Search

In the light of climate change and environmental challenges such as a nitrogen crisis, a decreasing biodiversity and waterlogging, the Dutch government is trying to build 900 000 homes by 2030 while aiming for a reduction of 55% of CO2 in the construction industry. Biobased topping-up of existing tenement flats is proposed as a solution to tackle several issues. A literature review revealed that a top-up structure has the ability to limit the Global Warming Potential (GWP) of housing. From a set of seven biobased resources, wood, hemp, flax, straw, miscanthus, cattail and seaweed, it was concluded that the current Dutch stock is not sufficient to construct all 100 000 required top-ups with locally sourced biobased materials. Scaling up to a sufficient amount of resources by 2030 requires the right allocation of material over the Dutch landscape, and for the region of Zuid-Holland the right allocation over a peat region, a clay region and a sand region. This is necessary because this cultivation can help break the nitrogen impasse and boost the biodiversity. Furthermore, most resources do not compete with food production. A design for a top-up could be constructed with materials that were sourced within 50km reach. The comparison of GWPs of different variations on the design for the top-up showed that the variations with biobased insulation do not always perform better as an additional layer of fire-proofing had to be added to the construction. Biobased materials do however have the capacity to store biogenic carbon which should be taken into account. Knowing this, the Dutch government and the province of Zuid-Holland should try to construct as many top-ups with locally sourced biobased materials as possible, since it is the quickest way to Paris-proof housing.

Vol met vitaminen, vezels, mineralen en eiwitten, CO2-negatief, supersnel groeiend en in enorme hoeveelheden beschikbaar. De kansen voor zeewier zijn groot. Zeker als die op land wordt gekweekt. Seaweedland is bezig het proces te optimaliseren, met steun van de NOM.

Zeewier kennen wij vooral van de sushi, en vooruit; van chips misschien. Maar er kan ook papier, stof, leer en bioplastic van gemaakt worden. “In een land als Korea is 30% van wat ze eten op zeewier gebaseerd. Wij zijn daar in Europa nog niet aan toe”, zegt Theo Verleun van GOA Ventures. Zijn startup haalt eiwit en biogas uit vers zeewier.

Tien internationale startups presenteren hun op zeewier gebaseerde voedsel- en verpakkingsinnovaties tijdens het Seaweed Innovation Event op 8 juni (Wereld Oceanen Dag) op het strand van Scheveningen. Het event is onderdeel van de eerste editie van North Sea Seaweed, een evenement van de brancheorganisatie van zeewier North Sea Farmers.

Bruinwieren zoals reuzenkelp bevatten waardevolle koolhydraten zoals alginaat, dat veel gebruikt wordt als verdikkingsmiddel en medische hydrogel. De huidige extractie van alginaat verbruikt veel water en chemicaliën en vernietigt onvermijdelijk andere nuttige stoffen in het zeewier. Het onlangs gestarte SeaSolv-project, geleid door Antoinette Kazbar van Bioprocess Engineering, wil alle componenten duurzaam en één voor één uit het zeewier winnen door middel van natuurlijke oplosmiddelen (diep eutectische oplosmiddelen - DES) Idealiter is het proces afvalvrij: alle oplosmiddelen worden hergebruikt en alle stoffen uit het wier benut.

Toen het Bio-based Industries Consortium in 2012 van start ging, werd er nauwelijks gesproken over mariene en aquatische biomassa. Nu, tien jaar later, heeft BBI JU 11 gehonoreerde projecten op dit gebied lopen met een totaal budget van 58 miljoen euro. Het is een teken dat de waarde van de blauwe bio-economie steeds breder wordt erkend.

Macroalgae (or seaweed) aquaculture can potentially provide many ecosystem services, including climate change mitigation, coastal protection, preservation of biodiversity and improvement of water quality. Nevertheless, there are still many constraints and knowledge gaps that need to be overcome, as well as potential negative impacts or scale-dependent effects that need to be considered, before macroalgae cultivation in Europe can be scaled up successfully and sustainably. To investigate these uncertainties, the Expert Working Group (EWG) on Macroalgae was established. Its role was to determine the state of knowledge regarding the potential of macroalgae culture in providing climate-related and other ecosystem services (ES) and to identify specific knowledge gaps that must be addressed before harvesting this potential.

Het lectoraat Marine Biobased Specialties (MBBS) wil mariene biomassa en de stoffen die je hieruit kunt verkrijgen duurzaam toepassen in de transitie naar een bio-circulaire economie. Tanja Moerdijk en haar collega-onderzoeker Dylan de Jong zijn daar vrijwel elke dag mee bezig.

Seaweed is a promising potential building material, but so far in 2022, very little market ready seaweed-based building products are available. Because of the success of the sargassum adobe block in Mexico by Omar Vazquez, the potential of a seaweed loam bricks in the Netherlands is researched in this paper, called the seaweed brick. The realization of this seaweed bricks hinges on the seaweed having multiple purposes (water filtering, educational and bricks) and the use of waste streams from the proposed seaweed farms and other manufacturing processes. The production and beneficial functions of growing seaweed in harbor areas are shown in the design of Wierdok. Wierdok is the transformation of the former Petroleumhaven in Amsterdam to a Seaweed farm, Seaweed loam brick factory and exploration site for everyday people. By acknowledging the transforming neighborhood of harbor City and Westpoort, Wierdok transform in the same tempo as it’s surrounding creating the overlap between Industry and Recreation in an appropriate speed. In the meantime it exposed normal citizens to the option of sustainable building materials by highlighting the production process of the seaweed loam brick and the architecture it can create without diminishing the existing industrial harbor elements.

Een huis van geperst zeewier, schimmels, blauwalg, hennep, riet, maisbladeren of popcorn? Nemo Science Museum laat vanaf komende maand zien en voelen hoe dit kan. De Provada kreeg een voorproefje.

Algen en zeewier, gewonnen op de stranden van Bretagne, vormden de bakermat van Olmix. Decennia later past deze Franse specialist in meststoffen inmiddels een breed arsenaal aan grondstoffen toe bij de productie van zijn organisch-minerale meststoffen. Zo ook in de Olmix-fabriek in het Drentse Rogat, waar onder meer het bekende Marathon wordt gefabriceerd, dat in Nederland wordt gedistribueerd door Vos Capelle. Hier vormt kippenmest het solide fundament voor de mestkorrels. Jaap de Vries, manager of operations, en Geert Bakker, salesmanager sport & amenity bij Olmix, leiden Greenkeeper rond langs de productiefaciliteiten.

De markt voor zeewier trekt aan. De afgelopen jaren was het gewas uit de zee het snelst groeiende voedingsproduct ter wereld. Geen wonder want zeewier is een duurzaam en veelzijdig product. Maar wat kan je allemaal van zeewier maken?

Het Nederlandse zeewierbedrijf The Seaweed Company neemt de zeewierboerderij Zeewaar over. Dat maakten de bedrijven donderdag bekend. Met de aankoop wil The Seaweed Company zijn positie versterken in de markt voor eetbare toepassingen van zeewier.

Ieder huis een microbiële moestuin? De dag beginnen met een verse algenshake, afgetapt uit de bioreactor op de vensterbank? Daarmee is het mogelijk het equivalent van een krop sla per dag te produceren, met minder energie dan nodig is voor een krop uit de tuinbouwkas. Zo ver is het nog niet, maar bezoekers van de Floriade Expo kunnen er alvast aan wennen: algen worden in de toekomst steeds belangrijker. We gaan ze overal tegenkomen: in ons voedsel, veevoer, onze cosmetica en biobrandstoffen.

De oceanen, rivieren en meren van de wereld zijn een veelbelovende hernieuwbare bron van biomassa. Vis en schaaldieren vormen slechts het topje van de ijsberg. Vooral algen en microalgen, die in natuurlijke wateren voorkomen of op het land worden gekweekt, bevatten grote hoeveelheden eiwitten, vetzuren en pigmenten. Toch blijven ze vaak onderbenut. Hoe kan mariene en aquatische biomassa bijdragen aan een gezonde biobased industrie? BIC organiseerde er onlangs een ledenwebinar over.

Seaweed has the potential to deliver more food to an increasing world population. Diseases endanger production security and yield of any farm, seaweed farming is no exception, hence crop protection plans may be developed that include the use of chemical crop protection either directly or indirectly in co-cropping systems. This document reports a first attempt to map the extent to which chemicals are being used in seaweed production, which production systems are used, where potential risks of the use of chemicals resulting from protection of seaweed production (or co-produced products) against diseases can be anticipated, and how this could be taken into account for future work. The investigations concerning open sea production systems indicate that for the control of pests and diseases in the described cultivation systems only prevention, monitoring and mechanical/physical measures are common, at least for Indonesia. In contrast, results from closed pond- or tank-based multi-trophic systems where seaweed can be included for example as feed or filter, or for biomass production, indicate some reasons for concern. Uptake and sorption of veterinary medicinal products and other chemicals can lead to additional input to shrimp and/or fish (via feed) or to the environment (via disposal of filter material). The ERA-AQUA model, originally developed for risk assessment of aquaculture production of fish and shrimp, was identified as possible means to further explore the fate of chemicals used in land-based multi-trophic production systems, for their bioaccumulation and biomagnification potential and possible risk for the environment, the produced goods (fish/shrimp), and finally human health.

Since 2011, unprecedented beaching events of Sargassum seaweed have caused major environmental, health and economic problems in the Caribbean, Gulf of Mexico, northern Brazil and the western coast of Africa. Not only are Sargassum influxes threatening already fragile and often endangered coastal ecosystems, such as coral reefs, mangroves and seagrass beds, they also disrupt the livelihoods of communities, especially those associated with the tourism and fishing sectors. The aim of this study is to develop a plan to turn these “brown tides” into opportunities for sustainable, scalable and efficient harvesting and valorisation approaches that will deliver environmental and socioeconomic benefits to the Dutch Caribbean and other end-users in the region. In this report we have reviewed the state-of-the-art of research on recent Sargassum blooms and influxes in the Caribbean with respect to biology, ecology, origin, distribution, socio-ecological impact and management options, in addition to existing valorisation chains and uses of Sargassum biomass, and environmental and socio-economic impacts of Sargassum valorisation. We conclude that value chains based on valorisation of nearshore Sargassum biomass into biofuel and agricultural products (i.e. fertilizer, animal feed supplement) seem the most promising for the Dutch Caribbean islands, since they will contribute to sustainable energy and food security, while reducing environmental impact of the energy and agricultural sector. Some of the identified management and valorisation strategies could also be applied to other areas that are affected by massive Sargassum influxes, such as the Gulf of Mexico. During 2020 pelagic Sargassum samples have been collected in different locations in the Caribbean region (Bonaire, Mexico, St Maarten) and Florida. These samples have been analysed for major components (including sugars and ash) and for content in iodine and heavy metals. The values obtained in these analysis were compared t

Van veevoersupplement tot CO2-opslag en van bouwplaten tot pasta. Is zeewier het duizenddingendoekje voor al onze klimaatuitdagingen? Grootschalige off-shore zeewierboerderijen in windmolenparken. Een ideaal toekomstbeeld van Bas de Leeuw, manager bij North Sea Farmers. Liesbeth en Werner gaan met hem in gesprek over de potentie van zeewier in de klimaattransitie. Marjanne Cuypers-Henderson gebruikt zeewier als basis voor bouwplaten en hoopt hiermee in de toekomst bio-based gebouwen te kunnen voorzien van afwerking. Heeft zeewier ook op de lange termijn de positieve eigenschappen die het bouwmateriaal nodig heeft?

Kan zeewier de uitstoot van methaan verminderen als het als voedingssupplement aan melkkoeien wordt gegeven? Dit is de vraag waar een groep partners uit bedrijfsleven, wetenschap en maatschappij zich sinds 2018 samen over heeft gebogen. De desbetreffende organisaties- BlueO2, LTO Noord, Wageningen Livestock Research, CONO kaasmakers, Hortimare, De Heus Voerders en Greenport Noord-Holland Noord - verwachten met dit onderzoek een concrete bijdrage te kunnen leveren aan zowel de Nederlandse klimaatdoelen als ook een toekomst bestendige agrarische sector. Het project Zeewier in een gezonde melkveehouderij onderzoekt de praktische toepassing van zeewier in de melkveehouderij. Het project draagt bij aan de toekomstbestendigheid van twee agro-sectoren: de melkveehouderij en de zeewiersector. De één is nauw verbonden met Nederlandse tradities, de ander heeft de potentie om de Nederlandse sector van de toekomst te worden. Het verbinden van deze sectoren heeft veel potentieel om positieve synergie te creëren voor economie, klimaat en landbouw. Dit project is mogelijk gemaakt door de provincie Noord-Holland en ELFPO; “Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling: Europa investeert in zijn platteland”.

In het Caribisch gebied richt aangespoeld Sargassum-zeewier grote schade aan. Wat kunnen we daaraan doen? In het lab en ter plaatse zoeken WUR-onderzoekers naar oplossingen. Want Sargassum mag dan geen makkelijk spul zijn, het heeft wél potentie voor nuttige toepassingen – bijvoorbeeld als duurzame brandstof.

Typically monitoring of marine cultivation systems is done through labour intensive and intrusive field surveys. With the introduction of new sustainable marine production chains such as the cultivation of seaweeds, economically feasible solutions for production and monitoring should also be included in management processes. New technologies have led to a more indirect form of monitoring marine systems, which is more efficient. Remote sensing is such a new technology which was previously mainly used to find large aggregations of fish or underwater topography. This report investigates the use of sonar for a quantitative and effective means of monitoring seaweed cultivation. The sonar was able to detect seaweeds and distinguish between the cultivated and filamentous seaweeds growing on the lines. However difficulties where found due to the movement of both the boat due to waves, and the cultivation lines. Which made it difficult to analyse the sonar video on board. Later snapshots of the video were made which showed a clearer picture. The predicted length and amount of seaweed was compared with the actually harvested seaweed. The actual number of seaweeds was higher than the sonar could see due to the overlapping of the plants, this also increased the maximum length as predicted by sonar. Sonar showed the larger plants most clearly, however the advantage of hydro acoustics is that there are no turbulence interference as is often the case with optical monitoring techniques. Using sonar provides a good estimate of the maximum length of the cultivated plants and once validated could be a high potential monitoring system.

Duik met De Lichtkogel in de geschiedenis van zeewier, ontdek de voedingswaarde en gezondheidsvoordelen en leer meer over de teelt en de vele toekomstige mogelijkheden.

In het project 'Zeewier Sterolen' onderzoekt het Lectoraat Marine Biobased Specialties hoe de productie van sterolen uit zeewier kan worden geoptimaliseerd.

Van zeewier is bekend dat het veel waardevolle stoffen bevat. Wat minder bekend is, is dat zelfs de reststromen een uitstekende grondstof zijn. Shared Research Center Biorizon en projectpartners onderzoeken de komende 3 jaar in het ZCOREproject hoe zeewierreststromen kunnen worden ingezet voor de productie van bio-coatings (verf) met superieure eigenschappen ten opzichte van hun fossiele tegenhangers.

Op een mooie zomer middag bestel je in een strandtent een rijk gevulde maaltijdsalade en vervolgens krijgt je tot je verbazing een pluk gemengd zilt zeewier op een bord geserveerd. Dat zou toch, naar wij vermoeden, op zijn minst stuiten op enige weerzin bij velen van ons! Toch zullen we ons consumptiepatroon de komende jaren aan moeten passen en met elkaar een oplossing moeten vinden voor het wereldwijde voedselprobleem.

In deze tracé volg je al scrollend de weg die zeewier aflegt, van de teelt tot afval.

Het ministerie van LNV heeft in de Kennis- en innovatieagenda LNV 2019-2030 de koers voor de komende tien jaar en de uitvoering hiervan bepaald. Vanuit het Noordzee2030-programma is door de ministeries van LNV en van Infrastructuur en Waterstaat (IENW) het initiatief genomen om een Kennisagenda op te stellen, waarin de vragen die de verschillende belanghebbenden hebben gesteld tijdens het consultatieproces rond Noordzee2030, zijn samengevat (Ministerie van LNV & IENW, 2018). De Kennisagenda vormde belangrijke input voor de ambities en bijbehorende innovatieopgaven van het Ministerie van LNV. Wat ontbreekt, is een analyse van vraag en aanbod, met andere woorden: Welke kennisvragen zijn afgedekt binnen lopende programma's en welke nog niet? En wat betekent dit voor de programmering van het Ministerie van LNV. Voorliggende programmeringsstudie beschrijft de kennis- en innovatieopgaven die gekoppeld zijn aan duurzaam meervoudig gebruik van Noordzee. Hierbij staan de realisatie van de energietransitie, het efficiënt inrichten van de ruimte op de Noordzee om zoveel mogelijk bestaande en nieuwe activiteiten duurzaam te kunnen laten plaatsvinden en het verbeteren van de ecologische kwaliteit van de Noordzee, centraal.

Op 7 februari 2019 berichtten wij op Nature Today over het buzzwoord circulaire economie, en wat we daar eigenlijk mee bedoelen. Vandaag onderzoeken we de relatie tussen circulaire economie en ons natuurlijk kapitaal. Welke ecosystemen kunnen bijdragen aan de circulaire economie?

Een personenauto in Denemarken heeft 80 kilometer gereden op biobrandstof. Het is een van de eerste successen van het Europese Horizon 2020 project MacroFuels. Daarin werken o.a. TNO, Wageningen Food & Biobased Research en het Danish Technological Institute (DTI) samen.

The research performed and results obtained in MacroFuels so far supports the existing insights that seaweed represents a highly interesting novel feedstock with great potential as regards the overall sustainability of the entire value chain from cultivation all the way through the conversion into biofuels and high value products. However, to assure that the positive economic and environmental impacts that this biomass could bring about will be met and maximized, some pre-conditions will have to be met. This requires a deeper understanding of the key aspects that are described in detail in the following.

Een laboratorium waar wetenschappelijke kennis wordt gekoppeld aan pionierende ondernemers die willen innoveren met zeewier. Een investering in innovatie, nieuwe bedrijvigheid, werkgelegenheid en duurzaamheid. Na uitgebreid onderzoek op laboratoriumschaal naar toepassing van zeewier als duurzame bron voor grondstoffen en brandstoffen is nu het moment aangebroken voor gezamenlijke verdere ontwikkeling op grotere schaal. De perfecte combinatie van denken en doen.

Het Europese project MacroFuels, waar ook TNO aan deelneemt, is er in geslaagd om brandstof uit zeewier te maken. Het project richt zich vanaf 2016 op het produceren van biobrandstoffen uit zeewier. Met het vorig jaar geopende zeewierlaboratorium leverde TNO een belangrijke bijdrage aan deze doorbraak. Het afgelopen jaar is er 10 kilo bio-ethanol en 8 kilo bio-butanol uit zeewier geproduceerd waar een personenauto de eerste 80 kilometers op heeft gereden.

Primeur in Denemarken, waar een personenauto als eerste ter wereld 80 kilometer op een mengsel met biobrandstof uit zeewier heeft gereden. Wageningen Food & Biobased Research produceerde hiervoor de biobutanol uit suikers van zeewier. Het succesvolle experiment komt voort uit het Horizon 2020-project MacroFuels.

Het verduurzamen van de energiehuishouding is niet alleen een technisch maar ook een ruimtelijk vraagstuk. Nieuwe energielandschappen produceren duurzame energie. Naast land en water zijn ook zon en wind meervoudig inzetbaar, zoals blijkt uit inzendingen voor de ontwerpprijsvraag ‘Energielandschap van de toekomst’, met voorstellen voor zeewaterbatterijen en platforms met drijvende zonnepanelen en hang mosselen. Al ontwerpend worden de ruimtelijke mogelijkheden verkend.

The commercial production of microalgae for food applications has been the focus of much attention lately. Culturing marine microalgae in reactors with LED lamps has several advantages. Marine algae contain valuable components such as antioxidants, which are described in this report, and high salinities in production systems can lead to less contamination. By producing them in closed systems at different LED light wavelengths (colours) high biomass concentrations can be obtained and production of biomass and valuable components can be increased. This report summarizes interesting components (i.e. pigments, lipids, carbohydrates) from marine microalgae in addition to general effects of light, nutrients, salt, pressure and mutations on algae growth. The influence of several parameters on biomass growth and pigment formation of several commercially interesting marine algae species is described. These parameters include light intensity, wavelength, light path length, nitrogen source and concentration, mutagens, dilution/refreshment rates, mixing conditions, temperature, salt concentration, flashing (alternating L/D cycles), mixotrophic/phototrophic conditions, alternative nutrient sources, mixed cultures and Si addition. Species that are described in detail include Dunaliella salina and tertiolecta, Arthrospira platensis, Nannochloropsis gaditana and sp., Phaeodactylum tricornutum, Porphyridium purpureum, Tetraselmis chuii, Odontella aurita and Odontella sinensis., Het kweken van zoutwateralgen in reactoren met LED lampen heeft verschillende voordelen. Zoutwateralgen bevatten waardevolle inhoudsstoffen, zoals antioxidanten, die in dit rapport beschreven worden. Verder kan de hoge saliniteit in kweeksystemen leiden tot minder contaminatie. Door ze te kweken in gesloten systemen bij verschillende LED lichtgolflengtes (kleuren) kunnen hoge biomassaconcentraties behaald worden en kan de productie van biomassa en waardevolle inhoudsstoffen gestuurd worden. Dit rapport bevat informatie over interessante inhoudsstoffen (o.a. pigmenten, vetten, koolhydraten) uit zoutwateralgen evenals de algemene effecten van licht, nutriënten, zout, druk en mutaties op algengroei. Verder wordt de invloed van diverse parameters op biomassagroei en pigmentvorming van een aantal commercieel interessante mariene algensoorten beschreven. Dit gaat o.a. om de effecten van lichtsterkte, golflengte, lichtpadlengte, stikstofbron en concentratie, mutagenen, verdunnings/ verversingssnelheden, mengcondities, temperatuur, zoutgehalte, flashing (wisselende L/D cycli), mixotrofe/fototrofe omstandigheden, alternatieve nutriëntenbronnen, mengcultures en Si additie worden beschreven. De soorten die nader beschreven worden zijn: Dunaliella salina en tertiolecta, Arthrospira platensis, Nannochloropsis gaditana en sp., Phaeodactylum tricornutum, Porphyridium purpureum, Tetraselmis chuii, Odontella aurita en Odontella sinensis.

There is a lot of interest in the commercial production of microalgae for food applications. Producing marine microalgae in reactors with LED lights has several advantages. Marine microalgae contain valuable components such as antioxidants, and high salinity levels in production systems can prevent contaminations with other organisms. Production in closed systems at different light wavelengths (colours) can result in high biomass concentrations and better control of biomass growth and production of valuable components. Several industries produce salt waste streams, often with associated processing costs. In this report a number of these streams is discussed (liquid fraction of cattle manure biogas slurry, potassium and sodium brines from dairy industries, brackish groundwater, seawater, purge water and brine from salt processing). An option for reducing costs (for disposal or treatment) is the production of marine microalgae on these streams. The algae can be used as food (ingredient). This report describes batch experiments in which growth of nine microalgae species was tested on these waste streams: Nannochloropsis gaditana, Phaeodactylum tricornutum, Tetraselmis chuii (two strains), Porphyridium purpureum, Dunaliella salina, Odontella aurita, Arthrospira platensis and Tetraselmis tetrathele. The experiments were performed in well plates and 1 L reactors with artificial (LED) lights. From the tests it was concluded that several of the algae species can be cultured on different waste streams. The best results were obtained with N. gaditana, A. platensis, P. purpureum en T. chuii (AF&F) on (diluted) brines from the dairy industry and the diluted liquid fraction of biogas slurry. It is recommended to optimize some of these combinations further in experiments., De commerciële kweek van microalgen voor foodtoepassingen staat sterk in de belangstelling. Het kweken van zoutwateralgen in reactoren met LED lampen heeft verschillende voordelen. Zoutwateralgen bevatten waardevolle inhoudsstoffen, zoals antioxidanten, en hoge saliniteit in kweeksystemen kan leiden tot minder contaminatie. Door ze te kweken in gesloten systemen bij verschillende LED lichtgolflengtes (kleuren) kunnen hoge biomassaconcentraties behaald worden en kunnen productie van biomassa en waardevolle inhoudsstoffen gestuurd worden. Vanuit verschillende industrieën komen zoute reststromen vrij, die vaak een negatieve waarde hebben. In dit rapport worden een aantal van deze stromen besproken (dunne fractie digestaat van rundermest, kalium- en natriumpekels van zuivelindustrieën, brak grondwater, zeewater, purgewater en ruwe pekel van zoutwinning). Een mogelijkheid om de kosten (voor lozing of zuivering) te verminderen is de kweek van zoutwateralgen op deze stromen. De algen kunnen gebruikt worden als voeding(singrediënt). Dit rapport beschrijft batchexperimenten waarin de groei van negen verschillende zoutwateralgen getest wordt op de genoemde reststromen. Nannochloropsis gaditana, Phaeodactylum tricornutum, Tetraselmis chuii (twee stammen), Porphyridium purpureum, Dunaliella salina, Odontella aurita, Arthrospira platensis en Tetraselmis tetrathele. De experimenten werden uitgevoerd in wellplaten en 1 L reactoren met kunstlicht. Uit de testen bleken een aantal zoutwateralgen kweekbaar op verschillende reststromen. De best kweekbare algen waren N. gaditana, A. platensis, P. purpureum en T. chuii (AF&F) met name op de (verdunde) pekels uit de zuivelindustrie en de verdunde vloeibare fractie van digestaat. Het verdient aanbeveling om een aantal van deze combinaties verder experimenteel te optimaliseren.

In the thesis, challenges and the possibilities are identified within the development and scaling of seaweed-based material, while exploring the initial values of small-scale stakeholders. Three research questions are set, that concern how to design industrially with a seaweed-based material, how the material can mature while guarding the initial values of small-scale stakeholders, and how involved stakeholders can be convinced to accept a seaweed material. The main challenges that were identified concern ‘material controllability’, a ‘multi-context fit’, ‘space to guard values’ and ‘time and trust’. To approach these challenges, a seaweed-based material is designed, market opportunities that fit multiple contexts are identified, scaling principles that create space for values are explored and stories that need to be told are identified. The results formed the basis of a development roadmap of the designed material. To concretize the strategy, a design is proposed for the first phase, consisting out of a product design, a value chain proposal, and a storytelling overview.

In this research alginate and biomass hydrogenation were compared and results were validated by HPLC analysis. Also, the influence of washing of the seaweed before hydrogenation was researched. Results showed alginate yields 49% sugar alcohols and seaweed 10%. Washed biomass results in 1% sugar alcohols. A variation of in reaction time and temperature did not have any influence on the sugar alcohol yield and resulted all in 10% sugar alcohols. To conclude, alginate hydrogenation is reproducible and all sugar alcohol yields found were originating from biomass composition and no sugar alcohols were produced during hydrogenation of seaweed.