Η αντιμετώπιση του λάθους από τους εκπαιδευτικούς των Θετικών Επιστημών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

Η αντιμετώπιση του λάθους των μαθητών από μέρους των εκπαιδευτικών αποτελεί μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας με ιδιαίτερα σημαντικό αντίκτυπο στη σχολική, συναισθηματική, προσωπική και κοινωνική πορεία όλων των συμμετεχόντων σε αυτήν. Αυτό συμβαίνει καθώς στην εκπαίδευση το λάθος μπορεί να θεωρηθεί ευθύνη του παιδιού το οποίο αδυνατεί να κατακτήσει τη γνώση που του διδάσκεται, θεωρώντας ότι για το λάθος ευθύνεται αποκλειστικά η ανικανότητά του, καθώς και η ελλιπής προσοχή και η απουσία/έλλειψη εξάσκησης από μέρους του. Η συγκεκριμένη προσέγγιση έχει ως απόρροια τη δημιουργία αρνητικών συναισθημάτων στους μαθητές, όπως είναι το άγχος μήπως αποτύχουν και ο φόβος για να μην τιμωρηθούν. Στον αντίποδα βρίσκεται η αντίληψη ότι το λάθος αποτελεί, αφενός, απόδειξη του τρόπου που διδάχθηκε κάτι στα παιδιά και, αφετέρου, ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό των μέσων και των μεθόδων διδασκαλίας για την κατάκτηση της γνώσης. Ως αποτέλεσμα, δεν δημιουργούνται ενοχικά συναισθήματα στους μαθητές για τα λάθη τους ούτε άγχος και φόβος, αλλά τα παιδιά προσπαθούν σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό και τους συμμαθητές τους να τα διορθώσουν και να εμπλουτίσουν/αναδομήσουν την ήδη υπάρχουσα γνώση. Έτσι, η παρούσα έρευνα έχει ως σκοπό τη μελέτη του τρόπου αντιμετώπισης του λάθους από μέρους των εκπαιδευτικών Θετικών Επιστημών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα (δείγμα αποτέλεσαν δέκα εκπαιδευτικοί σχολικών μονάδων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Θεσσαλονίκης και της Πτολεμαΐδας). Η συλλογή και επεξεργασία των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω της ποιοτικής προσέγγισης, έχοντας ως εργαλείο τις ημι-δομημένες συνεντεύξεις (με ερωτήσεις ανοικτού τύπου), ενώ η ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν πραγματοποιήθηκε μέσω της θεματικής/σημασιολογικής ανάλυσης περιεχομένου.
Student’s error confrontation by the teachers is part of the educational process with a particularly significant impact on the school, emotional, personal and social course of all participants in it. This is because in education the error can be considered as the child’s responsibility who is inable to acquire the knowledge that is taught to him, considering that his inability is solely responsible for the error, as well as the lack of attention and the lack of practice by the child. This approach results in the creation of negative emotions in students, such as the anxiety of failing and the fear of not being punished. On the other side, there is the perception that the error is, on the one hand, a proof of the way something was taught to children and, on the other hand, an opportunity to redefine the teaching aids and methods for the acquisition of knowledge. As a result, students do not feel guilty, anxiety or fear about their errors, but they try to correct them and to enrich and reconstruct the already existing knowledge in collaboration with their teacher an their classmates. Thus, the present research aims to study the way teachers of Science in greek educational system deal with the student's error (the sample constitutes of ten teachers who serve in schools of secondary education in Thessaloniki and Ptolemaida). The data collection and processing took place through the qualitative approach, using semi-structured interviews (with open-ended questions) as a tool, while the analysis of the collected data was carried out through the thematic / semantic content analysis.