Evolucija i neuralni mehanizmi religioznosti

Evolucija religioznosti jedna je od najnovijih i najkontroverznijih tema u evolucijskoj psihologiji. Moguća adaptacijska vrijednost religioznosti pronalazi se u poticanju kooperacije i kohezije u grupama te u načinu suočavanja s vlastitom smrtnošću. Moguće je religioznost tumačiti i kao egzaptaciju – osobinu koja može indirektno doprinijeti individualnoj dobrobiti ili kao trompu, odnosno slučajan nusprodukt funkcionalnih prilagodbi. Tijekom evolucije hominida veličina mozga se utrostručila, a rast se većinom odnosio na područje neokorteksa, neophodnog za složene kognitivne funkcije poput metakognitivnih operacija, integracije retrospektivne memorije, integracije misaonih funkcija, regulacije emocija, pozornosti i ponašanja. U ovom preglednom radu prikazale smo osnovne postavke glavnih teorija evolucijske psihologije religioznosti i rezultate provedenih studija, koji dosljedno pokazuju kako su tijekom religiozne kognicije aktivirane moždane strukture uključene u kompleksne kognitivne procese.