Tematem artykułu są związki między teatrem Tadeusza Kantora, teatrem Michela de Ghelderode’a i teatrem Maurice’a Maeterlincka, szczególnie w sposobie przedstawiania śmierci w ich dziełach scenicznych i dramatycznych. Analiza wybranych scen ze spektaklu Wielopole, Wielopole, z dwóch dramatów Ghelderode’a Wyjście aktora [Sortie de l’acteur] i Szkoła błaznów [Ecole des bouffons] i z "pierwszego teatru" Maeterlincka ukaże w jaki sposób manekin i postaci o charakterze marionety, wraz z całą swoją materialnością, są używane do stworzenia obrazów nieustannego przekraczania granicy między śmiercią a życiem. The purpose of the article is to show the affinities between Tadeusz Kantor, Michel de Ghelderode and Maurice Maeterlinck’s stage and dramatic works, mainly in their representation of death. The author focuses on the analysis of scenes chosen from the performance Wielopole-Wielopole by Kantor, plays Sortie de l’acteur and Ecole des bouffons by Ghelderode, as well as Maeterlinck’s "first theatre". Czerska refers the way in which the mannequin and the marionnette character, with all their materiality, are being used. It makes the verge between life and death in the above mentioned dramas constantly being crossed. L’article pose la question des affinités entre les théâtres de Tadeusz Kantor, Michel de Ghelderode et Maurice Maeterlinck, notamment en ce qui concerne la représentation de la mort dans leurs œuvres scéniques et dramatiques. En analysant les scènes choisies du spectacle Wielopole-Wielopole, des deux drames ghelderodiens Sortie de l’acteur et École des bouffons ainsi que du "premier théâtre" de Maeterlinck, l’on démontre comment le mannequin et le personnage de caractère marionnettique, avec toute leur matérialité, sont utilisés pour créer des images du passage constant entre la mort et la vie.