Quo vadis? Een verkenning van recente ontwikkelingen in de behandeling van zedendelinquenten

De laatste decennia is er in toenemende mate maatschappelijke en politieke aandacht voor de hulpverlening aan daders van seksueel geweld. Die toename piekt doorgaans bij de bekendmaking van spraakmakende seksuele misdrijven die de schade van seksueel geweld voor slachtoffer en maatschappij tentoonspreiden. Hierbij verwacht de maatschappij van onder meer de hulpverlener dat de kans op recidive bij iedere dader tot een minimum - en bij voorkeur tot nul - herleid wordt. Maar hoe succesvol zijn de huidige behandelingsprogrammas voor daders van seksueel geweld? Begrijpt de wetenschap de onderliggende mechanismen van seksueel geweld al voldoende? Zijn wij in staat om deviante seksuele voorkeuren tijdig te detecteren en recidive te voorspellen? Dat zijn prangende vragen. Op 17 en 18 maart 2016 vond op de campus van de Thomas More Hogeschool te Antwerpen een grootschalig congres plaats over de behandeling van zedendelinquenten. Voor dat congres werd samengewerkt tussen de expertise-eenheid Toegepaste Forensische Psychologie van Thomas More, het Universitair Forensisch Centrum (onderdeel van de Universitaire Ziekenhuisdienst Psychiatrie van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen) en de Nederlandse afdeling van de Association for the Treatment of Sexual Abusers (NL-ATSA).