Search

This article explores the seemingly mixed messages in the Antwerp playwright Willem van Haecht’s Oordeel van Tmolus (Tmolus’ Verdict), based on Ovid’s tale of the metamorphosis of king Midas’ ears. Performed on the first evening of the 1561 Rederijkers’ theater competition in Antwerp, its first act reflects a call for “apollonian” aesthetics and a rejection of the genre of farce. The second act, however, seems to undermine this artistic stance. As this article clarifies, Van Haecht’s dramatization of the aftermath of the metamorphosis, in which a barber discovers Midas’ ears, testifies to the playwright's skillful mastery of “dionysian” farce techniques.

This article explores the seemingly mixed messages in the Antwerp playwright Willem van Haecht’s Oordeel van Tmolus (Tmolus’ Verdict), based on Ovid’s tale of the metamorphosis of king Midas’ ears. Performed on the first evening of the 1561 Rederijkers’ theater competition in Antwerp, its first act reflects a call for “apollonian” aesthetics and a rejection of the genre of farce. The second act, however, seems to undermine this artistic stance. As this article clarifies, Van Haecht’s dramatization of the aftermath of the metamorphosis, in which a barber discovers Midas’ ears, testifies to the playwright's skillful mastery of “dionysian” farce techniques.

De eerste Nederlandse vertaling van 'Laus Stultitiae' van Erasmus verscheen in 1561. De vertaler heeft gebruik gemaakt van de Leuvense Bijbel voor de vertalen van de Bijbelcitaten.

De eerste Nederlandse vertaling van 'Laus Stultitiae' van Erasmus verscheen in 1561. De vertaler heeft gebruik gemaakt van de Leuvense Bijbel voor de vertalen van de Bijbelcitaten.

De zestiende-eeuwse zotsnaam Van Tuyl is raadselachtig, maar hij zou te maken kunnen met de 'uil', aangezien de uil symbool was voor de zotheid.

De zestiende-eeuwse zotsnaam Van Tuyl is raadselachtig, maar hij zou te maken kunnen met de 'uil', aangezien de uil symbool was voor de zotheid.

Rederijkers maakten - vooral in hun kluchtige stukken - veel gebruik van scheldwoorden. In dit artikel worden er een paar uitgelicht en -gelegd.

Rederijkers maakten - vooral in hun kluchtige stukken - veel gebruik van scheldwoorden. In dit artikel worden er een paar uitgelicht en -gelegd.

During the Middle Ages and early modern period, a dramatic culture of astonishing vitality developed in the Low Countries. Owing to the activities of organisations known as rederijkerskamers, or "chambers of rhetoric", drama became a central aspect of public life in the cities of the Netherlands. The comedies produced by these groups are particularly interesting. Drawing their forms and narratives from folklore and popular ritual, and entertaining in their own right, they also bring together a range of important concerns; they respond directly to some of the key developments in the period, reflecting the political and religious turmoil of the Reformation and Dutch Revolt, the emergence of humanism, and the appearance of an early capitalist economy. This collection brings together the original Middle Dutch text of ten of these comic plays, with facing translation into modern English. The selection is divided evenly between formal stage-plays and monologues, and provides a representation of the full range of rederijker drama, from the sophisticated Farce of the Fisherman, with its sly undermining of audience expectation, to the hearty scatology of A Mock-Sermon on Saint Nobody, and the grim gallows humour of The Farce of the Beggar. An introduction and notes place the plays in their context and elucidate difficulties of interpretation.

Recensie van het proefschrift van Jeroen Vandommele: 'Als in een spiegel'.

Recensie van het proefschrift van Jeroen Vandommele: 'Als in een spiegel'.

De Nederlandse literatuur uit de zestiende eeuw is rijk aan humor - er zijn veel humoristische teksten overgeleverd. In dit boek worden deze teksten gepresenteerd, met steeds daarbij een moderne vertaling.

Op het blog Neder-L schrijf ik wekelijks een bericht. Meestal gaat het over Middeleeuwse literatuur, maar het zou ook over het eindexamen Nederlands kunnen gaan.

During the Middle Ages and early modern period, a dramatic culture of astonishing vitality developed in the Low Countries. Owing to the activities of organisations known as rederijkerskamers, or "chambers of rhetoric", drama became a central aspect of public life in the cities of the Netherlands. The comedies produced by these groups are particularly interesting. Drawing their forms and narratives from folklore and popular ritual, and entertaining in their own right, they also bring together a range of important concerns; they respond directly to some of the key developments in the period, reflecting the political and religious turmoil of the Reformation and Dutch Revolt, the emergence of humanism, and the appearance of an early capitalist economy. This collection brings together the original Middle Dutch text of ten of these comic plays, with facing translation into modern English. The selection is divided evenly between formal stage-plays and monologues, and provides a representation of the full range of rederijker drama, from the sophisticated Farce of the Fisherman, with its sly undermining of audience expectation, to the hearty scatology of A Mock-Sermon on Saint Nobody, and the grim gallows humour of The Farce of the Beggar. An introduction and notes place the plays in their context and elucidate difficulties of interpretation.

Op het blog Neder-L schrijf ik wekelijks een bericht. Meestal gaat het over Middeleeuwse literatuur, maar het zou ook over het eindexamen Nederlands kunnen gaan.

De Nederlandse literatuur uit de zestiende eeuw is rijk aan humor - er zijn veel humoristische teksten overgeleverd. In dit boek worden deze teksten gepresenteerd, met steeds daarbij een moderne vertaling.

Recensie van de editie en vertaling van Jacob Jacobsz. Jonck, Een Spul van Sinnen van den Siecke Stadt (Een Spel van zinnen van de Zieke Stad), een 16e-eeuws rederijkersdrama.

Recensie van de editie en vertaling van Jacob Jacobsz. Jonck, Een Spul van Sinnen van den Siecke Stadt (Een Spel van zinnen van de Zieke Stad), een 16e-eeuws rederijkersdrama.

During the Late Middle Ages, Royal Entries are an important part of political and public reality. Procession and exhibition at the same time, the Entry succeeds in serving as a focal point for the attention of people and prince alike, the latter becoming simultaneously an actor and a spectator of his own glory. The complexity of such an event is reflected and made even more pregnant in the book of entry. This study analyzes the complex work of transposing the public event into the space of the book, through Gringore’s report of Mary of England’s Parisian entry (1514). In line with medievalist studies about power and writing, this study also points out the originality of a book realized by an author who made it a place for auctorial affirmation., In de late Middeleeuwen vormen koninklijke intredens een belangrijke onderdeel van het politieke en publieke leven. Zowel processie als spektakel, mobiliseert het intreden de aandacht van het volk en van de prins, waarbij deze laatste gelijktijdig acteur en toeschouwer is van zijn eigen triomf. De complexiteit van een dergelijke gebeurtenis wordt weerspiegeld en verder uitgediept in het boek van intreden. Onderhavige studie analyseert de complexe taak om deze publieke gebeurtenis in de ruimte van een boek onder te brengen aan de hand van het verslag van Gringore over het Parijse intreden van Mary van Engeland (1514). In lijn met mediëvistische studiën over macht en schrift, wil deze studie ook de originaliteit van het boek van Gringore naar voren brengen. Deze laatste bouwt zijn verslag uit tot een origineel werk en bevestigt daarmee zijn status als auteur., Jennequin Marie. Le rite de l’entrée royale transmis par le livre. Une transgression des codes par Pierre Gringore ?. In: Revue belge de philologie et d'histoire, tome 87, fasc. 3-4, 2009. pp. 569-585.

Binnen de kamers van retorica namen de refereinen een aparte plaats in. Goede refereinen waren gebonden aan strikte regels en werden op de juiste manier voorgedragen op festivals waar de beste refereinen werden bekroond met een prijs. In dit artikel worden de drie prijswinnenende refereinen van het Rotterdamse rhetorijcfeest van 1561 onder de loep genomen.

Contains fulltext : 18661.pdf (Publisher’s version ) (Open Access) Behoort bij: Met minnen versaemt 842 p.

Contains fulltext : 18660.pdf (Publisher’s version ) (Open Access) 415 p.