Türkiye'de saklı nüfus meselesi ve vatandaşlığa alma

İnsan kaynağının doğru bir şekilde yönlendirilebilmesi ve ülke menfaatleri doğrultusunda planlanabilmesi için, doğru nüfus politikalarının ortaya konulması gerekmektedir. Nüfus politikaları içerisinde değerlendirilen vatandaşlığa alma politikaları, devletlerin idari karakterlerine ve ülkelerin sosyal yapılarına göre farklılıklar gösterse de, genel olarak belirgin kriterler çerçevesinde ortaya konulmaktadır. Osmanlı Devleti'nin son zamanlarından itibaren içeriği doldurulmaya başlanan vatandaşlık kavramı, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşuyla daha belirgin temellere oturtulmaya başlanmıştır. Yeni kurulan devletin konu üzerindeki öncelikli amacı, her ne sebeple olursa olsun sınırın diğer tarafında kalan ve vatandaşlık statüsü elde edememiş Türk kültürüne sahip insanlarını memlekete kazandırmak olmuştur. Vatandaşlık statüsü verme kapsamında yeni devletin bir diğer önemli hedefi ise, ülke sınırları dâhilinde yaşamalarına rağmen kayıt dışı kaldığı tespit edilen yurttaşlarını kayıt altına almaktır. Belirtilen son hedef doğrultusunda devlet, kayıt dışı kalarak gizlenen yurttaşına hem siyasi ve sosyal haklar vermeyi hem de milli sınırlar dâhilinde yaşayan tüm vatandaşlarının sayısına ve kişisel hallerine tam anlamıyla vakıf olarak tutarlı nüfus politikaları üretmeyi planlamıştır. Saklı nüfus vakıalarının önlenebilmesi için neredeyse beş senede bir kanunlar yayınlansa da, sorunun tam anlamıyla üstesinden gelinemediği anlaşılmaktadır.
As human resources can be directed correctly and planned in line with the expediencies of the country, correct population policies must be produced. Naturalization policies which are evaluated in population policies, although it varies according to the administrative characteristics of the states and the social structures of the countries, generally set out in terms of specific criteria. The concept of citizenship, whose contents began to be filled since the last days of the Ottoman Empire, has been started to fitted more specific basis by founding of Republic of Turkey. The primary aim of the newly established state on the issue was, for whatever reason, the other side of the border and citizens who have not achieved the status of citizenship has been to bring people of Turkish culture to the country. Another important objective of the new state within the scope of granting citizenship status had been to register the citizens who are found to be unregistered even though they live within the borders of the country. In line with the aforementioned objective, the state has planned to give both its political and social rights to the citizen who has been hidden from the informal state and to produce consistent and consistent population policies for the number and personal status of all citizens living within the national borders. Although laws have been published almost every five years to prevent hidden population incidents, it seems that the problem hasn't been completely overcome.