Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı demir tedavisi alan hastalarda leptin ve kilo artışı arasındaki ilişkiyi saptamaktır.Gereç ve Yöntem: Toplamda 42 demir eksikliği anemisi tanısı konulan kadın hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Tanı anında ve tedavi başlandıktan 1 ay sonra tam kan sayımı, serum demir, ansature demir bağlama kapasitesi ve ferritin seviyesi, tanı anında ve tedavi başlandıktan sonra 96. saatte serum hepsidin ve leptin seviyesi ölçüldü. İştahta meydana gelen değişiklikler ve vücut ağırlığı tanı anında ve tedavi başlandıktan 1 ay sonra değerlendirildi.Bulgular: Tanı anındaki ve tedavi başlandıktan sonraki serum hepsidin ve leptin seviyeleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. 22 (%52.4) hastada iştah artışı olduğu tespit edildi. Tanı anında hastaların ortalama ağırlığı 69.6±17.9 kg olarak tespit edilmiş iken tedavi başlandıktan 1 ay sonra hastaların ağırlığı 70.7±17.5 kg olarak bulunmuştur ve değerler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmiştir.Sonuç: Çalışmamız gözlemlerimiz ve hipotezimizle uyumlu olarak demir tedavisini takiben hastalarda iştah artışı ve ağırlık artışı meydana geldiği saptanmıştır. Leptin düzeyleri ile kilo artışı arasında bir ilişki bulunmamıştır. .

Copyright of Cukurova Medical Journal / Çukurova Üniversitesi Tip Fakültesi Dergisi is the property of Cukurova University, Faculty of Medicine and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Excessive weight gain, hyperglycemia, type 2 diabetes and hyperlipidemia are significant clinical adverse effects that appear as a result of the treatment with second generation atypical antipsychotic drugs. These drugs possibly cause weight gain by stimulating appetite and increasing insulin resistance. Amantadine, nizatidine, ranitidine, famotidine, topiramate, reboxetine and metformin are notified as the effective drugs which were used in order to prevent the weight gain due to atypical antipsychotic drugs. As an antidiabetic agent, metformin draws attention due to reducing weight gain and correcting insulin resistance. The aim of this paper was to evaluate studies searching fort he effect of metformin on weight-gain due to atypical antipsychotics. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Lithium is an alkaline ion being used since 19th century. After its widespread use in psychiatric disorders, observed side effects caused skepticism about its therapeutic efficacy. Despite several disadvantages, lithium is one of the indispensible drugs used in affective disorders, especially in bipolar disorder. It became a necessity for physicians to recognize its side effects since lithium is still accepted as a gold standard in the treatment of bipolar disorder. Adverse effects of chronic administration of lithium on several organ systems are widely known. In this article metabolic effects of lithium on thyroid and parathyroid glands, body mass index and kidneys will be discussed along with their mechanisms, clinical findings, possible risk factors and treatment. One of the most common side effect of lithium is hypothyroidism. It has the same clinical and biochemical properties as primary hypothyroidism and observed as subclinical hypothyroidism in the first place. Hypothyroidism, even its subclinical form, may be associated with non-response or inadequate response and is indicated as a risk factor for development of rapid cycling bipolar disorder. Therefore, hypothyroidism should be screened no matter how severe it is and should be treated with thyroid hormone in the presence of clinical hypothyroidism. Weight gain due to lithium administration disturbs the compliance to treatment and negatively affects the course of the illness. Increased risk for diabetes, hypertension, ischemic heart disease and stroke because of weight gain constitute other centers of problem. Indeed, it is of importance to determine the risk factors before treatment, to follow up the weight, to re-organize nutritional habits and to schedule exercises. Another frequent problematic side effect of lithium treatment is renal dysfunction which clinically present as nephrogenic diabetes insipidus with the common symptoms of polyuria and polydipsia. Nephrogenic diabetes insipidus develops because of urinary concentration defects due to the detrimental effects of lithium on re-absorption of water and sodium at the level of collector tubules. Close screening of renal functions is very important in the prevention of renal damage during treatment with lithium. Moreover, it is also of importance to screen serum lithium levels as lithium intoxication episodes may increase the risk of renal failure. As a conclusion lithium still preserves its indispensability in affective disorders. Clinicians should have current knowledge about the side effects of lithium and take preventive measures to apply such an important treatment to the patients. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: HIV ile yaşayan bireylerde (HYB) komorbiditeler artmaktadır ve kullanılan farklı tedavilerin avantajları ve dezavantajları söz konusudur. Bu nedenle gerçek hayattaki olgulardan elde edilen tedaviye yönelik bilgilerin karşılaştırılması önemlidir. Bu araştırmada, HYB’de farklı antiretroviral tedavilerin seyrinde etkinlik, klinik ve laboratuvar bulgularına yönelik verilerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Dolutegravir & lamivudin (3TC/DTG), tenofovir alafenamid & emtrisitabin & elvitegravir & kobisistat (EVG/c/TAF/FTC) ve tenofovir disoproksil fumarat & emtrisitabin & efavirenz (EFV/FTC/TDF) kullanan 54 HYB’nin retrospektif dosya verileri başlangıçta ve antiretroviral tedavi (ART) sonrası tedavinin 12. ayında derlenerek veriler istatistik olarak karşılaştırıldı. P<0,05 anlamlı kabul edildi. Bulgular: Toplam 54 HYB dahil edilmişse de 7 HYB (altısı EFV/FTC/TDF grubundan, biri EVG/c/TAF/FTC grubunda) araştırmadan dışlanarak 47 hastayla araştırma tamamlandı. Hastaların 22’si (%46,8) 3TC/DTG, 19’u (%40,4) EVG/c/TAF/FTC ve 6’sı (%12,8) EFV/FTC/TDF grubunda idi. On iki aylık tedaviden sonra, 3TC/DTG grubundakilerin VKİ, HIVRNA, CD4, beyaz küre, hemoglobin, MCV, PDW, RDW, trombosit sayısı, kreatinin, eGFR, HDL, AST, glukoz, Beck depresyon ölçeği, sol femur ve omurga kalınlığı değerleri istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0,05). On iki aylık tedaviden sonra EVG/c/ TAF/FTC tedavi grubundakilerin VKİ, HIVRNA, CD4 sayısı, MCV, kreatinin, eGFR, HDL, LDL, TG, TK, AST, HOMA-IR, serum fosfor, Beck depresyon ölçeği istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). On iki aylık tedaviden sonra EFV/FTC/TDF tedavi grubunundakilerin HIV-RNA, total bilirubin, LDL, sol femur kalınlığı değerleri istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0,05) (Tablo 1). Sonuç: Tüm tedavi gruplarında bir yıl sonunda HIV-RNA’da azalma ve CD4’te artış görülmüştür (Şekil 1). EFV alanlarda CD4 yükselişi INSTI alanlara göre az iken, kilo artışı INSTI alanlarda fazladır. EVG/c/TAF/FTC kullananların lipid profili ve insülin direnci olumsuzluğu dikkat çekici iken 3TC/DTG grubunda lipid profili daha güvenli idi. EFV/FTC/TDF grubunda bilirubin düşüklüğü anlamlı derecede farklıydı. [ABSTRACT FROM AUTHOR]