Search

Cholesteatoma is a rare disease, but if left untreated it can damage the delicate structures in the inner ear that are important for hearing and balance. Studies have been performed on cholesteatoma, but there are no national or international guidelines for registration of pathology, surgery or follow-up. Because uniformity of registrations is lacking, it is difficult to compare the outcomes of cholesteatoma treatment. A classification system that enables uniform registration of cholesteatoma pathology, surgery and outcome is necessary to share findings and compare outcomes. Besides this, there is a shift towards patient centered care, which makes the demand of collecting patient reported outcome measures via questionnaires more important. This thesis describes methods used in this study to work towards an uniform registration in cholesteatoma care, while taking PROMs and electronic medical record (EMR) data into account. Chapter 2 includes a comparison between the two most recent cholesteatoma classification systems STAMCO and ChOLE. This was performed via scoring by raters of all surgical reports with both classification systems for localization/extension of cholesteatoma, complication status and ossicular chain status. In Chapter 4 the patient reported complaints, reported post-operative hearing ability and impact over time were longitudinally assessed. These patient reported outcomes were obtained via surveys that were sent out once a year postoperatively for a period of 2 years. These patient reported outcomes were analyzed using linear mixed models. Chapter 5 describes the study performed to determine the relationship between the ossicular chain status both prior to cholesteatoma removal and before Ossicular Chain Reconstruction (OCR), with the postoperative hearing for both the STAMCO and ChOLE classification. Next to this, the effects of the different OCR procedures used in daily practice were assessed. This was performed by analyzing the differences in the postoperative air-bone gap between the different ossicular chain status (number of affected ossicles), classified according to the STAMCO and ChOLE system by means of Kruskal-Wallis tests. Lastly, staged reconstruction was compared to primary reconstruction. In Chapter 6 the Delphi method to coordinate and align the content for registration of cholesteatoma care in The Netherlands is described. Three outcome measures were obtained: 1) the presence or absence of a cholesteatoma in the first 5 years after surgical removal of cholesteatoma, 2) hearing level after surgical removal of cholesteatoma, and 3) the documented assessment of patient’s complaints with a validated patient reported outcome measures questionnaire (PROM).

Cholesteatoma is a rare disease, but if left untreated it can damage the delicate structures in the inner ear that are important for hearing and balance. Studies have been performed on cholesteatoma, but there are no national or international guidelines for registration of pathology, surgery or follow-up. Because uniformity of registrations is lacking, it is difficult to compare the outcomes of cholesteatoma treatment. A classification system that enables uniform registration of cholesteatoma pathology, surgery and outcome is necessary to share findings and compare outcomes. Besides this, there is a shift towards patient centered care, which makes the demand of collecting patient reported outcome measures via questionnaires more important. This thesis describes methods used in this study to work towards an uniform registration in cholesteatoma care, while taking PROMs and electronic medical record (EMR) data into account. Chapter 2 includes a comparison between the two most recent cholesteatoma classification systems STAMCO and ChOLE. This was performed via scoring by raters of all surgical reports with both classification systems for localization/extension of cholesteatoma, complication status and ossicular chain status. In Chapter 4 the patient reported complaints, reported post-operative hearing ability and impact over time were longitudinally assessed. These patient reported outcomes were obtained via surveys that were sent out once a year postoperatively for a period of 2 years. These patient reported outcomes were analyzed using linear mixed models. Chapter 5 describes the study performed to determine the relationship between the ossicular chain status both prior to cholesteatoma removal and before Ossicular Chain Reconstruction (OCR), with the postoperative hearing for both the STAMCO and ChOLE classification. Next to this, the effects of the different OCR procedures used in daily practice were assessed. This was performed by analyzing the differences in the postoperative air-bone gap between the different ossicular chain status (number of affected ossicles), classified according to the STAMCO and ChOLE system by means of Kruskal-Wallis tests. Lastly, staged reconstruction was compared to primary reconstruction. In Chapter 6 the Delphi method to coordinate and align the content for registration of cholesteatoma care in The Netherlands is described. Three outcome measures were obtained: 1) the presence or absence of a cholesteatoma in the first 5 years after surgical removal of cholesteatoma, 2) hearing level after surgical removal of cholesteatoma, and 3) the documented assessment of patient’s complaints with a validated patient reported outcome measures questionnaire (PROM).

Inleiding: In Nederland worden sinds 2006 pasgeborenen met de neonatale gehoorscreening (NGS) gescreend door de Jeugdgezondheidszorg (JGZ). De doelstelling van de NGS is het opsporen van kinderen met permanent gehoorverlies, zodat voor de leeftijd van 6 maanden behandeling kan starten. Vroege opsporing van gehoorverliezen is belangrijk, aangezien kinderen waarbij vroeg wordt gestart met behandeling een betere ontwikkeling laten zien. In dit artikel worden opbrengsten van de NGS door de JGZ, de kwaliteit van het programma en de tijdigheid van de start van behandeling beschreven. Methode: De NGS wordt jaarlijks getoetst aan een set indicatoren om de kwaliteit van het programma te kunnen monitoren. Deze monitoringsrapporten én gegevens van de afdeling Vroegbehandeling van de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind (NSDSK) zijn gebruikt in deze studie. Resultaten: De resultaten laten zien dat de NGS al jarenlang een stabiel screeningsprogramma is met een hoog kwaliteitsniveau. Deelname is hoog, het refer- en verwijspercentage laag en de tijdigheid van het programma is steeds beter geworden. De start van de interventie voldoet nog niet altijd aan de streeftijden. Discussie: Verbetering in het programma voor NGS is te vinden op het gebied van tijdigheid van diagnostiek en start van behandeling, hoewel deze de laatste jaren vooruit zijn gegaan.

Inleiding: In Nederland worden sinds 2006 pasgeborenen met de neonatale gehoorscreening (NGS) gescreend door de Jeugdgezondheidszorg (JGZ). De doelstelling van de NGS is het opsporen van kinderen met permanent gehoorverlies, zodat voor de leeftijd van 6 maanden behandeling kan starten. Vroege opsporing van gehoorverliezen is belangrijk, aangezien kinderen waarbij vroeg wordt gestart met behandeling een betere ontwikkeling laten zien. In dit artikel worden opbrengsten van de NGS door de JGZ, de kwaliteit van het programma en de tijdigheid van de start van behandeling beschreven. Methode: De NGS wordt jaarlijks getoetst aan een set indicatoren om de kwaliteit van het programma te kunnen monitoren. Deze monitoringsrapporten én gegevens van de afdeling Vroegbehandeling van de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind (NSDSK) zijn gebruikt in deze studie. Resultaten: De resultaten laten zien dat de NGS al jarenlang een stabiel screeningsprogramma is met een hoog kwaliteitsniveau. Deelname is hoog, het refer- en verwijspercentage laag en de tijdigheid van het programma is steeds beter geworden. De start van de interventie voldoet nog niet altijd aan de streeftijden. Discussie: Verbetering in het programma voor NGS is te vinden op het gebied van tijdigheid van diagnostiek en start van behandeling, hoewel deze de laatste jaren vooruit zijn gegaan.

In deze presentatie, worden aan de hand van videovoorbeelden van pianolessen aan CI-gebruikers, de volgende vragen beantwoord: 1) Kunnen CI-gebruikers piano leren spelen? 2) Hoe geef je pianoles aan CI-gebruikers? 3) Heeft het een gunstige invloed op het gehoor? 4) Zijn er waardevolle neveneffecten? De lesmethode bestaat uit imiteren, variëren, improviseren, en ‘rappen’. Noten lezen, muziektheorie, gehoortraining en pianotechniek komen minder aan bod. De resultaten wijzen uit dat CI-gebruikers zonder beperkingen piano kunnen leren spelen. Behalve gunstige effecten op het gehoor, wijzen deelnemers vooral op de positieve sociale en psychologische neveneffecten van de lessen. CI-gebruikers worden aangespoord om aan muziekles deel te nemen.

(Inter)nationaal is er discussie over de vraag of auditieve verwerkingsproblemen (AVP) gezien moeten worden als een unieke klinische diagnose en over de meest geschikte diagnostisering en verwijzing van kinderen in deze doelgroep. Binnen de Nederlandse Audiologische Centra (AC) wordt mede hierdoor verschillend omgegaan met kinderen met zogenaamde onverklaarde luisterproblemen. Het doel van het huidige document is om professionals handvatten te bieden bij het identificeren, diagnosticeren en behandelen van kinderen met luisterproblemen. Het ‘Dutch Position Statement Kinderen met Luisterproblemen’ is ontwikkeld op basis van het huidige wetenschappelijke bewijs omtrent luisterproblemen en op basis van bijeenkomsten gehouden met professionals.

In juni 2016 werd de JGZ-richtlijn Vroegtijdige opsporing van gehoorverlies bij kinderen en jongeren (0 tot 18 jaar) gepubliceerd. Met deze richtlijn is de JGZ-standaard Vroegtijdige opsporing van gehoorstoornissen 0 tot 19 jaar (1998) komen te vervallen. De nieuwe richtlijn biedt JGZ-professionals praktische handvatten bij de signalering van gehoorverlies na de neonatale periode.

In juni 2016 werd de JGZ-richtlijn Vroegtijdige opsporing van gehoorverlies bij kinderen en jongeren (0 tot 18 jaar) gepubliceerd. Met deze richtlijn is de JGZ-standaard Vroegtijdige opsporing van gehoorstoornissen 0 tot 19 jaar (1998) komen te vervallen. De nieuwe richtlijn biedt JGZ-professionals praktische handvatten bij de signalering van gehoorverlies na de neonatale periode.

Dit document is bedoeld voor JGZ-professionals en beoogt een richtlijn te zijn voor het handelen in hun contacten met individuele kinderen, jongeren en hun ouders/verzorgers. JGZ-professionals zijn jeugdartsen, verpleegkundig specialisten, jeugdverpleegkundigen en doktersassistenten. Daar waar in de richtlijn ‘jeugdarts’ staat, kan ook ‘verpleegkundig specialist’1 worden gelezen. Deze richtlijn is gebaseerd op de knelpuntenanalyse uitgevoerd door het CBO (CBO, 2013). Deelnemers aan deze knelpuntenanalyse hebben uitgangsvragen opgesteld die in deze richtlijn worden beantwoord. Een projectgroep van TNO en de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind (NSDSK) heeft de teksten voor de richtlijn geschreven in samenwerking met een werkgroep van experts op het gebied van gehoor en/of JGZ (zie verder onderdeel ‘Totstandkoming richtlijn’). De richtlijn is door de RichtlijnAdviesCommissie (RAC) op 9 juni 2016 geautoriseerd voor gebruik in de JGZ. De RAC heeft bij haar beoordeling rekening gehouden met de inhoud van de richtlijn (wetenschappelijke onderbouwing, opzet) en de voor implementatie vereiste randvoorwaarden. Met de autorisatie van deze richtlijn is de vorige JGZ-standaard vroegtijdige opsporing van gehoorstoornissen 0-19 jaar (1998) komen te vervallen.

Dit document is bedoeld voor JGZ-professionals en beoogt een richtlijn te zijn voor het handelen in hun contacten met individuele kinderen, jongeren en hun ouders/verzorgers. JGZ-professionals zijn jeugdartsen, verpleegkundig specialisten, jeugdverpleegkundigen en doktersassistenten. Daar waar in de richtlijn ‘jeugdarts’ staat, kan ook ‘verpleegkundig specialist’1 worden gelezen. Deze richtlijn is gebaseerd op de knelpuntenanalyse uitgevoerd door het CBO (CBO, 2013). Deelnemers aan deze knelpuntenanalyse hebben uitgangsvragen opgesteld die in deze richtlijn worden beantwoord. Een projectgroep van TNO en de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind (NSDSK) heeft de teksten voor de richtlijn geschreven in samenwerking met een werkgroep van experts op het gebied van gehoor en/of JGZ (zie verder onderdeel ‘Totstandkoming richtlijn’). De richtlijn is door de RichtlijnAdviesCommissie (RAC) op 9 juni 2016 geautoriseerd voor gebruik in de JGZ. De RAC heeft bij haar beoordeling rekening gehouden met de inhoud van de richtlijn (wetenschappelijke onderbouwing, opzet) en de voor implementatie vereiste randvoorwaarden. Met de autorisatie van deze richtlijn is de vorige JGZ-standaard vroegtijdige opsporing van gehoorstoornissen 0-19 jaar (1998) komen te vervallen.

Posterpresentatie tijdens het 36e Congres Vlaamse Vereniging voor Logopedisten (VVL). Gent, België, 20 maart 2015 - In Nieuw Zeeland is de ‘Feather Squadron’ iPad app ontwikkeld voor het testen van auditieve verwerkingsvaardigheden. De app is vertaald naar het Nederlands. Deze poster presenteert de resultaten van het eerste pilotonderzoek. Trefwoorden app, Dutch Feather Squadron, logopedie, auditieve vaardigheden, DFS app, hoorscreening, gehoor

Onderzoek heeft uitgewezen dat er twee soorten perceptie bestaan die langs gescheiden anatomische routes lopen en verschillende perceptuele doelen dienen. Deze routes staan bekend als de ventrale en dorsale route, of in de volksmond: de ‘wat’ en de ‘hoe’ route. De ventrale route staat ten dienste van het onderscheiden en identificeren, terwijl de dorsale ten dienste staat van het motorische respons. Als wij een toonhoogte benoemen gebruiken wij de eerste; als wij een toon nazingen, de tweede. Omdat bij de dorsale route geen sprake is van bewuste perceptie, kunnen handelingen op basis van feedback gecorrigeerd worden, zonder dat het individu het zelf weet. De relatieve contributie van beide routes hangt onder andere van de taak af. Als een musicus gevraagd wordt of een toon vals is, zal perceptie via de ventrale route lopen; als de toon nagespeeld moet worden, via de dorsale. Als de onderwijsmethode eenzijdig de nadruk op identificatie en discriminatie legt, zal de ventrale route eerder aangesproken worden. Het is daarom van belang om de invloed van de methode te onderkennen. Wat weten wij daarover? In elk geval dat, na 1850, improvisatie langzamerhand uit het curriculum van de klassieke muziekopleiding is verdwenen. Dat zou kunnen betekenen dat het huidige muziekonderwijs de auditieve perceptie eerder via de ventrale route dan via de dorsale route uitlokt. Het vergelijken van improviserende en niet-improviserende musici zou uitsluitsel kunnen geven. Het ligt dan voor de hand om jazz musici met klassieke musici te vergelijken. In Nederland wordt de improvisatie echter door kerkorganisten nog altijd beoefend. Dat maakt het mogelijk om twee groepen klassiek-opgeleide musici met elkaar te vergelijken om de relative contributie van beide perceptuele routes te onderzoeken als functie van het vermogen om te kunnen improviseren. Wij gebruikten 3T fMRI om hersenactivaties te bestuderen terwijl 24 professionele organisten en pianisten virtueel meespeelden met een opname. Grotere activaties in parietale cortex bij improviserende musici suggereerden een significante contributie van de dorsale route vergeleken met niet-improviserende musici. Activaties in de posterior superior temporal sulcus bij de laatste groep suggereerden dat zij de klank eerst in symbolen (noten) omzetten. In een vervolgstudie speelden de deelnemers dezelfde opnames op het gehoor na. Music information retrieval technologie werd toegepast om de overeenkomst tussen performance en de oorspronkelijke opname in een alignment score uit de drukken. Een hogere alignment score bij improviserende musici bevestigde de link tussen perceptie en motoriek. Wat betekenen deze resultaten voor de praktijk? De meeste klassieke musici zouden het belang van gehoortraining beamen, maar het belang van improvisatie misschien nog niet. Deze studie laat zien dat improvisatie de rol van de dorsale route in de perceptie van muziek kan versterken. Gehoortraining in de muziekopleiding zou zich dus niet tot onderwijs in de discriminatie en identificatie van toonhoogte en ritme moeten beperken, maar zich meer moeten richten op het naspelen en improviseren op het instrument zelf.

Considering the increase in human activity in the North Sea, particularly cargo shipping and the rapidly expanding construction and operation of oil platforms and wind farms, as well as the continued use of the area for military purposes, fisheries and sand extraction, there is a growing concern about the potentially harmful impacts of such anthropogenic activities on marine life. Particular concerns have been raised about the effect of loud impulse sounds and high noise levels, which may affect marine animal life in different ways: habitat use, such as feeding and migration, and reproduction patterns may be disturbed. In the extreme case animals may suffer from sub-lethal or lethal physical damage such as hearing loss and disrupted swim ladders. Knowledge of the spatial distribution and seasonal patterns in the presence of different life stages of marine species is therefore critical for assessing to what extent the dispersion of marine life overlaps with the distribution of human activities and for estimating how potentially harmful impacts can be mitigated both spatially and temporally. The aim of this desk study is consequently to provide a concise overview of existing information on seasonal patterns in the dispersion of fish species in the North Sea, in particular by highlighting the knowledge gaps.

Considering the increase in human activity in the North Sea, particularly cargo shipping and the rapidly expanding construction and operation of oil platforms and wind farms, as well as the continued use of the area for military purposes, fisheries and sand extraction, there is a growing concern about the potentially harmful impacts of such anthropogenic activities on marine life. Particular concerns have been raised about the effect of loud impulse sounds and high noise levels, which may affect marine animal life in different ways: habitat use, such as feeding and migration, and reproduction patterns may be disturbed. In the extreme case animals may suffer from sub-lethal or lethal physical damage such as hearing loss and disrupted swim ladders. Knowledge of the spatial distribution and seasonal patterns in the presence of different life stages of marine species is therefore critical for assessing to what extent the dispersion of marine life overlaps with the distribution of human activities and for estimating how potentially harmful impacts can be mitigated both spatially and temporally. The aim of this desk study is consequently to provide a concise overview of existing information on seasonal patterns in the dispersion of fish species in the North Sea, in particular by highlighting the knowledge gaps.

Tien procent van de Westerse bevolking leidt aan een gehoorstoornis. Om de stoornissen beter te begrijpen, behandelen of genezen, moeten we achterhalen hoe het auditieve systeem functioneert bij gezonde mensen. Geluiden die we opvangen in ons oor worden in het perifere gehoororgaan omgezet in een elektrisch signaal dat verder verwerkt wordt in het centrale auditieve systeem. ... Zie: Samenvatting

Tien procent van de Westerse bevolking leidt aan een gehoorstoornis. Om de stoornissen beter te begrijpen, behandelen of genezen, moeten we achterhalen hoe het auditieve systeem functioneert bij gezonde mensen. Geluiden die we opvangen in ons oor worden in het perifere gehoororgaan omgezet in een elektrisch signaal dat verder verwerkt wordt in het centrale auditieve systeem. ... Zie: Samenvatting

Tien procent van de Westerse bevolking leidt aan een gehoorstoornis. Om de stoornissen beter te begrijpen, behandelen of genezen, moeten we achterhalen hoe het auditieve systeem functioneert bij gezonde mensen. Geluiden die we opvangen in ons oor worden in het perifere gehoororgaan omgezet in een elektrisch signaal dat verder verwerkt wordt in het centrale auditieve systeem. ... Zie: Samenvatting