Social memory, Exile and documentary movie; 'The Magic Carpet of Ilana'

ÖZ: Mevcut dünya algımız geçmiş deneyimlerimizle sıkı bir bağlantı içindedir ve bellek bugünkü yaşantımızı şekillendirmede etkileyici bir güçtür. Yaşanmış, yaşanmakta ve yaşanacak olanın anlamlandırılması önemlidir. Bellek, kimliğin tamamlayıcısıdır. Bellek kavramı ile belgesel sinema iç içe geçmiş kavramlardır. Bellek bir deneyimin bilinç düzeyine çıkışını temsil ederken, belgesel sinema bu konuda belleğe yardımcı olmaktadır. Toplumsal ilişkiler içinde „ötekiler‟ nedeniyle sürekli yeniden kurulan kimlik, sinema sanatıyla sürgün/göç olgusu arasında yakından bir bağ da oluşturmaktadır. Bir metafor ya da bir kavram olarak sürgün figürüne ait yaşanan „kayıp‟ daima bir bellek kaybı sorununu da içerir. Zaman geçer ve belleğimiz bize, olup bitenler hakkında sadece belirsiz bir fikir verebilir. Anıların yeniden canlandırılmasıyla, tanıdık olanla tekinsiz olan arasında yaşanan deneyim, ruhsal olan ile sosyal olan arasındaki bağı kurmanın olanaklarını sunar. Kuşaklararası bir aktarım aracı olan bellek ve dolayımlı güncel ritüeli olarak sinemanın izini sürenler; işte bu yolculukta, sürgünün/yokluğun/kaybın deneyimi ile karşılaşırlar. Bir „düşgücü fabrikası‟ olarak sinema ve bellek temalarını ele alan çeşitli görüşleri Winnicott‟yen bir bütünleştiricilik ekseninde ele alan bu tartışma ve çalışmada; bellek, görsellik ile zaman ve mekandan „sürgün‟ edilenin belgelenmesi meselesinin temel dinamikleri incelenmiştir. --------------------ABSTRACT: Perception of the world is strictly related with past experiences and the memory is the main power to give form on our lives. İnterpretations and to give a meaning for the past, hereandnow and the future are important. Memory is complementary for the identity. Memory and documentary cinema are intertwined terms. When memory represents conciousness of an experience, documentary cinema supports the memory about this consciousness. Identity continuously reconstructed with the effect of „the others‟ among the social relations can also create a bound between exile/immigrant case and art of cinema. It always contains problem with loss of memory as a result of loss of the figure „exile‟ as a metaphore or a term. Time passes and our memory can only give us an uncertain idea. Experience takes place inbetween familiar to uncanny with the reanimated memories, lead to connection possibilities for psychic and social. People who follows the prints of memory, as a transgenerational apparatus, here is the cınema in front of them, as an indirect daily ritual of memory that brings people to face with the experience of the exile/loss/absence in this journey (from psychic to social viceversa). As a result, different academic opinions including cinema as a „traumfabrik‟ (dream factory) and memory as a „theme‟ are being unified and connected by Winnicott‟s ideas and documentation topic of the memory, visuality and exiled from the time and space is being aimed to investigate and argued in this study..