Obrzędy przyjęcia do wspólnoty mnichów według ceremoniału tynieckiego z XVIII wieku a wskazania św. Benedykta z Nursji

Historia Liturgii Św. Benedykt z Nursji pozostawił w swojej regule wytyczne dotyczące przyjmowania braci i profesji mniszej. Od VIII wieku wytyczne te były wzbogacane licznymi rytuałami, modlitwami i gestami podkreślającymi znaczenie profesji monastycznej. Przykładem są obrzędy przewidziane przez XVIII-wieczny ceremoniał tyniecki obowiązujący w Kongregacji św. Krzyża w Polsce. Należą do nich obrzędy odprawiane przed przyjęciem do nowicjatu, obrzędy ślubów zakonnych, zarówno uroczystych, jak i prostych, oraz włączenie do pełnej komunii z braćmi profesami. Ważnym elementem profesji zakonnej było odczytanie dokumentu z przysięgą, podpisanie go znakiem krzyża i złożenie go na ołtarzu. Oznaką oddania się Bożej służbie było zaśpiewanie wersetu: „Podtrzymaj mnie według swojej obietnicy, bym żył; nie zawiedź mojej nadziei!” (Ps 119 [118]: 116), podczas którego towarzyszyły gesty wskazujące na pełne oddanie neoprofesa Bogu. Nieznanym obrzędem według reguły benedyktyńskiej było pełne włączenie do wspólnoty mniszej dopiero na trzeci dzień po ślubach uroczystych. Ceremoniał tyniecki jest cennym źródłem poznania liturgii benedyktynów w Polsce w XVIII i na początku XIX w. In his rule, St. Benedict of Nursia left guidelines for the admission of brothers and the profession of monks. Since the 8th century, these guidelines have been enriched with numerous rituals, prayers and gestures illustrating the meaning of the monastic profession. An example of this are the rites set out in the 18th-century Tyniec Ceremonial used by the Congregation of the Holy Cross in Poland. These include rites celebrated for admission to the novitiate; rites for religious vows, both solemn and simple; and inclusion into full communion with the professed brothers. An important element of the monastic profession was the reading of the document with an oath, signing it with the sign of the cross, and placing it on the altar. A sign of dedication to the service of God was the singing of the verse “Sustain me by your promise that I may live; do not disappoint me in my hope!” (Ps. 119[118]:116) accompanied by gestures showing the complete dedication of the newly professed to God. An unknown rite of the Benedictine Rule was that of full inclusion into the community three days after the vows were made. The Tyniec Ceremonial is a valuable source for learning about the liturgy of the Benedictines in Poland in the 18th and early 19th centuries.