Search

AMAÇ:Meme kanseri kadınlarda en sık görülen ve kansere bağlı ölümlerin önde gelen nedenidir.Bu çalışmamızda prospektif ve retrospektif değerlendirme ile memenin fibrokistik değişiminin prekanseröz olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır.GEREÇ VE YÖNTEM:Çalışmamızda 1997-2000 yılları arasında Sağ.Bak.Ankara Eğitim ve Araşt.Hastanesi Genel Cerrahi Kliniklerinde opere edilen 47 meme kanserli hasta retrospektif olarak patoloji raporlarından ve aynı yıllarda memede kitle tanısı ile biyopsi yapılan 250 hasta prospektif olarak meme biyopsisi sonuçlarından değerlendirilmiştir.Elde edilen verilerle memenin fibrokistik değişikliği ile meme kanseri arasında korelasyon olup olmadığı araştırılmıştır.BULGULAR:Memede kitle tanısı ile başvuran 250 hastanın tümüne meme biyopsisi yapıldı.218 hastaya eksizyonel biyopsı,28 hastaya insizyonel biyopsi,2 hastaya ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB),2 hastaya ultrasonografi eşliğinde işaretleme yöntemini takiben insizyonel biyopsi tekniği uygulandı.207 hastada fibrokistik değişiklik saptanırken,fibrokistik değişikliğe sahip hastaların 2 sinde atipik olmayan proliferasyon da mevcuttu.Hücre proliferasyonu bulunan ve bulunmayan toplam 207 hastada dört yıllık takip sonucunda malignite gelişimine rastlanmadı. Retrospektif olarak taranan meme kanserli 47 hastanın 30 unun patoloji raporunda fibrokistik değişiklik de mevcuttu.Bu hastalardan 2 sinde daha önce yapılan meme biyopsisi sonucunda fibrokistik değişiklik ve epitelyal hiperplazi saptanmıştı(patoloji raporlarında; epitelial hiperplaziye uğrayan hücre sayısı belirtilmemişken,atipik hiperplaziye rastlanmamıştı ).Fibrokistik değişiklik görülme oranı non kanseröz bireylerde,kanserli bireylere göre daha yüksektir(p, OBJECTIVE: Breast cancer is the most common cause of cancer-related death in women. In this study, we aimed to investigate whether fibrocystic change of the breast is precancerous with a prospective and retrospective evaluation.MATERIALS AND METHODS: In our study, 47 patients with breast cancer who were operated on in the General Surgery Clinics of the General Surgery Clinics of Ankara Education and Research Hospital between 1997 and 2000 were evaluated retrospectively from the pathology reports and 250 patients who underwent biopsy with the diagnosis of breast mass in the same years were prospectively evaluated from the results of breast biopsy. .With the data obtained, it was investigated whether there is a correlation between fibrocystic change of the breast and breast cancer.RESULTS:Breast biopsy was performed in all 250 patients admitted with the diagnosis of breast mass. Excisional biopsy was performed in 218 patients, incisional biopsy in 28 patients, fine needle aspiration biopsy (FNAB) in 2 patients, and incisional biopsy technique followed by ultrasonography-guided marking method in 2 patients. While detected, non-atypical proliferation was also present in 2 of the patients with fibrocystic changes. In a total of 207 patients with and without cell proliferation, no malignancy development was found at the end of a four-year follow-up. Thirty of 47 patients with retrospectively screened breast cancer had fibrocystic changes in the pathology report. In 2 of these patients, fibrocystic change and epithelial hyperplasia were detected as a result of previous breast biopsy (in the pathology reports, while the number of cells undergoing epithelial hyperplasia was not specified, atypical hyperplasia was not found).The incidence of fibrocystic changes is higher in non-cancerous individuals than in cancerous individuals (p

Bu tez Dr. Dıbırdık ve talebelerinin antikanser aktviteye sahip yeni kimyasal yapılar keşfine yönelik çalışmaları sırasında HT-29 insan kolon kanser modeli üzerinde etkili etnofarmakolojik bir ürünü keşfetmeleri üzerine kuruludur. Bu çalışmada ürünün majör kimyasal bileşenleri gallik asit, tiyofanoks, sülfisomidin, trifenilfosfit, nadolol’ün antiproliferatif etkileri ve kemoterapötikler 5-florourasil, okzaliplatin ve setuksimab ile kombinasyon etkileri incelendi. Takibinde, sinerjistik ilaç kombinasyonlarının nanolipozomal formülasyonları geliştirildi ve antiproliferatif etkileri araştırıldı. Gallik asit HT-29 hücre proliferasyonunu doz-bağımlı baskılamıştır. Tiyofanoks, sülfisomidin, trifenilfosfit ve nadolol’ün antiproliferatif etkileri gözlenmemiştir. Gallik asit’in, 5-florourasil veya okzaliplatin ile kombinasyonu sinerjistik antiproliferatif etki göstermiştir. Gallik asit ve 5-florourasil veya gallik asit ve okzaliplatin kombinasyonları, zaman-bağımlı ve sinerjistik olarak apoptozu indüklemiştir. Gallik asit ve 5-florourasil veya gallik asit ve okzaliplatin kombinasyonlarının nanolipozomal formülasyonları, serbest ilaç formlarından daha fazla antiproliferatif etki göstermiştir. Çalışmamız, gallik asit’in kolon kanseri tedavisinde komplementer ajan olarak 5-florourasil veya okzaliplatin ile kullanılabileceğini gösteren literatürdeki ilk çalışmadır. İkili ilaç yüklü nanolipozomal formülasyonların, kolon kanseri tedavisi için umut vaat eden yeni nanoterapötik formülasyonlar olduğu görülmüştür. Söz konusu in vitro sonuçlar temelinde, in vivo çalışmaların tasarlanıp yürütülmesinin elde edilen sonuçlara önemli katkı sağlaması ve ileriki klinik çalışmalar için de bir temel oluşturması düşünülmektedir. This thesis is established on the discovery of an ethnopharmacological product that is effective on HT-29 human colon cancer model during Dr. Dıbırdık and his student’s studies to discover new chemical structures with anticancer activity. In this study, the antiproliferative effects of major chemical entities of this product gallic acid, thiofanox, sulfisomidine, triphenylphosphite, nadolol, and their combination with chemotherapeutics 5-fluorouracil, oxaliplatin, and cetuximab were examined. Following, nanoliposomal formulations of synergistic drug combinations were developed and their anti-proliferative effects were investigated. Gallic acid suppressed the HT-29 cell proliferation in a dose-dependent manner. Anti-proliferative effects of thiofanox, sulfisomidine, triphenylphosphite, and nadolol were not observed. Combination of gallic acid with 5-fluorouracil or oxaliplatin showed a synergistic antiproliferative effect. Gallic acid and 5-fluorouracil or gallic acid and oxaliplatin combinations induced apoptosis synergistically and in a time-dependent manner. Nanoliposomal formulations of gallic acid and 5-fluorouracil or gallic acid and oxaliplatin combinations exhibited greater antiproliferative effects than free drug forms. Our study is the first study in the literature showing that gallic acid can be used as a complementary agent in the treatment of colon cancer with 5-fluorouracil or oxaliplatin. Dual drug-loaded nanoliposomal formulations have been shown to be promising new nanotherapeutic formulations for the treatment of colon cancer. Based on these in vitro results, it is thought that the design and execution of in vivo studies will make a significant contribution to the obtained results and may form a basis for future clinical studies.

Giriş ve amaç: Osteosarkom, mezenkimal dokulardan türetilmiş, yüksek maligniteli yaygın bir tümördür. Osteosarkom genellikle ergenlerde görülür ve büyüme hızlıdır, metastaz ve mortalite oranları yüksektir ve prognozu zayıftır. Kemoterapötik tedavilere cevap verilmemesi, yeni terapötik yöntemlerin araştırılmasının önemini gösterir. N-(4-klorofenil)-1H-indol-2-karboksamid, etkili antioksidan özellikler gösteren, aynı zamanda tirozin kinaz hedefleri üzerinde etkisi olan ümit verici bir terapötik ajandir. Bu bağlamda çalışmamızda, N- (4- Klorofenil) -1 H-İndol-2-Karboksamid'in Saos-2 osteosarkom hücre hattının proliferasyon, apoptoz ve hücre iskeleti üzerindeki etkilerini araştırdık. N- (4-klorofenil) -1 H-indol-2-karboksamidin sitotoksik etkilerini, osteosarkom hücrelerine dayanarak zamana bağlı olarak imatinib mesilatın farmakolojik dozlarını doğrulayarak değerlendirdik. Yöntem ve Gereçler: Bu çalışmada, N- (4-klorofenil) -1 H-indol-2-karboksamid ve Imatinib mesilat dozlarının osteosarkom Saos-2 hücrelerinin hücre canlılığı üzerindeki etkileri MTT tahlili kullanılarak gerçekleştirildi. Ezrin ekspresyon seviyeleri immünofloresan boyama ile incelendi. Bulgular: Antiproliferatif aktivitenin sonuçları, N- (4-klorofenil) -1 H-indol-2-karboksamidin, Saos-2 hücrelerinin hücre proliferasyonunu doza ve zamana bağlı bir şekilde inhibe ettiğini gösterdi. Daha düşük dozlarda N-(4-klorofenil)-1H-indol-2-karboksamidin bile, imatinib mesilat farmakolojik dozlarıyla karşılaştırıldığında osteosarkom hücre dizileri üzerinde etkili olduğunu bulduk. Tartışma ve sonuç: Bu çalışmada ilk kez yeni sentezlenen indol türevi molekülü N-(4-klorofenil)-1Hindol-2-karboksamidin in vitro osteosarkom hücre hattında direnç açısından değerlendirildi. Tüm bu sonuçlar, N- (4-Klorofenil)-1H-İndol-2-Karboksamidin osteosarkom büyümesini ve metastazı inhibe etmek için potansiyel bir terapötik ajan olarak geliştirilebileceğini gösterdi. Anahtar Kelimeler: Osteosarkom, N-(4-Klorofenil)-1H-İndol-2-Karboksamid, hücre proliferasyonu, reaktif oksijen türleri,tirozin kinazlar, Introduction: Osteosarcoma is a common tumor of high malignancy, usually derived from mesenchymal tissues. The lack of response to chemotherapeutic treatments indicates the importance of investigating new therapeutic methods. Indole, which is known to inhibit proliferation on cancer cells, is new synthesized as a derivative of this molecule of N- (4-chlorophenyl) -lH-indole-2-carboxamide, has an effect on osteosarcoma cell line. We evaluated the cytotoxic effects of N- (4-chlorophenyl) -1H-indole-2-carboxamide by verification of pharmacological doses of imatinib mesylate based on time on osteosarcoma cells. Methods: In the present study, the effects of N-(4-chlorophenyl)-1H-indole-2-carboxamide and Imatinib mesylate doses on cell viability of osteosarcoma Saos-2 cells were conducted using MTT assay. Ezrin expression levels was examined by immunofluorescence staining. Results: The results of the antiproliferative activity showed that N- (4-chlorophenyl) -1 H-indole-2- carboxamide inhibited cell proliferation of Saos-2 cells in a dose- and time-dependent manner. We found that even lower doses of N- (4-chlorophenyl) -1H-indole-2-carboxamide was effective on osteosarcoma cell lines when we compared with imatinib mesylate pharmacological doses. Discussion and conclusıon: In this study, for the first time the newly synthesized indole derivative molecule, N- (4-chlorophenyl) -1 H-indole-2-carboxamide was evaluated for resistance in vitro Saos-2 cell line. All these results showed that N- (4-Chlorophenyl) -1 H-Indole-2-Carboxamide can be developed as a potential therapeutic agent for inhibiting osteosarcoma growth and metastasis.

Amaç: Hücrelerin LPS (Lipopolisakkarit)’ye enflamatuvaryanıtları in-vitro deneylerde sıklıkla kullanılmaktadır. Buna rağmen hücre kültürü çalışmaları için LPS ’nin doğru dozunun belirlenmesinde zorluklarla karşılaşılmaktadır. Maksimum yanıt veren LPS konsantrasyonunun belirlenmesi in vitro enflamatuvar deneyler için kritik bir noktadır. Bu çalışmanın amacı LPS’nin 293T insan renal hücre dizisindeki konsantrasyon bağımlı etkisinin yeniden değerlendirilmesidir.Yöntem: Bu çalışmada LPS ile stimule edilmiş 293T hücre hattı Xcelligence Real-Time Cell Analyzer (RTCA) sisteminde incelendi. LPS ’nin artmış konsantrasyonlarının 293T hücre hattı üzerindeki etkisi RTCA cihazında hücre proliferasyonu ölçümleri yapılarak araştırıldı.Bulgular: Sonuçlarımıza göre 2, 4 ve 8 μg’lık LPS konsantrasyonlarını hücre bölünmesini inhibe ederek hücreleri kararlı duruma yönlendirdiğini gösterdi. 1 μg ’lık LPS konsantrasyonu hücreleri mitotik faza sürüklerken daha düşük LPS konsantrasyonlarının ise hücre proliferasyonu üzerinde bir etki göstermedi.Sonuç: Bu çalışmadaki sonuçlara göre LPS konsantrasyonlarının hücre proliferasyonu üzerinde farklı etkilerinin olduğu ve deneysel çalışmalardan önce LPS konsantrasyonlarının optimize edilmesi gerektiği gösterilmiştir., Objective: The inflammatory responsiveness of the cells to Lipopolysaccharides (LPS) is commonly used for in vitro experiments. However, the correct dose of the LPS for cell line experiments is elusive. The LPS concentration that gives the maximal response is a critical point of in vitro inflammatory experiments. The aim of this study was to reevaluate the concentration dependent effect of LPS on the 293T human renal cell line.Methods: We evaluated the cell-detachment assay of LPS-stimulated 293T cell line monitored by xCELLigence Real-Time Cell Analyzer (RTCA) system. We applied increasing concentration of LPS followed by Roche xCELLigence Instrument based on the Real-Time Cell Analysis System.Results:Our results demonstrated that the 2, 4 and 8μg of LPS inhibit cell division which diverts cells to a steady-state phase, 1 μg acts as mitogen. Lower concentrations are no effect on cells.Conclusion:These work showed that LPS concentrations had various effects on cell proliferation and need to be estimated for each experiment before carry out the experiments.

ÖZETSisplatin ile Oluşturulan Testis Hasarına Karşı Resveratrolün Olası Koruyucu Rolünün Morfolojik ve Biyokimyasal Olarak DeğerlendirilmesiNagehan Özyılmaz Yay, Prof. Dr. Feriha ErcanHistoloji ve Embriyoloji Anabilim DalıAmaç: Bu çalışmada sisplatinin (SİS) sıçan testisi üzerine olan toksik etkilerine karşı resveratrolün (RES) koruyucu rolünün histolojik, histokimyasal, ultrastrüktürel ve biyokimyasal yöntemlerle gösterilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Sprague-Dawley ırkı sıçanlar kullanılmış ve 1) Kontrol, 2) RES, 3) SİS ve 4) SİS+RES olmak üzere 4 deney grubu (n=7) oluşturulmuştur. SİS gruplarına tek doz 7 mg/kg i.p. sisplatin uygulanmıştır, sonrasında 5 gün boyunca SF ya da 10 mg/kg RES oral olarak uygulanmıştır. Kontrol gruplarına sadece SF ya da RES uygulanmıştır. Tüm deney gruplarındaki sıçanlar deneyin 5. gününde eter anestezisi altında dekapite edilmiş ve testisleri alınmıştır. Rutin histolojik preparasyondan sonra seminifer tübüllerin çapı ve alanı ölçülmüştür. Proliferatif ve apoptotik hücreler kantitatif olarak değerlendirilmiştir. İnce yapısal değişiklikleri göstermek için geçirimli elektron mikroskopi tekniği uygulanmıştır. Dokuda malondialdehit (MDA) ve glutatyon (GSH) düzeylerine ve miyeloperoksidaz (MPO) aktivitesine bakılmıştır. Bulgular ve Sonuçlar: Seminifer tübül çapı ve alanının SİS grubunda düştüğü ve SİS+RES grubunda ise arttığı gözlenmiştir. SİS grubunda apoptotik indeksin anlamlı arttığı ve SİS+RES grubunda azaldığı görülmüştür. SİS grubunda proliferatif indeks anlamlı şekilde azalmışken, SİS+RES grubunda arttığı görülmüştür. Elektron mikroskopik incelemelerde, SİS grubunda Sertoli hücrelerinin ve spermatogenik seriye ait hücrelerin sitoplazmalarında çok sayıda ve büyük vakuoller ve hücreler arası alanlarda açılmalar gözlenmekte iken SİS+RES grubunda hücreler arasındaki açılmaların azaldığı ve hücre içinde az sayıda küçük vakuollerin olduğu görülmüştür. SİS grubunda MDA düzeyi ve MPO aktivitesi anlamlı şekilde artarken, GSH düzeyi anlamlı şekilde düşmüştür. SİS+RES grubunda MDA düzeyi ve MPO aktivitesi azalmışken, GSH düzeyi ise artmıştır. Sonuç olarak sisplatinin oksidatif stres oluşturarak testis dokusunda hasar meydana getirdiği, seminifer tübüllerde spermatogenik hücre serilerinde azalmaya yol açtığı, spermatogenik hücrelerde apoptozu arttırdığı, resveratrolün olası antioksidan etkileri ile oluşan hasarı önlediği gözlenmiştir.Anahtar Sözcükler: Sisplatin, Resveratrol, Testis, Apoptoz, Hücre proliferasyonu SUMMARYMorphological and Biochemical Evaluation of Protective Effects of Resveratrol on Cisplatin-Induced Testis DamageNagehan Özyılmaz Yay, Prof. Dr. Feriha ErcanDepartment of Histology and Embryology Aim: In this study, we aimed to investigate the possible protective role of resveratrol (RES) on cisplatin (CIS)-induced testicular toxicity in rats using histological, histochemical, ultrastructural and biochemical methods. Materials and Method: Sprague-Dawley rats (n= 7) were divided into four groups. 1) Control, 2) RES, 3) CIS, 4) CIS+RES. We applied either saline or 10 mg/kg RES orally for 5 days after a single dose of 7 mg/kg i.p. cisplatin to the CIS groups. Only saline or RES was applied to the control groups. After 5 days, rats were decapitated under ether anesthesia and testis tissues were removed. After routine histological preparation, the diameter and area of seminiferous tubules were measured. Proliferative and apoptotic cells were evaluated quantitatively. Ultrastructural alterations were evaluated by using electron microscopical technics. Malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) levels and myeloperoxidase (MPO) activity were measured in the tissues. Results: The area and diameter of the seminiferous tubules were significantly decreased in CIS group and increased in CIS+RES group. Apoptotic index was increased in CIS group and decreased in CIS+RES group. Proliferative index was decreased in CIS group and increased in CIS+RES group. Numerous large vacuoles in the cytoplasm of spermatogonial and Sertoli cells and dilatation of intercellular tight junctions were observed in CIS group. A decreased number of small vacuoles in the cell cytoplasm was observed and dilatation of intercellular tight juctions was decreased in CIS+RES group. While MDA level and MPO activity were significantly increased, GSH level was significantly decreased in CIS group. All biochemical parameters were found to be ameliorated in CIS+RES group. In conclusion, cisplatin causes testis damage by decreasing spermatogenic cell line and increasing apoptosis, via the formation of oxidative stress, and resveratrol pevents testis damage by its possible antioxidant effects.Key Words: Cisplatin, Resveratrol, Testis, Apoptosis, Cell Proliferation

Genler, aynı sınıftan (protein veya RNA) işlevsel ürünler şifreleyen, kalıtımın temel birimi olarak tanımlanan bölgelerdir. Bunlar aynı genom dizisinde tanımlanabilirler. Stromal Antijen 1 (STAG 1), kromozom çiftlerinin mitoz bölünmenin anafaz safasına kadar iğ aygıtına tutunmasını sağlayan kohesinin, altıbirimi olan SCC3'ü (sister chromatid cohesion) kodlar. Buna ek olarak, p53 bağımlı genler tanımlandığında STAG 1'in apoptozis ilişkili tümör supressör bir görevinin olduğu anlaşılmıştır. Geçmişte yapılan çalışmaların birinde de telomer yapısının korunmasında rolü olan telomer bağlayıcı protein TRF2'nin inaktive olduğunda STAG 1 geni silinmiş olan genlerden birisi olmuştur. Bundan dolayı da kromozom aberasyonlarına neden olmuş ve potansiyel tümör supressör bir gen görevi ile dikkat çekmiştir.Bu çalışmada, STAG 1 geninin hüce proliferasyonu, transformasyonu ve DNA hasar yanıtındaki fonksiyonu belirlenmek istendi. Öncelikle STAG 1'in hücrelerdeki salınımı incelendi. Sonra genin baskılanması ve aşırı ifadesi olduğu durumlarda hücrelerdeki değimlerin incelemek için shRNA ve cDNA oligonükleotidleri kullanıldı. Bundan sonra baskılama ve aşırı ifade deneyleri gerçekleştirildi. Ayrıca STAG 1 salımını incelemek için sağlıklı insanlar ve hepatoselüler karsinoma (HCC) hastalarından alımış karaciğer doku örnekleri üzerinde antikor boyama tekniği kullanıldı. Baskılama ve aşırı ifade deneyleri sonucunda başarılı klonlar gözlendi ve yapılan protein analizi deneyi ile doğrulandı. Antikor boyama yapılan dokularda bazı HCC'li ve sağlıklı dokularda STAG 1 ifadesi gözlenmesine rağmen bazılarında gözlenemedi. Kesin bir sonuca ulaşılabilmek için örnek sayısının artırılmasına karar verildi.STAG 1 geninin hücre proliferasyonu, transformasyon ve DNA hasar yanıtındaki fonksiyonunun araştırılması, tümör baskılayıcı özelliğinden dolayı özellikle kanser hastalarına uygulanacak olan gen tedavilerinde büyük katkı sağlayacaktır.Anahtar sözcükler: STAG 1, tümör baskılayıcı genler, hücre proliferasyonu Genes which can encode same class of funtional products ( proteins, RNA), are the regions called basic units of hereditary. They can be indentified in same genom sequence. STAG 1 is a protein coding gene, encodes SCC3, multi subunit complex of cohesin which ensures chromosome couples to be holded together on spindle apparatus until the begining of anaphase during mitosis. Addition to this, when p53 dependent genes are identified, it is understood that STAG 1 is a gene, has apoptosis related tümör suppressör role. In one of the previous studies, when telomer binding protein TRF2, has a role in protection of telomere structure, is inactivated, STAG 1 gene is one of the genes which was deleted. Therefore, it caused chromosomal abberations and drew attention with it?s potential tumor supressor activity.In this study, it was demanded to determine functions of STAG 1 in cell proliferation, transformation and DNA damage responses. First expression of STAG 1 wass analysed. Than for analysing changes in cells, shRNA and cDNA oligınucleotides were used. After that they were knocked down and overexpressed.Besides, antibody staining technic was used on tissue samples which were taken from healthy people and HCC patients to analyse STAG 1 expression. As a result of knock down and overexpression experiments, successful clones are observed and by protein analysis it was confirmed. Although on some of tissues , applied antibody staining, STAG 1 expression was onserved, on some of them, expression was not observed. For significant result, it is determied to increase sample numbers.Because of it?s tumor supressor feature, investigation of STAG 1 gene in cell proliferation, transformation and DNA damage responses will supplement to gene terapies which will be applied especially on cancer patients.Key Words: STAG 1, Tumor suppressor genes, cell proliferation 82

Amaç: Güncel çalışmada, kedilerin fibrosarkomlarında hücre proliferasyon indeksi, p53 tümor baskılayıcı gen durumu, tümor metastazı, invazyon kapasitesi ile hücresel orjinin ortaya konulması amacıyla Prolifere olan hücre nükleus antijeni (PCNA), Matriks Metalloproteinaz-9 (MMP-9), Vimentin, Alfa-Düz Kas Aktini (α-SMA), S-100, Desmin ve Pan- Sitokeratin (Pan-SK) gibi kanser markerları ve intermedier filamentlerin ekspresyonlarının immunohistokimyasal olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, Patoloji Anabilim Dalı’na rutin histopatolojik inceleme amacıyla getirilen 7 adet kediden alınan tümoral doku örnekleri kullanılmıştır. Histopatolojik değişikliklerin değerlendirilebilmesi amacıyla kesitlere Hematoksilen & Eozin boyaması uygulandı. İmmunohistokimyasal boyamalarda streptavidin-biotin peroksidaz kompleksi yöntemi kullanıldı. Bulgular: 7 spontane kutanöz fibrosarkom vakasının 5’i evre I, 1’i evre II ve 1’i ise evre III olarak saptandı. Tümöral dokulardaki belirgin kollajen bantlarının varlığı Masson Trikrom boyama ile ortaya konuldu. Vimentin ve α-SMA boyanmaları yönünden tüm vakalar pozitifti. Pan SK, S-100 ve Desmin boyanmaları yönünden tümör hücreleri negatif reaksiyon verdi. Tüm vakalar PCNA yönünden pozitifti. Sadece 2 vaka p53 pozitif boyanma gösterdi. Bu 2 vaka, ileri evrelerdi. Sadece bir fibrosarkom vakasında (Evre III) tümör tipi dev hücrelerinde intrasitoplazmik MMP-9 ekspresyonları tespit edildi. Öneri: Sonuç olarak, çalışmada kullanılan tümör örneklem sayısı az olsa da, PCNA, p53 ve MMP-9’un kedilerin spontane fibrosarkomlarında hücre proliferasyonunun belirlenmesi, malignitenin derecelendirilmesi, tümör agresifliği ve davranışı ile prognozun saptanmasında oldukça kullanışlı markerlar olduğunu ortaya koymuştur., Aim: The present study was aimed at the immunohistochemical evaluation of the expression of cancer indicators; including the Proliferating Cell Nucleus Antigen (PCNA), Matrix Metalloproteinase-9 (MMP-9), vimentin, alphasmooth muscle actin (α-SMA), S-100, desmin and pan-Cytokeratin (PanCK), as well as intermediary filaments, with a view to demonstrate the cell proliferation index, p53 tumour-suppressor gene status, tumour metastasis, invasion capacity and cellular origin of feline fibrosarcomas. Materials and Methods: The study material comprised of tumoral tissue samples from 7 cats, which were referred to the Pathology Department for routine histopathological examination. In order to evaluate the histopathological changes, the sections were stained with Haematoxylin and Eosin. Streptavidin-biotin peroxidase complex method was used for immunohistochemical staining. Results: Out of the seven spontaneous cutaneous fibrosarcoma cases, five were in stage I, one was in stage II, and one was in stage III. The presence of conspicuous collagen bands in the tumoral tissues was demonstrated by Masson’s trichrome (MT) staining. All cases stained positively for vimentin and α-SMA. The tumoral cells reacted negatively for pan-CK, S-100 and desmin. All cases were immunopositive for PCNA. Two cases stained positively for p53. These two cases were advanced stage. Only a single case of fibrosarcoma (stage III) presented with intracytoplasmic MMP-9 expression in neoplastic giant cells. Conclusion: Despite only very few tumour samples having been examined in the present study, it was concluded that PCNA, p53 and MMP-9 served as highly useful indicators for determining cell proliferation, grading malignancy, detecting tumour aggressiveness and behaviour, as well as predicting prognosis in spontaneous feline fibrosarcomas.