Search

In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor de wijk De Lariks West in Assen in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerd interviews gehouden. Dit onderzoek vormt één van de cases in een breder project waarin meerdere cases bestudeerd worden. Het doel van dit bredere project is om, aan de hand van sociale factoren, inzicht te krijgen in de determinanten van succesvolle bewonersparticipatie op wijkniveau.

In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor de wijk De Lariks West in Assen in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerd interviews gehouden. Dit onderzoek vormt één van de cases in een breder project waarin meerdere cases bestudeerd worden. Het doel van dit bredere project is om, aan de hand van sociale factoren, inzicht te krijgen in de determinanten van succesvolle bewonersparticipatie op wijkniveau.

In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor de wijk Boven Pekela Groningen in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerd interviews gehouden. Dit onderzoek vormt één van de cases in een breder project waarin meerdere cases bestudeerd worden. Het doel van dit bredere project is om, aan de hand van sociale factoren, inzicht te krijgen in de determinanten van succesvolle bewonersparticipatie op wijkniveau.

In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor de wijk Boven Pekela Groningen in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerd interviews gehouden. Dit onderzoek vormt één van de cases in een breder project waarin meerdere cases bestudeerd worden. Het doel van dit bredere project is om, aan de hand van sociale factoren, inzicht te krijgen in de determinanten van succesvolle bewonersparticipatie op wijkniveau.

Een van de grote uitdagingen in de energietransitie is de implementatie van lokale energiestrategieën. In deze gebiedsgerichte aanpakken dienen verschillende stakeholdersgroepen tot gezamenlijke beslissingen te komen over de te nemen maatregelen. Een eerste stap naar een aanpak voor de wijkgerichte energietransitie is daarom het in kaart brengen van de kenmerken van deze verschillende groepen en de interactie tussen deze groepen. Daarbij is het van belang om te weten welke sociale factoren een wijk of gebied typeren en hoe die vertaald kunnen worden naar een passende wijkaanpak. In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor het dorp Garijp in de provincie Friesland in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerde interviews gehouden.

Een van de grote uitdagingen in de energietransitie is de implementatie van lokale energiestrategieën. In deze gebiedsgerichte aanpakken dienen verschillende stakeholdersgroepen tot gezamenlijke beslissingen te komen over de te nemen maatregelen. Een eerste stap naar een aanpak voor de wijkgerichte energietransitie is daarom het in kaart brengen van de kenmerken van deze verschillende groepen en de interactie tussen deze groepen. Daarbij is het van belang om te weten welke sociale factoren een wijk of gebied typeren en hoe die vertaald kunnen worden naar een passende wijkaanpak. In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor het dorp Garijp in de provincie Friesland in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerde interviews gehouden.

In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor de wijk Paddepoel Noord in Groningen in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerd interviews gehouden. Dit onderzoek vormt één van de cases in een breder project waarin meerdere cases bestudeerd worden. Het doel van dit bredere project is om, aan de hand van sociale factoren, inzicht te krijgen in de determinanten van succesvolle bewonersparticipatie op wijkniveau.

In dit onderzoek hebben we relevante sociale factoren voor de wijk Paddepoel Noord in Groningen in kaart gebracht. Dit hebben we gedaan aan de hand van een vragenlijst en aanvullend zijn er semigestructureerd interviews gehouden. Dit onderzoek vormt één van de cases in een breder project waarin meerdere cases bestudeerd worden. Het doel van dit bredere project is om, aan de hand van sociale factoren, inzicht te krijgen in de determinanten van succesvolle bewonersparticipatie op wijkniveau.

Full text beschikbaar met HU-account in Boomportaal Onderzoek naar de oorzaken van antisociaal gedrag is van oudsher gericht op de invloed van sociale en psychologische factoren, maar in toenemende mate worden ook biologische factoren onderzocht. Het is lang niet altijd duidelijk met welk type factor we te maken hebben. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de verschillende redenen waar een kind van een tienermoeder een verhoogd risico op de ontwikkeling van antisociaal gedrag heeft. Sociaal gezien is de kans groot dat een tienermoeder haar kind opvoedt onder ongunstige omstandigheden: ze woont in een slechte buurt, is laagopgeleid, werkeloos en verslaafd. Vanuit psychologische perspectief is het belangrijk om te vermelden dat meisjes die veel antisociaal gedrag vertonen en een lage intelligentie hebben, relatief vaker als tiener zwanger raken dan brave, intelligente meisjes. Baby's van tienermeisjes lopen meer risico op mishandeling en verwaarlozing en voor de geboorte kampen zij met de biologische gevolgen van middelengebruik of ervaren stress van de moeder. Daarnaast is sprake van genetische invloed, bijvoorbeeld op persoonlijkheidskenmerken als impulsiviteit en agressiviteit, van zowel de moeder als de vader, want antisociale meisjes krijgen doorgaans een relatie met antisociale jongens. Een sociale factor als drugsgebruik kan tijdens de zwangerschap biologische gevolgen hebben voor de baby, met een negatieve uitwerking op de intelligentie-ontwikkeling (psychologische factor), wat de kans verhoogt dat het kind later laagopgeleid zal blijven(sociale factor)

Full text beschikbaar met HU-account in Boomportaal Onderzoek naar de oorzaken van antisociaal gedrag is van oudsher gericht op de invloed van sociale en psychologische factoren, maar in toenemende mate worden ook biologische factoren onderzocht. Het is lang niet altijd duidelijk met welk type factor we te maken hebben. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de verschillende redenen waar een kind van een tienermoeder een verhoogd risico op de ontwikkeling van antisociaal gedrag heeft. Sociaal gezien is de kans groot dat een tienermoeder haar kind opvoedt onder ongunstige omstandigheden: ze woont in een slechte buurt, is laagopgeleid, werkeloos en verslaafd. Vanuit psychologische perspectief is het belangrijk om te vermelden dat meisjes die veel antisociaal gedrag vertonen en een lage intelligentie hebben, relatief vaker als tiener zwanger raken dan brave, intelligente meisjes. Baby's van tienermeisjes lopen meer risico op mishandeling en verwaarlozing en voor de geboorte kampen zij met de biologische gevolgen van middelengebruik of ervaren stress van de moeder. Daarnaast is sprake van genetische invloed, bijvoorbeeld op persoonlijkheidskenmerken als impulsiviteit en agressiviteit, van zowel de moeder als de vader, want antisociale meisjes krijgen doorgaans een relatie met antisociale jongens. Een sociale factor als drugsgebruik kan tijdens de zwangerschap biologische gevolgen hebben voor de baby, met een negatieve uitwerking op de intelligentie-ontwikkeling (psychologische factor), wat de kans verhoogt dat het kind later laagopgeleid zal blijven(sociale factor)

Chapter 1 presents the background information relevant to the subject matter and methods of this thesis. These include the application of social and behavioural sciences in malaria control, the SolarMal project and malaria in Kenya. It also presents the research objective, question and design that informed this thesis. Chapter 2 systematically documented and analysed how the mosquito trapping technology and related social contexts mutually shaped each other and how this mutual shaping impacted the design and re-design of the intervention. Our analysis focused on the design, re-design and piloting of the innovative approach to controlling malaria largely before its field implementation had started. During the pre-intervention year, various aspects of the intervention were re-designed ahead of the project roll-out. Changes to the technology design included removal of carbon dioxide from the blend, trap improvements and re- design of the electricity provision system. In order to gain and maintain the support of the community and organisations on the island, the project adapted its implementation strategies regarding who should represent the community in the project organisation team, who should receive solar-powered mosquito trapping systems (SMoTS), and in which order the systems should be rolled out. This process involved not only the project team and the producers of the different components of SMoTS, but also included feedback from the residents of Rusinga Island. This process of incorporating feedback from a broad range of stakeholders utilized data from the entomological, technical and socio-behavioural researches as well as data from more broad engagements with the social environment of the study population and setting. The analysis demonstrates how system innovation theory helps to provide insights into how a promising malaria control intervention evolves and matures through an interaction between technical and social phenomena. This part of the study demonstrated that SolarMal was not only a technical innovation, but similar to other malaria strategies, required new social organisational arrangements to go with it. In chapter 3, this thesis investigated immediate community response to the innovation and the implications for ongoing implementation and supportive community communication outreach. The explorations found that the main benefit of SMoTS to study participants was house lighting and suggested that the main reason that people adhered to recommended behaviours for SMoTS deployment was to ensure uninterrupted lighting at night, rather than reducing mosquito biting or malaria risk. Electrification led to a number of immediate benefits including reduced expenditure on kerosene and telephone charging and conveniences (such as lit early mornings and late nights, increased study hours, etc.). The changes brought about by electric lighting provided conveniences which improved the welfare of residents. Some respondents also reported hearing fewer mosquito sounds when interviewed a few weeks after a SMoTS was installed in their house. On the question of maintenance, we found that residents of Rusinga Island adequately maintained SMoTS. Households also reported maintenance needs to the project and project technicians carried out repair and maintenance needs. Chapter 4 documented the perceived impact of SMoTs on family dynamics, social and economic status, and the community as a whole. The findings suggest that even when the use of energy is restricted, electricity can enhance the value of life. Although data on malaria prevention was yet to be fully collected and analysed, there was evidence of enhanced socio-economic and emotional well-being of study participants which may enhance the desire to sustain the intervention. In the end, this may be a double-edged intervention that delivers health benefits and contributes to improved welfare. The utility, social significance and emotional benefits experienced with the lighting component of SMoTS may create the desire to sustain the intervention. However, the motivation to sustain the whole SMoTS will also depend on the results of the entomological and parasitological components of this intervention. Chapter 5 evaluated the knowledge, perceptions and practices related to malaria control before and after the roll-out of solar-powered mosquito trapping systems. As a malaria control strategy, SMoTS were installed in Rusinga to complement the existing use of long- lasting insecticidal nets (LLINS) and prompt malaria care seeking. The message about the complementariness of SMoTS as a malaria strategy was further stressed during social mobilisation to encourage continued use of LLINs and prompt malaria care seeking. The findings suggest that overall, the SolarMal project did not induce a negative effect of the innovation on the uptake of existing malaria strategies. The continuation of LLIN use and recommended malaria treatment seeking was likely contributed to by the social mobilisation component of the SolarMal intervention as well as a mass distribution of LLINs campaign, suggesting the need for a strong continuous demand generation exercise. The number of respondents who reported that mosquito densities had reduced was much higher at the end of the research phase confirming that the recorded entomological changes (that showed SMoTS had proved effective in controlling mosquitoes) had also been experienced by residents. Chapter 6 investigated whether the community preferred individual or cooperative solutions for organising the sustainability components of SMoTS, and whether and how known social dilemma factors could be recognised in the reasoning of actors. The findings of the explorations of sustainability of installed SMoTS beyond the research period did not portray a promising picture. While residents were unanimous that they would like to continue enjoying the benefits of SMoTS (especially house electrification), it appeared that residents preferred largely individual approaches. Yet the individual approaches suggested by residents for sustaining SMoTS may be realistic for sustaining only the lighting component. Sustaining the mosquito control component, which is what would impact malaria, requires more resources (than the lighting component) and may be better facilitated by more collective undertakings by residents. Residents expressed concerns about working collectively with others that seemed to suggest that the situation had features of a social dilemma. Chapter 7 synthesises the main findings. Subsequently, this results in the overall conclusions of the thesis that are discussed within the broader debates on research and policy. This thesis shows that SolarMal was not only a technical innovation, but required new social organisational arrangements to go with it. The intervention was a composite of which the technical component was one and focussing on it without the others may have negative implications for effectiveness. By implication, the scaling up of SMoTS will also require scaling-up the intervention process and social organisation that played a role in its effectiveness in the trial setting. This thesis also demonstrates the importance of flexibility and continuous learning in multiple spheres in a complex multidisciplinary innovative intervention to control malaria. The key addition to the knowledge base for similar public health programs is that intervention design is not a one-off occurrence and neither is implementation a linear process. Social science research was a core component in this process and the process required not only integrating social inquiry into the design, but also into planning, implementation, and monitoring. This contributed to ensuring that flexibility and adaptability to the local realities were built into the SolarMal intervention and contributed to the success of the intervention. Rather than project management, persons involved in rolling-out innovations should perhaps focus on adaptive and proactive management and on facilitating change. While managing emphasises control and certainty, an innovation process requires flexibility to allow continuous adaptations which characterise the process. In practice, this means keeping attuned to perceiving signals, analysing feedback loops and using those signals to mitigate what is not going well or amplify what is going well.

Artikel geschreven (vanuit Van Hall Larenstein) naar aanleiding van het verschijnen van het rapport 'Mensen over bomen' in opdracht van de Bomenstichting door de wetenschapswinkel van Wageningen UR. Er is onderzoek gedaan naar de mogelijk veranderende houding van burgers ten aanzien van bomen in de openbare ruimte in de stad. Daaruit bleek dat het aantal klachten is toegenomen, maar dat ook het aantal initiatieven voor behoud van bomen of het planten van nieuwe bomen is toegenomen

De huidige studie richt zich op de sociale dynamiek in de kopgroep van de brede praktijk: welke sociale processen vinden daar plaats? Met het verkregen inzicht probeert KaE een versnelling in de introductie van HNT te bewerkstelligen, en daarmee de taakstelling van 2.000 ha HNT in 2020 haalbaar te maken. Voor versnelling van de introductie van Het Nieuwe Telen (HNT), een nieuwe en energiebesparende benadering voor klimaatsturing in de glastuinbouw, kan het beste worden samengewerkt met de zogenoemde ‘gewasgerichte ondernemers’. Deze ondernemers zijn te herkennen aan hun passie voor klimaatsturing, hun voorkeur om te leren met collega’s en hun behoefte om plantgezondheid te borgen. Een extra argument is dat de gewasgerichte ondernemers binnen de glastuinbouw verreweg de grootste deelgroep (circa 50% van populatie met circa 60% van het areaal) vormen. Naast de gewasgerichte ondernemers bestaan marktgerichte en kostengerichte ondernemers. Deze deelgroepen redeneren vanuit andere bedrijfsomstandigheden en andere prioriteiten (Tabel S.1). Zij vergen een eigen benadering bij de introductie van HNT. De marktgerichte ondernemers proberen de maatschappelijke meerwaarde van HNT in de markt te verzilveren. Daar kan de glastuinbouw van leren. De kostengerichte ondernemers wachten op een blauwdruk voor HNT. Zij kunnen leren van de voortschrijdende HNT-inzichten van de gewasgerichte ondernemers.

Elke pionierende gemeenteambtenaar, ondernemer, burger die zich bezighoudt met stadslandbouw moet als het ware zelf het wiel weer uitvinden: welke regels zijn voor mijn initiatief van toepassing, waar kan ik ontwikkelen, wie heeft kennis van zaken en hoe kan ik initiatieven faciliteren. Het Stedennetwerk Stadslandbouw is een landelijk netwerk van gemeentelijke ambtenaren in de stadslandbouw. Het biedt de deelnemers de ruimte om gezamenlijk blokkades aan te pakken, elkaar te inspireren, richting te geven aan beleid en kansen te grijpen. Het netwerk brengt pioniers bij elkaar en stimuleert met hen de ontwikkeling van stadslandbouw in Nederland. In 2014 was er bij deelnemers behoefte om een beter zicht te krijgen op de manieren waarop gemeenten met stadslandbouw initiatieven omgaan en stadslandbouw faciliteren en ondersteunen. Besloten werd om interviews te houden met beleidsmedewerkers van gemeenten die bij het stedennetwerk zijn aangesloten. Dit rapport beschrijft het onderzoek naar hoe gemeenten stadslandbouw mogelijk maken en waarom zij stadslandbouw belangrijk vinden. De belangrijkste motieven voor stadslandbouw zijn voedsel, gevolgd door participatie, sociale aspecten, duurzaamheid en ‘overige thema’s’. De motieven die slechts door één gemeente genoemd werden, worden hier niet nader vermeld. De volgorde wordt bepaald door het aantal keren dat het motief genoemd is.

Elke pionierende gemeenteambtenaar, ondernemer, burger die zich bezighoudt met stadslandbouw moet als het ware zelf het wiel weer uitvinden: welke regels zijn voor mijn initiatief van toepassing, waar kan ik ontwikkelen, wie heeft kennis van zaken en hoe kan ik initiatieven faciliteren. Het Stedennetwerk Stadslandbouw is een landelijk netwerk van gemeentelijke ambtenaren in de stadslandbouw. Het biedt de deelnemers de ruimte om gezamenlijk blokkades aan te pakken, elkaar te inspireren, richting te geven aan beleid en kansen te grijpen. Het netwerk brengt pioniers bij elkaar en stimuleert met hen de ontwikkeling van stadslandbouw in Nederland. In 2014 was er bij deelnemers behoefte om een beter zicht te krijgen op de manieren waarop gemeenten met stadslandbouw initiatieven omgaan en stadslandbouw faciliteren en ondersteunen. Besloten werd om interviews te houden met beleidsmedewerkers van gemeenten die bij het stedennetwerk zijn aangesloten. Dit rapport beschrijft het onderzoek naar hoe gemeenten stadslandbouw mogelijk maken en waarom zij stadslandbouw belangrijk vinden. De belangrijkste motieven voor stadslandbouw zijn voedsel, gevolgd door participatie, sociale aspecten, duurzaamheid en ‘overige thema’s’. De motieven die slechts door één gemeente genoemd werden, worden hier niet nader vermeld. De volgorde wordt bepaald door het aantal keren dat het motief genoemd is.

Keywords: rice; weed; weed management practices, adoption, impact, parasitic weeds; Rhamphicarpa fistulosa; Striga asiatica; Striga hermonthica, double hurdle model; multivariate probit, productivity, stochastic frontier analysis, data envelopment analysis, directional distance function, sub-Saharan Africa, Benin, Cote d’Ivoire, Tanzania. Socio-economic impacts and determinants of parasitic weed infestation in rainfed rice systems of sub-Saharan Africa Simon A. N’cho Abstract Rice is an important strategic crop for food security in sub-Saharan Africa. However, its production is constrained by many biotic and abiotic stress. In rainfed rice systems, weeds and particularly parasitic weeds are among the most damaging constraints. The objective of this thesis was to identify factors affecting infestation of rice farms by parasitic weeds and to assess the economic and social impact of parasitic weeds on primary producers of rainfed rice systems in order to provide guidance for decision-making for rice farmers and policymakers aiming at developing strategies for coping with parasitic weeds. To achieve this objective, we first explored biophysical characters of the rice growing environment, farmers’ management practices, and socio-economic characteristics that affect the infestation of rice fields by parasitic weeds (PWs) and farmers’ ability to cope with the problem. A double hurdle model was used to analyses simultaneously the likelihood of occurrence and the severity of infestation of the PW. The findings suggest that farmers can cope with the PW as long as they are aware of the problem provided they have a good access and management capacity of production resources. Next, we examined weed management practices (WMPs) currently available to farmers and how PW infestation affect their choices for specific combinations of WMPs using a multivariate probit model. Findings indicate that farmers are more likely to adopt improved weed management practices or combined more WMPs when their fields are infested by PWs. Species-specific and country-specific approaches and technologies are require to address the PW problem. Then, we assessed the impact of parasitic weeds infestation on farmers’ productivity and examined how this problem and managerial factors prevent farmers from achieving optimal technical efficiency levels using a stochastic frontier analysis (SFA). PWs induce productivity losses ranging from 21% to 50%. Farmers seem to cope with PW through learning from experiencing PW problem. Finally, we estimated weeding labour inefficiencies using a Data Envelopment Analysis (DEA) with directional input distance function and a single truncated bootstrap regression to identify sources of inefficiencies. Results suggest that, farmers can save substantial (58% – 69%) weeding labour without reducing rice production. No evidence was found that the currently used manual weeding modalities were able to manage parasitic weeds efficiently. The main finding of this thesis is that in sub-Saharan Africa, PWs infestation has a negative impact on rainfed rice systems’ productivity and the use of production resources. However, these impacts can be reduced if farmers have a good access to production resources and manage them efficiently.

Keywords: rice; weed; weed management practices, adoption, impact, parasitic weeds; Rhamphicarpa fistulosa; Striga asiatica; Striga hermonthica, double hurdle model; multivariate probit, productivity, stochastic frontier analysis, data envelopment analysis, directional distance function, sub-Saharan Africa, Benin, Cote d’Ivoire, Tanzania. Socio-economic impacts and determinants of parasitic weed infestation in rainfed rice systems of sub-Saharan Africa Simon A. N’cho Abstract Rice is an important strategic crop for food security in sub-Saharan Africa. However, its production is constrained by many biotic and abiotic stress. In rainfed rice systems, weeds and particularly parasitic weeds are among the most damaging constraints. The objective of this thesis was to identify factors affecting infestation of rice farms by parasitic weeds and to assess the economic and social impact of parasitic weeds on primary producers of rainfed rice systems in order to provide guidance for decision-making for rice farmers and policymakers aiming at developing strategies for coping with parasitic weeds. To achieve this objective, we first explored biophysical characters of the rice growing environment, farmers’ management practices, and socio-economic characteristics that affect the infestation of rice fields by parasitic weeds (PWs) and farmers’ ability to cope with the problem. A double hurdle model was used to analyses simultaneously the likelihood of occurrence and the severity of infestation of the PW. The findings suggest that farmers can cope with the PW as long as they are aware of the problem provided they have a good access and management capacity of production resources. Next, we examined weed management practices (WMPs) currently available to farmers and how PW infestation affect their choices for specific combinations of WMPs using a multivariate probit model. Findings indicate that farmers are more likely to adopt improved weed management practices or combined more WMPs when their fields are infested by PWs. Species-specific and country-specific approaches and technologies are require to address the PW problem. Then, we assessed the impact of parasitic weeds infestation on farmers’ productivity and examined how this problem and managerial factors prevent farmers from achieving optimal technical efficiency levels using a stochastic frontier analysis (SFA). PWs induce productivity losses ranging from 21% to 50%. Farmers seem to cope with PW through learning from experiencing PW problem. Finally, we estimated weeding labour inefficiencies using a Data Envelopment Analysis (DEA) with directional input distance function and a single truncated bootstrap regression to identify sources of inefficiencies. Results suggest that, farmers can save substantial (58% – 69%) weeding labour without reducing rice production. No evidence was found that the currently used manual weeding modalities were able to manage parasitic weeds efficiently. The main finding of this thesis is that in sub-Saharan Africa, PWs infestation has a negative impact on rainfed rice systems’ productivity and the use of production resources. However, these impacts can be reduced if farmers have a good access to production resources and manage them efficiently.

Op 1 maart 2009 is het project ‘Dynamiek en Robuustheid van Multifunctionele Landbouw’ van start gegaan. Het project heeft een looptijd van twee jaar en wordt gefinancierd door het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Inhoudelijk is het project ondersteunend aan de activiteiten van de Taskforce Multifunctionele Landbouw. De hoofdvraag van het project luidt: Welke factoren zijn van invloed op de dynamiek en robuustheid van multifunctionele landbouw? In dit rapport wordt een eerste aanzet gegeven tot een antwoord op deze hoofdvraag

Op 1 maart 2009 is het project ‘Dynamiek en Robuustheid van Multifunctionele Landbouw’ van start gegaan. Het project heeft een looptijd van twee jaar en wordt gefinancierd door het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Inhoudelijk is het project ondersteunend aan de activiteiten van de Taskforce Multifunctionele Landbouw. De hoofdvraag van het project luidt: Welke factoren zijn van invloed op de dynamiek en robuustheid van multifunctionele landbouw? In dit rapport wordt een eerste aanzet gegeven tot een antwoord op deze hoofdvraag

Hoe gebruikt het vmbo-groen groene kennis (doorstroom, circulatie en creatie) om haar onderwijs -aantrekkelijk te maken met name in omgevingen waarin 'groen' niet centraal staat? Ingegeven door de trend van vermaatschappelijking van groene thema's en de noodzaak om ook uit sterk verstedelijkte gebieden leerlingen aan te trekken, richt het vmbo-groen zich steeds meer op de regio, de stedelijke omgeving en zoekt het relaties met basisscholen, bedrijven en andere maatschappelijke actoren en organisaties. In deze publicatie is een aantal voorbeelden uitgewerkt van de wijze waarop sommige vmbo-groen-scholen in dit kader bruggen slaan en verbindingen maken met hun omgeving. De publicatie dient als inspiratie voor andere vmbo- groen- en OCW-scholen met vergelijkbare ambities

Hoe gebruikt het vmbo-groen groene kennis (doorstroom, circulatie en creatie) om haar onderwijs -aantrekkelijk te maken met name in omgevingen waarin 'groen' niet centraal staat? Ingegeven door de trend van vermaatschappelijking van groene thema's en de noodzaak om ook uit sterk verstedelijkte gebieden leerlingen aan te trekken, richt het vmbo-groen zich steeds meer op de regio, de stedelijke omgeving en zoekt het relaties met basisscholen, bedrijven en andere maatschappelijke actoren en organisaties. In deze publicatie is een aantal voorbeelden uitgewerkt van de wijze waarop sommige vmbo-groen-scholen in dit kader bruggen slaan en verbindingen maken met hun omgeving. De publicatie dient als inspiratie voor andere vmbo- groen- en OCW-scholen met vergelijkbare ambities

In our ageing population, the number of persons with cognitive impairment, dementia and Alzheimer's disease still increase and cause many problems for the elderly themselves, their relatives and caregivers and for health care. Therefore, the need for preventive action is high. In this thesis we identified social, lifestyle and dietary risk factors for the postponement of cognitive impairment and decline in elderly European men.For the results presented in this thesis, data from theFinland,Italyand the Netherlands Elderly (FINE) Study were used. This prospective population-based cohort study was carried out between 1985 and 2000 among 2,285 Finnish, Italian and Dutch men bornbetween 1900 - 1920. Cognitive functioning was measured with the Mini-Mental State Examination (MMSE).In the FINE Study, cognitive functioning decreased on average with 1.5 points during the 10-year follow-up period. This decline was due to an age effect, but also to a period and birth cohort effect.Men who were married or who lived with others during five years had at least a two times smaller subsequent 10-year cognitive decline compared with men who lost a partner, who were unmarried, who started to live alone and who lived alone during these five years.Cognitive decline did not differ among men with a high or low duration of physical activity at baseline. However, men who participated in activities with at leasta medium-low intensity had a 1.8 to 3.5 times smaller cognitive decline compared with men who participated in activities with lowest intensity. Moreover, a decrease in duration or intensity of physical activity resulted respectively in a 2.6 or 3.6 times stronger cognitive decline than maintaining duration or intensity.Men who consumed coffee had a two times smaller 10-year cognitive decline than non-consumers. In addition, an inverse and J-shaped association between the number of cups of coffee per day consumed and 10-year cognitive decline was present, with the least decline for men consuming three cups of coffee per day.Fish consumers had significantly less 5-year subsequent cognitive decline than non-consumers. A linear trend was observed for the relation between the intake of the n-3 fatty acids EPA + DHA and cognitive decline. An average difference of about 380 mg/day in EPA + DHA intake was associated with a 1.1 points difference in cognitive decline.Men whose cognition decreased between 1990 and 1995 had a twofold higher risk of dying in the following five years compared with men whose cognition was stable. Mortality risk of men whose cognition improved between 1995 and 2000 was not different from men with a stable cognition. The associations between marital status, living situation and physical activity are strong and provide in combination with the existing literature enough evidence for justifying public health recommendations for postponing cognitive decline. However, our findings on coffee and fish consumption and on the intake of the fatty acids EPA + DHA in relation with cognitive functioning need confirmation in other studies.

Artikel geschreven (vanuit Van Hall Larenstein) naar aanleiding van het verschijnen van het rapport 'Mensen over bomen' in opdracht van de Bomenstichting door de wetenschapswinkel van Wageningen UR. Er is onderzoek gedaan naar de mogelijk veranderende houding van burgers ten aanzien van bomen in de openbare ruimte in de stad. Daaruit bleek dat het aantal klachten is toegenomen, maar dat ook het aantal initiatieven voor behoud van bomen of het planten van nieuwe bomen is toegenomen

In our ageing population, the number of persons with cognitive impairment, dementia and Alzheimer's disease still increase and cause many problems for the elderly themselves, their relatives and caregivers and for health care. Therefore, the need for preventive action is high. In this thesis we identified social, lifestyle and dietary risk factors for the postponement of cognitive impairment and decline in elderly European men.For the results presented in this thesis, data from theFinland,Italyand the Netherlands Elderly (FINE) Study were used. This prospective population-based cohort study was carried out between 1985 and 2000 among 2,285 Finnish, Italian and Dutch men bornbetween 1900 - 1920. Cognitive functioning was measured with the Mini-Mental State Examination (MMSE).In the FINE Study, cognitive functioning decreased on average with 1.5 points during the 10-year follow-up period. This decline was due to an age effect, but also to a period and birth cohort effect.Men who were married or who lived with others during five years had at least a two times smaller subsequent 10-year cognitive decline compared with men who lost a partner, who were unmarried, who started to live alone and who lived alone during these five years.Cognitive decline did not differ among men with a high or low duration of physical activity at baseline. However, men who participated in activities with at leasta medium-low intensity had a 1.8 to 3.5 times smaller cognitive decline compared with men who participated in activities with lowest intensity. Moreover, a decrease in duration or intensity of physical activity resulted respectively in a 2.6 or 3.6 times stronger cognitive decline than maintaining duration or intensity.Men who consumed coffee had a two times smaller 10-year cognitive decline than non-consumers. In addition, an inverse and J-shaped association between the number of cups of coffee per day consumed and 10-year cognitive decline was present, with the least decline for men consuming three cups of coffee per day.Fish consumers had significantly less 5-year subsequent cognitive decline than non-consumers. A linear trend was observed for the relation between the intake of the n-3 fatty acids EPA + DHA and cognitive decline. An average difference of about 380 mg/day in EPA + DHA intake was associated with a 1.1 points difference in cognitive decline.Men whose cognition decreased between 1990 and 1995 had a twofold higher risk of dying in the following five years compared with men whose cognition was stable. Mortality risk of men whose cognition improved between 1995 and 2000 was not different from men with a stable cognition. The associations between marital status, living situation and physical activity are strong and provide in combination with the existing literature enough evidence for justifying public health recommendations for postponing cognitive decline. However, our findings on coffee and fish consumption and on the intake of the fatty acids EPA + DHA in relation with cognitive functioning need confirmation in other studies.

De begrippen duurzaam handelen en maatschappelijke arrangementen staan centraal in deze studie. Het doel van dit onderzoeksproject is het herkennen en beschrijven van maatschappelijke arrangementen en verklaren hoe zij tot (on)duurzame oplossingen leiden in de context van natuur en de hoogwaterproblematiek. Startpunt voor de studie is de stelling dat maatschappelijke arrangementen duurzaam handelen in de weg kunnen staan. De auteurs onderscheiden vijf kenmerken van maatschappelijke arrangementen die invloed kunnen hebben op de bereidheid tot integratie, en daarmee op duurzaam handelen. Deze vijf kenmerken zijn bekeken in de casus Lexkesveer (Wageningen) voor de kansen voor natte natuur in combinatie met de hoogwaterproblematiek.

De begrippen duurzaam handelen en maatschappelijke arrangementen staan centraal in deze studie. Het doel van dit onderzoeksproject is het herkennen en beschrijven van maatschappelijke arrangementen en verklaren hoe zij tot (on)duurzame oplossingen leiden in de context van natuur en de hoogwaterproblematiek. Startpunt voor de studie is de stelling dat maatschappelijke arrangementen duurzaam handelen in de weg kunnen staan. De auteurs onderscheiden vijf kenmerken van maatschappelijke arrangementen die invloed kunnen hebben op de bereidheid tot integratie, en daarmee op duurzaam handelen. Deze vijf kenmerken zijn bekeken in de casus Lexkesveer (Wageningen) voor de kansen voor natte natuur in combinatie met de hoogwaterproblematiek.