1. Le réalignement comme outil de modernisation de la voirie ancienne à Bruxelles, 1807-1881
- Author
-
Thomas Schlesser
- Subjects
Brussel ,modernisering ,stedelijk weefsel ,straatbeeld ,oude stad ,stratenpatroon ,rooilijn ,Negentiende eeuw ,Linguistics and Language ,History ,Voirie ,Literature and Literary Theory ,Streetscape ,Ville ancienne ,Fabrique urbaine ,Bruxelles ,Language and Linguistics ,Histoire ,XIXe siècle ,modernisation ,fabrique urbaine ,streetscape ,ville ancienne ,voirie ,alignement ,Brussels ,19th century ,alignment ,old city ,urban fabric ,Histoire contemporaine [de 1800 a 1914] - Abstract
During the 19th century, the streets of Brussels face major transformations : widened, straightened and lined with pavements, they give birth to a specific urban landscape. The practice of realignment plays an essential role in this process of modernisation. From the first projects in 1807 to the general plan of alignment drawn in the 1840s, the Brussels authorities attempt to design a “ completely new system” of streets, meeting the traffic challenges as well as the coming of the railway. However, these ambitious policies quickly come up against a complex implementation. Despite a major revision of its principles, realignment is progressively abandoned in favour of renewed town planning practices. It illustrates the gap between the ideal urban space designed by its elites, and the “ perfectly imperfect” city (M. Darin), shaped by long-term transformation processes., Au cours du XIXe siècle, la rue bruxelloise connaît de profondes mutations : élargie, redressée, pavée et dotée de trottoirs, elle donne naissance à un paysage urbain spécifique. La pratique du réalignement joue un rôle essentiel dans ce processus de modernisation. Amorcé dès 1807, le réalignement se systématise à Bruxelles dans les années 1840. L’évolution des flux circulatoires, le développement du chemin de fer et l’influence des mouvements hygiénistes conduisent l’administration à concevoir un «système complètement nouveau » de voirie, consacré par la rédaction d’un plan général d’alignement de Bruxelles, dont les ambitions se heurtent néanmoins rapidement à une mise en oeuvre complexe. Révisé, systématisé puis abandonné au profit de nouvelles solutions urbanistiques, le réalignement illustre le décalage entre la ville idéale, désirée par ses élites, et la cité «parfaitement imparfaite » (M. Darin) façonnée sur la longue durée au gré de transformations successives., In de loop van de negentiende eeuw ondergaat de Brusselse straat ingrijpende veranderingen : verbreed, rechtgetrokken, geplaveid en voorzien van stoepen, waardoor een specifiek stedelijk landschap ontstaat. De praktijk van herschikking van de rooilijn speelt een sleutelrol in dit moderniseringsproces. Opgestart in 1807, wordt deze methode van herschikking in Brussel systematisch toegepast in de jaren 1840. De evolutie van de circulatiestromen, de ontwikkeling van de spoorwegen en de invloed van het streven naar hygiëne, leiden de administratie ertoe een «volledig nieuw systeem » van stratenpatroon te ontwerpen, geconcretiseerd door het opstellen van een algemeen plan van rooilijnen voor Brussel, waarvan de ambitie snel in conflict komt met de complexiteit van de uitvoering. Gereviseerd, gesystematiseerd en vervolgens verlaten ten gunste van nieuwe stedelijke oplossingen, illustreert de herschikking van de rooilijn de kloof tussen de ideale stad, gewenst door haar elites, en de «perfect onvolmaakte » stad (M. Darin) gevormd door opeenvolgende ingrepen op lange termijn., Schlesser Thomas. Le réalignement comme outil de modernisation de la voirie ancienne à Bruxelles, 1807-1881. In: Revue belge de philologie et d'histoire, tome 97, fasc. 4, 2019. Histoire – Geschiedenis. pp. 1121-1178.
- Published
- 2019