Search

Bijgaand rapport beschrijft de rekenregels van de KringloopWijzer. De KringloopWijzer is een model waarmee agrarische ondernemers op basis van hun eigen bedrijfsgegevens een schatting kunnen maken van de benutting van aangevoerde nutriënten, met name stikstof (N) en fosfor (P), en van de omvang en aard van verliezen aan N, P en koolstof (C). Die schatters kunnen gebruikt worden voor het benoemen van verbeterpunten binnen het bedrijf en als verantwoording naar overheden en verwerkers. Voor de overheid biedt de KringloopWijzer mogelijkheden om generieke wetgeving te vervangen door maatwerk. Voor de verwerkende industrie is het bovendien mogelijk om het streven naar duurzaamheid meetbaar te maken ten behoeve van consumenten. De hier beschreven rapportversie bevat een aantal verbeteringen en aanvullingen ten opzichte van de versie uit 2014. Ze heeft bovendien niet langer betrekking op alleen melkvee en ruwvoergewassen, maar is ook geschikt voor bedrijven met een neventak akkerbouw en/of een neventak hokdieren. De rekenregels zijn waar mogelijk voorzien van onderbouwende referenties. Aan een verdere toetsing van deze rekenregels wordt nog voortdurend onderzoek verricht.

Bijgaand rapport beschrijft de rekenregels van de KringloopWijzer. De KringloopWijzer is een model waarmee agrarische ondernemers op basis van hun eigen bedrijfsgegevens een schatting kunnen maken van de benutting van aangevoerde nutriënten, met name stikstof (N) en fosfor (P), en van de omvang en aard van verliezen aan N, P en koolstof (C). Die schatters kunnen gebruikt worden voor het benoemen van verbeterpunten binnen het bedrijf en als verantwoording naar overheden en verwerkers. Voor de overheid biedt de KringloopWijzer mogelijkheden om generieke wetgeving te vervangen door maatwerk. Voor de verwerkende industrie is het bovendien mogelijk om het streven naar duurzaamheid meetbaar te maken ten behoeve van consumenten. De hier beschreven rapportversie bevat een aantal verbeteringen en aanvullingen ten opzichte van de versie uit 2014. Ze heeft bovendien niet langer betrekking op alleen melkvee en ruwvoergewassen, maar is ook geschikt voor bedrijven met een neventak akkerbouw en/of een neventak hokdieren. De rekenregels zijn waar mogelijk voorzien van onderbouwende referenties. Aan een verdere toetsing van deze rekenregels wordt nog voortdurend onderzoek verricht.

Animal manures are major sources of nutrients and organic matter, to be used to fertilize crops and improve soil quality. However, when not properly managed, these manures release considerable amounts of ammonia (NH3), nitrous oxide (N2O) and methane (CH4) into the air, and nitrogen (N) and phosphorus (P) to water bodies, which create a range of unwanted environment impacts. Nutrient losses from manure depend on the management activities and techniques used at different stages of the whole manure management chain, from animal feeding up to manure application to land. The trade-offs and co-benefits of emission mitigation measures and manure treatment technologies are as yet poorly understood, especially when taking the whole manure management chain into account. Moreover, the effects of combinations of measures and technologies have not been well analyzed, and analyses at national scales are lacking. The overall objective of this PhD thesis research is (i) to enhance the quantitative insight into the effects of emission mitigation measures and treatment technologies on emissions of NH3, N2O and CH4, and the recovery of N and P from animal manure in the whole management chain, and (ii) to explore the effects of combinations of measures and technologies to mitigate these emissions and to increase the N and P recovery. In Chapter 2, methodologies for estimating N excretion factors for the main animal categories in member states of the European Union (EU) were reviewed. In Chapter 3, a transparent and uniform methodology for estimating annual feed use and N excretion per animal category for all countries of the EU-27 was developed, based on the energy and protein requirements of the animals and statistics of feed use and composition, animal number and productivity. In Chapter 4, firstly the impacts of a suite of NH3 mitigation measures on emissions of NH3, N2O and CH4 at individual stages of the manure management chain were analyzed by means of a meta-analysis of published data. Secondly, the overall impacts of alternative combinations of mitigation measures on emissions from the whole chain were evaluated through scenario analysis. Chapter 5 reports on an integrated assessment of the effects of manure treatment on NH3, N2O and CH4 emissions from manure management chains in EU-27 at the national level for 2010, using the model MITERRA-Europe. Whole-chain effects of implementing twelve treatment technologies in EU-27 on emissions and N and P recovery were further explored through scenario analyses. Chapter 6 reports on a survey conducted under various stakeholder groups with expertise in the domain of manure treatment in four European countries that have regions of high animal density. The survey addressed questions related to i) which factors facilitate and hinder the implementation of treatment technologies in practice, ii) which technologies have the most potential for successful adoption, and iii) how farm characteristics and the scale of the treatment operation affect priorities for adoption. The main conclusions of this PhD thesis are as follows: In EU-27, the amounts of N and P in manure are as large as or larger than the total amounts of fertilizer N and P used annually. However, there is a huge spatial variation in manure production. Nutrient excretion factors per animal category also vary between countries, as a result of variations in feed use and animal productivity. Clearly, for accurate inventories of national emission there is a need for estimating nutrient excretion using country-specific feed use data. Increasing the effectiveness of measures to mitigate NH3 and GHG emissions from animal manure requires proper combination of measures in the manure management chain. Lowering the dietary protein content in animal feed is an effective measure to reduce NH3 emissions and other N emissions at all stages of the manure management chain. Other measures may reduce emissions of a specific gas or emissions source, by which there is a risk of unwanted trade-offs in the manure management chain. Joint adoption of these measures with low-N feeding strategies and slurry acidification can greatly decrease the risk of pollution swapping. Implementation of manure treatment is on average still limited in EU-27. Effects of manure treatment on NH3 and GHG emissions are therefore relatively small at EU level. Increasing the implementation of treatment technologies, including acidification, incineration and thermal drying, or optimized combinations of treatment technologies, can significantly contribute to achieving NH3 and GHG emission targets of EU environmental policies. Implementation of manure treatment technologies provides opportunities to improve the use of plant nutrients in manures, because of the release of manure products with different N/P ratios. Applying acidification technology and optimized combination of NH3 emission mitigation measures increase the N recovery from animal manure, and can decrease the demand of mineral fertilizers. However, some technologies decrease the N and P recovery and/or decrease the availability of the N and P in manure products to plants. Implementation of manure treatment in practice is forced by the pressure from EU environmental regulations, and is hindered by financial barriers. To encourage the adoption of manure treatment, policies must be economically appealing to attract new adopters (farmers and industries). Long-term financial support schemes (e.g. subsidies) seem to be necessary, especially with the current low prices for fossil fuels. Outreach strategies are required to convey the knowledge to stakeholders from both the supply and the demand side, with respect to the economic, technical and environmental aspects of manure treatment technologies.

Hoe kan het melkureumgehalte beter worden benut als maat voor stikstofverliezen in de urine? Onderzoekers van WUR concluderen dat stikstofverliezen in de urine beter zijn in te schatten met een combinatie van factoren, zoals het melkureumgehalte en het zout- en eiwitgehalte in het rantsoen.

Om de hoeveelheden stikstof en fosfaat in dierlijke mest te berekenen die op een bedrijf worden geproduceerd, kunnen veehouders gebruik maken van de zogenoemde excretieforfaits in de Uitvoeringsregeling van de Meststoffenwet. Deze excretieforfaits geven weer hoeveel stikstof en fosfaat in mest per dier en per diercategorie op jaarbasis wordt geproduceerd. Op verzoek van het Ministerie van Economische Zaken heeft de Commissie Deskundigen Meststoffenwet (CDM) een voorstel gemaakt voor herziening van de diercategorieën en de excretieforfaits van de Uitvoeringsregeling Meststoffenwet. Dit rapport beschrijft het voorstel voor de herziening van de excretieforfaits voor de eerder aangepaste lijst van diercategorieën. Bij de excretieforfaits wordt onderscheid gemaakt tussen gangbare en biologische dierhouderijsystemen. De bruto stikstof- en fosfaatexcreties voor dieren in gangbare dierhouderijsystemen zijn gebaseerd op de resultaten van de Werkgroep Uniformering berekening Mest- en mineralencijfers (WUM) voor de jaren 2011, 2012 en 2013. De WUM berekent per jaar de gemiddelde excreties per diercategorie op basis van statistieken over veevoergebruik en dierlijke productie. De bruto stikstof- en fosfaatexcreties voor dieren in biologische dierhouderijsystemen zijn gebaseerd op die van gangbare dierhouderijsystemen en een diercategorie-specifieke correctiefactor. De bruto stikstofexcreties zijn vervolgens gecorrigeerd voor gasvormige stikstofverliezen op basis van gegevens van de werkgroep National Emission Model for Agriculture (NEMA).

Het rekenmodel KringloopWijzer brengt op jaarbasis de waarden van een aantal kengetallen van het melkveebedrijf in beeld. Aan de veestapel gerelateerde kengetallen zijn 1) de excretie van stikstof (N) en fosfaat (P2O5) ‘onder de staart’, 2) de hoeveelheden N en P2O5 als voer geconsumeerd, 3) de efficiëntie waarmee de in het voer aanwezige N en P2O5 wordt omgezet in melk en groei en 4) de emissie van ammoniak (NH3) uit mest. De waarden van deze kengetallen kunnen vergeleken worden met referentie- en forfaitaire waarden. Referentiewaarden zijn waarden die door bedrijven gerealiseerd worden die in vergelijkbare omstandigheden verkeren wat betreft grondsoort en intensiteit (melkproductie per hectare). De veehouder weet daardoor hoe hij scoort in vergelijking met collega’s. Deze notitie gaat enkel in op de forfaitaire waarden voor de eerder genoemde kengetallen.

Om de hoeveelheden stikstof en fosfaat in dierlijke mest te berekenen die op een bedrijf worden geproduceerd, kunnen veehouders gebruik maken van de zogenoemde excretieforfaits in de Uitvoeringsregeling van de Meststoffenwet. Deze excretieforfaits geven weer hoeveel stikstof en fosfaat in mest per dier en per diercategorie op jaarbasis wordt geproduceerd. Op verzoek van het Ministerie van Economische Zaken heeft de Commissie Deskundigen Meststoffenwet (CDM) een voorstel gemaakt voor herziening van de diercategorieën en de excretieforfaits van de Uitvoeringsregeling Meststoffenwet. Dit rapport beschrijft het voorstel voor de herziening van de excretieforfaits voor de eerder aangepaste lijst van diercategorieën. Bij de excretieforfaits wordt onderscheid gemaakt tussen gangbare en biologische dierhouderijsystemen. De bruto stikstof- en fosfaatexcreties voor dieren in gangbare dierhouderijsystemen zijn gebaseerd op de resultaten van de Werkgroep Uniformering berekening Mest- en mineralencijfers (WUM) voor de jaren 2011, 2012 en 2013. De WUM berekent per jaar de gemiddelde excreties per diercategorie op basis van statistieken over veevoergebruik en dierlijke productie. De bruto stikstof- en fosfaatexcreties voor dieren in biologische dierhouderijsystemen zijn gebaseerd op die van gangbare dierhouderijsystemen en een diercategorie-specifieke correctiefactor. De bruto stikstofexcreties zijn vervolgens gecorrigeerd voor gasvormige stikstofverliezen op basis van gegevens van de werkgroep National Emission Model for Agriculture (NEMA).

In 2013 was de P(benutting van de Nederlandse melkveestapel gemiddeld 30%. De benutting neemt de laatste twee decennia toe met ongeveer 0.25 procentpunt per jaar, met name door het beter presteren van melkkoeien en de afname van het aandeel jongvee. Om onder het plafond van 84.9 miljoen kg fosfaat(excretie te blijven zal een uitbreiding van de melkproductie met 10% gepaard moeten gaan met een verbetering van de benutting van de veestapel met 0.8 procentpunt; een uitbreiding met 20% of 30% verlangt een verbetering van respectievelijk 2.7 procentpunt en 4.5 procentpunt. Bij indeling van bedrijven in klassen, naar grondsoort en intensiteit (melk/ha), blijkt dat de 10% best scorende bedrijven een benutting realiseren die 5.4 tot 7.6 procentpunt hoger is dan die van de 10% slechts scorende. Als de 10%, 20% of 30% slechts scorende bedrijven gedwongen worden de minimum prestatie te realiseren van de resterende 90%, 80% of 70% leidt dit per stap tot een verbetering van 0.2 procentpunt; bij 30% dus tot 0.6 procentpunt. Besproken wordt de opzet van een tool waarmee de veehouder wordt geholpen de P(benutting te verbeteren.

In 2013 was de P(benutting van de Nederlandse melkveestapel gemiddeld 30%. De benutting neemt de laatste twee decennia toe met ongeveer 0.25 procentpunt per jaar, met name door het beter presteren van melkkoeien en de afname van het aandeel jongvee. Om onder het plafond van 84.9 miljoen kg fosfaat(excretie te blijven zal een uitbreiding van de melkproductie met 10% gepaard moeten gaan met een verbetering van de benutting van de veestapel met 0.8 procentpunt; een uitbreiding met 20% of 30% verlangt een verbetering van respectievelijk 2.7 procentpunt en 4.5 procentpunt. Bij indeling van bedrijven in klassen, naar grondsoort en intensiteit (melk/ha), blijkt dat de 10% best scorende bedrijven een benutting realiseren die 5.4 tot 7.6 procentpunt hoger is dan die van de 10% slechts scorende. Als de 10%, 20% of 30% slechts scorende bedrijven gedwongen worden de minimum prestatie te realiseren van de resterende 90%, 80% of 70% leidt dit per stap tot een verbetering van 0.2 procentpunt; bij 30% dus tot 0.6 procentpunt. Besproken wordt de opzet van een tool waarmee de veehouder wordt geholpen de P(benutting te verbeteren.

Tot 2009 worden de gebruiksnormen voor fosfaat binnen het mestbeleid aangescherpt. Met het Bedrijfsbegrotingsprogramma Rundvee heeft het High-techbedrijf de bedrijfssituatie gesimuleerd voor 2006. Bij gebruik van de Excretiewijzer en de mestnormen van 2009 blijkt fosfaat de beperkende factor te zijn. De berekeningen laten zien dat het gebruik van de Excretiewijzer voordeel op kan leveren voor een bedrijf, wanneer het krachtvoer zo min mogelijk stikstof bevat en het ruwvoer voldoende mais

It has been noted that the calculated composition of the manure based on the National Emission Model Agriculture (NEMA) differed from those measured in the samples of transported manure and registered by the Netherlands Enterprise Agency (RVO). This study analysed the data and came to identification of the factors that can cause the differences. Recommendations were then made o prevent those differences. Er is geconstateerd dat de samenstelling van de mest die de Werkgroep Uniformering berekening Mest en Mineralen (WUM) en de werkgroep National Emission Model Agriculture (NEMA) berekenen anders is dan die gemeten is in de monsters van getransporteerde mest die door de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) is geregistreerd. Deze studie analyseerde de data en kwam tot identificatie van de factoren die de verschillen kunnen veroorzaken. Vervolgens werden aanbevelingen gedaan om die verschillen te voorkomen.

Het project KringloopWijzer (KLW) heeft tot doel een instrument te ontwikkelen, te toetsen en de introduceren, die de kringloop en de verliezen van N, P en C wetenschappelijk, integraal, eenduidig en betrouwbaar in beeld brengt. De KringloopWijzer is een modulair systeem en dit rapport behandelt achtereenvolgens de volgende modules: BEX (Bedrijfsspecifieke excretie), de BEA (Bedrijfsspecifieke emissie van ammoniak), de BEN (Bedrijfsspecifieke emissie van nitraat en lachgas), de BEP (Bedrijfsspecifieke fosfaatstromen) en de BEC (Bedrijfsspecifieke koolstofstromen). Samen vormen deze de complete Kringloopwijzer, die benuttingpercentages in kaart brengt op zowel systeemniveau als op niveau van de onderdelen van de bedrijfsvoering.

Mestflatten in de wei als gevolg van beweiding geven veel beweidingsverliezen en een slechte benutting van de mest. De mestflatten goed verspreiden en vervolgens naspoelen met water is mogelijk een oplossing. Op basis van deze gedachte is vanuit Amazing Grazing op proefbedrijf Zegveld de zogenaamde weidewasser ontwikkeld. Met deze weidewasser en een aantal andere machines, waarmee mestflatten kunnen worden verspreid, is een oriënterende proef opgezet. Het doel hiervan was om meer inzicht te krijgen in afbraak van mestflatten en benutting van gras bij verspreiding van mestflatten met de weidewasser ten opzichte van verspreiding van mestflatten met een aantal bestaande machines. Dit onderzoeksverslag beschrijft de uitvoering en ervaringen van het eerste oriëntatie jaar 2013 met de weidewasser en met een aantal verschillende sleeptechnieken.

Expansion ofdemand for porkis expected to meet the nutritional requirements of an increasing world population. However, higher levels of pig production are using limited feed resources and are often associated with higher levels of environmental pollution, which provide substantial challenges for pork producers. Therefore, strategies that simultaneously improve feed efficiency and increase production with reduction of environmental pollution of pork production (e.g. per kg product) is necessary. The general aim of the current project was to investigate opportunities for improvement of energy usage and nitrogen excretion at different stages of growth in pigs, and to determine their phenotypic and genetic background in association with other performance traits as well as to provide the basis for developing strategies for improvement of these traits using biological growth models.Feed efficiency was characterised by residual energy intake (REI) as the surplus of energy intake which is not used for protein and lipid deposition along with maintenance throughout growth to 140 kg BW whereas nitrogen excretion was estimated as the difference between nitrogen intake and retention. The results of phenotypic analyses indicate that nitrogen excretion increases substantially during growth of pigs and can be reduced most effectively by improving feed efficiency and to a lesser extent through the improvement of weight gain and/or body composition. Results of genetic analyses indicate that REI as a measure of feed efficiency is highly heritable (h2= 0.44), suggesting great potential for genetic improvement. REI has different genetic background at different stages of growth, suggesting that genetic improvement of REI should consider the stage of growth. In addition, REI explains a large portion of variance in nitrogen excretion, suggesting that selection for lower REI is expected to reduce nitrogen excretion of pork production as well as improve feed efficiency. Genomic analysis showed that different genes are responsible for efficiency of feed utilisation at different stages of growth.The results further suggest that only a small proportion of the variance in REI was explained by variation in feed intake, whereas underlying factors of feed utilisation, such as metabolism and protein turnover, are likely to have great influence on REI. A biological growth model was used to characterize a crossbred population regarding feed energy and nitrogen efficiency in comparison to two purebred population selected for different performances. The results of the biological growth model can be used to developed optimal genetic, nutritional and production strategies, e.g. the impact of reduction in slaughter weight on marginal energy efficiency and nitrogen excretion was estimated. Furthermore, based on the results of the biological growth model, the influence of changes of production traits during growth on energy and nitrogen efficiency can be estimated to optimise genetic strategies. Furthermore, opportunities for further improvement of energy and nitrogen utilisation have been outlined.

Mestflatten in de wei als gevolg van beweiding geven veel beweidingsverliezen en een slechte benutting van de mest. De mestflatten goed verspreiden en vervolgens naspoelen met water is mogelijk een oplossing. Op basis van deze gedachte is vanuit Amazing Grazing op proefbedrijf Zegveld de zogenaamde weidewasser ontwikkeld. Met deze weidewasser en een aantal andere machines, waarmee mestflatten kunnen worden verspreid, is een oriënterende proef opgezet. Het doel hiervan was om meer inzicht te krijgen in afbraak van mestflatten en benutting van gras bij verspreiding van mestflatten met de weidewasser ten opzichte van verspreiding van mestflatten met een aantal bestaande machines. Dit onderzoeksverslag beschrijft de uitvoering en ervaringen van het eerste oriëntatie jaar 2013 met de weidewasser en met een aantal verschillende sleeptechnieken.

Het project KringloopWijzer (KLW) heeft tot doel een instrument te ontwikkelen, te toetsen en de introduceren, die de kringloop en de verliezen van N, P en C wetenschappelijk, integraal, eenduidig en betrouwbaar in beeld brengt. De KringloopWijzer is een modulair systeem en dit rapport behandelt achtereenvolgens de volgende modules: BEX (Bedrijfsspecifieke excretie), de BEA (Bedrijfsspecifieke emissie van ammoniak), de BEN (Bedrijfsspecifieke emissie van nitraat en lachgas), de BEP (Bedrijfsspecifieke fosfaatstromen) en de BEC (Bedrijfsspecifieke koolstofstromen). Samen vormen deze de complete Kringloopwijzer, die benuttingpercentages in kaart brengt op zowel systeemniveau als op niveau van de onderdelen van de bedrijfsvoering.

Zinc is an essential trace element for all farm animal species. It is commonly included in animal diets as zinc oxide, zinc sulphate or organically bound zinc. Umicore Zinc Chemicals developed zinc oxide products with different mean particle sizes. Umicore Zinc Chemicals requested Wageningen UR Livestock Research to determine the bioavailability of four zinc oxide sources and zinc sulphate in broiler chickens. A precise estimate of the bioavailability of zinc sources is required both for fulfilling the zinc requirements of the animal and to reduce zinc excretion in excreta and the environment.

Zinc is an essential trace element for all farm animal species. It is commonly included in animal diets as zinc oxide, zinc sulphate or organically bound zinc. Umicore Zinc Chemicals developed zinc oxide products with different mean particle sizes. Umicore Zinc Chemicals requested Wageningen UR Livestock Research to determine the bioavailability of four zinc oxide sources and zinc sulphate in broiler chickens. A precise estimate of the bioavailability of zinc sources is required both for fulfilling the zinc requirements of the animal and to reduce zinc excretion in excreta and the environment.

This report describes the development of a human physiologically based toxicokinetic model for nitrate and nitrite and its application in setting dietary standards (Acceptable Daily Intake). On the basis of a literature survey a concept of human PBPK-model was defined. This model contains the following processes: 1) The toxicokinetics of nitrate (oral absorption, uptake of absorbed nitrate in the blood followed by metabolic and renal clearance) 2) The duodeno-salivary circulation of nitrate (excretion of nitrate from the blood in the saliva) 3) The conversion of nitrate of nitrite by the oral microflora and the stability of formed nitrite in the stomach 4) The absorption kinetics of nitrite 5) The elimination of the absorbed nitrite in the blood. A calibrated model containing the processes mentioned under 1) is yet available. Using available literature data this model will be extended with the processes mentioned under 2) and 3). In order to include the processes mentioned under 4 and 5) additional experimental work will be carried out. The fully calibrated model will be validated in a reserach program involving human volunteers. This project will take place at the National Poison Control Centre of the National Institute of Public Health and Environmental Protection and will be carried out in 1993.

The ammonia emission from farm animals is largely determined by the excretion of total ammoniacal nitrogen (TAN) in the urine. In this report the on-farm collection of data required to calculate TAN excretion on pig, poultry, and dairy farms is addressed. De ammoniak emissie in de veehouderij wordt in belangrijke mate bepaald door de excretie van total ammoniakaal stikstof (TAN) in de urine. In dit rapport wordt besproken welke data nodig zijn om de TAN-excretie te berekenen en hoe deze op varkens-, pluimvee- en melkveebedrijven kunnen worden verzameld.

Het doel van deze studie is inzicht te geven in de gevolgen van aangescherpte, generieke fosfaatgebruiksnormen en van bedrijfseigen fosfaatgebruiksnormen voor de bedrijfsvoering op Koeien & Kansen-bedrijven. Daarbij komen de volgende vragen aan bod: Wat zijn de gevolgen van aangescherpte fosfaatgebruiksnormen voor de afvoer van mest en de beschikbare hoeveelheid stikstof en fosfaat in dierlijke mest op een bedrijf? Wat is de invloed van de stikstof/fosfaat verhouding in mest op de afvoer van mest? Wordt evenwichtsbemesting dichter benaderd als in plaats van met generieke normen met bedrijfseigen fosfaatgebruiksnormen wordt gewerkt en hoe groot is het verschil? Hoe verandert de afvoer van mest als in plaats van met generieke met bedrijfseigen fosfaatgebruiksnormen wordt gewerkt?

Hoe kan het melkureumgehalte beter worden benut als maat voor stikstofverliezen in de urine? Onderzoekers van WUR concluderen dat stikstofverliezen in de urine beter zijn in te schatten met een combinatie van factoren, zoals het melkureumgehalte en het zout- en eiwitgehalte in het rantsoen.

In dit werkdocument wordt de excretie van stikstof en fosfaat van biologisch gehouden varkens-, pluimvee en melkvee berekend en vergeleken met gangbaar gehouden dieren. Het onderzoek is uitgevoerd onder de verantwoordelijkheid van de Commissie Deskundigen Meststoffenwet in opdracht van het Ministerie van Economische Zaken

Het doel van deze studie is inzicht te geven in de gevolgen van aangescherpte, generieke fosfaatgebruiksnormen en van bedrijfseigen fosfaatgebruiksnormen voor de bedrijfsvoering op Koeien & Kansen-bedrijven. Daarbij komen de volgende vragen aan bod: Wat zijn de gevolgen van aangescherpte fosfaatgebruiksnormen voor de afvoer van mest en de beschikbare hoeveelheid stikstof en fosfaat in dierlijke mest op een bedrijf? Wat is de invloed van de stikstof/fosfaat verhouding in mest op de afvoer van mest? Wordt evenwichtsbemesting dichter benaderd als in plaats van met generieke normen met bedrijfseigen fosfaatgebruiksnormen wordt gewerkt en hoe groot is het verschil? Hoe verandert de afvoer van mest als in plaats van met generieke met bedrijfseigen fosfaatgebruiksnormen wordt gewerkt?

The ammonia emission from farm animals is largely determined by the excretion of total ammoniacal nitrogen (TAN) in the urine. In this report the on-farm collection of data required to calculate TAN excretion on pig, poultry, and dairy farms is addressed.

To relate the ammonia emission to the excretion of total ammonium nitrogen a set of procedure is proposed to gather extra information during emission measurements in order to calculate excretion for dairy, pigs and poultry and farm level. Om de ammoniakemissie van een bedrijf te kunnen relateren aan de TAN-excretie is het nodig extra gegevens te verzamelen tijdens emissiemetingen. Een opsomming van deze gegevens en een methodiek voor de berekening van de TAN-excretie worden beschreven voor melkvee, varkens en pluimvee.

De deelnemers van Koeien & Kansen berekenen jaarlijks de benutting van stikstof en fosfaat door een mineralenkringloop op te stellen. De laatste drie jaar doen ze dat met de KringloopWijzer. Met deze rekentool kan elk melkveebedrijf op eenvoudige wijze de stikstof- en fosfaatkringloop en de benuttingen en verliezen in beeld brengen.

De deelnemers van Koeien & Kansen berekenen jaarlijks de benutting van stikstof en fosfaat door een mineralenkringloop op te stellen. De laatste drie jaar doen ze dat met de KringloopWijzer. Met deze rekentool kan elk melkveebedrijf op eenvoudige wijze de stikstof- en fosfaatkringloop en de benuttingen en verliezen in beeld brengen.

The aim of this thesis was to increase the applicability of milk urea nitrogen concentration (MUN) as a predictor of urinary urea nitrogen excretion (UUN) by identifying and quantifying factors that can explain variation in MUN that is not related to UUN. A literature study was conducted in order to identify these factors that affect the relationship between MUN and UUN. In this literature review a number of factors were established that affect the relationship between MUN and urinary N-excretion (UN) or UUN, such as dietary crude protein content (CP), intake of dietary salt and water, body weight, diurnal variation in plasma urea nitrogen concentration (PUN), exchange of urea between blood and milk, and heritability of MUN. Results of a quantitative meta-analysis where the effect of various physiological and dietary factors on the relationship between MUN and UN or UUN were studied confirmed the fact that CP affects the relationship between MUN and UUN and showed that by using information on MUN and CP more variation in UUN could be explained compared to using information on either MUN or CP alone. One of the factors established in the literature review that can affect the relationship between MUN and UUN is dietary salt content or drink water intake. In order to quantify the effect of dietary salt on MUN and UUN an experiment was carried out that investigated the effect of four dietary levels of sodium chloride (NaCl) on urea levels in blood plasma and milk and on UN and UUN. The results from this trial clearly showed a negative relationship between dietary NaCl content and MUN whereas UUN was not affected by NaCl intake and UN was slightly increased by increasing NaCl intake levels. The question arose whether the effect of dietary salt on MUN would be similar at high and low dietary protein levels as the renal mechanism of excretion and reabsorption of urea is affected by both dietary protein and salt intake. Therefore, the interaction between dietary salt and protein on UUN was tested in an experiment with two CP levels and two dietary NaCl levels. No interaction between dietary NaCl and CP on MUN was observed. However, the relationship between MUN and UUN was altered by the effect of salt intake. The literature review showed that diurnal variation in PUN and MUN can be substantial, and that this variation depends on factors such as time and frequency of feeding and milking. Insight in the dynamics of urea transport between blood of milk is important in order to model and predict variation in MUN over time under various feeding and milking regimes. To obtain quantitative insight in urea fluxes between blood and milk two experiments were conducted in which urea transport from blood to milk and vice versa was investigated by means of pulse dose injections of labeled [15N15N]urea in milk cisterns at various time intervals before milking. The results showed a rapid distribution of injected labeled urea throughout the milk in the mammary gland and substantial urea transport from milk to blood. It is concluded that various factors that are discussed in this thesis contribute to variation in MUN that is not related to UUN. Taking these factors into account increases the applicability of MUN as a predictor of UUN.

In dit werkdocument wordt de excretie van stikstof en fosfaat van biologisch gehouden varkens-, pluimvee en melkvee berekend en vergeleken met gangbaar gehouden dieren. Het onderzoek is uitgevoerd onder de verantwoordelijkheid van de Commissie Deskundigen Meststoffenwet in opdracht van het Ministerie van Economische Zaken

niet beschikbaar

Aan drie Riv:TOX ratten werd een intraveneus infuus van 14C-gelabeld benzo(a)pyreen toegediend in een dosering van 5 mg per kg lichaamsgewicht. Er werden gedurende een periode van 7 uur monsters genomen van bloed, gal en urine. De plasmaconcentratie van het 14C-radiolabel nam toe tot ongeveer vier uur na toediening. Gedurende drie uur na toediening werd ongeveer 11% van de dosis uitgescheiden in de gal, en ongeveer 0,3% in de urine. Na toediening van de gal van deze ratten in het duodenum van drie andere galganggecanuleer de ratten werd in zes uur ongeveer 17% van de radioactiviteit opgenomen en weer uitgeschei den in de gal en urine (17% in de gal en 0,5% in de urine). De cumulatieve excretie in de urine was ongeveer 6% na vier dagen.

Publications can be ordered by transferring the amount due to Postgiro Account No. 431939, for the attention of IKC-Veehouderij, Pascalstraat 10, 6716 AZ Ede, stating the name of the desired publication.

niet beschikbaar

Publications can be ordered by transferring the amount due to Postgiro Account No. 431939, for the attention of IKC-Veehouderij, Pascalstraat 10, 6716 AZ Ede, stating the name of the desired publication.

Publications can be ordered by transferring the amount due to Postgiro Account No. 431939, for the attention of IKC-Veehouderij, Pascalstraat 10, 6716 AZ Ede, stating the name of the desired publication.

Aan drie Riv:TOX ratten werd een intraveneus infuus van 14C-gelabeld benzo(a)pyreen toegediend in een dosering van 5 mg per kg lichaamsgewicht. Er werden gedurende een periode van 7 uur monsters genomen van bloed, gal en urine. De plasmaconcentratie van het 14C-radiolabel nam toe tot ongeveer vier uur na toediening. Gedurende drie uur na toediening werd ongeveer 11% van de dosis uitgescheiden in de gal, en ongeveer 0,3% in de urine. Na toediening van de gal van deze ratten in het duodenum van drie andere galganggecanuleer de ratten werd in zes uur ongeveer 17% van de radioactiviteit opgenomen en weer uitgeschei den in de gal en urine (17% in de gal en 0,5% in de urine). De cumulatieve excretie in de urine was ongeveer 6% na vier dagen.

Publications can be ordered by transferring the amount due to Postgiro Account No. 431939, for the attention of IKC-Veehouderij, Pascalstraat 10, 6716 AZ Ede, stating the name of the desired publication.

Excretion forfaits (N and P) for young stock are based on animals on dairy farms. However N and P excretion of young stock kept on specialised young stock rearing farms differs from the forfaits. The farm specific excretion calculation method described in this report offers the possibility to deviate from the forfaits in a way accepted by the Dutch government. De excretie forfaits (N en P) voor jongvee zijn gebaseerd op dieren op melkveebedrijven. Echter, de excretie van jongvee op gespecialiseerde jongveeopfokbedrijven verschilt van deze forfaits. In dit rapport wordt een methode beschreven om de bedrijfsspecifieke excretie van jongveeopfokbedrijven te berekenen. Hiermee kan van de forfaits afgeweken worden op een manier, die door de Nederlandse overheid wordt geaccepteerd.

Phosphate efficiency in dairy industry should be increased in the next years, to be able to reduce the environmental burdens. Various measurements could be implemented depending on individual farmers possibilities.