Zmiany poziomu bezrobocia długookresowego w Polsce w ujęciu regionalnym

Celem artykułu jest analiza zmian poziomu i struktury bezrobocia długookresowego w Polsce w ujęciu regionalnym w latach 2005–2015. Struktura bezrobocia według czasu pozostawania bez pracy jest o tyle istotna, że w warunkach zmniejszającej się (ze względów demograficznych) podaży pracy, rosnący udział bezrobocia długookresowego utrudnia przesunięcie bezrobotnych do zasobów pracujących, co może stanowić barierę rozwojową dla gospodarki. Hipotezą postawioną w artykule jest twierdzenie, że zmniejszeniu poziomu bezrobocia towarzyszy wzrost udziału bezrobocia długookresowego i pogorszenie jego struktury, w postaci zwiększenia udziału osób o niskim wykształceniu i w wieku niemobilnym. W artykule wykorzystano statystykę opisową w oparciu o metodę indeksową, a także analizę korelacji między wzrostem PKB, poziomem bezrobocia ogółem i poziomem bezrobocia długookresowego. Do analizy wykorzystano dane publikowane przez GUS w Rocznikach Statystycznych Województw. Wyniki badań pozwoliły na pozytywną weryfikację hipotezy o wzroście udziału bezrobocia długookresowego i pogorszenia jego struktury w postaci wzrostu udziału osób w wieku niemobilnym. Nie potwierdziła się część hipotezy o pogorszeniu struktury bezrobocia długookresowego w przekroju według wykształcenia.