Tolerancja bałwochwalców czy radykalizm Chrystusa? Dylemat członków Kościoła w Pergamonie (Ap 2,14–17)

From the analysis Rev 2,14–17 we can say that Church in Pergamum ‘hosts’ and tolerates people committing the sin of idolatry. That sin applies to both external and internal human attitude. This thesis is confirmed by the example took from the story of Balaam, referred by the sacred author. The sin of idolatry can be a good impulse for repent. In return to the baptismal identity helps this radical change of life. This is illustrated in Rev 2,17 by symbols: the hidden manna, the white stone and the new name. Na podstawie analizy Ap 2,14–17 można stwierdzić, że Kościół w Pergamonie „gości” i toleruje u siebie ludzi dopuszczających się grzechu bałwochwalstwa. Grzech ten dotyczy zarówno zewnętrznej jak i wewnętrznej postawy człowieka. Przykładem potwierdzającym tę tezę jest historia Balaama, na którą powołuje się autor natchniony. Grzech idolatrii może być dobrym impulsem do nawrócenia. Tej radykalnej zmianie życia pomaga powrót do tożsamości chrzcielnej, która w Ap 2,17 jest zobrazowana poprzez symbole: manny ukrytej, białego kamienia oraz nowego imienia.