Wanneer is moreel pluralisme binnen de kerk een probleem?

In het algemeen roept moreel pluralisme binnen de kerk minder positieve associaties op dan erbuiten. Vaak is zelfs sprake van afkeurende of tobberige associaties: hoe bestaat het dat mensen die zich tot één gemeenschap rekenen, er zulke verschillende morele visies op na houden dat de sociale cohesie soms serieus bedreigd wordt? Voor velen binnen de kerk is pluralisme een aanvechting voor hun geloof dat Gods Woord ook heden ten dage nog oriëntatiepunten biedt voor de morele praktijk. Als Gods stem kennelijk op zoveel manieren is te verstaan, moeten we een beroep op God in de christelijke ethiek dan niet liever achterwege laten? Of moeten we juist terug naar heldere, eenduidige morele standpunten, eventueel met uitsluiting van afwijkende meningen?