KENTSEL DÖNÜŞÜM VE DİYARBAKIR SUR ÖRNEĞİ

Kentsel donusum, kentlerin zamanla eskiyen, yipranan, curuyen, yasanilamaz duruma gelen yapilarin yikilarak yerine yeni, cagdas ve yasanabilir mekanlarin yapilmasi sureci olarak belirtilebilir. Turkiye 1950’li yillardan itibaren hizli kentlesme surecine girmesine ragmen, Diyarbakir 1980’li yillardan itibaren hizli kentlesme surecine girmistir. Hizli kentlesme sureciyle birlikte kirsal kesimden gelen yoksul ve dar gelirli vatandaslar barinma sorununu gecekondular yaparak gidermeye calismistir. Bu gelismeler neticesinde Surlarin ici kisa surede plansiz, duzensiz, kacak yapi ve gecekondularla dolmustur. Iste suricinde bozulan ve kullanilamayacak duruma gelen tarihi ve kulturel eserler ile kacak yapi ve gecekondularin onune gecmek, bunlarin onarilarak aslina uygun hale getirmesini saglamak icin burada kentsel donusum uygulamalari bir ihtiyac haline gelmistir. Bu calismada, dunyada ve Turkiye’de kentsel donusum uygulamalarinin tarihsel gelisimi, kentsel donusumun amaclari ve yontemleri anlatilarak kentsel donusum projelerine butuncul bir yaklasim sergilemek istenmistir. Bu kapsamda Diyarbakir Sur Ilcesi kentsel donusum uygulamalari, bu projenin uygulanmasi surecinde karsilasilan guclukler ile Sur ilcesi kentsel donusum uygulamalarinda gelinen son durum anlatilmistir. http://dx.doi.org/10.17130/ijmeb.2019355049