Geçici kalp pili implante edilen hastaların klinik özellikleri, altta yatan hastalıkları ve hastane içi mortalite oranları

Objective: The aim of the study was to determine the clinical characteristics, comorbidities, responsible dis­eases and in-hospital mortality of patients who received a temporary pacemaker Methods: Our study included 545 patients who received a temporary pacemaker due to various causes during their hospitalization between January 2008 and May 2012. Results: Of the 545 patients whose records were scanned retrospectively in our study, 235 (43%) were fe­male and 310 (57%) were male. Average age of patients was 70±14.2 years (20,100). Leading cause for receiving pacemaker was third degree atrioventricular block (178 patients, 32.6%).Other causes were bradycardia or asys­tole during procedures such as coronary angiography, catheterization etc. (101 patients, 18.5%), symptomatic sinus bradycardia (70 patients, 12.8%), pacemaker end of life (During procedure, 65 patients, 11.9%). Temporary pacemaker implantation due to drugs, hyperpotasemia and both was 6.2% (34 patients), 3.6% (20 patients) and 1.1% (6 patients) respectively. Eight patients used drugs for committing suicide. While the top responsible drugs for pacemaker implantation were digoxin, beta blockers and calcium channel blockers, only one patient was using a noncardiac drug (oxcarbamazepin). Half of the patients had coronary artery disease (276 patients, 51%). 101 pa­tients (18.5%) received a temporary pacemaker due to block in the course of myocardial infarction. 85 patients died during their hospitalization (15.5%). Conclusıon: Although causes for temporary pacemaker implantation has changed over time, myocardial infarction with block still remains fatal even a temporary pacemaker is inserted. J Clin Exp Invest 2013; 4 (2): 180-183
Amaç: Geçici kalp pili implante edilen hastaların klinik özellikleri, komorbiditeleri, altta yatan hastalıkları ve hastane içi mortalitelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmamıza değişik sebeplerle geçici kalp pili takılması gerekli olan, Ocak 2008-Mayıs 2012 tarihleri arasında hastanemizde yatırılarak takip edilen 545 hasta dahil edilmiştir. Bulgular: Çalışmamızda geriye dönük olarak taranan 545 hastadan 235’i kadın (%43) ve 310’u erkekti (%57). Hastaların yaş ortalaması 70±14,2 (aralığı, 20-100) olarak hesaplandı. En sık kalp pili takılma sebebi olarak atriyoventriküler tam blok (178 hasta, %32,6) saptandı. Bunu koroner anjiografi, kateter vb. işlemler sırasında gelişen bradikardi, asistol (101 hasta, %18,5), semptomatik sinüs bradikardisi (70 hasta, %12,8), kalp pili ömrünün bitmesi (kalp pili değişim işlemi sırasında,65 hasta, %11,9) gibi nedenler izledi. İlaca ve hiperpotasemiye bağlı olarak sırasıyla 34 ve 20 hastaya (%6,2,%3,6), her iki nedene bağlı 6 hastaya (%1,1) geçici kalp pili implantasyonu yapılmıştı. 8 hastada intihar amaçlı ilaç içimi gözlendi. En sık geçici kalp pili takılmasına gerek duyulan ilaçlar digoksin, B blokerler ve kalsiyum kanal blokerleri olurken; sadece 1 hastada direkt kardiyak endikasyonla kullanılmayan ilaç saptandı (okskarbamazepin). Hastaların yaklaşık yarısında koroner arter hastalığı saptandı (276 hasta, %51). 101 hastada (%18,5) miyokart enfarktüsüne bağlı blok nedeniyle geçici kalp pili implantasyonu yapılmıştı. Hastaların 85 tanesi hastanede yatışı sırasında eksitus olmuştu (%15,5). Sonuç: Geçici kalp pili takılma nedenleri zaman içerisinde değişiklik göstermesine rağmen, geçici kalp pili takılsa bile, miyokart enfarktüsü sırasında blok gelişimi oldukça ölümcül seyretmektedir.