Use of the posturography in balance system evaluation in occupational medicine

The posturography test allows assessment of the entire function of balance system and quantitative, device-based verification of the clinical Romberg test. Therefore, the aim of this study is assessment of usefulness of posturography as primary test for balance disorders in occupational medicine.The study is cross-sectional, analyzing anonymous results of 1030 patients reporting dizziness and balance disorders. Based on symptoms, clinical examination and videonystagmography patients were classified into subgroups: benign paroxysmal positional vertigo (BPPV [N = 130]), non compensated (NS [N = 82]) and compensated (S [N = 174]) peripheral vestibular, bilateral vestibular (BV [N = 63]), Ménière's disease (MD [N = 53]), central dizziness (central [N = 293]), migraine (migr. [N = 132]), psychogenic dizziness (psychog. [N = 232]), Persistent postural-perceptual dizziness (PPPD [N = 150]). Besides, 129 healthy people were included in the study.Ninety nine percent of abnormal static posturography (SP) and 94% of abnormal dynamic posturography (PD) results were found in diseased patients. Normal results were found both in healthy group (59% PS, 67% PD) and in diseased group (24% PS, 31% PD). Static posturography's abnormal results were more frequent in NS, BV and PPPD patients. In PD the differences were visible in the central, psychog. and PPPD subgroups. In NS subgroup the high negative predictive values of static and dynamic tests (82-87%) were calculated in relation to caloric test.Static tests are the basic test used in examinations of employees for occupational medicine purposes. Posturography is a quantitative record of sways in relation to normative values. Abnormal posturography results most likely indicate the presence of pathologies of the balance system, including psychofunctional disorders. Normal posturography results do not indicate the lack of pathology of balance system what should be included in the work ability assessment. Med Pr. 2022;73(2):143-50.Badanie posturografii umożliwia ocenę czynności układu równowagi jako całości i ilościową, aparaturową weryfikację klinicznej próby Romberga. Dlatego celem pracy była ocena przydatności posturografii jako głównego testu oceny zaburzeń równowagi dla potrzeb medycyny pracy.Praca ma charakter przekrojowy. Analizie poddano anonimizowane wyniki 1030 pacjentów zgłaszających się z powodu zawrotów głowy i zaburzeń równowagi. Na podstawie wywiadu, badania przedmiotowego i wyników wideonystagmografii pacjentów zakwalifikowano do podgrup osób z łagodnymi położeniowymi zawrotami głowy [ŁPZG (N = 130)], nieskompensowanymi [NS (N = 82)] i skompensowanymi [S (N = 174)] uszkodzeniami obwodowej części układu przedsionkowego, obustronnym osłabieniem pobudliwości przedsionkowej [bilateral vestibular – BV (N = 63)], chorobą Ménière’a (N = 53), zaburzeniami części ośrodkowej [ośr. (N = 293)], migrenami (N = 132), zaburzeniami psychopochodnymi [psych. (N = 232)] i persistent postural-perceptual dizziness [PPPD (N = 150)]. Do badań włączono również 129 osób zdrowych.Spośród wszystkich nieprawidłowych wyników posturografii statycznej (PS) i dynamicznej (PD), odpowiednio, 99% i 94% stwierdzono w grupie osób chorych. Prawidłowe wyniki stwierdzono zarówno u 59% (PS) i 67% (PD) osób zdrowych, jak i u 24% (PS) oraz 31% (PD) osób chorych. Wykazano częstsze występowanie nieprawidłowych wyników PS w podgrupach NS, BV i PPPD oraz PD w podgrupach ośr., psych. i PPPD. W podgrupie NS dla obu posturografii wykazano wysoką ujemną wartość predykcyjną (82–87%) w stosunku do próby kalorycznej.Testy statyczne są podstawowym badaniem wymaganym w badaniach profilaktycznych pracowników. Posturografia stanowi ilościowy zapis wychwiań w odniesieniu do wartości normatywnych. Nieprawidłowe wyniki posturografii, szczególnie statycznej, z bardzo dużym prawdopodobieństwem wskazują na występowanie patologii układu równowagi, w tym zaburzeń psychofunkcjonalnych. Prawidłowe wyniki badań posturografii nie świadczą o braku patologii układu równowagi, co powinno być uwzględnione w ocenie zdolności do pracy. Med. Pr. 2022;73(2):143–150.