Search

This article describes language ideologies that concern the codification of Silesian as one potential tool for its revitalisation. Among the greatest challenges in this context is the multiplicity of living local varieties. On the basis of in-depth interviews with so-called reflective users, i.e. activists, writers, local community leaders etc. from all sub-regions of Upper Silesia, the broad spectrum of beliefs that are present in the Silesian community around this issue is shown.

This paper presents and discusses the most important methodological challenges of the project “Linguistic diversity in Poland: collateral languages, language-oriented activities, and conceptualization of collective identity” (2021–2026), funded by the National Science Center. These challenges are related to the contestability of the languages studied in the project. It is based on the differentiation between what a “language” is and what a “dialect” is. In the Polish and European acts, linguistic diversity is fully recognized only with regard to those linguistic varieties which are considered independent languages. At the same time, all remaining forms are not taken into consideration. Such subordinate status of different varieties of languages spoken in Poland influences their speakers’ language practices and attitudes. The theory of ethnolinguistic vitality presented in this article is discussed in connection with the situation of five groups that are the objects of this research, namely: Kashubs, Mazurians, Podhalanians, Podlachians, and Silesians.

This paper examines the rules and working practices of main institutions of European Union in relation to EU policy multilingualism. The institutions analysed in this research include the Commission, the Council of the European Union, the Court of Justice of the European Union, and the European Parliament. After presenting the legal basis of EU multilingualism, the study identifies the achievements and difficulties met by EU institutions in the process of its realisation.Topic highlighted in this study include:Problems resulting from the status and number of official EU languages.The distinction made between EU institutions obliged to observe citizens’ language rights and other bodies that can seemingly make their own rules.Inconsistencies between the practice of internal and external communication of the EU institutions, presenting examples from individual institutions, as well as from judicial practice of the Court of Justice of the European Union.Finally, the article presents an evaluation of the solutions to the observed problems presented in the literature, along with the author’s own conclusions., Niniejszy artykuł przedstawia regulacje prawne oraz praktyki najważniejszych instytucji Unii Europejskiej (Komisji Europejskiej, Rady Unii Europejskiej, Trybunału Sprawiedliwości oraz Parlamentu Europejskiego), dotyczące wielojęzyczności. Po omówieniu podstaw prawnych, strategii i zasad dotyczących wielojęzyczności w Unii Europejskiej oraz politycznych deklaracji z nią związanych, opracowanie wskazuje osiągnięcia oraz trudności poszczególnych instytucji w ich realizacji.Praca koncentruje się wokół następujących zagadnień:problemy związane ze statusem i liczbą języków oficjalnych;rozróżnienie instytucji UE, jako adresatów konkretnych obowiązków wynikających z wielojęzyczności oraz innych jednostek organizacyjnych, które mają swobodę w kształtowaniu własnych zasad i praktyk językowych;różnice związane z wewnętrzną i zewnętrzną komunikacją instytucji UE, omówione na przykładach poszczególnych instytucji, z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE.W artykule omówiono ponadto rozwiązania opisanych problemów proponowanych w literaturze oraz dokonano ich oceny.