Polimorfizm genów naprawy DNA w reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Wstęp: Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest wielogenową, wieloczynnikową i przewlekłą chorobą o podłożu immunologicznym, charakteryzującą się przewlekłym zapaleniem stawów, skłonnością do powstawania deformacji stawów oraz zajęciem tkanek pozastawowych. Ryzyko zachorowania na nowotwory złośliwe wśród pacjentów z RZS jest przedmiotem ciągłych badań ze względu na autoimmunologiczną patogenezę leżącą u podstaw RZS, wspólną etiologię choroby reumatycznej i nowotworów złośliwych oraz stosowanie terapii immunomodulacyjnej, która może zmieniać funkcjonowanie systemu odpornościowego i zwiększać tym samym ryzyko zachorowania na nowotwory złośliwe. Jedną z charakterystycznych cech RZS jest stres oksydacyjny, który powoduje zwiększony poziom uszkodzeń DNA w tkankach chorych z RZS. Czynnikiem genetycznym związanym z predyspozycją do inicjacji procesu transformacji nowotworowej może być polimorfizm genów kodujących białka biorące udział w systemach naprawy DNA. Zróżnicowanie form allelicznych danego genotypu może objawiać się różną aktywnością tych białek a przez to osobniczo-indywidualną zdolnością do naprawy uszkodzeń DNA. Cel: Celem naszych badań była ocena zmienności genetycznej w RZS w obrębie genów sytemu naprawy uszkodzeń DNA przez wycinanie zasad azotowych (BER), wycinania nukleotydów (NER) oraz system naprawy pęknięć dwuniciowych przez rekombinacje homologiczną (HR) i niehomologiczne łączenie końców (NHEJ). Materiały i Metody: Materiał do badań stanowił DNA izolowany z komórek PBMC 150 osób chorych na RZS i zdrowych. Genotypy polimorfizmów określano za pomocą Taq-man SNP Genotyping Assay. Przebadano łącznie 29 polimorfizmów dla 19 genów kodujących białka związane z naprawą DNA. Wyniki: Zaobserwowaliśmy związek między występowaniem RZS a polimorfizmami genów: XRCC2 (rs3218536) w modelu naddominującym dla genotypu C/T (OR 2.87; 95% CI 1.09-7.54), RAD51 (rs7180135) w modelu recesywnym dla genotypu A/A (OR 0.51; 95% CI 0.30-0.85) oraz modelu naddominującym dla genotypu A/G (OR 1.65; 95% CI 1.04-2.62), RAD51 (rs1801321) w modelu kodominującym dla genotypu T/T (OR 2.07; 95% CI 1.22-3.52), modelu recesywnym dla genotypu T/T (OR 2.15; 95% CI 1.35-3.42), RAD51B (rs963917) w modelu kodominującym dla genotypu A/A (OR 0.33; 95% CI 0.16-0.68), modelu dominującego dla genotypu A/G-A/A (OR 0.54; 95% CI 0.34-0.87), modelu recesywnym dla genotypu A/A (OR 95% 0.41; CI 0.21-0.81), RAD51B (rs963918) w modelu kodominującym dla genotypu T/T (OR 0.42; 95% CI 0.20-0.91), modelu recesywnym dla genotypu T/T (OR 0.55; 95% CI 0.35-0.88), NBN (rs2735383) w modelu kodominującym dla genotypu G/G (OR 0.29; 95% CI 0.10-0.86); modelu recesywnym dla genotypu G/G (OR 0.33; 95% CI 0.12-0.95), XRCC5 (rs207906) w modelu kodominującym dla genotypu A/G (OR 2.00; 95% CI 1.22-3.28), modelu dominującym dla genotypu A/G-A/A (OR 1.91; 95% CI 1.21-3.02), modelu naddominującym dla genotypu A/G (OR 1.83; 95% CI 1.14-2.95), TDG (rs4135054) w modelu kodominującym dla genotypu T/T (OR 0.11; 95% CI 0.01-0.86), w modelu dominującym dla genotypu C/T-T/T (OR 0.53; 95% CI (0.31-0.90) oraz modelu recesywnym dla genotypu T/T (OR 0.12; 95% CI 0.01-0.96). Podsumowanie: Nasze wyniki sugerują, że odpowiedź komórki na uszkodzenia DNA może odgrywać rolę w procesie patogenezy RZS, a polimorfizmy genów naprawy uszkodzeń DNA mogą być uważane za potencjalne markery RZS. [ABSTRACT FROM AUTHOR]