Back to Search Start Over

Higher education, researcher number, research assistant problems and suggestions to their solutions

Authors :
Mustafa Sabri Gök
Source :
Volume: 5, Issue: 2 57-64, Yükseköğretim Dergisi
Publication Year :
2015
Publisher :
Turkish Academy of Sciences, 2015.

Abstract

In our country, the rapid increase in the number of universities and students in higher education, started in 1990s doubled the total number in last 10 years. As of 2015, the number of universities and students has reached 193 (including some private vocational schools) and 6 million (including open education faculty and distance learning), respectively. However, as the ratio of the graduate students to undergraduate students being only 11% our country is still far behind developed countries. While some developed countries achieved the goal in terms of number of researchers many years ago such as Finland, South Korea, Germany, Spain, France, Italy, the total number of researchers is 5,933 (2,407-11,000) per million people (TÜBİTAK, 2010), in our country this number is 1,688 (Çetinsaya, 2014). Similarly, countries with a degree of sophistication in terms of the average number of researchers in these countries is 87 (38-162) per ten thousand employees, while 70 in OECD countries, this number is 33 in Turkey (TÜBİTAK, 2010). In Turkey, the number of students per faculty member is 51 (Özer, 2011; YÖK, 2015) and 16 in OECD countries (URAP, 2015). The number of researchers planned as Turkey Vision 2023 is 300 thousand (Çetiner, 2012, Çetinsaya, 2014). To this aim, special precautions in increasing the number of graduate students in particular PhD are strongly needed. Because the number of students completing their PhDs is only around 5,000 per year (to achieve 2023 vision target 20,000 per year is needed starting today); according to the latest data in 2012-2013 education year the ratio of number of PhDs to the number of PhD students was 7.5% and to newely registered ones was 33.5% (YÖK, 2015). The similar ratios are observed in other years checked for.<br />Ülkemizde 1990'larda başlayan üniversite ve yükseköğretim öğrenci sayısındaki hızlı artış özellikle son 10 yılda önceki sayısını katlamış; 2015 yılı itibariyle 193 üniversite (bazı Vakıf Meslek Yüksekokulları dahil) (YÖK, 2015), 6 milyonun üzerinde (AÖF ve uzaktan eğitim dahil) toplam öğrenci sayısına ulaşmıştır (ÖSYM, 2015). Ancak, lisansüstü öğrenci sayısının yükseköğretimdeki toplam lisans öğrenci sayısı içindeki oranı itibariyle (%11.6) (YÖK, 2015) ülkemiz hâlen gelişmiş ülkelerin oldukça gerisindedir. Araştırmacı sayısı bakımından hedefe yıllar önce ulaşmış Finlandiya, Güney Kore, Almanya, İspanya, Fransa, İtalya gibi bazı gelişmiş ülkelerin toplam araştırmacı sayısı ortalaması milyon nüfus başına 5.933 (2.407-11.000) iken (TÜBİTAK, 2010), ülkemizde bu sayı 1.688'dir (Çetinsaya, 2014). Yine, ülkelerin gelişmişliği açısından bir ölçüt olan, on bin çalışan başına düşen araştırmacı sayısı bu ülkelerde ortalama 87 (38-162), OECD ülkelerinde 70 iken, ülkemizde 33'tür (TÜBİTAK, 2010). Türkiye'deki üniversitelerde öğretim üyesi başına düşen öğrenci sayısı 51 (Özer, 2011; YÖK, 2015), OECD ülkelerinde 16'dır (URAP, 2015). Türkiye 2023 Vizyon hedefi olarak planlanan araştırmacı sayısı da 300 bindir (Çetiner, 2012; Çetinsaya, 2014). Bu amaca yönelik olarak lisansüstü öğrenci sayısının, özellikle de doktora öğrenci sayısının artırılmasına yönelik önlemlerin alınmasına şiddetle ihtiyaç duyulmaktadır. Zira ülkemizde yıllık doktoralı mezun sayısı ancak 5 bin dolayında (2023 vizyon hedefi için kalan sürede ihtiyaç duyulan yıllık 20 bin); ulaşılabilen son veri yılı itibariyle 2012-2013 eğitim-öğretim yılı doktoralı mezun sayısının toplam doktora öğrenci sayısına oranı %7.5'ta, doktoraya yıllık yeni kayıt sayısına oranı %33.5'ta seyretmiştir (YÖK, 2015). Bu oranların incelenen diğer yıllarda da benzer olduğu görülmektedir.

Details

ISSN :
21467978 and 2146796X
Volume :
5
Database :
OpenAIRE
Journal :
Yuksekogretim Dergisi
Accession number :
edsair.doi.dedup.....a71b7aa716140cd9879d353b40d5ad94
Full Text :
https://doi.org/10.2399/yod.15.009