Επίδραση ενός προγράμματος δυναμικής σταθεροποίησης στη δυναμική ισορροπία και αλτική ικανότητα νεαρών αθλητών

Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της πιθανής επίδρασης ενός προγράμματος δυναμικής σταθεροποίησης στην ισορροπία και αλτική ικανότητα νεαρών αθλητών καλαθοσφαίρισης. Εννέα προέφηβοι αθλητές καλαθοσφαίρισης (ηλικίας 12.1±0.7 ετών, μάζας 52.4±17.9 κιλών, αναστήματος 158.1±10.1 εκατοστών) με προπονητική εμπειρία 3.3±1.4 ετών ακολούθησαν ένα πρόγραμμα παρέμβασης δυναμικής σταθεροποίησης διάρκειας 8 εβδομάδων, συχνότητας δύο φορές/εβδ και διάρκειας 20 λεπτών/συνεδρία. Η παρέμβαση διεξάγονταν πριν το κύριο μέρος της τυπικής προπόνησης καλαθοσφαίρισης και μετά από μια τυποποιημένη προθέρμανση, ενώ μεταξύ των συνεδριών παρεμβάλλονταν διάστημα 48 ωρών προκειμένου να εξασφαλιστεί πλήρη αποκατάσταση των συμμετεχόντων. Η παρέμβαση αποτελούνταν από ασκήσεις στατικών και δυναμικών στηρίξεων χωρίς αλλά και με περιορισμό της όρασης καθώς και από αλτικές ασκήσεις, ενώ βασίστηκε σε προοδευτική αύξηση της δυσκολίας μεταξύ των 4 πρώτων και 4 επόμενων εβδομάδων της παρέμβασης σε σχέση με τις απαιτήσεις για έλεγχο της όρθιας στάσης σώματος, της κατεύθυνσης μετατόπισης και της ταχύτητας εκτέλεσης των ασκήσεων. Πριν (ΑΡΧ) και µετά (ΤΕΛ) την παρέμβαση αξιολογήθηκαν με τυχαιοποιημένη σειρά: α) η ικανότητα στατικής ισορροπίας με τις δοκιμασίες της διποδικής και μονοποδικής στήριξης για αμφότερα τα κάτω άκρα με 2 προσπάθειες ανά συνθήκη στήριξης και σε 2 συνθήκες οπτικής πληροφορίας (ανοικτά (ΑΜ) - κλειστά μάτια (ΚΜ)) και διάρκειας δοκιμασίας 20 και 15 δευτερολέπτων αντίστοιχα, β) η ικανότητα δυναμικής ισορροπίας με τη δοκιμασία των πρόσθιων ορίων σταθερότητας, και γ) η κατακόρυφη αλτική ικανότητα με τις δοκιμασίες αλμάτων τύπου CMJ και SJ. Για όλες τις δοκιμασίες χρησιμοποιήθηκε προσαρμοσμένη μονοαξονική πλατφόρμα ισορροπίας (Wii Biovision, Fs=1000 HZ) για την καταγραφή των δεδομένων του Κέντρου Πίεσης (ΚΠ) και της κατακόρυφης δύναμης. Η απόδοση στη στατική ισορροπία προσδιορίστηκε από τις παραμέτρους: α) του μήκους μετατόπισης του ΚΠ (εκ), β) της περιοχής ταλάντευσης του ΚΠ (εκ2 ) και, γ-δ) του εύρους ταλάντευσης του ΚΠ στην πρόσθιο-οπίσθια και έσω-έξω πλάγια κατεύθυνση (εκ), ενώ η απόδοση στη δυναμική ισορροπία προσδιορίστηκε από τη ii διαφορά μεταξύ του πρόσθιου ορίου της πλατφόρμας ισορροπίας και της τελικής πιο πρόσθιας μετατόπισης του ΚΠ του δοκιμαζόμενου (εκ). Η κατακόρυφη αλτική απόδοση καθορίστηκε από επιλεγμένες χρονικές, δυναμικές και παράγωγες παραμέτρους της φάσης ώθησης. Η στατιστική ανάλυση βασίστηκε σε έλεγχο t εξαρτημένων δειγμάτων για πιθανές διαφορές λόγω της παρέμβασης (ΑΡΧ εν. ΤΕΛ μέτρησης), της συνθήκης όρασης (ΑΜ εν. ΚΜ) και του άκρου στήριξης (Αριστερό εν. Δεξί) στις προαναφερόμενες εξαρτημένες παραμέτρους (a = 0.05). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μετά την παρέμβαση υπήρξε σημαντική (p0.05) επιδείνωση σε όλες τις παραμέτρους του ΚΠ, με εξαίρεση τη μη στατιστικά σημαντική (p>0.05) βελτίωση της περιοχής ταλάντευσης και του εύρους της πρόσθιο-οπίσθιας και πλάγιας ταλάντευσης του ΚΠ μόνο για το δεξί κάτω άκρο με ΚΜ. Επιπλέον, βρέθηκε ότι ο περιορισμός της όρασης είχε αρνητική επίδραση ανεξαρτήτως της παρέμβασης με εξαίρεση την σημαντική (p0.05), ενώ στην απόδοση της αλτικής ικανότητας αυξήθηκαν σημαντικά (p0.05) deterioration in all the examined CoP parameters, with the exception of the non-statistically significant (p>0.05) improvement in the area and range of anteroposterior and mediolateral CoP sway, only for the right lower limb with eyes closed. In addition, it was found that restriction of vision had a negative effect regardless of the intervention, except for a significant (p0.05), while vertical jumping ability performance showed a significant (p