Search

Objectives: Hypothyroidism is a very common disorder and refers to all pathological conditions defined by deficiency of hormones thyroxine and triiodothyronine. The total prevalence, according to previously conducted studies, is around 3%, and of undiagnosed hypothyroidism it is 5%. A gold standard in treatment of this disease is levothyroxine. Patients and Methods: Levothyroxine oral tablets marketed in Croatia were studied. Adverse drug reaction reports for levothyroxine obtained from 1 January 2006 to 31 December 2018 were included. The following data were analyzed: year, reporter qualification, patient gender and age, seriousness, concomitant therapy and system organic class according to MedDRA. Results: During period from 2006 to 2018 the total number of levothyroxine adverse drug reaction reports was 146. In year 2018 22.76% of all the reports was obtained. Female gender reported adverse drug reactions predominately, compared to male, 121 vs. 22 reports. In 75.2% of the reports the only involved drug was levothyroxine. Pharmacists most commonly reported adverse drug reactions with 64 reports. Almost 75% of the reports were not classified as serious. Injury, poisoning and procedural complications, General disorders and administration site disorders and Gastrointestinal disorders with 16.9%, 15.3% and 11.2% of the reactions respectively were most commonly reported system organ classes. Conclusion: During the examined period reports of adverse drug reactions for oral tablets of levothyroxine were classified as not serious. Future studies should involve other countries reports and other drug formulations of levothyroxine in order to improve knowledge of levothyroxine safety profile., Ciljevi: Hipotireoza je vrlo čest poremećaj, a odnosi se na sva patološka stanja definirana nedostatkom hormona tiroksina i trijodtironina. Prema prethodno provedenim istraživanjima ukupna učestalost u populaciji iznosi oko 3%, a nedijagnosticirane hipotireoze prema procjenama ima oko 5%. Zlatni standard u liječenju ove bolesti je levotiroksin. Pacijenti i metode: U ovo istraživanje su uključene isključivo tablete za oralnu primjenu levotiroksina koje se nalaze na tržištu u Republici Hrvatskoj. Uključene su sumnje na nuspojave levotiroksina zaprimljene od 1. siječnja 2006. do 31. prosinca 2018. godine. Analizirani su sljedeći podaci: godina prijave, kvalifikacija izvjestitelja, spol i dob pacijenta, ozbiljnost nuspojave, istodobna primjena drugih lijekova u terapiji i organski sustavi prema MedDRA klasifikaciji. Rezultati: Tijekom razdoblja od 2006. do 2018. godine ukupan broj sumnji na levotiroksin bio je 146. U 2018. godini prijavljeno je 22,76% svih sumnji. Ženski spol pretežno je izvijestio o nuspojavama lijekova, u usporedbi s muškim, 121 prema 22 prijave. U 75,2% prijava jedini lijek bio je levotiroksin. Ljekarnici su najčešće prijavljivali, s 64 prijavljene sumnje na nuspojave levotiroksina. Gotovo 75% sumnji nije klasificirano kao ozbiljno. Ozljede, trovanja i proceduralne komplikacije, Opći poremećaji i poremećaji na mjestu primjene te Gastrointestinalni poremećaji sa 16,9%, 15,3% i 11,2% reakcija najčešće su prijavljeni u sistemskim klasama sustava. Zaključak: Tijekom ispitivanog razdoblja sumnje na nuspojave lijekova za levotiroksin nisu klasificirane kao ozbiljne. Buduća istraživanja trebaju uključivati podatke drugih zemalja, a i druge formulacije lijekova levotiroksina, kako bi se poboljšalo znanje o sigurnosnom profilu levotiroksina.

Hormoni su organska jedinjenja različite hemijske prirode koji svojim dejstvom utiču na rast, funkciju i metabolizam organizma. Povišene koncentracije hormona dovode do stvaranja slobodnih radikala, što može izazvati oksidativni stres i oštećenja DNK molekula. Poznato je da komponente tradicionalne mediteranske ishrane imaju pozitivne efekte na smanjenje oksidativnog stresa i prevenciju mnogih bolesti. Brojne in vitro i in vivo studije su potvrdile korisne efekte suvog ekstrakta lista masline (DOLE) i njegovih sastojaka, kao i zaštitni potencijal u odnosu na oksidativna oštećenja DNK molekula. Stoga, glavni cilj ove doktorske disertacije je bio da se ispita antigenotoksični potencijal spektra koncentracija suvog ekstrakta lista masline u leukocitima periferne krvi čoveka u prisustvu hormona tiroksina, adrenalina, estradiola i dietilstilbestrola in vitro. Ispitivanje je obavljeno primenom alkalnog komet testa, osetljive i brze metode za određivanje i analizu primarnih oštećenja DNK u pojedinačnim ćelijama. Rezultati ove studije su pokazali da su tiroksin, adrenalin, estradiol i dietilstibestrol sposobni da budu medijatori značajnog povećanja oštećenja DNK molekula. Suvi ekstrakt lista masline je u svim testiranim koncentracijama ispoljio značajan antigenotoksični potencijal u oba eksperimentalna protokola, u pretretmanu i posttretmanu. Praćenje kinetike reparacije DNK u prisustvu DOLE u odnosu na oštećenja izazvana hormonima je pokazalo da ekstrakt nije značajno uticao na stimulaciju reparacije oštećenja DNK. Sumirajući rezultate ove disertacije, može se zaključiti da suvi ekstrakt lista masline poseduje izražen potencijal smanjenja primarnih oštećenja DNK izazvanih tiroksinom, adrenalinom, estradiolom i dietilstilbestrolom. Predstavljeni in vitro model na leukocitima periferne krvi čoveka pružio je podatke koji su korisni za buduće in vivo studije i klinička ispitivanja suvog ekstrakta lista masline. Hormones are organic compounds of different chemical nature that affect cell growth, function and metabolism. Elevated concentrations of hormones lead to the formation of free radicals, which can cause oxidative stress and damage to the DNA molecule. It is known that the components of traditional Mediterranean food have positive effects on the reduction of oxidative stress and the prevention of many diseases. Numerous in vitro and in vivo studies have confirmed the beneficial effects of dry olive leaf extract (DOLE) and its constituents, as well as protective potential on the oxidative damage of DNA molecules. Therefore, the main aim of this doctoral dissertation was to investigate the antigenotoxic potential of the spectrum of concentrations of dry olive leaf extract in peripheral blood leukocytes in the presence of hormone thyroxine, adrenaline, estradiol, and diethylstilbestrol in vitro. The study was performed using an alkaline comet assay, a sensitive and fast method for determining and analyzing primary DNA damage in individual cells. The results of this study have shown that thyroxine, adrenaline, estradiol, and diethylstibestrol are capable of being mediators of significant increase of DNA damage. Dry olive leaf extract demonstrated significant ability to reduce primary DNA damage at all tested concentrations and in both experimental protocols, in pretreatment and posttreatment. Monitoring the kinetics of DNA repair in the presence of DOLE in relation to damage induced by homones has shown that the extract did not significantly affect the stimulation of DNA damage repair. Summarizing the results of this dissertation, it can be concluded that the dry olive leaf extract possesses a strong potential to reduce primary DNA damage induced by thyroxine, adrenaline, estradiol, and diethylstilbestrol. The presented in vitro model on human peripheral blood leukocytes provided data that are useful for future in vivo studies and clinical trials of dry olive leaf extract.

Hormon tiroksin glavni je hormon štitne žlijezde. Utječe na brojne fiziološke procese u organizmu, od regulacije rasta stanica i njihove diferencijacije pa sve do regulacije samog metabolizma. U uvodu je kratko opisana štitna žlijezda, njezina građa i uloga u organizmu, kao i uloga hormona koje luči. Osnovni spoj potreban za sintezu hormona tiroksina je aminokiselina tirozin te je s obzirom na to u uvodu prikazana opća podjela aminokiselina, njihova specifična svojstva i važnost koju imaju kao prekursori u sintezi ostalih biomolekula. U obradi glavne teme opisana je sinteza koja se temelji na dobivanju specifičnih enantiomera ili dijastereoizomera određene molekule te njena primjena u modernoj kemiji i farmaciji. Jedna od metoda ove sinteze temelji se na korištenju prirodnih i lako dostupnih kiralnih molekula kao početnih spojeva, čiju primjenu možemo vidjeti u industrijskoj sintezi tiroksina. Detaljno su obrađeni mehanizmi i reakcije koje se koriste u industrijskoj sintezi tiroksina, dobivene iz tirozina kao početnog spoja. Mehanizam biosinteze tiroksina nije još u potpunosti objašnjen no navedena su dosadašnja otkrića i opisane pretpostavljene reakcije i mehanizmi. Na kraju rada dan je popis literature.

Yaşamsal bir besin ögesi olan D Vitamini kemik mineralizasyonu, kas işlevi, hücresel gelişim, immün yanıt ve glukoz metabolizması üzerinde önemli fizyolojik etkiler gösterir. Son zamanlarda, D vitamini yetersizliği ve / veya eksikliği salgın durumuna ulaşmış olup erişkinlerde düşük kemik mineral yoğunluğu, kas zayıflığı, kanser ve obezite gibi çeşitli sağlık sorunlarıyla ilişkilendirilmiştir. Kortizol, TSH, T4 ve testosteron gibi bazı hormonların da atletik performans ve vücut kompozisyonu üzerinde önemli etkileri olduğu bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, genç milli atletlerde plazma 25-hidroksivitamin D [25(OH)D3] ile hormon düzeyleri, kas kuvveti, antropometrik parametreler ve beslenme profili arasındaki ilişkiyi incelemekti. Çalışmaya Türkiye atletizm milli takımında olan, atlama branşı ile ilgilenen 20 erkek ve 6 kadın sporcu (15-25 yaş) dahil edildi. Katılımcıların atletik performansları, drop sıçrama, dikey sıçrama, squat sıçrama, durarak uzun atlama ve serbest kol sıçrama gibi çeşitli atlama testleri kullanılarak değerlendirildi. Anaerobik güç (watt) her katılımcı için Lewis nomogramı kullanılarak hesaplandı. Her katılımcının vücut kompozisyonu, skinfold kaliper kullanılarak deri kıvrım kalınlıkları ile hesaplandı. Deri kıvrım kalınlığı ölçümü standart protokollere göre yedi bölgeden (göğüs, karın, triseps, suprailiak, midaksiller, subskapula ve uyluk) yapıldı. Vücut yağ yüzdesi Jackson / Pollock 7 yöntemine göre hesaplandı. Plazma 25(OH)D3 ve diğer hormon seviyeleri, kit protokolu talimatlarına göre ELISA kitleri kullanılarak tespit edildi. Ayrıca sporcular yaşam tarzları, beslenme profilleri ve güneşe maruz kalma süreleri ile ilgili ayrıntılı bir anket doldurdu. İstatistiksel analizler SPSS 18.0 kullanılarak yapıldı. Bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki ilişkiyi analiz etmek için Spearman'ın korelasyon testi kullanıldı ve p değeri ≤ 0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Çalışmada elde ettiğimiz sonuçlara göre, D vitamini yetersizliği ve / veya eksikliği oranı kadınlarda %66, erkeklerde %44 idi. Plazma 25(OH)D3 seviyeleri ile performans ölçümleri arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Bununla birlikte, plazma 25(OH)D3 seviyeleri ile antropometrik parametreler (göğüs, karın, triceps ve suprailiak deri kıvrım kalınlığı) ve kadınlarda vücut yağ yüzdesi (p, Vitamin D, a vital nutrient, exerts important physiological effects on bone mineralization, muscle function, cellular growth, immune response and glucose metabolism. Recently, vitamin D insufficiency and/or deficiency has reached epidemic proportions and has been linked to several health problems such as low bone mineral density, muscle weakness, cancer and obesity in adults. Some hormones such as cortisol, TSH, T4 and testosterone have also important effects on athletic performance and body composition. The objective of the present study was to examine the relationship between plasma 25-hydroxyvitamin D [25(OH)D3] and hormone levels, muscle strength, anthropometric parameters and nutritional profile in national young athletes. Twenty male and six female athletes (15-25 years) performing jumping events in Turkish national team were included in the study. Athletic performances of the participants were evaluated by using several jump tests such as drop jump, vertical jump, squat jump, standing long jump, and free arm jump. Anaerobic power (watt) was calculated by using Lewis nomogram for each participant. Body composition of each participant was estimated from skinfold thickness using a skinfold caliper. The skinfold measurement was performed at seven sites (chest, abdominal, triceps, suprailiac, midaxillary, subscapular and thigh) according to standard protocols. Body fat percentage was calculated according to Jackson/Pollock 7 method. Plasma 25(OH)D3 and other hormone levels were detected by using ELISA kits according to the manufacturer's instructions. Also, athletes were completed a detailed questionnaire relating to their lifestyle, nutritional profile and sun exposure practices. Statistical analysis was performed using SPSS 18.0. Spearman’s correlation test was used to analyze the relationship between the dependent and independent variables. A p value ≤ 0.05 was considered statistically significant. According to our results, the rate of vitamin D insufficiency and/or deficiency was 66% in females and 45% in males. No significant relationship was found between the plasma 25(OH)D3 levels and performance measures. However, there was a significant negative correlation between the plasma 25(OH)D3 levels and antropometric parameters (chest, abdominal, triceps and suprailiac skinfold thickness) and body fat percentage (p

Uvod: Poslednjih godina u fokusu istraživača je efekat sintetskih jednjenja na endokrini sistem. Estri ftalne kiseline se koriste u procesu plastifikacije, kao industrijski rastvarači, lubrikanti, aditivi u tekstilnoj industriji, u pesticidima, kozmetičkim proizvodima. Raste broj dokaza da je tiroidna žlezda podložna dejstvu endokrinih disruptora. Tiroidni hormoni imaju važnu ulogu u regulaciji rasta, tkivne diferencijacije, energetskog metabolizma, reprodukcije i formiranja centralnog nervnog sistema. Brojna istraživanja ukazala su da ftalati deluju kao EDs. Ciljevi istraživanja: 1. Procena izloženosti populacije mono-etilheksil-ftalatu (MEHP) i mono-etil-ftalatu (MEP). 2. Evaluacija razlika u nivou pokazatelja tirodine funkcije između ftalat pozitivnih i ftalat negativnih ispitanika i između gojaznih i normalno uhranjenih ftalat pozitivnih ispitanika. 3.Utvrđivanje razlika u serumskom nivou leptina gojaznih ispitanika sa i bez pozitivnih ftalatnih metabolita i procena povezanosti leptina sa MEP i MEHP i pokazateljima tiroidne funkcije. Izbor ispitanika i metod rada: Istraživanje je sprovedeno kao studija preseka, obuhvatilo je 201 ispitanika. Ispitanici su podeljeni u grupu MEP/MEHP pozitivnih i negativnih i na podgupe normalno uhranjenih i gojaznih. Od antropometrijskih mera određena je telesna visina, telesna masa, obim struka i indeks telesne mase. Laboratorijske analize: jutarnji uzorak urina za određivanje MEP i MEHP; našte uzet uzorka venske krvi za FT4, FT3, TSH i leptin. Statististička analiza sprovedena je na softverskom paketu SPSS. Rezultati: Polovina stanovništva je izložena ftalatima. MEP dovodi do povišenja FT4 samo u subpopulaciji gojaznih. Nije utvrđen statistički značajan uticaj MEP na FT3. Kod gojaznih MEP pozitivnih osoba ženskog pola povišen je TSH. MEHP uzrokuje sniženje FT4 kod normalno uhranjenih ispitanika, a kod normalno uhranjenih muškaraca snižava FT3. Nije utvrđen uticaj MEHP na tirotropin. U gojaznih nije ustanovljen uticaj DEHP i DEP na leptinsku sekreciju.Uočena je tendencija negativne korelacije leptina i FT4 kod gojaznih, dok uticaja na FT3 i TSH nema. Zaključak: Naša populacija je u velikoj meri izložena ftalatima. Potvrđeno je da MEP i MEHP imaju uticaj na pojedine indikatore tiroidne funkcije. Ftalati u našem istraživanju ne uzrokuju poremećaj leptinske skrecije, a leptin ima blag uticaj jedino na FT4., Introduction: Effects of synthesized chemicals on endocrine system has been in the focus in the last years. Phthalates are used in plasticization, as industrial solvents, lubricants, textile industry additives, in pesticides and cosmetic products. Evidence for thyroid disruption is growing. Thyroid hormones (TH) have an important role in regulation of growth, tissue differentiation, energy metabolism, reproduction and central nervous system formation. Studies show phthalates can cause endocrine disruption. Aims: 1. Estimation of burden of mono-ethyl phthalate (MEP) and di-2-ethylheksyl phthalate(MEHP) in the population. 2. Evaluation of differences in TH and TSH in MEP/MEHP positive and negative participants, as in obese and lean MEP/MEHP positive participants. 3. Evaluation of differences in leptin in obese MEP/MEHP positive and negative subjects and evaluation of the connection between leptin, MEP, MEHP and thyroid indicators. Patients and methods: This was a cross-sectional study that comprised 201 subjects divided into MEP/MEHP positive and negative group, further subdivided in obese and lean. Anthropometric parameters done: body height, body weight, waist and body mass index. Laboratory tests done: morning urine sample analysis for MEP/MEHP and venous sample analysis for free thyroxine (FT4), free tri-iodothyronine (FT3), thyroid stimulating hormone (TSH) and leptin. Statistical analysis was done in SPSS. Results: Half of subjects were exposed to phthalates. MEP induced an increase in FT4 in obese participants and had no influence on FT3. TSH was increased in obese MEP positive female subjects. MEHP induced a decrease in FT4 in lean participants and a decrease of FT3 in lean males. There was no correlation between MEHP and TSH. Influence of MEP/MEHP on leptin secretion. A tendency for negative correlation between leptin and FT4 was seen. There was no influence of leptin on FT3 and TSH. Conclusion: Our population is greatly exposed to phthalates. MEP and MEHP influence certain thyroid indicators i.e. cause thyroid disruption. Phthalates do not influence leptin secretion in our study. There is a mild effect of leptin on FT4.

Hormones are cellular products involved in the regulation of a large number of processes in living systems, and which by their actions affect the growth, function and metabo­lism of cells. Considering that hormones are compounds normally present in the organism, it is important to determine if they can, under certain circumstances, lead to genetic changes in the hereditary material. Numerous experimental studies in vitro and in vivo in different systems, from bacteria to mammals, dealt with the mutagenic and genotoxic effects of hormones. This work presents an overview of the research on genotoxic effects of non­steroidal hormones, although possible changes of genetic material under their influence have not still been known enough, and moreover, investigations on their genotoxic influ­ence have given conflicting results. The study results show that mechanisms of genotoxic effect of nonsteroidal hormones are manifested through the increase of oxidative stress by arising reactive oxygen species. A common mechanism of ROS occurence in thyroid hormones and catecholamines is through metabolic oxidation of their phenolic groups. Mani­festation of insulin genotoxic effect is based on production of ROS by activation of NADPH isophorms, while testing oxytocin showed absence of genotoxic effect. Considering that the investigations on genotoxicity of nonsteroidal hormones demonstrated both positive and negative results, the explanation of this discordance involve limitations of test systems themselves, different cell types or biological species used in the experiments, different lev­el of reactivity in vitro and in vivo, as well as possible variations in a tissue-specific expres­sion. Integrated, the provided data contribute to better understanding of genotoxic effect of nonsteroidal hormones and point out to the role and mode of action of these hormones in the process of occurring of effects caused by oxidative stress. Hormoni su ćelijski proizvodi uključeni u regulaciju velikog broja procesa u živim sistemima koji svojim dejstvom utiču na rast, funkciju ili metabolizam ćelija. Obzirom da su hormoni jedinjenja koja su uobičajeno prisutna u organizmu, značajno je utvrditi da li oni mogu pod izvesnim okolnostima dovesti do genetičkih promena na naslednom materijalu. Eksperimentalna ispitivanja u in vitro i in vivo uslovima u različitim sistemima, od bakterija do sisara, bavila su se istraživanjem mutagenih i genotoksičnih efekata hormona. U ovom radu je dat pregled istraživanja genotoksičnih efekata nesteroidnih hormona, pošto još uvek nisu dovoljno poznate moguće promene naslednog materijala pod njihovim uticajem, a i ispitivanja njihovog genotoksičnog dejstva su dala oprečne rezultate. Rezultati studija pokazuju da se mehanizmi genotoksičnog dejstva nesteroidnih hormona ispoljavaju kroz povećanje oksidativnog stresa nastankom reaktivnih vrsta kiseonika (reactive oxygen species - ROS). Uobičajeni mehanizam nastanka ROS kod tireoidnih hormona i kateholamina je putem metaboličke oksidacije njihovih fenolnih grupa. Ispoljavanje genotoksičnog efekta insulina se zasniva na produkciji ROS putem aktivacije NADPH izoformi, dok je ispitivanje oksitocina pokazalo odsustvo genotoksičnog efekta. Uzimajući u obzir da su ispitivanja genotoksičnosti nesteroidnih hormona pokazala i pozitivne i negativne rezultate, objašnjenja ovog neslaganja obuhvataju ograničenja samih test sistema, različite tipove ćelije ili bioloških vrsta upotrebljenih u eksperimentima, različiti nivo reaktivnosti u in vitro i in vivo uslovima, kao i moguće razlike u tkivno specifičnoj ekspresiji. Objedinjeni, navedeni podaci doprinose boljem razumevanju genotoksičnih efekata nesteroidnih hormona i ukazuju na ulogu i načine delovanja ovih hormona u procesu nastanka efekata izazvanih oksidativnim stresom.

Cilj rada bio je prikazati utjecaj dizajniranih smjesa korištenih u tovu pilića na kon-centraciju elektrolita i hormona štitaste žlijezde u krvi. U istraživanju je korišteno 120 muških pilića hibrida Ross 308. Tov pilića trajao je 42 dana. U prva tri tjedna tova pilići su konzumirali standardnu starter smjesu s 22% sirovih bjelančevina i 13,90 MJ/kg ME. U zadnja tri tjedna tova pilići su podijeljeni u 6 pokusnih skupina, a svaka skupina dobi¬vala je posebno pripremljenu finišer smjesu (P1=6% suncokretovog ulja+0,0 mg Se/ kg hrane, P2=6% lanenog ulja+0,0 mg Se/kg hrane, P3=6% suncokretovog ulja+0,3 mg Se/kg hrane, P4=6% lanenog ulja+0,3 mg Se/kg hrane, P5=6% suncokretovog ulja+0,5 mg Se/kg hrane, P6=6% lanenog ulja+0,5 mg Se/kg hrane). Finišer smjesa bila je izbalansirana na 18,02% sirovih bjelančevina i 14,40 MJ/kg ME. Utvrđeno je da vrsta ulja u hrani za piliće ima utjecaja na pH krvi (P, The research aimed to elaborate the influence of designed mixtures used in broilers fattening on the concentration of electrolytes and thyroid gland hormones in the blood.. The research was carried out on 120 male Ross 308 hybrid broilers. The fattening lasted for 42 days. During the first three weeks of fattening broilers were fed standard starter diet containing 22% crude protein and 13.90 MJ/kg ME. During the last three weeks of fattening, broilers were divided into 6 experimental groups, each fed specially prepared finisher diets (P1=6% sunflower oil+0.0 mg Se/kg of feed, P2=6% linseed oil+0.0 mg Se/kg of feed, P3=6% sunflower oil+0.3 mg Se/kg of feed, P4=6% linseed oil+0.3 mg Se/kg of feed, P5=6% sunflower oil+0.5 mg Se/kg of feed, P6=6% linseed oil+0.5 mg Se/kg of feed). Finisher diet was balanced at 18.02% crude protein and 14.40 MJ/kg ME. It was found out that the type of oil in chicken feed influenced to blood pH (P

Cilj rada bio je prikazati utjecaj dizajniranih smjesa korištenih u tovu pilića na kon- centraciju elektrolita i hormona štitaste žlijezde u krvi. U istraživanju je korišteno 120 muških pilića hibrida Ross 308. Tov pilića trajao je 42 dana. U prva tri tjedna tova pilići su konzumirali standardnu starter smjesu s 22% sirovih bjelančevina i 13, 90 MJ/kg ME. U zadnja tri tjedna tova pilići su podijeljeni u 6 pokusnih skupina, a svaka skupina dobi¬vala je posebno pripremljenu finišer smjesu (P1=6% suncokretovog ulja+0, 0 mg Se/ kg hrane, P2=6% lanenog ulja+0, 0 mg Se/kg hrane, P3=6% suncokretovog ulja+0, 3 mg Se/kg hrane, P4=6% lanenog ulja+0, 3 mg Se/kg hrane, P5=6% suncokretovog ulja+0, 5 mg Se/kg hrane, P6=6% lanenog ulja+0, 5 mg Se/kg hrane). Finišer smjesa bila je izbalansirana na 18, 02% sirovih bjelančevina i 14, 40 MJ/kg ME. Utvrđeno je da vrsta ulja u hrani za piliće ima utjecaja na pH krvi (P

Cilj rada bio je prikazati utjecaj dizajniranih smjesa korištenih u tovu pilića na kon- centraciju elektrolita i hormona štitaste žlijezde u krvi. U istraživanju je korišteno 120 muških pilića hibrida Ross 308. Tov pilića trajao je 42 dana. U prva tri tjedna tova pilići su konzumirali standardnu starter smjesu s 22% sirovih bjelančevina i 13, 90 MJ/kg ME. U zadnja tri tjedna tova pilići su podijeljeni u 6 pokusnih skupina, a svaka skupina dobi¬vala je posebno pripremljenu finišer smjesu (P1=6% suncokretovog ulja+0, 0 mg Se/ kg hrane, P2=6% lanenog ulja+0, 0 mg Se/kg hrane, P3=6% suncokretovog ulja+0, 3 mg Se/kg hrane, P4=6% lanenog ulja+0, 3 mg Se/kg hrane, P5=6% suncokretovog ulja+0, 5 mg Se/kg hrane, P6=6% lanenog ulja+0, 5 mg Se/kg hrane). Finišer smjesa bila je izbalansirana na 18, 02% sirovih bjelančevina i 14, 40 MJ/kg ME. Utvrđeno je da vrsta ulja u hrani za piliće ima utjecaja na pH krvi (P

The aim of this study was to see how a mixture of cadmium (Cd) and decabrominated diphenyl ether (BDE209) affect thyroid function, namely thyroid-stimulating hormone (TSH), thyroxin (T4), free thyroxin (FT4), triiodothyronin (T3), and free triiodothyronin (FT3) in Wistar rats (eight per group) receiving either a single substance or their combination by gavage for 28 days. Three groups were receiving Cd alone in the doses of 2.5 mg kg-1, 7.5 mg kg-1, or 15 mg kg-1 b. w. a day, three groups were receiving BDE209 in the doses of 1000 mg kg-1, 2000 mg kg-1, or 4000 mg kg-1 b. w. a day, while nine groups were receiving different mixtures of Cd and BDE209 in these doses (3x3 design). The results have indicated that the Cd+BDE209 mixtures more potently disrupt thyroid hormone homeostasis than would be expected from these chemicals alone., Cilj ovoga istraživanja bio je utvrditi na koji način smjesa kadmija (Cd) i dekabromiranog difenil etera (BDE209) djeluje na aktivnost štitnjače. Određivane su aktivnosti stimulirajućega hormona štitnjače (TSH), tiroksina (T4), slobodnog tiroksina (FT4), trijodtironina (T3) te slobodnog trijodtironina (FT3) kao parametara koji upućuju na funkcionalnost štitnjače. Kao eksperimentalni testni sustav korišteni su Wistar štakori (n=8 po grupi), kojima je tijekom 28 dana dozirana pojedinačna tvar ili smjesa kadmija i dekabromiranog difeniletera. Životinje su bile podijeljene u tri grupe koje su primale tri različite doze kadmija: 2,5 mg kg-1, 7,5 mg kg-1 i 15 mg kg-1 tjelesne težine po danu. Tri grupe životinja primale su tri različite doze BDE209: 1000 mg kg-1, 2000 mg kg-1, odnosno 4000 mg kg-1 tjelesne težine po danu. Preostale životinje bile su podijeljene u devet grupa kojima su bile dozirane različite koncentracije kadmija i dekabromiranog difenil etera (3x3 dizajn). Rezultati pokazuju da Cd+BDE209 smjesa u većoj mjeri remeti homeostazu hormona štitnjače u odnosu na pojedinačne spojeve.

Tema diplomskog rada je upoznavanje funkcije štitnjače i njenih hormona. Dan je opis najčešćih bolesti povezanih s patološkim procesima u organizmu, koji dovode do hiperfunkcije ili hipofunkcije žlijezde. Navedeni su lijekovi koji su registrirani u Hrvatskoj, a ukratko je opisana i medikamentozna terapija koja se primjenjuje u SAD-u. Spomenuti su strukturni zahtjevi za sintezu analoga hormona štitnjače, koji bi pokazivali tiroidnu ili antitiroidnu aktivnost.

Araştırma, PTU enjeksiyonuyla hipotiroidizm oluşturulan ratlarda, L-tiroksin uygulamasının plazma vazopressin düzeyleri ve sıvı dengesinde oluşabilecek değişikliklerin ortaya konulabilmesi amacıyla planlandı. Çalışma için ağırlıkları 270-300gr arasında değişen 72 adet Wistar-albino türü erkek rat kullanıldı. Araştırmada 3 ana deney grubu oluşturulmuştur. (1. Grup: Kontrol grubu, 2. Grup: PTU-Kontrol grubu, 3. Grup: Deney (PTU+ L-tiroksin) grubu ). Ana gruplar her biri 6 hayvandan oluşan 4 alt gruptan meydana geldi. Bu alt gruplar; uyarım yapılmayan a grupları, izotonik uyarım yapılan b grupları, hipertonik uyarım yapılan c grupları ve hipovolemik uyarı yapılan d gruplarından oluşmaktadır. Deneylerin bitiminde ratlar dekapite edilerek kan örneklerinde hematokrit, ozmolalite, TSH, TT3, TT4 ve vazopressin tayini yapıldı. Ana grupların hematokrit değerleri kendi aralarında karşılaştırıldıklarında d (hipovolemik) grubunun hematokrit düzeyleri, diğerlerinden yüksek bulunmuştur (P, This study was performed to investigate the effects of L-thyroxine treatment on plasma vasopressin levels and possible changes in fluid balance in prophyltiouracil-induced hypothyroid rats. Total 72 Wistar-albino strain male rats weighing 270-300g were used for the study. Experiment animals were separated into three groups as follows (1. Group; General control group, 2. Group: PTU-Experiment group, 3. Group: PTU+ L-thyroxine group). Each main groups were divided to 4 subgroups including 6 rats for every group (a; unchallenged, b; isotonic stimulated, b;hypertonic stimulated, d;hypovolemic stimulated). At the end of the experiments all rats were decapited and plasma samples were analysed in terms of haematocrit, osmolility, TSH, TT3, TT4 and vasopressin. Haematocrit (Hct) levels were the highest in hypovolemic stimulated subgroups (P

U prospektivnoj studiji kojom je obuhvaćeno 67 bolesnika s difuznom eutireoidnom strumom, starosne dobi od 17 do 21 god. (grupa I n=28) i dobi od 33 do 45 god. (grupa II, n=39), liječenih godinu dana sa 100 ug tiroksina dnevno, ocijenjeni su učinci supresijske terapije ultrazvučnom volumetrijom i palpacijskim nalazom. Nakon 3, 6, 9 i 12 mjeseci praćenja uslijedilo je značajno smanjenje volumena strume u obje grupe bolesnika u odnosu na početnu veličinu strume. U obje grupe volumen struma najviše se smanjio u prvih 6 mjeseci primjene terapije. Poslije 6 mjeseci prosječno smanjenje volumena struma u grupi I iznosilo je 19.2%, u grupi II 28.6%, a nakon 12 mjeseci u grupi I volumen struma smanjen je za 23.5%, a u grupi II za 32.3% u odnosu na početni volumen. U grupi I nakon mjesec dana (u grupi II nakon dva mjeseca) uočen je značajan porast tiroksina (T4) i njegove slobodne frakcije (fT4) u odnosu na normalne vrijednosti prije početka primjene supresijske terapije, dok se vrijednosti trijodtironina (T3) i njegove slobodne frakcije (fT3) nisu mijenjale. U obje grupe u prvih 6 mjeseci i nakon godinu dana terapije tiroksinom ustanovljena je učinkovitost u smanjenju strume sa statistički signifikantnom razlikom u korist grupe II., In a prospective study 67 patients with diffuse euthyroid goitre, between 17 and 21 years old (group I, n=28) and between 33 and 45 years old (group II, n=39), were treated for one year with 100 levothyroxine daily, have been evaluated effects of supressive therapy measured by sonography and palpation. After 3, 6, 9 and 12 months the reduction of the goitre volume was significantly different from the initial volume in both groups. In both forms of treatment maximum volume decrease was already seen within the first six months. After treatment for 6 months the mean decrease of thyroid volumes was 19.2% in group I and 28.6% in group II. After treatment for 12 months the mean decrease of thyroid volumes was 23.5% in group I and 32.3% in group II compared to the initial volume. In group I after 1 month (in group II after 2 months) a more significant increase of T4 and of fT4 values within the normal range was observed immediately after supressive therapy. There were no changes of the T3 and fT3 values. In both groups it has been found out that in the first 6 months and after 1 year therapy with levothyroxine exist a comparable efficiency for the reduction of goiters with statistically significant differences in favour group II.

Gebeliğe bağlı hipertansiyon (GBH) olgularında, tiroid fonksiyonları ve antitiroid antikorları 22 olguda araştırılmış ve obstetrik özellikleri benzer 16 gebeden oluşan kontrol grubu ile karşılaştırılmıştır. GBH grubundaki gebelerin % 22.8 inde serbest triiodotironin (ST 3) ve total triiodotironin (TT 3) normal sınırların altında bulunmuştur. Ortalama serbest tiroksin (ST 4), TT 3 ve ST3 değerleri kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulunmuştur. Olguların hepsinde antitiroid antikorları negatif olarak saptanmıştır. Bu çalışmanın sonucunda, GBH olgularında ST3, TT3 ve ST 4 düşük, antitiroid antikorlar negatif olarak bulunmuştur. Thyroid function tests and antithyroid antibodies were evaluated in 22 pregnancy induced hypertension (PIH) cases and the results were compared with those of 16 nurmal gestations. Free and total 3-iodothyronine (FT 3 and TT 3) was found to be low the normal limits in 22.8 % of the PIH cases. The mean free thyroxine (FT 4), FT 3 and TT 3 levels were significantly lower than those of the control group. Antithyroid antibodies were negative in PIH cases. In this study, it was found that FT3, TT3 and FT4 levels were low and antithyroid antibodies were negative in PIH cases.

Određivanje supresivne doze tiroksina u bolesnika s rakom štitnjače

Pojava hipotireoze i pad koncentracije hormona štitnjače u krvi nakon terapije zračenja kod pacijenata s karcinomom grla i ždrijela ovisi o dozi primljenog zračenja i modalitetu liječenja.

x

U namjeri da se usporedi utjecaj egzogene i endogene supresije sekrecije TSH na intratireoidni sadržaj jodotironina i omjer T4/T3 ispitana su dva modela humane štitnjače: 17 bolesnika s nodusnom gušom (NG) od kojih je 8 liječeno dugotrajnom supresivnom terapijom te 10 bolesnika s toksičnim adenomom (TA) u kojih je supresija TSH ostvarena povećanim lučenjem hormona štitnjače iz adenoma, a učinak supresije ispitivan je u paranodusnom zdravom tkivu. Omjer T4/T3 povišen je i u nodusnom (10, 9+/-1, 2 vs. 5, 2+/-0, 7) i u paranodusnom tkivu (16, 0+/-2, 1 vs. 6, 9+/-0, 9) liječenih bolesnika s NG u odnosu na neliječene. Sličan porast omjera T4/T3 opažen je u paranodusnom tkivu bolesnika s TA u odnosu na tkivo adenoma (23, 3+/-5, 9 vs. 9, 3+/-1, 8) Rezultati sugeriraju da 1) endogena i egzogena supresija sekrecije TSH dovodi do sličnog porasta omjera T4/T3 zbog apsolutnog ili relativnog porasta koncentracije T4 i/ili apsolutnog ili relativnog pada koncentracije T3 i 2) TSH dominantno djeluje na intratiroidalnu produkciju T3.

xx

x

U ovom radu ispitivana je in vitro konverzija T4 u T3 i r T3, odnosno aktivnost intratireoidne 5- i 5'-dejodinaze na nodusnom i paranodusnom tkivu štitnjače bolesnika s netoksičnom gušom. Za homogenizaciju tkiva korišten je 50 mM DTT pH 7, 4. Porast koncentracije T3 i rT3 mjeren u etanolskom ekstraktu, služio je za procjenu djelovanja enzima u odnosu na vrijeme 0'. Maksimalna dejodinacija postignuta je između 10' i 20', za oba hormona. rezultati pokazuju da je u paranodusnom tkivu postignuta veća aktivnost enzima nego u nodusnom. U dva slučaja je, međutim, registrirana veća aktivnost enzima u nodusnon tkivu, što se može objasniti djelovanjem kompenzatornog mehanizma.

U ovom je radu izučavan sadržaj tiroksina i trijodtironina i tireoglobulina u nodularnom i paranodularnom tkivu štitnjače kod bolesnika s "hladnim čvorom". Studirane su dvije grupe bolesnika, Grupa I liječena s 100 mcg T4 + 20 mcg T3. i Grupa II bez terapije. Sadržaj T3 i T4 mjeren je radioimunološkim metodama. Koncentracija Tg određena je kao sadržaj proteina u frakciji Tg dobivenoj izolacijom na koloni sa Sephadex G-200. Nisu nađene razlike u T4/Tg, T3/Tg (mol/mol) i odnosu T4/T3 između grupe I i II. Niže vrijednosti T4/Tg i T3/Tg nađene su u liječenih bolesnika, ali nesignifikantno. Količina Tg bila je slična u nodularnom i paranodularnom tkivu obje grupe bolesnika.

Aldığımız kan örneklerine 5,10, 20 ve 4-0 dakika orta doz (60 watt çıkış gücü) mikro dalga ve 20 dakika yüksek doz (180 watt çıkış gücü) mikrodalga uyguladık. Örnek kanların serumlarını santrifüjle ayırdık. Serumdaki 2L ve QL hormon düzeyini EIA metodu ile, total protein düzeyini spektrofo tometrik yöntem ile, serum proteinleri (AlbumintGrup spesi fik komponent, Ceruloplazmin, Post albumin, Transferrin, He mopexin, Post transferrin) ve Albumin/Globulin düzeylerini Poliakrilamid jel disk elektroforezi ile tespit ettik. 5,10,20 ve 40 dakika orta doz mikrodalga uygulamasın da T3-T4, hormonları, total proteinler, serum proteinleri ve Albumin/Globulin oranlarını kontrol grubu ile karşılaştır dık ve istatistiksel olarak anlamsız bulduk( P> 0,05,NS). 20 dakika yüksek doz mikrodalga uygulamasında ise, diğer parametreler istatistiksel olarak önemsiz( P> 0,05, KS ) bulunurken, total protein ve Albumin/Globulin oranını kontrol grubu ile karşılaştırdığımızda istatistiksel ola rak önemli bulduk( P < 0,05, S ).