Kort literatuuronderzoek stand van zaken Lure&Kill

Sinds 1967 wordt in Nederland onderzoek gedaan naar de mogelijke rol van het gebruik van seksferomonen in de geïntegreerde bestrijding van schadelijke insecten in de land- en tuinbouw. Seksferomoonvallen worden al vele jaren op grote schaal in de praktijk toegepast als een gemakkelijke en betrouwbare techniek om de aanwezigheid van deze insecten vast te stellen. Naast de mogelijkheid om insecten waar te nemen zijn in de loop der tijd diverse methoden ontwikkeld waarbij seksferomonen worden toegepast als een directe bestrijdingstechniek. De meest voor de hand liggende methode is het wegvangen van grote aantallen insecten m.b.v. grote aantallen feromoonvallen. Een andere methode, de zogenaamde verstoringstechniek is gebaseerd op het principe dat mannetjesinsecten de vrouwtjes niet meer kunnen opsporen wanneer het kunstmatige seksferomoon in hoge concentraties in de leefatmosfeer aanwezig is. Een tweede vorm van verstoring is om veel puntbronnen met een lage dosering kunstmatig seksferomoon aan te brengen zodat de mannetjes op de verkeerde poot worden gezet. Een techniek waarbij de lokkende werking van het seksferomoon gecombineerd wordt met de dodende werking van een insecticide is de zgn. 'Lure&Kill' (NL: Lokken en doden) techniek. Het grote voordeel van deze techniek is dat de insecten naar het insecticide worden gebracht i.p.v. het insecticide naar het insect zoals bij een gangbare bespuiting. Daardoor kan van veel minder insecticide gebruik gemaakt worden en worden zowel de toepasser als het gewas niet blootgesteld aan drift. Bovendien wordt nevenwerking op nuttige organismen geminimaliseerd omdat seksferomonen dermate soortspecifiek zijn dat buiten het doelinsect geen andere insectensoorten worden beïnvloed.