Niedopuszczalność transkrypcji zagranicznych aktów urodzenia ze względu na sprzeczność z podstawową zasadą porządku prawnego RP

Przedmiotem artykułu jest analiza Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2019 r. (II OPS 1/19), stwierdzającej niedopuszczalność transkrypcji zagranicznego aktu urodzenia dziecka rodziców tej samej płci. Artykuł prezentuje zasadnicze motywy rozstrzygnięcia, charakteryzując jednocześnie podstawowe instytucje prawne, które znalazły zastosowanie w ramach przedmiotowego rozstrzygnięcia. Są to więc instrumenty normatywne wyrażone w ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 463, 695) zobowiązujące kierownika urzędu stanu cywilnego do odmowy dokonania transkrypcji w przypadku sprzeczności tejże z podstawowymi zasadami prządku prawnego RP. Następnie związana z powyższym, występująca na gruncie prawa prywatnego międzynarodowego instytucja klauzuli porządku publicznego. Tłem (które nie ogranicza się jednak do li tylko akcesoryjnej roli), dla niniejszych rozważań są owe podstawowe zasady porządku prawnego RP, w szczególności zaś kluczowy dla wskazanego rozstrzygnięcia art. 18 Konstytucji RP, stanowiący o istocie małżeństwa i jego ochronie w świetle polskiej aksjologii konstytucyjnej. Artykuł prezentuje zasadnicze stanowiska doktryny i orzecznictwa w kluczowych dla niniejszej problematyki kwestiach. Systematyka pracy jest następująca: najpierw przedmiotem analizy jest uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego, następnie charakteryzowane w oparciu o naukę prawa i judykaturę, wskazane instytucje prywatnoprawne, następnie zaś odniesienie tychże i ich rola w świetle aksjologii Konstytucji RP.