Zwak bewijs voor een conclusie, zwakke aanbevelingen? Sterk bewijs, sterke aanbevelingen?

Samenvatting: Aanbevelingen in richtlijnen kunnen sterk of zwak zijn geformuleerd. Sterke aanbevelingen zijn herkenbaar aan formuleringen als ‘de arts dient’ en zwakke aanbevelingen aan formuleringen als ‘overwogen kan worden’. Men is snel geneigd te denken dat sterke aanbevelingen zijn gebaseerd op sterk bewijs uit gepubliceerd onderzoek en zwakke aanbevelingen op zwak bewijs. Het is echter beslist mogelijk dat sterk bewijs leidt tot een zwakke aanbeveling en omgekeerd. Dit wordt met voorbeelden geïllustreerd. In deze bijdrage worden de factoren genoemd die een rol kunnen spelen in de vertaling van bewijs uit gepubliceerd onderzoek naar aanbevelingen. Geadviseerd wordt om in richtlijnen niet alleen deze factoren te benoemen maar ook te vermelden welk gewicht aan deze factoren is toegekend, zodat de richtlijngebruiker inzicht heeft in de (zwaarte van de) argumenten die zijn gebruikt voor een aanbeveling.