Wyjaśnienie złożoności atopowego zapalenia skóry: Zmiana paradygmatu sposobów terapii

Atopowe zapalenie skóry (atopic dermatitis; AD) jest najczęstszą przewlekłą chorobą zapalną skóry. Często poprzedza rozwój alergii pokarmowej i astmy. Aktualna wiedza o AD wskazuje na zaburzenia końcowego różnicowania nabłonka tworzącego naskórek prowadzące do nieprawidłowości jego warstwy rogowej, co z kolei umożliwia przechodzenie alergenów i wystąpienie uczulenia ogólnoustrojowego związanego z obecnością IgE. Skóra zmieniona atopowo wykazuje także predyspozycje do kolonizacji przez patogeniczne mikroorganizmy, głównie gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus) i wirusy opryszczki pospolitej (herpes simplex). Przyczyny nieprawidłowości bariery skórnej są złożone i wynikają głównie ze złożonego działania czynników genetycznych, środowiskowych i immunologicznych. Czynniki te z kolei są prawdopodobnie odpowiedzialne za zróżnicowanie pierwszych objawów i nasilenia AD oraz historii naturalnej choroby skóry. Prowadzone ostatnio badania sugerują, że wczesne interwencje mające na celu zachowanie bariery skórnej mogą zapobiegać AD. Optymalne postępowanie w przypadku wystąpienia AD z objawami skórnymi wymaga skutecznej kontroli zarówno lokalnej, jak i ogólnoustrojowej aktywności immunologicznej. Wczesna interwencja może poprawić długookresowe wyniki leczenia AD i ograniczyć ogólnoustrojowe uczulenie na alergen, prowadzące do innych chorób alergicznych w układzie pokarmowym lub oddechowym.