλων των κοινωνιών και δίνει ταυτότητα στον κάθε τόπο σε συνδυασμό με τα ήθη και τα έθιμά του. Το ίδιο συμβαίνει και στο χωριό του Πραστού Αρκαδίας όπου η χορευτική του παράδοση συνοδεύει τους κατοίκους του στο πέρασμα των χρόνων μέχρι σήμερα. Στην πορεία του χρόνου, χωρίς άλλο, οι χορευτικές αυτές παραδόσεις μετασχηματίζονται ανάλογα με τις εκάστοτε κοινωνικο-πολιτισμικές και άλλες συνθήκες γνωρίζοντας ποικίλες υπάρξεις. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη του μετασχηματισμού της μουσικοχορευτικής παράδοσης του Πραστού Αρκαδίας κατά το χρονικό διάστημα 1940-2020 στο πλαίσιο της «πρώτης» και «δεύτερης» ύπαρξης του χορού. Για τον σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε εθνογραφική έρευνα. Για τη συλλογή των δεδομένων έγινε χρήση πρωτογενών και δευτερογενών πηγών. Για την καταγραφή και την ανάλυση των χορών χρησιμοποιήθηκε το σημειογραφικό σύστημα Labanotation και η δομικό-μορφολογική μέθοδος, ενώ η ερμηνεία των δεδομένων στηρίχθηκε στο μοντέλο της «πρώτης» και «δεύτερης» ύπαρξης του χορού. Από την ανάλυση των δεδομένων, αναδείχθηκαν δύο περίοδοι, η 1η (1940-1965) και η 2η (1965-2020), οι οποίες αντιστοιχούν στην «πρώτη» και «δεύτερη» ύπαρξη του χορού. Το χρονικό ορόσημο των δύο περιόδων τοποθετείται το 1965 λόγω των μετακινήσεων των κατοίκων προς άλλα πεδινά μέρη και της σταδιακής πλήρους ερήμωσης του χωριού, αλλά και λόγω των έντονων επιρροών που δέχθηκε από εκεί και μετά ο χορός. Όσον αφορά το χορευτικό ρεπερτόριο του Πραστού και, συγκεκριμένα, τους χορούς Καλαματιανό, Συρτό, Τσάμικο, Τρίο και Τσακώνικο, διαπιστώθηκε ότι παρουσιάζονται μετασχηματισμοί των χορευτικών τους μορφών στο πλαίσιο της «δεύτερης» ύπαρξης κυρίως σε ότι αφορά το χορευτικό τους ύφος. Greek traditional dance is an integral phenomenon of all societies and gives identity to each place in combination with its customs and manners. The same thing happens in the village of Prastos in Arcadia, where its dancing tradition accompanies its inhabitants over the years until today. In the course of time, without any other, these dance traditions are transformed depending on the socio-cultural and other conditions, knowing various existences. The aim of this paper is the study of the transformation of the music-dance tradition of Prastos Arcadia during the period 1940-2020 in the context of the "first" and "second" existence of the dance. For this aim, an ethnographic dance research was carried out. Primary and secondary sources were used to collect the data. The Labanotation notation system and the structural-morphological method were used to record and analyze the dances, while the interpretation of the data was based on the model of the "first" and "second" existence of the dance. From the analysis of the data, two periods emerged, the 1st (1940-1965) and the 2nd (1965-2020), which correspond to the "first" and "second" existence of the dance. The landmark of the two periods is placed in 1965 due to the movements of the inhabitants to other lowland places and the gradual complete desolation of the village, but also due to the intense influences that the dance received from then on. Regarding the dance repertoire of Prastos and, specifically, the Kalamatiano, Syrto, Tsamiko, Trio and Tsakoniko dances, it was found that transformations of their dance forms are presented in the context of the "second" existence, mainly in terms of their dance style.