Search

Interprofessioneel samenwerken is van belang voor kwalitatieve zorg bij kwetsbare ouderen. Een goede professionele identiteit (PI) ligt hieraan ten grondslag. Tijdens deze workshop leren paramedici wat de professionele en interprofessionele identiteit (IPI) inhoud en gaan ze met elkaar aan de slag om te bepalen hoe het met hun eigen PI en IPI gesteld staat.

Met de toenemende vergrijzing in ons land zal er ook een toename plaatsvinden van het aantal ouderen met dementie. Dementie, met als voornaamste oorzaak de ziekte van Alzheimer, wordt in het algemeen vooral gezien als een ziekte waarbij cognitieve problemen optreden. Dat er ook al in een vroeg stadium motorische stoornissen optreden is veel minder bekend. Pas in een laat stadium worden de motorische problemen dusdanig groot dat de fysiotherapeut wordt ingeschakeld. Het is van belang om als fysiotherapeut kennis te hebben van de verschillende vormen van dementie en de daarmee gepaard gaande verschillen in motorische stoornissen. Daarnaast is het van belang om inzicht te krijgen in werkzame interventies en de juiste meetinstrumenten in te kunnen zetten. In deze masterclass wordt inzicht gegeven in de motorische problemen bij dementie (o.a. paratonie) en worden handvatten voor de praktijk gegeven.

Contract law offers protection to those who are defined within the legal system as weaker parties, such as employees, tenants, and consumers. In that context, weaker parties are routinely and tacitly assumed to be acting in an economically rational manner, an assumption that affects when and how they are offered protection. But insights from behavioral science reveal that people – and thus weaker parties too – have limited cognitive capacities and by no means always make economically rational decisions. The discrepancy between how weaker parties actually make decisions and how they are assumed to do so leads to deficiencies in their current protection. Although nudging could potentially be applied to better protect weaker parties without restricting their freedom of contract, no systematic research yet exists on how to do that and what the limits are to how that may be done. This doctoral thesis therefore answers the question as to how nudging can contribute to the protection of weaker parties in Dutch contract law. The first part – the legal framework – addresses why, when and how weaker parties are protected, and the deficiencies of their current protection. The second part – the theoretical framework – analyses the potential and limits of using nudging to protect weaker parties. The third part – the case studies – applies the theoretical framework to three issues concerning the protection of weaker parties, illustrating the operation of the theoretical framework and making specific recommendations for applying nudging to protect weaker parties. Nudges that help people make their own decision can contribute to more and better protection in case various specific types of lack of cognitive capacity or lack of ability to resist occur and, indirectly, sometimes also to more and better protection in case a lack of information occurs. Steering nudges can contribute to more and better protection in case of a lack of cognitive capacity, a lack of ability to resist, or a lack of information in general. That nudging can help to protect weaker parties does not mean that it is a cure-all. Indeed, the scope of nudging is limited by several factors. But this is no reason to be skeptical about nudging to protect weaker parties in general. That would amount to throwing the baby out with the bathwater. After all, the research presented here provides a theoretical framework on the basis of which legal practitioners, including legislative drafters and judges, can assess whether and, if so, how nudging can be applied to protect a weaker party. In doing so, this research contributes to a contract law in which adequate protection is offered not only to weaker parties who are economically rational, but also to real-world weaker parties.

Contract law offers protection to those who are defined within the legal system as weaker parties, such as employees, tenants, and consumers. In that context, weaker parties are routinely and tacitly assumed to be acting in an economically rational manner, an assumption that affects when and how they are offered protection. But insights from behavioral science reveal that people – and thus weaker parties too – have limited cognitive capacities and by no means always make economically rational decisions. The discrepancy between how weaker parties actually make decisions and how they are assumed to do so leads to deficiencies in their current protection. Although nudging could potentially be applied to better protect weaker parties without restricting their freedom of contract, no systematic research yet exists on how to do that and what the limits are to how that may be done. This doctoral thesis therefore answers the question as to how nudging can contribute to the protection of weaker parties in Dutch contract law. The first part – the legal framework – addresses why, when and how weaker parties are protected, and the deficiencies of their current protection. The second part – the theoretical framework – analyses the potential and limits of using nudging to protect weaker parties. The third part – the case studies – applies the theoretical framework to three issues concerning the protection of weaker parties, illustrating the operation of the theoretical framework and making specific recommendations for applying nudging to protect weaker parties. Nudges that help people make their own decision can contribute to more and better protection in case various specific types of lack of cognitive capacity or lack of ability to resist occur and, indirectly, sometimes also to more and better protection in case a lack of information occurs. Steering nudges can contribute to more and better protection in case of a lack of cognitive capacity, a lack of ability to resist, or a lack of information in general. That nudging can help to protect weaker parties does not mean that it is a cure-all. Indeed, the scope of nudging is limited by several factors. But this is no reason to be skeptical about nudging to protect weaker parties in general. That would amount to throwing the baby out with the bathwater. After all, the research presented here provides a theoretical framework on the basis of which legal practitioners, including legislative drafters and judges, can assess whether and, if so, how nudging can be applied to protect a weaker party. In doing so, this research contributes to a contract law in which adequate protection is offered not only to weaker parties who are economically rational, but also to real-world weaker parties.

Movement disorders in dementia are not well known yet they have a devastating effect on the quality of life and the abilities of a person with dementia. Paratonia is one of these movement disorders that are already present in 10% of the population with dementia in the early stages and increase up to 100% in the late stages. Paratonia is caused by central nervous system pathology, yet peripheral biomechanical changes due to Advanced Glycation Endproducts (AGEs) are also responsible for further deterioration of motor control in dementia. Physical activity can prevent the accumulation of AGEs.

General discussion Over the last decades, the prognosis of non-transplant eligible (NTE) patients with newly diagnosed multiple myeloma (NDMM) has improved substantially.1-3 However, this benefit is less in older patients, both when treated within clinical studies as in those patients receiving standard of care.2,4-6 There are several explanations for the inferior survival of older patients with MM. Firstly, older patients more often receive doublet therapies, instead of the generally more potent triplets. Secondly, older patients experience more pronounced treatment related toxicity hampering optimal treatment, leading to relapse or may even lead to death.7 Thirdly, older patients are less likely to receive a subsequent line of treatment, which might be due to comorbidities, persistent toxicity related to former treatment, or the patient’s wish for palliation.8 Finally, older patients may receive no treatment at all because physicians feel reluctant to treat them of fear for treatment related complications.2,9,10 This in turn may lead to under-treatment of a relatively fit subgroup of patients, causing inferior outcome.11,12 In order to improve the outcome of older patients with NDMM, it is needed: I. to identify fit versus non-fit patients, in order to personalize treatment; II. to perform clinical trials to investigate the efficacy of treatment regimens in older patients according to their frailty level; III. to obtain meticulous data on side effects and quality of life (QoL), since older non-fit patients might value side effects and the effect of treatment on QoL as more important factors that impact the choice for treatment than length of life only.13,14 This thesis aimed to fill part of these knowledge gaps in the treatment of NTE patients with NDMM. In PART I we validated the current gold standard of frailty assessment in MM, the IMWG frailty index (IMWG-FI), as well as the simplified frailty index that is more commonly used in clinical trials. We refined the IMWG-FI in order to improve the prognostic value for outcome. In PART II we investigated the value of novel treatment options that were hypothesized to be suitable for non-fit older patients with NDMM. in PART III we investigated the impact of treatment on health-related quality of life (HRQoL).

Interprofessioneel samenwerken is van belang voor kwalitatieve zorg bij kwetsbare ouderen. Een goede professionele identiteit (PI) ligt hieraan ten grondslag. Tijdens deze workshop leren verpleegkundigen wat de professionele en interprofessionele identiteit (IPI) inhoud en gaan ze met elkaar aan de slag om te bepalen hoe het met hun eigen PI en IPI gesteld staat.

Onderzoeksresultaten masterthesis gepresenteerd 'a predictive model of symptoms on pain in independently living frail elderly in palliative care'

14th Digitally Inclusive, Healthy Ageing Communities (DIHAC) Study Cross-cultural Exchange Meeting

Tijdens de coronapandemie kwam de term 'kwetsbaarheid' of 'kwetsbare ouderen' regelmatig in het nieuws. Deze groep liep meer risico om het virus te krijgen en bovendien was het ziektebeloop bij deze groep vaak ernstiger. Maar wat is ‘kwetsbaarheid bij ouderen’, ook wel aangeduid met de Engelse term 'Frailty', nu precies en welke mechanismen liggen eraan ten grondslag? En waarom is het van belang dat u als fysiotherapeut kennis hebt van kwetsbaarheid. Deze cursus gaat daarop in. Oorspronkelijk is kwetsbaarheid een biomedisch concept. De definitie van Fried et al. is een voorbeeld van een dergelijke definitie. Zij definiëren kwetsbaarheid als: een biologisch syndroom waarbij sprake is van een verminderde reserve en weerstand tegen stressoren, dat het resultaat is van dalingen van diverse fysiologische systemen, en het risico verhoogt op negatieve gezondheidsuitkomsten. In meer recente definities wordt kwetsbaarheid integraal benaderd en als multidimensionaal gezien. Naast het fysieke domein is er ook oog voor psychische en sociale problemen die ouderen kunnen hebben. Deze holistische benadering (waarbij systeemdenken van belang is) is essentieel voor een efficiënte en effectieve fysiotherapeutische behandeling. Bovendien hebben fysiotherapeuten de preventieve taak om kwetsbaarheid vroegtijdig te signaleren om d.m.v. gerichte interventies kwetsbaarheid te verminderen of erger te voorkomen.

Achtergrond: Kwetsbaarheid is een term die veel en in toenemende mate wordt gebruikt in het omschrijven van individuen met een verhoogd risico op negatieve gezondheidsuitkomsten als gevolg van meerdere lichamelijke, psychische en/of sociale problemen. Kwetsbaarheid komt vaak voor bij ouderen. Desondanks gebruiken ouderen zelf deze term niet of nauwelijks. De volgende vragen staan centraal in dit onderzoek: welke woorden worden gebruikt in de Nederlandstalige literatuur en welke woorden herkennen en gebruiken ouderen zelf in het beschrijven van ouder worden en kwetsbaarheid? Methode: De methode was tweeledig: 1) bestuderen van Nederlandstalige grijze literatuur en 2) een Delphi-procedure. Eerst zijn termen uit de literatuur verzameld en vervolgens zijn de gevonden termen voorgelegd aan een ouderenpanel (>70 jaar, N=30). Daarnaast had het ouderenpanel de mogelijkheid om zelf nieuwe termen in te brengen. In drie ronden gaven zij aan of zij de termen herkennen dan wel gebruiken. Resultaten: In totaal zijn 187 termen voorgelegd aan het ouderenpanel. Na analyse zijn er 69 termen behouden die door ouderen herkend of gebruikt worden. De termen zijn onderverdeeld in verschillende categorieën. De categorie kwetsbaarheid komt niet terug in de definitieve lijst met termen, wegens te weinig herkenning en gebruik door de panelleden. Conclusie: Dit onderzoek laat zien welke alternatieve termen gehanteerd kunnen worden in schriftelijke en mondelinge communicatie met ouderen over thema’s als kwetsbaarheid en ouder worden.

Achtergrond: Kwetsbaarheid is een term die veel en in toenemende mate wordt gebruikt in het omschrijven van individuen met een verhoogd risico op negatieve gezondheidsuitkomsten als gevolg van meerdere lichamelijke, psychische en/of sociale problemen. Kwetsbaarheid komt vaak voor bij ouderen. Desondanks gebruiken ouderen zelf deze term niet of nauwelijks. De volgende vragen staan centraal in dit onderzoek: welke woorden worden gebruikt in de Nederlandstalige literatuur en welke woorden herkennen en gebruiken ouderen zelf in het beschrijven van ouder worden en kwetsbaarheid? Methode: De methode was tweeledig: 1) bestuderen van Nederlandstalige grijze literatuur en 2) een Delphi-procedure. Eerst zijn termen uit de literatuur verzameld en vervolgens zijn de gevonden termen voorgelegd aan een ouderenpanel (>70 jaar, N=30). Daarnaast had het ouderenpanel de mogelijkheid om zelf nieuwe termen in te brengen. In drie ronden gaven zij aan of zij de termen herkennen dan wel gebruiken. Resultaten: In totaal zijn 187 termen voorgelegd aan het ouderenpanel. Na analyse zijn er 69 termen behouden die door ouderen herkend of gebruikt worden. De termen zijn onderverdeeld in verschillende categorieën. De categorie kwetsbaarheid komt niet terug in de definitieve lijst met termen, wegens te weinig herkenning en gebruik door de panelleden. Conclusie: Dit onderzoek laat zien welke alternatieve termen gehanteerd kunnen worden in schriftelijke en mondelinge communicatie met ouderen over thema’s als kwetsbaarheid en ouder worden.

Background Frailty is associated with COVID-19 severity in clinical settings. No general population-based studies on the association between actual frailty status and COVID-19 hospitalization are available. Aims To investigate the association between frailty and the risk of COVID-19 hospitalization once infected. Methods 440 older adults who participated in the Lifelines COVID-19 Cohort study in the Northern Netherlands and reported positive COVID-19 testing results (54.2% women, age 70 ± 4 years in 2021) were included in the analyses. COVID-19 hospitalization status was self-reported. The Groningen Frailty Indicator (GFI) was derived from 15 self-reported questionnaire items related to daily activities, health problems, and psychosocial functioning, with a score ≥ 4 indicating frailty. Both frailty and COVID-19 hospitalization were assessed in the same period. Poisson regression models with robust standard errors were used to analyze the associations between frailty and COVID-19 hospitalization. Results Of 440 older adults included, 42 were hospitalized because of COVID-19 infection. After adjusting for sociodemographic and lifestyle factors, a higher risk of COVID-19 hospitalization was observed for frail individuals (risk ratio (RR) [95% CI] 1.97 [1.06–3.67]) compared to those classified as non-frail. Discussion Frailty was positively associated with COVID-19 hospitalization once infected, independent of sociodemographic and lifestyle factors. Future research on frailty and COVID-19 should consider biomarkers of aging and frailty to understand the pathophysiological mechanisms and manifestations between frailty and COVID-19 outcomes. Conclusions Frailty was positively associated with the risk of hospitalization among older adults that were infected with COVID-19. Public health strategies for frailty prevention in older adults need to be advocated, as it is helpful to reduce the burden of the healthcare system, particularly during a pandemic like COVID-19.

Achtergrond: Kwetsbaarheid is een term die steeds vaker wordt gebruikt in het omschrijven van individuen met een verhoogd risico op negatieve gezondheidsuitkomsten als gevolg van meerdere lichamelijke, psychische en/of sociale problemen. Desondanks gebruiken ouderen deze term zelf niet of nauwelijks. Doel van dit onderzoek was Nederlandstalige termen te identificeren die ouderen herkennen en gebruiken rondom kwetsbaarheid en ouder worden. Methode: Na het bestuderen van de Nederlandstalige grijze literatuur is een Delphi-procedure gehouden. Eerst zijn termen uit de literatuur verzameld, waarna de gevonden termen zijn voorgelegd aan een ouderenpanel (>70 jaar, N=30). In drie ronden gaven zij aan of zij de termen herkennen en/of gebruiken. Het ouderenpanel had de mogelijkheid om zelf nieuwe termen in te brengen. Termen zijn behouden wanneer >70% van het panel deze herkent én gebruikt en verwijderd wanneer >10% deze niet herkent én niet gebruikt. Resultaten: Aan het ouderenpanel zijn 187 termen voorgelegd. Het panel bestond uit 13 mannen en 17 vrouwen (leeftijd 77,7±6,3 jaar). Na analyse zijn 69 termen behouden die door ouderen herkend en/of gebruikt worden. Voorbeelden van termen die zijn behouden zijn: weerbaar, fit en onafhankelijk. Voorbeelden van termen die niet op de definitieve lijst terugkwamen zijn: kwetsbaarheid, fragiel en broos. Conclusie: De term kwetsbaarheid en termen met een meer negatieve lading kunnen in schriftelijke en/of mondelinge communicatie met ouderen het beste vermeden worden vanwege te weinig herkenning bij ouderen. In plaats daarvan kunnen beter termen met een meer positieve connotatie worden gebruikt ter aansluiting bij de belevingswereld en het vocabulaire van Nederlandstalige ouderen.

Achtergrond: Kwetsbaarheid is een term die steeds vaker wordt gebruikt in het omschrijven van individuen met een verhoogd risico op negatieve gezondheidsuitkomsten als gevolg van meerdere lichamelijke, psychische en/of sociale problemen. Desondanks gebruiken ouderen deze term zelf niet of nauwelijks. Doel van dit onderzoek was Nederlandstalige termen te identificeren die ouderen herkennen en gebruiken rondom kwetsbaarheid en ouder worden. Methode: Na het bestuderen van de Nederlandstalige grijze literatuur is een Delphi-procedure gehouden. Eerst zijn termen uit de literatuur verzameld, waarna de gevonden termen zijn voorgelegd aan een ouderenpanel (>70 jaar, N=30). In drie ronden gaven zij aan of zij de termen herkennen en/of gebruiken. Het ouderenpanel had de mogelijkheid om zelf nieuwe termen in te brengen. Termen zijn behouden wanneer >70% van het panel deze herkent én gebruikt en verwijderd wanneer >10% deze niet herkent én niet gebruikt. Resultaten: Aan het ouderenpanel zijn 187 termen voorgelegd. Het panel bestond uit 13 mannen en 17 vrouwen (leeftijd 77,7±6,3 jaar). Na analyse zijn 69 termen behouden die door ouderen herkend en/of gebruikt worden. Voorbeelden van termen die zijn behouden zijn: weerbaar, fit en onafhankelijk. Voorbeelden van termen die niet op de definitieve lijst terugkwamen zijn: kwetsbaarheid, fragiel en broos. Conclusie: De term kwetsbaarheid en termen met een meer negatieve lading kunnen in schriftelijke en/of mondelinge communicatie met ouderen het beste vermeden worden vanwege te weinig herkenning bij ouderen. In plaats daarvan kunnen beter termen met een meer positieve connotatie worden gebruikt ter aansluiting bij de belevingswereld en het vocabulaire van Nederlandstalige ouderen.

Presentatie gegeven over IPS in de wijk binnen PATZ (palliatieve thuiszorg)-netwerk

The European population is ageing rapidly and with age an increase in co-morbidites and a decline in abilities is seen. Frailty is an often-used term to indicate a higher risk to adverse health outcomes. This seems to be a simple concept however in daily practice it is awkward for physiotherapists to work with the term frailty. Frailty is complex and dynamic and is often not recognized by the patient themselves. In this lecture the multiple dimensions of frailty will be addressed and the usefulness in daily practice for physical therapists.

Interprofessional collaboration (IPC) is of great importance in the complex care of frail older people. IPC goes beyond multidisciplinary collaboration and ties in with trends and developments in health care that can further improve the quality of health care. However, IPC can be obstructed when it is perceived as a threat to one’s professional identity (PI). PI is seen as both prerequisite and inhibitor for the development of interprofessional identity (IPI). Facilitating IPI formation is likely to enhance IPC. An IPI is a social identity based on a widening circle of group membership that consists of more than one profession. There are strong indications that a distinct PI is inherent to an IPI. Nurses are key drivers of change towards IPC, which asks for confident and aware nurses. Strong PI and IPI is a prerequisite for the development of these qualities. These strong identities (PI and IPI) result in higher confidence in expressing professional values, effective interprofessional learning and collaboration and lower job retention. The development of an PI or IPI is a challenging process through socialization in groups. Some beneficial elements to their development like simulated IPE experiences and role modelling focused on team functioning, are known from literature. However there is a call for more in-depth knowledge about the processes that can contribute or hinder the development of these identities. ZuidOostZorg conducts own practical research in this field and facilitates a PhD research with this focus.Aim To improve understanding of the formation of PI and IPI of healthcare professionals through education.Which factors and interventions influence the formation of PI and IPI of healthcare professionals?What characterizes the development of professional and interprofessional development over time?ProcessIn an interactive online meeting we shared information about interprofessional collaboration, how it differs from multidisciplinary collaboration and what facilitators and barriers there are. We presented data and expert-observations to illustrate this. Furthermore we highlighted the importance of the professional identity of the nurse. We also discussed the PhD research and presented preliminary results.

Lector "Kortdurende Zorg en Interprofessionele Samenwerking bij Kwetsbare Ouderen" Dr. Hans Drenth en docent verpleegkunde/promovendus Lourens van der Weerd, verkennen samen de professionele identiteit van de deelnemers aan deze workshop. Wat is professionele identiteit en interprofessionele identiteit? Waarom is een sterke professionele identiteit belangrijk voor jou als verpleegkundige? In deze workshop verken je samen met je collega's jouw professionele identiteit.

Presentatie over het (Z)EV(M)B dementieproject; de focusgroepen en enquête

We bewegen met onze hersenen en dus is het logisch dat als er sprake is van een hersenaandoening dat het bewegen verstoord raakt. Andersom is het echter ook zo dat bewegen onze hersenen gezond houden. In deze workshop zal aandacht besteedt worden aan beide aspecten.

Het lijkt vreemd om het te hebben over Healthy Ageing terwijl wij als geriatrie fysiotherapeuten vooral werkzaam zijn met mensen die al complexe gezondheidsproblemen hebben. Echter naast aandacht voor de acute zorgvraag is het essentieel om ook te kijken naar preventie.

Vanaf 2020 is er binnen de kortdurende zorg- en behandelteams van ZuidoostZorg een start gemaakt naar interprofessioneel samenwerken en is dit traject middels onderzoek gevolgd.Tijdens deze workshop word je op de hoogte gebracht van wat interprofessioneel samenwerken inhoudt, waarin het verschilt met multidisciplinair samenwerken, wat is er voor nodig en worden ervaringen uit de praktijk gedeeld.

Workshop over herstel na depressie en hoe om te gaan met de gevolgen ervan een depressie

What is interprofessional collaboration (IPC), why it is necessary in Frailty and what are facilitators and barriers to develop to IPC?

A public health perspective on frailty

Purpose Both malnutrition and frailty are associated with adverse treatment outcomes. Malnutrition (risk) and frailty are each commonly present in patients with head and neck cancer (HNC). However, their coexistence and association is unknown. Main goal of this study is to determine the coexistence of, and the association between malnutrition risk and frailty in patients with HNC. Methods In this retrospective analysis on prospectively collected data, newly diagnosed patients with HNC, enrolled in the OncoLifeS databiobank were included. The Patient-Generated Subjective Global Assessment Short Form (PG-SGA SF) was used to assess malnutrition risk. The Groningen Frailty Indicator (GFI) was used to assess frailty status. Multivariate logistic regression analyses were performed, taking into account several patient- and tumor-related factors. Results In total, 197 patients were included. Seventy-six patients (39%) had a medium or high malnutrition risk and 71 patients (36%) were frail. In 38 patients (19%), malnutrition risk coexisted with frailty. Patients with medium and high malnutrition risk were, respectively, 4.0 (95% CI 1.5–11.2) and 13.4 (95% CI 4.0–48.7) times more likely to be frail, compared to patients with low malnutrition risk. In turn, frail patients were 6.4 times (95% CI 2.6–14.9) more likely to have malnutrition risk compared to non-frail patients. Conclusions Malnutrition risk and frailty frequently coexist but not fully overlap in newly diagnosed patients with HNC. Therefore, screening for both conditions is recommended.