Search

The Crusades, which occurred between 1095 and 1291, were a highly motivated movement driven by religious, political, social, and economic factors. Through the campaigns, al-Quds was perceived as a city that needed to be captured by the Crusaders, and the belief that the Kingdom of God would be established in al-Quds successfully mobilized the Crusaders as an army of God. From the perspective of the Abrahamic religions, examining the methodology and processes behind the Crusaders’ campaign to capture alQuds through a collective religious-ideological lens will facilitate an analysis of the Crusaders’ level of faith and conviction. In this regard, the article investigates how religious references were perceived by the Crusaders during the capture of al-Quds within the context of the First Crusade. The contribution of the religious pillars that motivated the Crusader armies’ advance to al-Quds and their mobilizing aspects has been analyzed. In this study, source and discourse analysis methods were applied to Crusader sources to evaluate the religious arguments of the Crusader mindset and their contribution to Crusader motivation. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Bu makale, II. Baudouin'in Haçlı Seferleri sürecinde yaşadığı esaret dönemlerini incelemektedir. II. Baudouin, Haçlı liderlerinden Godefrio ve I. Baudouin ile birlikte çeşitli seferlere katılmış, Urfa Kontu olarak bölgedeki Müslüman liderlere karşı akınlar düzenlemiştir. Bu mücadelelerin sonucunda iki kez esarete düşmüş ve fidye karşılığında serbest bırakılmıştır. İlk esaretinde Harran mücadelesi sırasında yakalanmış, fidye ödenerek serbest kalmıştır. İkinci esaretinde ise Urfa Kontu Joscelin'in esir edilmesiyle bölge işlerine müdahil olmuş ve yeniden esir düşmüştür. Müslümanların birlik sağlama çabaları, II. Baudouin'in bölgedeki etkisini azaltırken, Belek’in ölümünden sonra fidye karşılığında özgürlüğüne kavuşmuştur. Bu makale, Haçlı liderlerinin esaret süreçlerini, Müslümanlar arası ilişkileri ve dönemin siyasi dinamiklerini ele almaktadır.

In the historical context, the Crusades were not only a pre-colonial attempt organised by Europe against the Eastern Islamic world but also a process that built the intellectual foundations of this attempt. At the basis of the formation of the Crusaders, source literature is the desire to deal with the causes, processes, and results of the Crusades from a Crusader perspective. The Crusader chronicles, which were written from the existing perspective and mostly emerged from the minds of the clergy, portrayed the Crusaders of the period; they also portrayed the enemies of the Crusaders with the same determination. In Crusader sources, this was done out of an ontological urge to exist and epistemologically embedded in the Crusader corpus the idea of who the other or the enemy was. This article examines how and in what way the Turks are treated in the Crusader sources. The perception of the Turks in the source corpus of the Crusades, which was a long-term outcome of the Turkification and Islamisation of Anatolia, was processed through fear and then deepened with enmity and anti-Islamism, and the Crusader identity thickened through the portrayal of the other. This perspective has also created a paradigm for the perception of Turks in European literature in the context of Turkophobia. In this article, the concept analysis method was used, and in this context, the framework of the concepts defining the Turks in the Crusader/Western mind was tried to be drawn. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Haçlı seferleri tarih yazımı, Batı Avrupa’nın kendi ideal tarihine ulaşma arzusunun bir uzantısıdır. Roma’nın yıkılması akabinde oluşan otorite boşluğu Katolik dünyanın kendisine yeni bir dünya nizamı ihdas etme sürecini ortaya çıkarmıştır. Dini referanslı çıkış noktasıyla Haçlı seferleri Tanrı’nın Haçlılara kurtuluş ve zafer vaadini sunmaktadır. Haçlı düşüncesine göre Tanrı’nın eli Haçlılar kanalıyla yeryüzüne iltica edecek ve Tanrı devleti Haçlı seferleriyle Kudüs’te kurulmuş olacaktır. Haçlı ideası bu fikriyatla kendisine yeni bir dünya nizamı ihdas ederken, Tanrı’yı da bu nizamın en tepesine yerleştirmiştir. Bu makalenin amacı Haçlı düşüncesinde Tanrı tasavvurunun nasıl ve ne şekilde ele alındığını incelemektir. Literatürde Haçlı kaynaklarına dayanarak böyle bir çalışmanın olmayışı makalenin önemini ortaya çıkarmaktadır. Haçlı kaynaklarının yöntemsel analizi sayesinde Haçlı düşüncesindeki Tanrı tasavvuru ve yansımaları anlaşılmaya çalışılmıştır. Sonuç itibariyle Haçlıların Tanrı’yı kendilerini harekete geçirici bir mevkide konumlandırması Haçlıların özerk Tanrısını icat edip Tanrı Devleti’ni kurmalarına yardımcı olurken; Haçlıların Tanrı tarafından seçilip yüceltilen bir millete dönüşmesine de dayanak teşkil etmiştir.

Copyright of History Studies (13094688) is the property of History Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The Crusades, which continued in Egypt and Syria between 1095-1291, brought Egyptian alum against them, and they were interested in its trade and started to carry raw materials for dyeing European wool. Even in the years when Saladin's struggles with the Crusaders continued, Genoese merchants achieved great income by transporting Egyptian alum from Alexandria to Europe. With the discovery of Anatolian alum mines towards the middle of the thirteenth century, Italian Merchants turned their attention to mines such as Focha, Gediz and Shebinkarahisar. This process has drawn them into a series of events, from power struggles to internal turmoil. In this process, the Italians, who tried to be close to the ruling powers in Anatolia from the Byzantines to the Ottomans, also entered into rivalries among themselves over alum. In this process, they increased their income by helping the Ottomans in the Byzantine and dynastic struggles, and even managed to get their debts erased. With the discovery of European alum in the middle of the fifteenth century, new fractures were experienced. With the revenues of this precious metal, the popes tried to start a new Crusade against the Ottomans, and they used the alum revenues as a weapon. Italian and Neapolitan people, to whom the Popes transferred their rights to these mining enterprises, continued the interests and interests of the Crusades. This new processal so opened the door for the Ottomans to not benefit from an important source of income properly. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

This study focuses on the perceptual changes in the Western world during the Crusades regarding the position of Jesus Christ in the campaigns. The process of Jesus involvement in the crusades to mobilise the Crusaders is a factuality that should be evaluated in the axis of the history of the prophets as the calling of a prophet to history. The anachronistic situation of Jesus did not cause any negativity in the functioning of the expeditions, and this conception developed through Jesus also has a nature that reveals the Christian ummah's view of its prophet. One of the most complex processes of medieval history is the Crusades and their importance on the East-West axis. The unifying aspect of Christianity, which served as a glue to unite continental Europe, laid the intellectual foundations of the Crusades. The Crusades, which took place intermittently between 1096 and 1291, took their basic dynamic from religious motivation, but also included an idea that desired worldly benefits and the riches of the East. The transformation of Western Europe after the fall of Rome and the destruction left by feudalism initiated a process of increasing the power of the church. In this process, Western Christianity's conception of history moved towards a certain end and concentrated on the idea that the power of God would be established on earth. This idea made the church the historical motor force and positioned Western Christians in a position of service to the state of God. Behind this idea, the desire to reach the riches of the East and the instinct to create material resources that continental Europe lacked prepared the ground for the realisation of the Crusades. The aim of the crusades launched by the papacy with the general Crusader sermon given at the Clermont council in 1095 was to take back Jerusalem from the Muslims, who were considered heathen, and to follow the way of Jesus Christ. The fact that Jerusalem was very important for Jesus Christ and the identification of Christian holy places with Jerusalem occupied a very important place in the liberation of Jerusalem. In particular, the emphasis on Jesus during the expeditions appointed a prophet to guide the Christian ummah during the expeditions. In this respect, Jesus Christ was called back into history to meet the needs of Western Christians. In the Crusader imagination, Jesus Christ's guiding, encouraging and, when necessary, rebuking aspect from the beginning of the campaigns turned into a positive contribution to the course of the campaigns. Here, the aspect of Jesus Christ that dynamised the expeditions is the fact that he guided the Crusaders on their way to the East. Jesus Christ, who held a very important place in the success of the Crusades and in the centring of religious motivation, claimed in the Crusades the ideas that he did not claim in his own age. This article analyses the place of Jesus in the Crusader imagination and the changes and transformations it underwent during the campaigns. The fact that Jesus, who was summoned in response to the needs of Western Europe, was able to dynamise the crusades and declare that the crusades were based on God, was also a source of legitimacy for the Crusaders. In the article, the source analysis and comparison method were used in coordination. In this way, the comparison of Crusader sources was made in a more reliable way. As a result, it was concluded that according to the Crusader imagination, Jesus Christ (the called Jesus) mobilised the Crusaders to save Christianity and its holy ones from the Muslim domination and attack in the East. Here, the fact that Jesus Christ was the guiding centre of power makes it obvious that the Crusaders indexed their legitimacy to God through Jesus and to Jerusalem as a settlement. From this point of view, it may be said that the Crusaders achieved a significant success in the Crusades with the fiction they developed through Jesus Christ. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of İSTEM is the property of ISTEM and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Seljuk University Journal of Seljuk Studies is the property of Selcuk University Journal of Seljuk Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Academic Social Resources is the property of Journal of Academic Social Resources and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Dünya tarihinde önemli bir yere sahip olan Haçlı seferlerinin neden başladığına dair ileri sürülen pek çok husus vardır. Böylesine büyük orduları yola çıkaran temel nedenler arasında Doğu’nun zenginliklerinden dolayı mal ve mülk sahibi olabilmek gibi gerekçeler ilk sırada yer almıştır. Haçlı Seferlerinin başlamasının temel nedeni görünürde dini olmakla birlikte aslında başlangıçtan itibaren İslamiyet’in, Hıristiyanlık aleyhine evrensel bir din haline gelmesi önemli bir faktör olmuştur. Bu nedenle İslamiyet’in Hristiyanlık karşısında maddi sınırlarının doğu ve Batı yönlerinde genişlemesi de bu süreci tetiklemiştir. Dünya tarihinde önemli bir yere sahip olan bu sürecin doğru bir şekilde anlaşılabilmesinde ise kent tarihlerinin incelenmesinin önemli bir yeri vardır. Zira kent tarihlerinin incelenmesinin mikro tarih çalışmalarında önemli bir yeri bulunmaktadır. Mikro tarihten makro tarihe bakabilmek için özellikle de bir bölge üzerinden hareketle tüm dünya tarihine ışık tutacak verilere erişmek mümkündür. Bu açıdan konuya bakıldığında bu çalışmada da tarihten günümüze önemli etkileri olan Haçlı Seferleri sırasında özellikle de Urfa Haçlı kontluğunun kuruluşu aşamasında şövalyelerin rolü incelenecektir. Bu çerçevede öncelikle şövalye kavramının ne olduğu ve nasıl şövalye olunduğuna dair genel bir değerlendirme yapılacaktır. Daha sonra Türk tarihinde özellikle de Anadolu’nun Türkleşmesi sürecinde hayati bir öneme sahip olan I. Haçlı seferleri sırasında Urfa Haçlı kontluğunda görev alan şövalyeler ele alınacaktır. Çalışmada bölgede bulunan diğer Frank şövalelerinden ziyade eylemleriyle dünya tarihinde adından sıkça bahsettirmiş olan I.Baudouin ve Joscelin’in Haçlı ordusundaki yeri, Türklere karşı yürüttükleri mücadeleler ve yerel ahaliyle olan ilişkileri üzerinde durulacaktır. Şövalyelerin özellikle bölgedeki Hristiyan ahaliye dair tutumları, kendi aralarındaki mücadeleler ile diğer kontluklar ile olan ilişkileri de bu çalışma kapsamında ele alınacaktır. Urfa Haçlı kontluğu sırasındaki Frank şövalyelerinin faaliyetlerini inceleyen bu çalışmada şövalyeliğin tanımı, özellikleri, eğitimi ve görev tanımı gibi konulara da açıklık getirilmeye çalışılacaktır. Böylece mikro tarih çalışmalarından hareketle makro tarihe ışık tutulmaya çalışılacaktır.

Copyright of Turcology Research is the property of Ataturk University Coordinatorship of Scientific Journals and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Tarihin eski dönemlerinden beri silah ambargoları, değişik veçhelerle kendisini göstermiştir. Hz. Ömer döneminde stratejik öneme sahip at, silâh gibi askerî levazımın ve köleleştirilen savaş esirlerinin düşman ülkelerine ihracı yasaklanmış, Sâsânîler ve Bizans’a karşı daha etkin mücadele edilmesi esas alınmıştır. Bunun yanında Bizans’ın bulduğu Greguvar/Grejuva ateşi, önemli bir silah olarak yüzyıllar boyu imparatorluğun en önemli savunma ve saldırı gücü olmuş, düşmanlarına karşı caydırıcı bir unsur haline gelmiştir. Bu önemli silahın bırakınız satışını yapmak, bileşimleri dahi ilâhî bir sır gibi saklanmıştır. Haçlı seferleri esnasında ise silah ambargoları daha farklı cephesi ile kendisini göstermiştir. Papalar, 1144’te Urfa’nın İmâdeddin Zengî tarafından, 1187’de Kudüs’ün Selahaddin tarafından Franklardan alınması ile silah ambargosu çağrılarında bulunmaya başlamışlardır. Bu çağrılar, Müslümanların kazandıkları yeni başarı ve zaferlerle devam etmiş, papaların Mısır ile ticareti yasaklamasına ve silah satışına ambargo uygulamasına neden olmuştur. Papalığı böyle bir çağrı yapmaya sevk etmede Doğu’daki Haçlılar yanında şövalye tarikatlarının temsilcileri de rol oynamıştır. Selahaddin karşısında çaresiz kalan Hospitalier şövalye tarikatı büyük üstadı Roger de Les Moulins’i (1177-1187) bu süreçte hatırlayabiliriz. 1179’da Papa III. Aleksander ile görüşen büyük üstat, Selahaddin ile mücadele edebilmek için daha etkin kararlar alınmasını istirham etmiş, Müslümanlara silah ambargosu uygulanmasını istemiştir. Müslümanların büyük ihtiyaç duydukları demir, kereste ve zift gibi genellikle Batı’dan temin edilen silah hammaddelerinin satışı yasaklanmış, buna uymayanlar aforozla tehdit edilmişlerdir. Daha sonraki süreçte ise yasaklamalar ve ambargolar, yaşanılan felâketler yanında papalığın kendisine güç elde etme arayışları sebebiyle de gerçekleşmiştir. Özellikle dördüncü Haçlı seferi ve sonrasında Hıristiyanlara karşı gerçekleştirdiği Haçlı seferleri ile itibarı zedelenen papalar, Suriye ve Mısır üzerine düzenleyecekleri yeni Haçlı seferi çağrıları ile nefes almaya çalışmışlardır. Bu esnada papalık ile yıldızı bir türlü barışmayan Alman imparatorları da sürece dâhil olmuşlar, silah ambargolarına malzeme haline gelmişlerdir. Papalık yanında 1291’den sonra Doğu’daki kazanımlarını kaybeden şövalye tarikatı büyük üstatları da Mısır’a uygulanacak iktisadî ve silah ambargoları ile ilgilenmişler, bu süreçten kârlı çıkmayı hedeflemişlerdir. Oysa asıl gayelerinin çıkar ilişkileri olduğu görülmüş, Fransa Kralı’ndan yüklü miktardaki alacaklarını talep eden Tapınak şövalyeleri, işkencelerle yok edilerek ortadan kaldırılmıştır. Ambargo çağrılarının temel muhatabı ise Ceneviz, Venedik ve Pisa gibi İtalyan tüccar devletleridir. Papalığın yaptırım ve aforoz tehditlerine karşı, bu çağrılara yeterince kulak vermeyen İtalyanlar, ambargo çağrısına uymayarak kutsaldan ziyade paranın peşinde olduklarını göstermişlerdir. Seferlerin kutsaldan ziyade güç ve kazanımlar olduğunu ortaya koyan Venedikli Marino Sanudo gibi tâcirler ise kendi milletinin haklarının savunuculuğunu yapıp bu gayelerini silah ambargoları ve Müslümanlara yaptırımlar adı altında perdelemeye çalışmışlardır. Marino Sanodo, 1300-1321 yılları arasında kaleme aldığı Secreta Fidelium Crucis (Conditiones Terrae Sanctae) adlı eserinde, Mısır’a ekonomik ambargo uygulanmak suretiyle Doğu’nun zayıflatılabileceğini iddia etmiştir. O, kaleme aldığı bu eserinde ayrıca Kutsal Toprakları yeniden keşfetmeye çalışmış, yeni bir Haçlı ruhunun doğmasına olağanüstü çaba sarf ederek bu hususta güçlü bir donanma hazırlanmasını istemiştir. Bu hazırlanacak donanmanın gerçek meyvelerini Venediklilerin toplayacak olması ve kendi milleti olan Venedik’in yeni ticarî kazanımları ise Sanudo’nun gerçek niyetini ortaya koymuştur. Bu süreç de Haçlıların ve Papalığın ambargo çağrılarında kutsaldan ziyade çıkar ilişkilerinin ve iktisadî kazanımların yattığını göstermiştir.

Tarihî İpek Yolu ile desteklenen Doğu’nun eşsiz dokumaları, Bağdat’tan Kahire’ye varıncaya kadar Tırâz denilen dokuma evlerinde imal edilmiştir. Özellikle Mısır’da dokunan zarif kumaşlar, Firavunlardan Helen kraliçelerine, Vatikan’daki Papa’dan tarihte iz bırakmış büyük hükümdarlara kadar pek çok önemli kişiyi giydirmiş, dönemlerinin güç ve zarafetini yansıtmıştır. Bu durum, Haçlıların bölgeye gelmesi ile zaman zaman kesintiye uğradığı gibi hânedan değişiklikleri ile de sarsılmıştır. Mısır, Firavunlardan Roma hâkimiyeti hükümdarlarına varıncaya kadar renkli ve gizemli tarihi ile bu konuda ayrı bir yer edinmiştir. Kadîm Mısır, ilk İslâm fatihlerinden Emevîlere, Abbâsîlerden Fâtımîlere uzanan canlı tarihi ile yeni bir çehreye bürünmüştür. X. yüzyıldan itibaren ticaretin Bağdat’tan Kahire’ye kayması Mısır dokuma evlerinin önemini artırmıştır. Kızıldeniz kanalıyla Hindistan ve Çin’in değerli ipeklerini ve eşi bulunmaz kadifelerini Kahire’ye ve diğer merkezlere akıtmaya başlamıştır. Bundan sonra da Tûne, Şetâ, Dimyat, İskenderiye, Debîk, Behnesâ, el-Feremâ ve Fâtımîlerin yeni idare merkezi Kahire gibi şehirlerde tırâzlı kumaş dokunmaya devam edilmiştir. 1099’dan itibaren de Fâtımîler ve ardılları, Haçlılarla birlikte yaşamak zorunda kalarak yeni bir sayfa açmışlardır. Haçlı seferleri esna-sında beşinci ve yedinci Haçlı seferlerinin dokuma merkezlerinin kalbinde yer alan Dimyat’a yapılması, bu sürecin en hareketli dönemini içermiştir. Yaşanan olumsuzluktan kurtulmak için Mısır Eyyûbî hükümdarı el-Melikü’l-Kâmil’in (1218-1238), 1219’da Haçlılara dokuma evleri ile de tanınan Dimyat karşılığında Lazkiye ve onun güneydoğusunda yer alan Cebele liman şehirlerini önermesini, ancak Haçlıların bu parlak teklifi kabul etmemesini yine buradaki dokuma evlerinin zenginliği ile de ilişkilendirebiliriz. Mısır dokuma evleri Selâhaddîn-i Eyyûbî, Sultan Baybars gibi tarihe mal olmuş kimseleri de olayların içine çekmiş, onların dokuma evleri konu-sundaki dirayetli idareleri niçin bu büyük üne sahip olduklarını gözler önüne sermiştir. Selâhaddîn-i Eyyûbî’nin (1171-1193) Fâtımî iktidarını sonlandırarak 1171’de Mısır’a hâkim olmasından sonra dokuma evleri neredeyse aynı istikamette yoluna devam etmiştir. Selâhaddîn, Kahire’deki Dâru’t-Tırâz’a İbn Senâülmülk adlı bir görevliyi tayin ederek dokuma evlerine verdiği değeri ortaya koymuştur. Diğer yan-dan, Mısır dokuma evlerinin en önemli adresleri olan Dimyat ve İskenderiye ise Mısır üzerine yapılan seferlerin kısa bir özeti gibi olmuş, buraların zenginliklerini yağmalamak isteyen Haçlıların gerçek amaçlarının kutsal değil para ve güç olduğunu bir kez daha ortaya koymuştur. Dimyat ve İskenderiye gibi önemli yerler, stratejik konumları yanı sıra iktisadî kimlikleri ile de boy göstermiş, buradaki avantajla-rını yitirmek istemeyen idareciler ise adı geçen şehirlerde yer alan dokuma evlerini başıboş bırakmayarak zaman zaman teftiş etmişlerdir. Ele almaya çalıştığımız süreç de Haçlı seferlerinin daha iyi anlaşılmasına ve daha net değerlendirilmesine vesile olmuştur.

Copyright of Journal of Academic Inquiries / Akademik Incelemeler Dergisi is the property of Akademik Incelemeler Dergisi (Journal of Academic Inquiries) and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Academic Social Resources is the property of Journal of Academic Social Resources and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Suriye, Filistin ve Mısır coğrafyasında sürüp giden Haçlı seferleri, özellikle 1291’den sonra Anadolu coğrafyasının yeni efendisi Osmanlılar ile farklı safhalarla devam etmiştir. Bu süreç içerisinde, Doğu ile Batı arasında bir taraftan düşmanlıklar üretilip savaşlar yapılırken, diğer taraftan da halı gibi değerli ürünler kanalıyla Avrupa’ya bir kültür ve medeniyet transferi gerçekleştirilmeye başlamıştır. Suriye’deki Haçlı lordlarının evlerini ve farklı mekânlarını süsleyen halılar, onlara aynı zamanda Doğu’da neler elde ettiklerinin de cevaplarından birisini vermiştir. Halı, Sûr’da yapılan bir Haçlı düğününden, Beyrut’taki Haçlı senyörünün sarayına kadar pek çok olaya ayna tutmuş ve seferlerin gerçek nedenlerinin anlaşılmasına katkı sağlamıştır. Bizans’ın özellikle Antakya Haçlıları ve Anadolu’daki Türklerle olan ilişkilerinde de halı üzerinden yaşanan bazı olaylar, seferlerin farklı bir çehresini ortaya koymuştur. Daha sonra Osmanlıların Bizans tekfurları ve imparatorları ile olan ilişkilerinde halının söz konusu edildiği detaylar, bir devletin nasıl kurulup yükseldiğini de gözler önüne sermiştir. Öte yandan Venedikliler ve Portekizlilerle ittifak arayışına giren İran’daki Safevîlerin halı üzerinden yürüttükleri iktisadî savaşlar ise seferlere yeni bir boyut kazandırmış, Haçlı seferlerinin hangi cephelere yayıldığını farklı bir cepheden ortaya koymuştur.

The success of the Crusaders in Anatolia, Antakya and Jerusalem between the years 1097-1099 was due to the conflict and jealousy among the Muslims rather than their own determination. In 1100, new developments took place in Syria, and the Crusaders were given the opportunity to deal a fatal blow. Antioch Crusader Prince Norman Bohemond was imprisoned by the Danishmend Turks in their capital Niksar, and Antioch was left without a head. The death of the King of Jerusalem, Godefroi de Bouillon, also deepened the crisis among the Crusaders and began to drag them towards annihilation. In the meantime, the Muslims of Damascus and Hıms set up an ambush in a steep passage for Count Baudouin, who started his journey to Jerusalem after receiving the news of his brother's death. Despite everything being considered, the Emir of Tripoli, who was disturbed by Dukak, the ruler of Damascus, trying to expand his lands towards Beirut, displayed a stance on the side of the Crusaders by sharing supplies and intelligence information to the Crusaders. Despite the initial successes, the ambush set up on the steep pass between Beirut and Sayda, known as Nehrü'l-Kelb, later failed. Thus, an opportunity was not seized by the Muslims, and after a while, Baudouin's Kingdom of Jerusalem, Bohemond's nephew Tancred Prince Antioch, saved the Crusaders from a great disaster. In this process, he proved once again that the Crusaders could not be defeated without the spirit of unity among the Muslims. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Makrîzî, who is one of the leading authors, who grew up in the Mamluks period when Muslim historiography gained a new dimension, as he stated in his preface, he deals with the Kurdish, Turkish and Circassian rulers who ruled in the Egyptian region and the events and narrations that took place during their period with the chronicle historiography system in his work titled "Kitâb al-Sulûk li-Ma'rifat Duwal al-Mulûk". The work is an important source of information both for those who study the history of the Ayyubids and Mamluks, and for researchers who work on the Syria and Egypt region. The Ayyubids part, which is the main subject of our study covers the issue of their ancestry and the events that took place in the period starting from the period of Saladin until the marriage of Shajar al-Durr with Emir Izz al-Din Aybak after the death of Turanshah. While the events are reported year by year, the political, social and economic conditions of the Ayyubids and other administrative elements during the Crusades, starting from the time of Saladin, are also described in detail. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (CUIFD) is the property of Cukurova Universitesi Ilahiyat Fakültesi Dergisi (CUIFD) and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Eskiyeni is the property of Anadolu Ilahiyat Akademisi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

XII. yüzyılın son çeyreği, İslâm Tarihi’nde Haçlı seferlerinin yeniden yükselişe geçtiği bir dönem olarak kabul edilir. 1187’de parlak Hıttîn Zaferi ve ardından Kudüs’ün ele geçirilmesi, Selâhaddîn’i de bu dönemin zirvesine oturtur. Selâhaddîn, bu başarılarını âlimlere ve devlet adamlarına verdiği değer ile de başarmış, etrafındaki yıldızlar geçidi gibi olan yakın çevresi ile Doğu ve Batı’da haklı bir üne kavuşmuştur. Onun yakın çevresinde hekimler de vardı ve bunlardan Hıristiyan iken daha sonra Müslüman olan İbn Mitrân, kendisine Dımaşk’ta başhekim olarak hizmet etmişti. Bizans, Irak ve Suriye’nin tıbba dair kadîm birikiminden yararlanan bu hekim, Selâhaddîn’in şahsî doktoru olması yanında, döneme sağladığı olumlu katkılar ile de göz doldurmuştu. Dımaşk’ta oluşturduğu kütüphane yanında, yazdığı pek çok tıbba dair eser ile de İslâm tıbbına hizmet etmişti. Eczacılıktan simya ilmine kadar uzanan geniş yelpaze de adı geçen hekimin derin bilgisini ortaya koymuştu. Yetiştirdiği öğrencileri ise, kendisinden sonra İslâm tıbbına katkı sağlamaya devam etmişler, göz rahatsızlıklarından diyabete kadar geniş bir alanda önemli çalışmalara imza atmışlardı. Tarihte iz bırakan şahsiyetler, kendi başarıları yanında kişilikleri ile de ön plana çıktıkları için İbn Mitrân bu yönü ile de göz doldurmuştu. Fakir hastalarına karşı cömertliği yanında, nezaket ve yardım severliği ile de unutulmamıştı. Diğer yandan Sultan Selâhaddîn yanında oldukça önemli bir yeri olan bu hekim, yaptığı mutlu bir evlilik ile de dönemin sosyal hayatının anlaşılmasına katkı sağlamıştı.

Copyright of Journal of Eskişehir Osmangazi University Faculty of Theology is the property of Journal of Eskisehir Osmangazi University Faculty of Theology and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Artvin Coruh University International Journal of Social Sciences (ACUSBD) is the property of Artvin Coruh University International Journal of Social Sciences and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Haçlı Seferleri Avrupa tarihinin en önemli dönüm noktalarından biri olmuştur. Zira VIII. asırdan itibaren İslam fetihlerine maruz kalan Batı Hıristiyan dünyası bu seferler sayesinde yeni diyarlarla tanışmış ve zihinlerde hayal edilen Doğu’nun gerçekliklerini görmeye başlamışlardır. Haçlılar bu süreçte İslam diyarlarında türlü Latin devletler kurmuşlar, ancak hiçbir zaman kalıcı olamamışlardır. Gerçi, dönemin lüks mallarının nereden geldiklerini yine bu dönemde daha yakından öğrenebilmişlerdi. Bu zenginliklere ulaşma arzusu bazı münferit Avrupalıları alternatif yollar bulmaya sevk etmiştir. Örneğin, XIII. asırdan itibaren Afrika’yı Atlantik’ten dolaşma teşebbüslerine şahit olundu. Ne var ki, bu teşebbüslerin hiçbiri amacına ulaşamadı. XV. asrın ikinci çeyreğinde ise oldukça sıradışı bir hadise yaşandı. Prens Henrique’nin teşebbüsleriyle Portekizliler Bojador Burnu’na ulaştılar. Bu çalışmada Avrupalıların zihinlerinde geçilemez diye bilinen bu burnun geçilmesi ve ardından gelen maddî kazanımları güvence altına almak için Prens Henrique’nin kraliyetten talep ettiği 22 Ekim 1443 tarihli bağış mektubu ele alınacaktır.

Crusades, one of the longest-termed mass movements in history, had profound economic, political, military and religious influences in a wide geography from Europe to The Near East. The Crusaders, who set out with the slogan to “Save the Holy Lands” and carried clothes and shields adorned with cross figures; had fought and had relation with Seljuks, Ayyubids and Mamluks. Most of the time, the parties that attracted arms to each other, when appropriate, had gone to compromise with the agreements. Both sides had seized spoils and sworded the people in many small or large-scale attacks. Due to the changing war conditions, noble and non-noble people were captured instead of being killed. These prisoners were sold as slaves and were released by ransom or agreement. In this study, in the process of the Crusades, captivity as spoils in wars, the sale of the captives as slaves, their release by ransom or agreements and the life of captivity will be discussed depending on changing conditions. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

This study examines political marriages, the perception of women and the role of women in state administration in the Crusader States' era. The Crusades, one of the largest military operations of the Middle Ages, is a period of about two hundred years that confronted the Western Christians and the Eastern Muslims, starting in 1096 and lasting until the expulsion of Latin Christians from Akka in the East in 1291 and covering eight major military expeditions. In the introduction section of the research, after examining the historical process of the Crusades, it was tried to examine the perception of women during the period of the expeditions and the approach of women against the expeditions. Later, the influence of marriages with noblewomen in the Crusader states (the Crusader Count of Urfa (1098-1144), the Principality of Antioch (1098-1268), the Kingdom of Jerusalem (1099-1291) and the Count of Tripoli (1109-1289) on politics was discussed. In this part of the research, numerous examples of the influence of marriages with noblewomen on politics are given. Based on the examples given, it was concluded that the rulers of the Crusader states attached importance to such factors as concluding agreements or fighting in the interests of order to be able to maintain, strengthen and expand the political organization they had created, as well as to relations established through marriage. It has been determined that kinship relations established through marriages with noblewomen or daughters of local rulers sometimes expand their areas of dominance and even provide alliances against threatening forces, and sometimes the continuation of states occurs thanks to these marriages. The study also concludes that, despite the negative woman perception during the Middle Ages, noblewomen took an active role in politics and in establishing political relations in this period. In this aspect, the study also provides a general perspective on understanding the roles of women throughout history especially in the political field based on the examples from the period of Crusader states. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (CUIFD) is the property of Cukurova Universitesi Ilahiyat Fakültesi Dergisi (CUIFD) and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Haçlı Seferleri, Doğu ve Batı ya da Müslümanlar ile Hıristiyanlar arasında yaşanan ve yaklaşık iki yüzyıllık dönemi kapsayan bir mücadele sürecidir. Bununla birlikte Haçlı Seferleri üzerine yapılan akademik araştırmaların büyük bir kısmı Avrupa merkezlidir ve Ortaçağ Batı dünyası uzmanlarınca yazılmıştır. Müslüman perspektifine ilişkin izlenimleri eksik ve çarpık olan bu bakış açısının değiştirilmesi, Haçlı Seferleri Tarihini yeniden ve Doğu/Müslüman bakış açısıyla ele almakla mümkündür. Bu çalışmada, I. Haçlı Seferi ekseninde Haçlı Seferlerine karşı Müslümanların ilk tepkileri, Selçuklu Devleti'nin içinde bulunduğu durum ve Selçuklu başkenti İznik'in Haçlılar tarafından ele geçirilişinden sonra Frenkler ile Türkler arasında meydana gelen mücadeleler ile Urfa ve Antakya şehirlerinin düşüşü ele alınacaktır. Araştırmanın kaynaklarını konu ile ilgili vakayinameler, tezkireler ve coğrafya eserleri oluşturmaktadır.

Copyright of MESOS: The Journal of Interdisciplinary Medieval Studies is the property of MESOS: The Journal of Interdisciplinary Medieval Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Strategic & Social Research is the property of Mehmet Akif Ersoy University, Social Science Institute and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

İhsan Süreyya Sırma, known as historian, theologian and traveler, was born in April 1944 in Pervari district of Siirt. Sırma is an expert in the History of Islam in Turkey. He is tolerant, loving, loves to travel and write, fond of his students and books, and pursues knowledge. In addition, our teacher has many more beautiful features that can not be counted. He had a hard time in his life, but he never compromised his Islamic life. For this reason, most of the time he was not given academic ranks, exams were invalidated and investigations were opened against. He also added French to his language set consisting of Kurdish, Turkish, Persian, Arabic and English. He especially supported the events he narrated with Arabic, Kurdish and rather Persian poems. In addition, he thinks that the sciences are not separate from each other, if they complement each other, it will give more taste to the person. İhsan Süreyya Sırma has commented on the mentality of the Crusades in many of his works and stated that a lesson should be learned by conveying the damage done to the Muslims by the Crusaders. He also stated that a lesson should be learned from these. In his work on the Crusades, he regrets the frictions and fragmentation among Muslims. He stated that this caused the Crusades to continue for several centuries. In this context, according to Sırma, each Muslim must know the Crusader mentality and the Crusaders very well. He also commented on the Crusaders and the Western states that he claims to be his extension. For this reason, in this article, the works of İhsan Süreyya Sırma have been examined and according to their works, the concept of the Crusader and its ideas on the Crusaders have been tried to be determined. In addition, Latin chronicles, works of Islamic historians and other copyrighted works were used in the study. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Itobiad: Journal of the Human & Social Science Researches / İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi is the property of Itobiad: Journal of the Human & Social Science Researches and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Social Sciences Institute / Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi is the property of Bingol University / Rectorate and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The crusades come to the agenda with the claims of the rescue of the holy land or the crusaders' pursuit of material interests. However, while these two reasons were discussed, the massacres during the expeditions were consciously ignored by some historians. The Western-centered understanding of history has built events or phenomena as they wish: highlighting the issues that they deem valuable for themselves, leaving out the experiences that they thought would be counted against them in the margins of history. Considering this aspect, the crusades consist of a chain of important events that reveal the genocidal nature of regardless of the actual reasons. The aim of this article is to examine the reasons of the Crusades through the massacre which have taken place in Jerusalem. As the main sources of this study will be the crusading chronicles, both the objectives at the starting point of the campaigns will be easily determined and the reality of the objectives will be tested on the basis of their advent. Thus, the massacres of the crusaders in Jerusalem will be discussed as well as making more apparent the reasons of the aims of the crusades. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Faculty of Letters / Edebiyat Fakultesi Dergisi is the property of Hacettepe University Faculty of Letters and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)