The Role of Oxidative Stress in the Etiopathogenesis of Gluten-sensitive Enteropathy Disease

The objective here is to examine the role of overall oxidative stress in the etiopathogenesis of gluten-sensitive enteropathy disease and its relationship with gluten free diet and autoantibodies.Eighty gluten-sensitive enteropathy patients and 80 control group participants were included in the study. As oxidative stress parameters, we researched total antioxidant status (TAS), total oxidant status (TOS), oxidative stress index (OSI), paraoxonase-1 and arylesterase parameters in the serum samples of gluten-sensitive enteropathy patients.In comparison to the control group, gluten-sensitive enteropathy patients had lower TAS, paraoxonase-1 and arylesterase levels and gluten-sensitive enteropathy patients had considerable TOS and OSI levels. In contrast, patients who agreed to the gluten free eating routine had a higher OSI proportion and patients who did not conform to the gluten free eating regimen had a lower paraoxonase-1 level. An affirming reciprocation was de tected amidst TOS and OSI proportion and gluten-sensitive enteropathy autoantibodies and C-reactive protein levels and a negative correlation was found between arylesterase level and gluten-sensitive enteropathy autoantibodies.We observed oxidative stress levels to be higher in gluten-sensitive enteropathy patients contrasted with the control group. Oxidative stress level showed differences in gluten-sensitive enteropathy patients depending on gluten diet content and autoantibody positivity. In point of fact, C-reactive protein and gluten-sensitive enteropathy autoantibodies are identified with oxidative anxiety parameters resulting in the possibility that oxidative stress might be successful in the gluten-sensitive enteropathy pathogenesis.Cilj je ovde bio da se ispita uloga ukupnog oksidativnog stresa u etiopatogenezi glutenske enteropatije i njegov odnos sa bezglutenskom ishranom i autoantitelima.Osamdeset pacijenata sa glutenskom enteropatijom i 80 članova kontrolne grupe je uključeno u studiju. Kao parametri oksidativnog stresa, istraživani su ukupni antioksidantni status (UAS), ukupni oksidantni status (UOS), indeks oksidativnog stresa (IOS), paraoksonaza 1 i arilesteraza u uzorcima seruma pacijenata sa glutenskom enteropatijom.U poređenju s kontrolnom grupom, pacijenti sa glutenskom enteropatijom imali su niže nivoe UAS-a, paraoksonaze-1 i arilesteraze a pacijenti sa glutenskom enteropatijom imali su znatne nivoe UOS-a i IOS-a. Za razliku od toga, pacijenti koji su pristali na bezglutenski režim ishrane imali su višu proporciju IOS-a a pacijenti koji nisu pristali na bezglutenski režim imali su niži nivo paraoksonaze 1. Afirmativan reciprocitet utvrđen je između UOS-a i proporcije IOS-a i autoantitela za glutensku enteropatiju i nivoa C-reaktivnog proteina, a negativna korelacija je pronađena između nivoa arilesteraze i auto antitela za glutensku enteropatiju.Uočili smo da je nivo oksidativnog stresa bio viši kod pacijenata sa glutenskom enteropatijom u poređenju s kontrolnom grupom. Nivo oksidativnog stresa pokazao je razlike među pacijentima s glutenskom enteropatijom zavisno od sadržaja glutena u ishrani i pozitivnih autoanti tela. Zapravo,C-reaktivni protein i autoantitela za glutensku entero patiju identifikuju se sa parametrima oksidativne anksioznosti, {to rezultira mogućnošću da oksidativni stres uspešno učestvuje u patogenezi glutenske enteropatije.