Current challenges in laboratory diagnostics of autonomous cortisol secretion in adrenal incidentalomas

Adrenal incidentalomas are unexpectedly identified adrenal masses without prior suspicion of the existence of adrenal disease. The majority of adrenal incidentalomas are benign adrenal adenomas (80–90%), and they are non-functioning adrenocortical adenomas in more than 70% of cases. Mild hypercortisolemia is the most common finding in hormonally active adrenal incidentalomas. It is defined as autonomous cortisol secretion in up to 15% of patients. Despite a lot of research that anticipated higher cardiometabolic risk in patients with autonomous cortisol secretion, there is still no clear consensus on biochemical criteria for an autonomous cortisol secretion diagnosis in patients with adrenal incidentalomas. This review delineates the advantages and limitations of different laboratory tests recommended for the diagnosis of autonomous cortisol secretion in adrenal incidentalomas. Adrenalni incidentalomi predstavljaju vizuelizacionim tehnikama slučajno otkrivene tumore nadbubrežne žlezde, bez prethodne sumnje na postojanje poremećaja funkcije ili bolesti nadbubrega. 80-90% adrenalnih incidentaloma predstavljaju benigne tumore, koji su u preko 70% slučaja nefunkcionalni, dok je kod oko 15% pacijenata sa benignim adrenalnim incidentalomima dokazana autonomna sekrecija kortizola. Iako su rezultati većeg broja istraživanja ukazali na veći kardiometabolički rizik kod pacijenata sa autonomnom sekrecijom kortizola, još uvek ne postoji jasan konsenzus o biohemijskim kriterijumima za postavljanje dijagnoze autonomne sekrecije kortizola kod pacijenata sa adrenalnim incidentalomima. U ovom radu su opisane osnovne prednosti i nedostaci različitih laboratorijskih testova koji se koriste za postavljanje dijagnoze autonomne sekrecije kortizola.