Search

The accomplishment of so-called population-centric counterinsurgency (COIN) strategy, accepted by Western States, is significantly aided by International Humanitarian Law (IHL); one of the guarantees of successful populationcentric COIN operations is respecting and applying IHL, in order to win the trust and support of the civilian population, which allows to alienate insurgents and deny them shelter and other forms of support offered by the local population and eventually to subdue and defeat the insurgency. Therefore, in counterinsurgency doctrines adopted by such countries as Great Britain and the United States, also in COIN doctrine adopted by NATO, the obligation to respect and obey the humanitarian law is perceived as a factor necessary in every action in which this law is to be applied (e.g. during combat missions against insurgents or in case of their capture). Each such doctrine contains provisions relating to IHL principles and norms although doctrines tend to differ when compared with one another in terms of the degree of detail in IHL references; furthermore, not all issues covered and regulated by the said law have been adequately addressed in their content.

Od czasów utworzenia pierwszej jednostki sił powietrznych w 1794 lotnictwo wojskowe stopniowo uzyskiwało status znaczącego narzędzia prowadzenia działań wojennych. Pierwsze bombardowanie z powietrza mające miejsce w 1911 roku, a także doświadczenia I wojny światowej uświadomiły kołom wojskowo-politycznym strategiczne znaczenie uderzeń lotniczych. Równolegle, postępy techniki lotniczej, zasięgu oraz udźwigu maszyn bojowych niosły obok korzyści wojskowych także wielkie zagrożenie dla ludności cywilnej. II wojna światowa i zjawisko masowych bombardowań ośrodków miejskich wykreowało obraz kolizji płaszczyzn wojskowych i humanitarnych. "Rozwiązywanie" tych punktów tarcia jest szczególnym zadaniem norm międzynarodowego prawa humanitarnego. Celem niniejszej rozprawy jest przedstawienie prawnego aspektu zjawiska wojny powietrznej od czasów Pierwszej Konferencji Pokojowej w Hadze do teraźniejszości.

Celem artykułu jest przedstawienie ograniczeń w stosowaniu wybranych środków prowadzenia działań w konfliktach zbrojnych na gruncie prawa międzynarodowego, u podstaw których leżą normy etyczne. W opracowaniu przeprowadzono analizę dopuszczalności użycia siły między państwami w świetle różnych podejść i teorii w nauce o stosunkach międzynarodowych. Przedstawione zostały uregulowania prawne wprowadzające restrykcje w wykorzystaniu z pewnych narzędzi walki. Ponadto, opisano problemy oraz wątpliwości natury moralnej związane z rozwojem nowoczesnych technologii wojskowych, opierających swe działanie na zdobyczach z dziedziny automatyki i robotyki, które dotyczą w szczególności próby wyeliminowania z pola walki czynnika ludzkiego. The aim of the article is to present limitations in the use of certain tools in the armed conflict introduced in the international law, which are based on the ethical norms. The paper contains of analysis of the possibility of the use of military force between states in regard to the different approaches and theories in the international relations studies. Moreover, legal regulations which led to restricting the usage of certain weapons were presented in the article. Finally, author shows problems and doubts of moral nature in regard to the development of modern tools of conducting the armed conflict which are based on automated technologies and aimed mostly to eliminate human factor from the field.

Ataki z 11 września 2011 r. zmieniły świat. Dziś jest oczywiste, że nowoczesne operacje militarne wymagają uwzględnienia wielu czynników. Praca koncentruje się na działalności oddziałów snajperskich operujących na terytorium wroga w pryzmacie norm prawa humanitarnego oraz wypracowanych na jego podstawie zasad użycia siły (ROE). Pierwszorzędnym celem zasad użycia siły było zapewnienie wskazówek dopuszczalności jej użycia, zwłaszcza w samoobronie oraz w kontekście dostarczenia narzędzia oceny proporcjonalności i konieczności. Zadaniem niniejszej pracy jest ocena skuteczności zastosowania powyższych zasad (ROE) na współczesnym polu walki pod kątem szczególnych kombatantów - snajperów operujących w terenie zurbanizowanym. Wskazane zostają praktyczne problemy wynikające z faktu nieadekwatności norm prawnych względem celów i metod działania przedmiotowej grupy żołnierzy na współczesnym polu walki. Poszukiwana jest odpowiedź na pytanie o przyszłość snajperów w armiach świata w wypadku dalszego wzrostu formalizmu zasad użycia siły. The world have changed significantly since 9/11. Nowadays it is obvious that modern military operations require the harmonization of an array of factors. This paper focuses on sniper teams operating deep within enemy controlled territory, especially in urban terrain, through the prism of International Humanitarian Law and the rules of engagement. In the first place ROE should provide guidance on the use of force - especially in self-defence and the requirements of necessity and proportionality. The purpose of this paper is to evaluate whether the idea of ROE can be efficiently applied to modern sniper warfare tactics. The author poses the question as to the future of sniper teams in the case of a further tightening of the rules of engagement.

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication Akt wypowiedzenia wojny od wieków stanowił jedną z podstaw prowadzenia konfliktu zbrojnego jako wyraz dojrzałości decyzji odpowiedniego organu państwowego. Wymóg jego stosowania zapobiegał przed pochopnym rozpoczynaniem wojen. Z biegiem czasu zwyczaj ten w końcu został zarzucony. Kwestia znaczenia aktu wypowiedzenia wojny wróciła wraz z „dziwną wojną” na wschodniej Ukrainie. Część ukraińskich środowisk politycznych domaga się od władz oficjalnego wypowiedzenia wojny Federacji Rosyjskiej, która stale zaprzecza swojemu zaangażowaniu się w tym konflikcie. W pracy została przeanalizowana kwestia doniosłości aktu wypowiedzenia wojny, jego konsekwencji prawnych i dotychczasowej praktyki państw. Ponadto przedstawione zostały konsekwencje, jakie może mieć wypowiedzenie wojny w warunkach tzw. wojny hybrydowej toczącej się na wschodniej Ukrainie. Wskazane zostały niejasności na gruncie prawa międzynarodowego, wiążące się z tym konfliktem wraz z oceną, czy wystosowanie aktu wypowiedzenia wojny może pomóc je rozwiązać. Declaration of war from the centuries was one of the main element of armed conflict as an expression of the maturity decision of the relevant state body. The requirement to declare war prevented rashness in starting war. But over time this practice was abandoned. The issue of significance of the declaration of war returned after outbreak „strange war” in eastern Ukraine. Part of the Ukrainian political circles demands from the authorities the official declaration of war on the Russian Federation, which constantly denies the facts of involvement in this conflict. This article focus on the question of significance of the declaration of war, legal implications and the current practice of states. Moreover, there are pointed out the consequences of declaration of war in the conditions of the so-called hybrid war in eastern Ukraine. In this article presented also unclear under international law binding of this conflict with the opinion of whether the declaration of war can help solve them. Акт объявления войны в течение многих столетий являлся одной из основ ведения вооруженного конфликта, как выражение зрелости принятого решения соответ- ствующим государственным органом. Требование формального объявления войны предотвращало поспешное развязывание вооруженных конфликтов. Со временем этот обычай себя изжил. Вопрос о значении акта объявления войны вернулся вме- сте с появлением «странной войны» на востоке Украины. Часть украинских поли- тических кругов требует от властей официального объявления войны Российской Федерации, которая последовательно отрицает свою причастность к конфликту. В статье проанализирован вопрос значения акта объявления войны, его юридиче- ские последствия и существующий опыт разных государств. Кроме того рассмотре- ны последствия, которые могут иметь место в случае объявления войны в услови- ях так называемой гибридный войны, которая идет на востоке Украине. Указаны пробелы в существующем международном праве, связанные с этим конфликтом, а также дана оценка сможет ли принятие акта объявления войны помочь воспол- нить эти пробелы.

Przemocy jest coraz mniej – zarówno w czasie pokoju, jak i podczas wojen. Na przykładzie trzech konfliktów zbrojnych z ostatnich lat zastanawiam się, czy decydenci powinni prowadzić działania zbrojne w taki sposób, by zminimalizować całkowitą liczbę ofiar. Pokazuję, że ani obowiązujące obecnie normy prawa międzynarodowego, ani osądy moralne na temat dopuszczalności stosowania przemocy nie wymagają od decydentów ograniczania całkowitej liczby ofiar konfliktów zbrojnych w każdym przypadku.