Determination of Some Structural Features of Cattle Fattening Farms in Muş Province

In this research, a face-to-face survey was conducted with 368 farmers in Muş province in order to determine some structural characteristics of fattening farms. Results indicated that the average farmers age was 44.74, the experience in animal husbandry was 20.0 years and the average number of animals in the farms were 41.72 head. The level of education of the farmers was generally determined as primary school (45.8%) and secondary school (33.6%). Combined farms account for 86% of fattening farms in the province. Of the farmers, 39.3% were members of the union and 15.9% were members of the cooperative. Overall, 77.5% of the farmers thought province of Muş was suitable for cattle fattening, while 64% of whom did not. It Concentrated feed and roughage are reported to be too expensive in the region. The ratios of native, crossbreed and cultural breeds raised in the farms were 26.6%, 45.6% and 47.7% respectively. Among the hybrid races in the farms were the most Simental and Swiss Brown hybrids. The most mentioned problems in farms were high feed prices, low support premium and expensive veterinary services. The expectations of the farmers from the authorities were to have low costed credits, increase the number of breeding animals and support premiums.
Bu araştırmada, sığır besi işletmelerinin bazı yapısal özelliklerini belirlemek amacıyla Muş İlinde 368 işletme sahibiyle yüz yüze anket çalışması yapılmıştır. Buna göre, işletmecilerin ortalama yaşı 44.74 yıl, hayvancılık yaptığı süre 20.0 yıl ve işletmelerde bulunan hayvan sayısı ortalama 41.72 baş olarak belirlenmiştir. İşletmecilerin eğitim düzeyi genellikle ilkokul (%45.8) ve ortaokul (%33.6) olarak tespit edilmiştir. Okuryazar olmayan işletmecilerin oranı %4.1 ve üniversite mezunu olanların oranı ise sadece %1.7 olarak bulunmuştur. İldeki besi işletmelerinin %86’sını kombine işletmeler oluşturmaktadır. İşletmecilerin %39.3’ünün birliğe ve %15.9’unun kooperatife üye oldukları belirlenmiştir. İşletmecilerin %77.5’i Muş ilinin besiciliğe uygun olduğunu düşünürken, besiciliğe uygun olmadığını düşünen işletmecilerin %64’ü kesif ve yem kaba yemin pahalı olmasını ileri sürmüşlerdir. İşletmelerde yetiştirilen yerli, melez ve kültür ırklarının oranları sırasıyla %26.6, %45.6 ve %47.7 şeklindedir. İşletmelerde melez ırklar içerisinde en fazla Simental ve Esmer melezleri bulunmaktadır. İşletmelerde en çok belirtilen sorunlar, yem fiyatlarının yüksek ve destek priminin az olması ile veteriner hizmetlerinin pahalı olması şeklinde sıralanmaktadır. İşletmecilerin yetkililerden en çok beklentileri ise, ucuz maliyetli kredi temini, damızlık hayvan ve destek primlerinin arttırılması olarak belirlenmiştir.