Search

Dit proefschrift gaat over de veerkracht van regionale arbeidsmarkten en de bijdrage die een triple helix partnership daaraan kan leveren. Het rapporteert over een onderzoek waarin de Health Hub Roden als triple helix partnership centraal staat. Vanuit de opvatting dat dit uiteindelijk bijdraagt aan een sterkere concurrentiepositie van de economie wordt in zowel internationaal, nationaal als regionaal beleid de noodzaak benadrukt om de samenwerking tussen onderwijs, overheid en bedrijfsleven te versterken. Ook in de wetenschappelijke literatuur wordt veel geschreven over triple helix samenwerking. Een belangrijk deel van de triple helix literatuur beargumenteert vanuit de theorie hoe deze partnerships zouden (moeten) werken, maar de vraag hoe dergelijke partnerships in de praktijk werken, bleef tot nu toe onderbelicht in empirisch onderzoek. De aanleiding voor dit onderzoek is gelegen in de unieke kans die zich voordeed om Health Hub Roden, een triple helix partnership in de provincie Drenthe, en de betrokken partners longitudinaal en diepgaand te onderzoeken en zo in de ‘black box’ van een triple helix partnership te kijken om te achterhalen in hoeverre, en via welke mechanismen, een dergelijk partnership bijdraagt aan de economische veerkracht van de regio (in termen van werkgelegenheid en arbeidsparticipatie). Om inzicht te verkrijgen in de manier waarop die bijdrage precies geleverd zou kunnen worden, is op basis van literatuuronderzoek en empirisch onderzoek een globaal ordeningsmodel van mogelijke causale mechanismen ontwikkeld waarmee op microniveau in kaart gebracht kan worden in hoeverre er een bijdrage vanuit het triple helix partnership was. Het begrip causale mechanismen en het traceren daarvan staat centraal in de onderzoeksmethode process-tracing, die binnen dit onderzoek is gebruikt. Na het ontwikkelen van het globale ordeningsmodel is in kaart gebracht in hoeverre er in dit onderzoek bij dit concrete partnership voor de achtereenvolgende schakels waaruit de causale mechanismen zijn opgebouwd ook daadwerkelijk empirisch bewijs gevonden is. Op basis van het empirisch onderzoek kan gesteld worden dat er indicaties gevonden zijn voor een relatie tussen activiteiten vanuit het triple helix partnership en de ontwikkeling van werkgelegenheid en arbeidsparticipatie. Werkervaringsplaatsen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt hadden een positief effect op de arbeidsparticipatie. Daarnaast resulteerde het netwerk in meer omzet in bestaande markten, met vervolgens een effect op de werkgelegenheid. Samenwerking in projecten droeg bij aan productinnovatie, met (mogelijk op termijn) een werkgelegenheidseffect in bedrijven tot gevolg. Ook werden in het empirisch materiaal aanwijzingen gevonden voor een relatie tussen samenwerking in projecten en de kwantitatieve personeelsvoorziening in bedrijven doordat bedrijven op deze manier hun (innovatie)capaciteit tijdelijk (en gratis) konden uitbreiden of makkelijker nieuw personeel konden werven. Ook werd via samenwerking in projecten gewerkt aan de competenties van personeel. In het ontwikkelde ordeningsmodel werden tot slot mogelijke effecten op procesinnovaties (en vervolgens werkgelegenheid) en ondernemerschap beschreven, maar in deze case werden geen of nauwelijks effect vastgesteld. Met dit onderzoek is inzicht gegeven in mogelijke handelingsopties in triple helix samenwerking en de wijze waarop daarmee een bijdrage geleverd wordt aan werkgelegenheid en arbeidsparticipatie. De belangrijkste adviezen voor het vormgeven van toekomstige samenwerkingen hebben betrekking op de noodzaak van het bepalen van een gezamenlijke lange termijnagenda voor de triple helix samenwerking, het vragen van daadwerkelijk commitment van de betrokken partners, het verbeteren van het inzicht in de collectieve scholingsbehoefte en het stimuleren van informeel leren. Een eerste aanbevelingen voor vervolgonderzoek betreft het toetsen van de beschreven causale mechanismen in vervolgonderzoek. Daarnaast zou een onderzoeksagenda opgesteld kunnen worden waarin relevante onderwerpen het bevorderen van de vraagarticulatie,het bevorderen van samenwerking tussen bedrijven, de rol van docenten en onderzoekers in deze samenwerking, de kwaliteit (en toegevoegde waarde) van dergelijke projecten in vergelijking met de meer traditionele vormen van samenwerking tussen onderwijs en bedrijfsleven en tot slot het stimuleren van open innovatieprojecten.

Dit proefschrift gaat over de veerkracht van regionale arbeidsmarkten en de bijdrage die een triple helix partnership daaraan kan leveren. Het rapporteert over een onderzoek waarin de Health Hub Roden als triple helix partnership centraal staat. Vanuit de opvatting dat dit uiteindelijk bijdraagt aan een sterkere concurrentiepositie van de economie wordt in zowel internationaal, nationaal als regionaal beleid de noodzaak benadrukt om de samenwerking tussen onderwijs, overheid en bedrijfsleven te versterken. Ook in de wetenschappelijke literatuur wordt veel geschreven over triple helix samenwerking. Een belangrijk deel van de triple helix literatuur beargumenteert vanuit de theorie hoe deze partnerships zouden (moeten) werken, maar de vraag hoe dergelijke partnerships in de praktijk werken, bleef tot nu toe onderbelicht in empirisch onderzoek. De aanleiding voor dit onderzoek is gelegen in de unieke kans die zich voordeed om Health Hub Roden, een triple helix partnership in de provincie Drenthe, en de betrokken partners longitudinaal en diepgaand te onderzoeken en zo in de ‘black box’ van een triple helix partnership te kijken om te achterhalen in hoeverre, en via welke mechanismen, een dergelijk partnership bijdraagt aan de economische veerkracht van de regio (in termen van werkgelegenheid en arbeidsparticipatie). Om inzicht te verkrijgen in de manier waarop die bijdrage precies geleverd zou kunnen worden, is op basis van literatuuronderzoek en empirisch onderzoek een globaal ordeningsmodel van mogelijke causale mechanismen ontwikkeld waarmee op microniveau in kaart gebracht kan worden in hoeverre er een bijdrage vanuit het triple helix partnership was. Het begrip causale mechanismen en het traceren daarvan staat centraal in de onderzoeksmethode process-tracing, die binnen dit onderzoek is gebruikt. Na het ontwikkelen van het globale ordeningsmodel is in kaart gebracht in hoeverre er in dit onderzoek bij dit concrete partnership voor de achtereenvolgende schakels waaruit de causale mechanismen zijn opgebouwd ook daadwerkelijk empirisch bewijs gevonden is. Op basis van het empirisch onderzoek kan gesteld worden dat er indicaties gevonden zijn voor een relatie tussen activiteiten vanuit het triple helix partnership en de ontwikkeling van werkgelegenheid en arbeidsparticipatie. Werkervaringsplaatsen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt hadden een positief effect op de arbeidsparticipatie. Daarnaast resulteerde het netwerk in meer omzet in bestaande markten, met vervolgens een effect op de werkgelegenheid. Samenwerking in projecten droeg bij aan productinnovatie, met (mogelijk op termijn) een werkgelegenheidseffect in bedrijven tot gevolg. Ook werden in het empirisch materiaal aanwijzingen gevonden voor een relatie tussen samenwerking in projecten en de kwantitatieve personeelsvoorziening in bedrijven doordat bedrijven op deze manier hun (innovatie)capaciteit tijdelijk (en gratis) konden uitbreiden of makkelijker nieuw personeel konden werven. Ook werd via samenwerking in projecten gewerkt aan de competenties van personeel. In het ontwikkelde ordeningsmodel werden tot slot mogelijke effecten op procesinnovaties (en vervolgens werkgelegenheid) en ondernemerschap beschreven, maar in deze case werden geen of nauwelijks effect vastgesteld. Met dit onderzoek is inzicht gegeven in mogelijke handelingsopties in triple helix samenwerking en de wijze waarop daarmee een bijdrage geleverd wordt aan werkgelegenheid en arbeidsparticipatie. De belangrijkste adviezen voor het vormgeven van toekomstige samenwerkingen hebben betrekking op de noodzaak van het bepalen van een gezamenlijke lange termijnagenda voor de triple helix samenwerking, het vragen van daadwerkelijk commitment van de betrokken partners, het verbeteren van het inzicht in de collectieve scholingsbehoefte en het stimuleren van informeel leren. Een eerste aanbevelingen voor vervolgonderzoek betreft het toetsen van de beschreven causale mechanismen in vervolgonderzoek. Daarnaast zou een onderzoeksagenda opgesteld kunnen worden waarin relevante onderwerpen het bevorderen van de vraagarticulatie,het bevorderen van samenwerking tussen bedrijven, de rol van docenten en onderzoekers in deze samenwerking, de kwaliteit (en toegevoegde waarde) van dergelijke projecten in vergelijking met de meer traditionele vormen van samenwerking tussen onderwijs en bedrijfsleven en tot slot het stimuleren van open innovatieprojecten.

De uitbraak van de COVID-19-pandemie heeft niet alleen geleid tot een wereldwijde gezondheidscrisis en een diepe economische recessie – dieper dan de neergang tijdens de financiële crisis van 2008–2009 – maar heeft ook geleid tot een klimaat van diepe onzekerheid over de toekomstige vooruitzichten. Terwijl geen enkel land aan het virus kan ontkomen stelt het Global Competitiveness Report van het World Economic Forum (2020a) dat landen met een geavanceerde digitale economie en digitale vaardigheden beter in staat zijn om de economische effecten van de pandemie te beperken. Nederland behoort volgens het World Economic Forum tot de selecte groep van landen die het beste in staat zijn om zich uit de coronacrisis te transformeren; door een geavanceerde digitale economie en digitale vaardigheden is Nederland meer succesvol om de economie in de lucht te houden terwijl burgers vanuit huis werken. Ondanks deze vrij hoge adoptiegraad van digitale technologieën blijft Nederland op dit gebied iets achter ten opzichte van Japan en de Verenigde Staten waar de adoptiegraad nog veel hoger ligt. Hoever zijn Nederlandse bedrijven met digitale transformatie? Welke digitale technologieën omarmen ze? En wat voor invloed heeft dit op de werkgelegenheid? Deze vragen lagen ten grondslag aan de Nederlandse Innovatie Monitor 2020 die werd uitgevoerd door het Amsterdam Centre for Business Innovation van de Amsterdam Business School, Universiteit van Amsterdam in samenwerking met SEO Economisch Onderzoek (De Jong et al. 2020). Ruim 13.000 organisaties in Nederland zijn benaderd om deel te nemen aan dit onderzoek. Gegeven de aard van de vragenlijst zijn hoofdzakelijk senior-managers benaderd van de geselecteerde bedrijven. Uiteindelijk hebben circa 1.000 deelnemers medewerking verleend aan dit onderzoek, waarvan een kleine 900 (892 deelnemers) aangewend konden worden voor de analyses. In dit artikel worden de belangrijkste bevindingen besproken en wordt inzicht gegeven in de mate van digitale transformatie van het Nederlandse bedrijfsleven.

In het kader van het Interreg North Sea Region project "RIGHT skills for the RIGHT future" is een rapport geschreven waarin het concept waardeketens (value chains) en de ontwikkeling daarvan in de energiesector verkend is.

In het kader van het Interreg North Sea Region project "RIGHT skills for the RIGHT future" is een rapport geschreven waarin het concept waardeketens (value chains) en de ontwikkeling daarvan in de energiesector verkend is.

In opdracht van Economic Board Groningen heeft Marklinq, na 2016 en 2018, een derde Monitor van de Economie van Noord-Groningen opgesteld. Een van de conclusies: de werkgelegenheid is in de periode 2015-2019 licht gestegen in de regio, ondanks aardbevingen en veronderstelde leegloop.

In opdracht van Economic Board Groningen heeft Marklinq, na 2016 en 2018, een derde Monitor van de Economie van Noord-Groningen opgesteld. Een van de conclusies: de werkgelegenheid is in de periode 2015-2019 licht gestegen in de regio, ondanks aardbevingen en veronderstelde leegloop.

Spreker tijdens sessie over regionale samenwerking

Presentatie uit project Talent in de REgio in workshop Leven Lang Ontwikkelen op het 6e HRM Praktijk en Onderzoek congres

Betreft de eindmeting voor Health Hub Roden

Betreft de eindmeting voor Health Hub Roden

In 2017 telde het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 20 700 verkooppunten van goederen en diensten, via dewelke de Brusselaars 87 % van hun uitgaven besteden. De detailhandel vertegenwoordigt ongeveer 9 % van de werkgelegenheid in het gewest. Deze synthesenota geeft een overzicht van de kennis over de handel in Brussel, een essentiële economische sector die echter moeilijk te vatten is wegens de diversiteit. Bovendien wordt deze sector geconfronteerd met ingrijpende veranderingen in de consumptie, de stadsomgeving en de interne organisatie van het beroep. Na een toelichting van het analysekader, waarbij de handel wordt gedefinieerd aan de hand van de functies, vormen en spelers, komen de auteurs tot een aantal bevindingen die verband houden met belangrijke dynamieken in de sector (verandering van aanbod en vraag, ontwikkeling van de overheidsregulering...). Het derde deel van de nota biedt een antwoord hierop door te bepalen met welke grote uitdagingen de sector, met de steun van de overheid, rekening zal moeten houden om handel en stad weer met elkaar te kunnen verzoenen. La Région de Bruxelles-Capitale comptait en 2017 20 700 points de vente de biens et de services, par lesquels transitent 87 % des dépenses effectuées par les Bruxellois. Ce commerce de détail offre environ 9 % de l’emploi régional. Cette note de synthèse fait le point des connaissances sur la distribution à Bruxelles, un secteur économique indispensable, mais complexe à appréhender du fait de sa diversité et traversé par de profondes évolutions de la consommation, de l’environnement urbain et de l’organisation interne du métier. Après avoir esquissé le cadre de l’analyse en définissant le commerce au travers de ses fonctions, de ses formes et de ses acteurs, les auteurs dressent plusieurs constats associés à des dynamiques majeures du secteur (transformation de l’offre, de la demande et évolution de la régulation publique, notamment). La troisième partie de la note répond à ces constats par l’identification d’enjeux clairs dont la prise en compte par le secteur, soutenu par les autorités publiques, pourrait réconcilier le commerce et l’espace urbain. In 2017, the Brussels-Capital Region 20 700 points of sale for goods and services, accounting for 87 % of the expenditure made by the inhabitants of Brussels. This retail trade provides about 9 % of regional employment. This synopsis reviews what is known about distribution in Brussels, an indispensable economic sector whose complexity makes it difficult to understand due to its diversity, and which is subject to profound changes in consumption, the urban environment and the internal organisation of the profession. After outlining the framework of the analysis by defining trade through its functions, forms and stakeholders, the authors draw up several observations associated with major dynamics in the sector (transformation of supply and demand and changes in public regulation in particular). The third part of the synopsis responds to these observations by identifying clear issues which, if taken into account by the sector and supported by public authorities, could reconcile trade with urban space.

In 2017, the Brussels-Capital Region 20 700 points of sale for goods and services, accounting for 87 % of the expenditure made by the inhabitants of Brussels. This retail trade provides about 9 % of regional employment. This synopsis reviews what is known about distribution in Brussels, an indispensable economic sector whose complexity makes it difficult to understand due to its diversity, and which is subject to profound changes in consumption, the urban environment and the internal organisation of the profession. After outlining the framework of the analysis by defining trade through its functions, forms and stakeholders, the authors draw up several observations associated with major dynamics in the sector (transformation of supply and demand and changes in public regulation in particular). The third part of the synopsis responds to these observations by identifying clear issues which, if taken into account by the sector and supported by public authorities, could reconcile trade with urban space. La Région de Bruxelles-Capitale comptait en 2017 20 700 points de vente de biens et de services, par lesquels transitent 87 % des dépenses effectuées par les Bruxellois. Ce commerce de détail offre environ 9 % de l’emploi régional. Cette note de synthèse fait le point des connaissances sur la distribution à Bruxelles, un secteur économique indispensable, mais complexe à appréhender du fait de sa diversité et traversé par de profondes évolutions de la consommation, de l’environnement urbain et de l’organisation interne du métier. Après avoir esquissé le cadre de l’analyse en définissant le commerce au travers de ses fonctions, de ses formes et de ses acteurs, les auteurs dressent plusieurs constats associés à des dynamiques majeures du secteur (transformation de l’offre, de la demande et évolution de la régulation publique, notamment). La troisième partie de la note répond à ces constats par l’identification d’enjeux clairs dont la prise en compte par le secteur, soutenu par les autorités publiques, pourrait réconcilier le commerce et l’espace urbain. In 2017 telde het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 20 700 verkooppunten van goederen en diensten, via dewelke de Brusselaars 87 % van hun uitgaven besteden. De detailhandel vertegenwoordigt ongeveer 9 % van de werkgelegenheid in het gewest. Deze synthesenota geeft een overzicht van de kennis over de handel in Brussel, een essentiële economische sector die echter moeilijk te vatten is wegens de diversiteit. Bovendien wordt deze sector geconfronteerd met ingrijpende veranderingen in de consumptie, de stadsomgeving en de interne organisatie van het beroep. Na een toelichting van het analysekader, waarbij de handel wordt gedefinieerd aan de hand van de functies, vormen en spelers, komen de auteurs tot een aantal bevindingen die verband houden met belangrijke dynamieken in de sector (verandering van aanbod en vraag, ontwikkeling van de overheidsregulering...). Het derde deel van de nota biedt een antwoord hierop door te bepalen met welke grote uitdagingen de sector, met de steun van de overheid, rekening zal moeten houden om handel en stad weer met elkaar te kunnen verzoenen.

Het RIVM heeft aanvullend onderzoek gedaan naar de leveringszekerheid van diagnostische en therapeutische radionucliden voor Nederland en naar de effecten van het niet bouwen van de Pallas reactor, de beoogde opvolger van de HFR. Radioactieve stoffen kunnen worden gebruikt om een diagnose te stellen. Ook kunnen ze verschillende soorten kanker behandelen of pijn bestrijden bij terminale patiënten, zogenoemde therapeutische radionucliden. De meeste medische radionucliden worden in Europa gemaakt in zes kernreactoren, waarvan er één in Nederland staat (de HFR). Op één reactor na zijn deze installaties op gevorderde leeftijd en zullen ze vroeg of laat moeten sluiten. De markt is op dit moment fragiel: als één grote reactor of één van de gespecialiseerde laboratoria onverwacht uitvalt, kunnen op wereldschaal leveringsproblemen ontstaan. Bij een onverwachte uitval kunnen de overige reactoren de vraag lang niet altijd opvangen, wat de leveringszekerheid voor de wereld (en dus ook voor Nederland) vrij onzeker maakt. Dat geldt zowel voor diagnostische als therapeutische radionucliden. De vraag naar molybdeen-99/technetium-99m in de wereld zal op de lange termijn stijgen. Geschatte percentages variëren van 5% tot 8% jaarlijkse stijging van de vraag in de opkomende economieën. De groei in de omzet van de therapeutische isotopen zal veel hoger zijn. Bij een vraaggroei voor lutetium-177 van 7% per jaar bijvoorbeeld zijn er al binnen vijf jaar tekorten te verwachten. Om de productieketen van medische radionucliden toekomstbestendig te maken, is een overgang nodig naar een prijsstelling nodig die alle kosten in de keten dekt. In het afgelopen jaar is er meer duidelijkheid gekomen over de aanbodkant van de productie van medische radionucliden. Er zijn initiatieven gaande in Duitsland, Frankrijk en België om de bestaande productiecapaciteit voor medische radionucliden te vergroten en nieuwe capaciteit te bouwen. Zelfs wanneer al deze initiatieven slagen, zullen zij echter niet de productiecapaciteit kunnen vervangen van de reactoren in België (BR2) en Nederland (HFR) die op termijn gaan sluiten. De Europese Commissie heeft onlangs de voorzieningszekerheid van medische radio-isotopen laten onderzoeken. Die studie concludeert dat het, ondanks de genoemde initiatieven, nodig is in de EU nóg een reactor te bouwen om de EU zelfvoorzienend te laten blijven en tekorten op wereldschaal te voorkomen. De studie wijst Pallas hiervoor aan als de gerede kandidaat om de benodigde productiecapaciteit in de komende decennia te garanderen. Nederland is in de unieke positie dat een groot deel van de leveringsketen binnen eigen land aanwezig is: van onderzoek en ontwikkeling, via productie van radionucliden tot de verwerking daarvan tot radiofarmaceutische producten. Hierdoor heeft Nederland ook een goede positie om het land te blijven waar nieuwe radiofarmaceutische producten ontwikkeld worden. De nabijheid van academische ziekenhuizen, een reactor, gespecialiseerde laboratoria dragen daaraan bij. Mocht de HFR sluiten zonder dat de Pallas-reactor wordt gerealiseerd, dan verliest Nederland haar positie binnen die leveringsketen. De kans is dan groot dat de radiofarmacie haar werk van Petten naar het buitenland zal verplaatsen. Daarnaast zal dit grote en negatieve gevolgen hebben voor de (lokale) werkgelegenheid in de nucleaire sector: een derde van de mensen die in Nederland in de nucleaire sector werken en ongeveer 1000 bij toeleveranciers zullen hun baan verliezen. De nucleaire kennisinfrastructuur zal hieronder lijden. Ook vervallen dan de diensten die vanuit Petten worden geleverd aan de nucleaire industrie, andere industrietakken en overheden.

Het RIVM heeft aanvullend onderzoek gedaan naar de leveringszekerheid van diagnostische en therapeutische radionucliden voor Nederland en naar de effecten van het niet bouwen van de Pallas reactor, de beoogde opvolger van de HFR. Radioactieve stoffen kunnen worden gebruikt om een diagnose te stellen. Ook kunnen ze verschillende soorten kanker behandelen of pijn bestrijden bij terminale patiënten, zogenoemde therapeutische radionucliden. De meeste medische radionucliden worden in Europa gemaakt in zes kernreactoren, waarvan er één in Nederland staat (de HFR). Op één reactor na zijn deze installaties op gevorderde leeftijd en zullen ze vroeg of laat moeten sluiten. De markt is op dit moment fragiel: als één grote reactor of één van de gespecialiseerde laboratoria onverwacht uitvalt, kunnen op wereldschaal leveringsproblemen ontstaan. Bij een onverwachte uitval kunnen de overige reactoren de vraag lang niet altijd opvangen, wat de leveringszekerheid voor de wereld (en dus ook voor Nederland) vrij onzeker maakt. Dat geldt zowel voor diagnostische als therapeutische radionucliden. De vraag naar molybdeen-99/technetium-99m in de wereld zal op de lange termijn stijgen. Geschatte percentages variëren van 5% tot 8% jaarlijkse stijging van de vraag in de opkomende economieën. De groei in de omzet van de therapeutische isotopen zal veel hoger zijn. Bij een vraaggroei voor lutetium-177 van 7% per jaar bijvoorbeeld zijn er al binnen vijf jaar tekorten te verwachten. Om de productieketen van medische radionucliden toekomstbestendig te maken, is een overgang nodig naar een prijsstelling nodig die alle kosten in de keten dekt. In het afgelopen jaar is er meer duidelijkheid gekomen over de aanbodkant van de productie van medische radionucliden. Er zijn initiatieven gaande in Duitsland, Frankrijk en België om de bestaande productiecapaciteit voor medische radionucliden te vergroten en nieuwe capaciteit te bouwen. Zelfs wanneer al deze initiatieven slagen, zullen zij echter niet de productiecapaciteit kunnen vervangen van de reactoren in België (BR2) en Nederland (HFR) die op termijn gaan sluiten. De Europese Commissie heeft onlangs de voorzieningszekerheid van medische radio-isotopen laten onderzoeken. Die studie concludeert dat het, ondanks de genoemde initiatieven, nodig is in de EU nóg een reactor te bouwen om de EU zelfvoorzienend te laten blijven en tekorten op wereldschaal te voorkomen. De studie wijst Pallas hiervoor aan als de gerede kandidaat om de benodigde productiecapaciteit in de komende decennia te garanderen. Nederland is in de unieke positie dat een groot deel van de leveringsketen binnen eigen land aanwezig is: van onderzoek en ontwikkeling, via productie van radionucliden tot de verwerking daarvan tot radiofarmaceutische producten. Hierdoor heeft Nederland ook een goede positie om het land te blijven waar nieuwe radiofarmaceutische producten ontwikkeld worden. De nabijheid van academische ziekenhuizen, een reactor, gespecialiseerde laboratoria dragen daaraan bij. Mocht de HFR sluiten zonder dat de Pallas-reactor wordt gerealiseerd, dan verliest Nederland haar positie binnen die leveringsketen. De kans is dan groot dat de radiofarmacie haar werk van Petten naar het buitenland zal verplaatsen. Daarnaast zal dit grote en negatieve gevolgen hebben voor de (lokale) werkgelegenheid in de nucleaire sector: een derde van de mensen die in Nederland in de nucleaire sector werken en ongeveer 1000 bij toeleveranciers zullen hun baan verliezen. De nucleaire kennisinfrastructuur zal hieronder lijden. Ook vervallen dan de diensten die vanuit Petten worden geleverd aan de nucleaire industrie, andere industrietakken en overheden.

Presentatie op heidag van het Marian van Os CoE Ondernemen in de Rietschans, Haren

Hoe kunnen we de groei van de werkgelegenheid verbinden aan inclusie van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt? In dit rapport presenteren we de samenvatting van een tweejarig innovatietraject over een nieuwe manier om werkgevers te betrekken bij een inclusieve arbeidsmarkt. Deze nieuwe aanpak heet de Nieuwe Banen methodiek. De aanpak is ontwikkeld in een social lab waarbij werkgevers, werkzoekenden, het Werkbedrijf Lelystad, de gemeente Lelystad, TNO en Hogeschool Windesheim samenwerkten. De pilot richtte zich op werkzoekenden met een situationele afstand tot de arbeidsmarkt. Zij hebben geen verminderde productiviteit door een fysieke of psychische beperking. Wel is er sprake van een ernstige belemmering om terug te keren op de arbeidsmarkt. We beschrijven in dit rapport: • De Nieuwe Banen methodiek, • De ontwikkeling van de methodiek in een social lab, • De eerste resultaten.

Hoe kunnen we de groei van de werkgelegenheid verbinden aan inclusie van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt? In dit rapport presenteren we de samenvatting van een tweejarig innovatietraject over een nieuwe manier om werkgevers te betrekken bij een inclusieve arbeidsmarkt. Deze nieuwe aanpak heet de Nieuwe Banen methodiek. De aanpak is ontwikkeld in een social lab waarbij werkgevers, werkzoekenden, het Werkbedrijf Lelystad, de gemeente Lelystad, TNO en Hogeschool Windesheim samenwerkten. De pilot richtte zich op werkzoekenden met een situationele afstand tot de arbeidsmarkt. Zij hebben geen verminderde productiviteit door een fysieke of psychische beperking. Wel is er sprake van een ernstige belemmering om terug te keren op de arbeidsmarkt. We beschrijven in dit rapport: • De Nieuwe Banen methodiek, • De ontwikkeling van de methodiek in een social lab, • De eerste resultaten.

Hoe kunnen we de groei van de werkgelegenheid verbinden aan inclusie van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt? In dit rapport presenteren we de samenvatting van een tweejarig innovatietraject over een nieuwe manier om werkgevers te betrekken bij een inclusieve arbeidsmarkt. Deze nieuwe aanpak heet de Nieuwe Banen methodiek. De aanpak is ontwikkeld in een social lab waarbij werkgevers, werkzoekenden, het Werkbedrijf Lelystad, de gemeente Lelystad, TNO en Hogeschool Windesheim samenwerkten. De pilot richtte zich op werkzoekenden met een situationele afstand tot de arbeidsmarkt. Zij hebben geen verminderde productiviteit door een fysieke of psychische beperking. Wel is er sprake van een ernstige belemmering om terug te keren op de arbeidsmarkt. We beschrijven in dit rapport: • De Nieuwe Banen methodiek, • De ontwikkeling van de methodiek in een social lab, • De eerste resultaten.

In dit onderzoek gaan we in op de vraag of op wijkniveau werkgelegenheid kan ontstaan uit latent werk. Latent werk is werk waarvan men pas weet dat het er is als iemand erop gewezen wordt. Drie belangrijke uitkomsten zijn: 1) Er zijn verschillen tussen vragen die leven onder mensen die werk hebben liggen en mensen die werk willen doen. Mensen die werk hebben liggen stellen voorwaarden, zoals de betrouwbaarheid van de uitvoerende, de kwaliteit van het werk en hoe hoog de kosten mogen zijn. Mensen die dit werk willen doen vragen hoe zij dit moeten organiseren of wat de mogelijkheden zijn om bij te verdienen naast een uitkering. 2) We weten nu welke vaardigheden, houding en kennis professionals nodig hebben om latent werk te vinden en hieruit werkgelegenheid kunnen creëren. 3) Dit onderzoek vergroot ons begrip van de invloed die de (beleids)context heeft op werk en de waardering van werk.

In dit onderzoek gaan we in op de vraag of op wijkniveau werkgelegenheid kan ontstaan uit latent werk. Latent werk is werk waarvan men pas weet dat het er is als iemand erop gewezen wordt. Drie belangrijke uitkomsten zijn: 1) Er zijn verschillen tussen vragen die leven onder mensen die werk hebben liggen en mensen die werk willen doen. Mensen die werk hebben liggen stellen voorwaarden, zoals de betrouwbaarheid van de uitvoerende, de kwaliteit van het werk en hoe hoog de kosten mogen zijn. Mensen die dit werk willen doen vragen hoe zij dit moeten organiseren of wat de mogelijkheden zijn om bij te verdienen naast een uitkering. 2) We weten nu welke vaardigheden, houding en kennis professionals nodig hebben om latent werk te vinden en hieruit werkgelegenheid kunnen creëren. 3) Dit onderzoek vergroot ons begrip van de invloed die de (beleids)context heeft op werk en de waardering van werk.

(Her)ontwikkelingsmaatschappijen ondersteunen bedrijven bij de oprichting, het vinden van een geschikte vestigiungsplaats, groei en innovatie, samenwerking en verduurzaming. De betekens? De ondersteuning levert positieve, directe effecten op bedrijfsprestaties en indirect wordt werkgelegenheid gecreëerd of behouden en gebiedsontwikkeling verbeterd. Wie zijn deze (her)ontwikkelingsmaatschappijen en hoe bereiken ze deze resultaten?

Onder de regering Michel I werden een aantal maatregelen genomen ter bevordering van de concurrentiekracht: de indexsprong, de taxshift en de aanpassing van de wet op de loonnorm. Sinds het aantreden van de regering is het aantal jobs ook ontegensprekelijk sterk gestegen, met 230.000 banen. En hoewel de Belgische loonkost per uur opmerkelijk hoger blijft dan de loonkost van onze buurlanden, kunnen we de laatste jaren een duidelijke verbetering optekenen. Professor Joep Konings en Gert Bijnens becijferden het effect van deze beleidsmaatregelen op de tewerkstelling voor de periode 2014 – 2018. Van de 230.000 jobs die werden gecreëerd tussen het derde kwartaal van 2014 en het derde kwartaal van 2018, hebben 133.000 jobs betrekking op werknemers in dienstverband in de private sector. Van deze 133.000 jobs is 55% (73.000 jobs) te danken aan de genomen maatregelen gespreid over de taxshift (35.000 jobs), de indexsprong (27.000 jobs) en aan de aanpassing van de wet op de loonnorm (11.000 jobs). De auteurs komen tot deze bevindingen door gebruik te maken van gedetailleerde ondernemingscijfers en nieuwe 'machine-learning-technieken'. Voor 2019 verwachten de auteurs nog een bijkomende positieve impact van 8.000 jobs dankzij de taxshift, hetgeen de totale impact van de loonkostmaatregelen op ongeveer 80.000 jobs brengt. Nog een kleine nuance: de cijfers houden geen rekening met de eventuele impact van de maatregelen op werknemers in de welzijnssector, noch op zelfstandigen. ispartof: VIVES Beleidspaper maart 2019 status: published

Introductie JOE instument ten behoeve van WP5 in GrowIn 4.0

Inleiding in JOE methode ten behoeve van gebruik in WP3 van het RIGHT project

De provincie Zuid-Holland is bezig om tot een beleidskader voor een transitie naar een volledig circulaire economie in 2050 te komen. Daartoe heeft TNO verzocht om een beleidsvoorbereidend onderzoek te doen naar de directe, aanwijsbare invloed van een transitie naar een (meer) circulaire economie op de aard en omvang van werkgelegenheid in Zuid-Holland – aansluitend op de vijf prioriteiten in het Rijksbrede Programma Circulaire Economie: Biomassa en Voedsel, Bouw, Kunststoffen, Maakindustrie en Consumptiegoederen Samenvatting ............................................................................................................................ 2 1 Inleiding .................................................................................................................... 8 1.1 Doel van het onderzoek ............................................................................................. 8 1.2 Methodische aanpak op basis van onderzoeksvragen ............................................. 8 1.3 Gehanteerde begrippen ............................................................................................. 9 2 De circulair economische transitie ...................................................................... 11 2.1 Waarom naar een (meer) circulaire economie? ...................................................... 11 2.2 Circulaire economie: een omschrijving .................................................................... 11 2.3 Duiding relatie Circulaire economie en werkgelegenheid ....................................... 13 2.4 Het circulaire-economie-beleid van de Rijksoverheid ............................................. 14 2.5 Externe drijfveren voor de Circulaire Economie ...................................................... 15 2.5.1 Digitalisering ............................................................................................................ 15 2.5.2 Energietransitie ........................................................................................................ 16 2.6 De relatie tussen het basispad en de effecten van circulair beleid ......................... 17 2.7 Opbouw van dit rapport ........................................................................................... 17 3 De (circulaire) economie van Zuid-Holland: de huidige status ........................ 19 3.1 Regionaal-economisch profiel en specialisaties ...................................................... 19 3.2 Circulaire activiteiten in de huidige economie van Zuid-Holland ............................. 22 4 Effecten van de transitie naar een meer circulaire economie op werkgelegenheid in Zuid-Holland ........................................................................ 25 4.1 Bevindingen recente studies over werkgelegenheid in de provincie Zuid-Holland . 25 4.2 Ontwikkeling van een scenario voor Zuid-Holland: selectie van meest relevante mechanismen en aangrijpingspunten van een meer circulaire economie richting 2040 ................................................................................................................................. 27 4.2.1 Analysemethoden van TNO en andere gezaghebbende gepubliceerde studies .... 27 4.2.2 Methodische aandachtspunten in de vorming van het CE-scenario ....................... 28 4.2.3 Trends en verwachte ontwikkelingen in economische activiteiten die niet worden meegenomen ........................................................................................................... 31 4.2.4 Overzicht van de bouwstenen ................................................................................. 31 4.3 Resultaten: gevolgen voor werkgelegenheid .......................................................... 39 4.4 Extra resultaten: gevolgen voor bijdrage klimaatbeleid ........................................... 46 4.5 Vertaling resultaten werkgelegenheidseffecten naar het Human Capital Akkoord . 46 5 Conclusies: de gevolgen van de transitie naar een circulaire economie op de werkgelegenheid in Zuid-Holland ........................................................................ 49 5.1 Conclusies ............................................................................................................... 49 5.2 Aanbevelingen voor vervolgonderzoek ................................................................... 51 BIJLAGE A: Circulaire activiteiten in Zuid-Holland (bron: PBL) ....................................... 54 BIJLAGE B: Innovatieve initiatieven in Zuid-Holland (bron: PBL) .................................... 55 BIJLAGE C: Circulaire sectoren (bron: PBL) ...................................................................... 64 BIJLAGE D: Illustratie opbouw van een Multi Regionale Input Output analyse.............. 66

Laagopgeleide uitzendkrachten vormen een kwetsbare groep op de arbeidsmarkt. Minimaal een startkwalificatie is vereist om aan te kunnen sluiten bij de eisen die werkgevers stellen en om duurzaam inzetbaar te kunnen blijven. Het stimuleren van informeel leren op de werkvloer lijkt goed aan te sluiten bij de leerbehoefte van laagopgeleiden en is een manier voor uitzendorganisaties om met relatief weinig inspanning en kosten ontwikkelmogelijkheden te bieden. In dit hoofdstuk bespreken we aan de hand van het AMO-model wat de randvoorwaarden en belemmeringen zijn voor uitzendorganisaties om beleid te implementeren gericht op het stimuleren van informeel leren op de werkvloer. Dit is onderzocht aan de hand van actieonderzoek in vier pilots met uitzendorganisaties en inlenende bedrijven. De onderzoeksresultaten laten zien dat het stimuleren van informeel leren niet door de praktijk vanzelf wordt opgepakt. Dit komt met name door het ontbreken van de juiste kennis bij intercedenten, het ontbreken van een harde businesscase die de motivatie van uitzendorganisaties bepaalt en een complex en tijdrovend traject om opgedane vaardigheden van uitzendkrachten formeel erkend te krijgen binnen het huidige onderwijsbeleid.

Veel werkenden ervaren onzekerheid over hun werk en inkomen, met name zzp’ers en werknemers met een flexibele baan. Wat zijn de oorzaken en de gevolgen deze onzekerheid? Hoe zeker zijn werkenden over hun werk en inkomen in Nederland? Hoe gaan flexibele werknemers en zzp’ers om met werk- en inkomensonzekerheden? Wat zijn oorzaken van deze onzekerheden en wat draagt bij aan het verkrijgen van meer zekerheid? Een groot deel van de beroepsbevolking hecht veel waarde aan zekerheid. Het gaat dan niet alleen om objectieve werk- en inkomenszekerheid die het voor mensen mogelijk maakt om te kunnen voorzien in hun levensonderhoud. Ook een gevoel van zekerheid blijkt van belang voor persoonlijke ontwikkeling, sociale contacten en ervaren waardering als mens. De mate van ervaren zekerheid is eveneens van invloed op het nemen van levensbeslissingen zoals het kopen van een huis of het vormen van een gezin. Kortom, zekerheid is een belangrijk maatschappelijk thema met verschillende facetten en effecten. De analyses in deze publicatie laten zien dat de baan- en werkzekerheid de laatste jaren is toegenomen. Het aantal werkenden dat werkloos wordt is aanzienlijk gedaald. Er zijn in vergelijking met voorgaande jaren minder mensen vanuit werk naar een WW-uitkering gestroomd. Het aantal werklozen en inactieven dat (weer) aan het werk is gegaan blijft op een hoog niveau. Daarnaast is het aantal mensen dat van werkgever en/of beroep is gewisseld het hoogst in tien jaar. Ten slotte is er voor het eerst in lange tijd een toename van het aandeel werkenden dat aangeeft een vaste arbeidsrelatie te hebben.

Ongeveer 7,4 procent van de werkenden in Nederland combineert meerdere betaalde banen (multi-jobben). Er is echter weinig bekend over de samenhang tussen multi-jobben en werk- en inkomenszekerheid. Is het een goede strategie, of juist niet? Om dit te onderzoeken zijn de gegevens van 20 535 deelnemers aan de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) 2012 gekoppeld aan CBSgegevens over arbeidsparticipatie en economisch zelfstandigheid (2013–2017). Economische zelfstandigheid was hierbij gedefinieerd als een inkomen hoger dan een bijstandsuitkering voor een alleenstaande. Naast beschrijvende statistieken over de ervaringen van multi-jobbers, is de relatie tussen multi-jobben en arbeidsparticipatie en economische zelfstandigheid gedurende een periode van vijf jaar onderzocht met Poisson regressieanalyses. Uit de beschrijvende analyses blijkt dat multi-jobbers iets vaker het risico ervaren om hun baan te verliezen, maar zich hier iets minder vaak zorgen over maken en meer vertrouwen hebben in het vinden van een nieuwe baan dan werknemers met één baan. Gedurende de follow-up periode van 5 jaar bleken multi-jobbers ook daadwerkelijk meer maanden betaald werk te hebben dan werknemers met één baan. Multi-jobbers bleken daarentegen in minder jaren economisch zelfstandig te zijn dan werknemers met één baan. De resultaten suggereren dat multi-jobben een goede strategie kan zijn om aangehaakt te blijven op de arbeidsmarkt (zekerheid op werk), maar niet om de zekerheid op economische zelfstandigheid te borgen.

Ongeveer 7,4 procent van de werkenden in Nederland combineert meerdere betaalde banen (multi-jobben). Er is echter weinig bekend over de samenhang tussen multi-jobben en werk- en inkomenszekerheid. Is het een goede strategie, of juist niet? Om dit te onderzoeken zijn de gegevens van 20 535 deelnemers aan de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) 2012 gekoppeld aan CBSgegevens over arbeidsparticipatie en economisch zelfstandigheid (2013–2017). Economische zelfstandigheid was hierbij gedefinieerd als een inkomen hoger dan een bijstandsuitkering voor een alleenstaande. Naast beschrijvende statistieken over de ervaringen van multi-jobbers, is de relatie tussen multi-jobben en arbeidsparticipatie en economische zelfstandigheid gedurende een periode van vijf jaar onderzocht met Poisson regressieanalyses. Uit de beschrijvende analyses blijkt dat multi-jobbers iets vaker het risico ervaren om hun baan te verliezen, maar zich hier iets minder vaak zorgen over maken en meer vertrouwen hebben in het vinden van een nieuwe baan dan werknemers met één baan. Gedurende de follow-up periode van 5 jaar bleken multi-jobbers ook daadwerkelijk meer maanden betaald werk te hebben dan werknemers met één baan. Multi-jobbers bleken daarentegen in minder jaren economisch zelfstandig te zijn dan werknemers met één baan. De resultaten suggereren dat multi-jobben een goede strategie kan zijn om aangehaakt te blijven op de arbeidsmarkt (zekerheid op werk), maar niet om de zekerheid op economische zelfstandigheid te borgen.

De provincie Zuid-Holland is bezig om tot een beleidskader voor een transitie naar een volledig circulaire economie in 2050 te komen. Daartoe heeft TNO verzocht om een beleidsvoorbereidend onderzoek te doen naar de directe, aanwijsbare invloed van een transitie naar een (meer) circulaire economie op de aard en omvang van werkgelegenheid in Zuid-Holland – aansluitend op de vijf prioriteiten in het Rijksbrede Programma Circulaire Economie: Biomassa en Voedsel, Bouw, Kunststoffen, Maakindustrie en Consumptiegoederen

In dit rapport wordt verkend wat een ambitieus klimaatakkoord voor effect kan hebben op de Nederlandse werkgelegenheid. Het is gebaseerd op de streefbeelden uit de PBL-analyse van december 2018 van de voorstellen voor hoofdlijnen voor het klimaatakkoord uit juli 2018. De belangrijkste potentiële werkgelegenheidsgroei ontstaat door de extra investeringen in klimaatmaatregelen. De ontwikkeling, bouw, installatie, de levering van materiaal en aanvullende diensten levert veel extra werk op. Daarnaast ontstaat er werk voor bediening en onderhoud, maar valt er ook werk weg bij de fossiele energievoorziening. Per saldo is de toegenomen vraag naar arbeid in 2030 geraamd op 39.000 tot 72.000 voltijdsequivalenten. Er is geen analyse gemaakt van de gevolgen op de arbeidsmarkt, ook niet van de macro-economische doorwerking

Veel werkenden ervaren onzekerheid over hun werk en inkomen, met name zzp’ers en werknemers met een flexibele baan. Wat zijn de oorzaken en de gevolgen deze onzekerheid? Hoe zeker zijn werkenden over hun werk en inkomen in Nederland? Hoe gaan flexibele werknemers en zzp’ers om met werk- en inkomensonzekerheden? Wat zijn oorzaken van deze onzekerheden en wat draagt bij aan het verkrijgen van meer zekerheid? Een groot deel van de beroepsbevolking hecht veel waarde aan zekerheid. Het gaat dan niet alleen om objectieve werk- en inkomenszekerheid die het voor mensen mogelijk maakt om te kunnen voorzien in hun levensonderhoud. Ook een gevoel van zekerheid blijkt van belang voor persoonlijke ontwikkeling, sociale contacten en ervaren waardering als mens. De mate van ervaren zekerheid is eveneens van invloed op het nemen van levensbeslissingen zoals het kopen van een huis of het vormen van een gezin. Kortom, zekerheid is een belangrijk maatschappelijk thema met verschillende facetten en effecten. De analyses in deze publicatie laten zien dat de baan- en werkzekerheid de laatste jaren is toegenomen. Het aantal werkenden dat werkloos wordt is aanzienlijk gedaald. Er zijn in vergelijking met voorgaande jaren minder mensen vanuit werk naar een WW-uitkering gestroomd. Het aantal werklozen en inactieven dat (weer) aan het werk is gegaan blijft op een hoog niveau. Daarnaast is het aantal mensen dat van werkgever en/of beroep is gewisseld het hoogst in tien jaar. Ten slotte is er voor het eerst in lange tijd een toename van het aandeel werkenden dat aangeeft een vaste arbeidsrelatie te hebben.

Laagopgeleide uitzendkrachten vormen een kwetsbare groep op de arbeidsmarkt. Minimaal een startkwalificatie is vereist om aan te kunnen sluiten bij de eisen die werkgevers stellen en om duurzaam inzetbaar te kunnen blijven. Het stimuleren van informeel leren op de werkvloer lijkt goed aan te sluiten bij de leerbehoefte van laagopgeleiden en is een manier voor uitzendorganisaties om met relatief weinig inspanning en kosten ontwikkelmogelijkheden te bieden. In dit hoofdstuk bespreken we aan de hand van het AMO-model wat de randvoorwaarden en belemmeringen zijn voor uitzendorganisaties om beleid te implementeren gericht op het stimuleren van informeel leren op de werkvloer. Dit is onderzocht aan de hand van actieonderzoek in vier pilots met uitzendorganisaties en inlenende bedrijven. De onderzoeksresultaten laten zien dat het stimuleren van informeel leren niet door de praktijk vanzelf wordt opgepakt. Dit komt met name door het ontbreken van de juiste kennis bij intercedenten, het ontbreken van een harde businesscase die de motivatie van uitzendorganisaties bepaalt en een complex en tijdrovend traject om opgedane vaardigheden van uitzendkrachten formeel erkend te krijgen binnen het huidige onderwijsbeleid.

In dit rapport wordt verkend wat een ambitieus klimaatakkoord voor effect kan hebben op de Nederlandse werkgelegenheid. Het is gebaseerd op de streefbeelden uit de PBL-analyse van december 2018 van de voorstellen voor hoofdlijnen voor het klimaatakkoord uit juli 2018. De belangrijkste potentiële werkgelegenheidsgroei ontstaat door de extra investeringen in klimaatmaatregelen. De ontwikkeling, bouw, installatie, de levering van materiaal en aanvullende diensten levert veel extra werk op. Daarnaast ontstaat er werk voor bediening en onderhoud, maar valt er ook werk weg bij de fossiele energievoorziening. Per saldo is de toegenomen vraag naar arbeid in 2030 geraamd op 39.000 tot 72.000 voltijdsequivalenten. Er is geen analyse gemaakt van de gevolgen op de arbeidsmarkt, ook niet van de macro-economische doorwerking

Presentatie over het onderzoek naar de verwachte werkgelegenheidsontwikkeling bij de partnerbedrijven van een triple helix partnership inclusief opbrengsten tussenmeting.

Hoe staan de negen gemeenten in het hart van het aardbevingsgebied in Noord-Groningen er voor? De Economic Board Groningen (EBG) liet economen van Hanzehogeschool Groningen en de Rijksuniversiteit Groningen er onderzoek naar doen. ​De Economic Board Groningen wil weten welke effecten het programma van EBG heeft op de economie van de negen gemeenten in het aardbevingsgebied. Om dat te kunnen vaststellen is een Monitor ontwikkeld van met name een aantal economische variabelen, zoals de werkgelegenheid. Deze monitor is een vervolg op die uit 2016.

Hoe staan de negen gemeenten in het hart van het aardbevingsgebied in Noord-Groningen er voor? De Economic Board Groningen (EBG) liet economen van Hanzehogeschool Groningen en de Rijksuniversiteit Groningen er onderzoek naar doen. ​De Economic Board Groningen wil weten welke effecten het programma van EBG heeft op de economie van de negen gemeenten in het aardbevingsgebied. Om dat te kunnen vaststellen is een Monitor ontwikkeld van met name een aantal economische variabelen, zoals de werkgelegenheid. Deze monitor is een vervolg op die uit 2016.

Het functioneren van binnen­steden wordt vaak afgemeten aan de mate van winkelleegstand. Maar ze blijken veel bredere en grotere economische motoren dan gedacht. 'De binnensteden van Den Bosch en Eindhoven leveren elk twintigduizend banen op. Dat is beduidend meer dan waar ik zelf rekening mee hield. Maar ook in een willekeurige middelgrote gemeente praat je al snel over tweeduizend banen voor alle lagen van de bevolking.' Aldus reageert lector ondernemende regio Cees-Jan Pen van Fontys Hogescholen op het (vrijwel) eerste grote onderzoek naar het economisch functioneren van Nederlandse binnensteden. Daarvoor nam Bureau Louter 81 stadscentra onder de loep. In totaal blijkt bijna één op de vijf banen (18 procent) binnen stedelijke gebieden in de binnenstad gelokaliseerd. Binnensteden zijn goed voor 11 procent van het totale aantal banen in Nederland. Een 'eyeopener', volgens de bij het onderzoek betrokken Pen. 'Lokaal wordt nog weleens getwijfeld waarom er miljoenen worden geïnvesteerd in de binnenstad. Dat antwoord is simpel. Het gaat gewoon om veel banen.'

Het functioneren van binnen­steden wordt vaak afgemeten aan de mate van winkelleegstand. Maar ze blijken veel bredere en grotere economische motoren dan gedacht. 'De binnensteden van Den Bosch en Eindhoven leveren elk twintigduizend banen op. Dat is beduidend meer dan waar ik zelf rekening mee hield. Maar ook in een willekeurige middelgrote gemeente praat je al snel over tweeduizend banen voor alle lagen van de bevolking.' Aldus reageert lector ondernemende regio Cees-Jan Pen van Fontys Hogescholen op het (vrijwel) eerste grote onderzoek naar het economisch functioneren van Nederlandse binnensteden. Daarvoor nam Bureau Louter 81 stadscentra onder de loep. In totaal blijkt bijna één op de vijf banen (18 procent) binnen stedelijke gebieden in de binnenstad gelokaliseerd. Binnensteden zijn goed voor 11 procent van het totale aantal banen in Nederland. Een 'eyeopener', volgens de bij het onderzoek betrokken Pen. 'Lokaal wordt nog weleens getwijfeld waarom er miljoenen worden geïnvesteerd in de binnenstad. Dat antwoord is simpel. Het gaat gewoon om veel banen.'