Search

Przed współczesną szkołą wyższą, obok tradycyjnych funkcji, jakimi są kształcenie i działalność naukowo-badawcza, stawiane są nowe wyzwania, których celem jest większe niż dotąd zaangażowanie się w proces rozwoju społeczno-gospodarczego m.in. poprzez budowanie wzajemnych relacji z otoczeniem biznesowym. Wprowadzone zmiany w podejściu do uczelni są powiązane z realizacją koncepcji przedsiębiorczego uniwersytetu, zakładającą kształcenie kadry spełniającej oczekiwania rynku pracy w zakresie nie tylko wysokiego poziomu posiadanej wiedzy fachowej, lecz również nabytych umiejętności oraz ukształtowanych postaw przedsiębiorczych. Edukacja w zakresie przedsiębiorczości jest realizowana na różnych poziomach kształcenia i stanowi ona jedno z ważniejszych wyzwań współczesnych systemów edukacyjnych. Poprzez wykorzystanie zróżnicowanych form kształcenia, aktywnych metod nauczania i środków dydaktycznych, zwiększających zaangażowanie studentów na zajęciach, umożliwia ona przede wszystkim kształtowanie przedsiębiorczych kompetencji, umiejętności oraz postaw. W przedsiębiorczym podejściu do procesu uczenia się w coraz większym zakresie uwzględnia się wykorzystanie technologii komunikacyjnych i informacyjnych, wspierających jego realizację...

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest prezentacja wybranych działań Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie realizowanych w ramach edukacji dla przedsiębiorczości jako odpowiedź na dynamicznie zmieniające się otoczenie społeczno-gospodarcze. METODY I NARZĘDZIA BADAWCZE: W realizacji celu pracy pomogły: studia literaturowe, opracowania statystyczne, analiza dokumentów, wyniki uzyskane w badaniach ankietowych. PROCES WYWODU: Prezentowane treści zostały podzielone na tematyczne części. Pierwsza, teoretyczna, pokazuje tło analizowanego zagadnienia oraz wybrane aspekty edukacji dla przedsiębiorczości. W drugiej zostały przedstawione wybrane przykłady edukacji dla przedsiębiorczości realizowane przez Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wskazane działania, tj. dualny kierunek studiów, różnorodne szkolenia i staże dla studentów oraz wsparcie oferowane dla uczniów, są odpowiedzią na oczekiwania współczesnego rynku pracy. Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, wychodząc naprzeciw wyzwaniom otoczenia gospodarczego, kreując rozwiązania na podstawie swojego potencjału i zewnętrznego wsparcia finansowego, staje się uniwersytetem przedsiębiorczym. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: W pracy zaprezentowano podejście do edukacji dla przedsiębiorczości w kontekście zmian demograficznych. Skutki tego zjawiska powodują konieczność zmiany nie tylko polityki rynku pracy, ale również wymuszają wypracowanie skutecznych metod pozyskiwania młodych pracowników. Warto podkreślić, jak ważna obecnie staje się rola przedsiębiorczych uniwersytetów w procesie kształcenia młodych ludzi, którzy mają sprostać oczekiwaniom pracodawców oraz dynamicznie zmieniającemu się otoczeniu gospodarczemu.

Copyright of Horyzonty Wychowania is the property of Jesuit University Ignatianum in Krakow and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Horyzonty Wychowania is the property of Jesuit University Ignatianum in Krakow and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie otwartych zasobów edukacyjnych w formie platform MOOC jako instrumentu wspierającego edukację dla przedsiębiorczości. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Aby zrealizować postawiony cel wybrano takie metody badawcze, jak (i) studia literaturowe, (ii) kwerenda internetowa, (iii) studia przypadków. PROCES WYWODU: Wywód zaprezentowany w niniejszym artkule usystematyzowano w dwóch częściach. Po pierwsze, przedstawiono teoretyczne podstawy otwartych zasobów edukacyjnych i platform MOOC, zwłaszcza stosowanej terminologii. Po drugie, na podstawie własnej kwerendy zaprezentowano i omówiono potencjał wybranych, ważniejszych platform MOOC w Polsce i na świecie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Platformy MOOC są świetnym narzędziem do przekazywania wiedzy i nabywania nowych umiejętności. Tego typu rozwiązania w pełni odpowiadają współczesnym studentom, głownie z pokolenia millenialsów, czy młodszych, dla których świat cyfrowy jest naturalnym środowiskiem pracy. Na świecie dominują cztery najbardziej popularne platformy, a są to edX, Coursera, FutureLearn, czy Udacity. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Istnieje pilna potrzeba promowania wykorzystania otwartych zasobów edukacyjnych i platform MOOC przez polskie uczelnie, zwłaszcza zaoferowania kursów w języku polskim nie tylko dla polskich platformach, ale np. na platformie edX.

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest zaprezentowanie możliwości zastosowania analizy sieciowej (Social Network Analysis) do badania kompetencji posiadanych przez pracowników. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Współczesnym pracodawcom zależy na pracownikach zdolnych do pracy w samoorganizujących się zespołach oraz efektywnych we współpracy z klientami. W związku z tym szczególnego znaczenia nabierają kompetencje społeczne. Aby pracodawcy mogli właściwie rozwijać kompetencje swoich pracowników oraz aby mogli właściwie dobierać ich w zespoły na potrzeby realizacji różnych zadań, konieczne jest posiadanie metod i narzędzi, które ułatwią ich analizowanie. Problem ich analizowania został w artykule rozwiązany dzięki wykorzystaniu metody SNA i narzędzi informatycznych, które ją stosują. PROCES WYWODU: Metoda SNA została przedstawiona jako uzupełnienie metody badania umiejętności stosowanej podczas szkolenia z tutoringu. Eksperyment miał na celu wyłonienie umiejętności ludzi w zespole, aby w dalszej kolejności móc je analizować z wykorzystaniem metody SNA. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Metoda SNA pozwala na zbudowanie i przedstawienie struktury relacji pomiędzy kompetencjami pracowników i ich analizowanie na różnych poziomach szczegółowości, co usprawnia proces podejmowania decyzji. Metoda ta pozwala przyjąć inną niż stosowane dotychczas metody – wizualną perspektywę analizowania zjawisk, służących weryfikacji podjętych decyzji, przyjętych założeń i uzyskanych wyników. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: SNA jest przydatną metodą gromadzenia, analizy i doskonalenia kompetencji pracowników. W artykule zaprezentowano ją jako metodę uzupełniającą metody szkoleniowe, ale z powodzeniem można ją także zastosować podczas realizacji projektów wymagających stworzenia zespołu efektywnie współpracujących ze sobą ludzi.

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy porównawczej poziomu rozwoju i wsparcia przedsiębiorczości akademickiej w Polsce i w wy­branych krajach, takich jak Stany Zjednoczone, Francja, Hiszpania, Holandia. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Wiodącym problemem publikacji jest ana­liza jakościowa metod, narzędzi i programów wspierających przedsiębiorczość akademicką. W artykule porównano poziom rozwoju przedsiębiorczości akade­mickiej w wybranych państwach i odniesiono się do korzyści wynikających z za­stosowania danych metod w polskich warunkach. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech elementów. Pierwszy z nich to przedstawienie istotnej roli przedsiębiorczości akademickiej oraz narzędzi fi­nansowych aktywizujących rozwój przedsiębiorczości akademickiej. Drugi odnosi się do programów wspierających przedsiębiorczość w Stanach Zjednoczonych (model amerykański), Francji, Hiszpanii, Holandii. Trzeci to przedstawienie form, w jakich przedsiębiorczość akademicka występuje w Polsce. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W polskich warunkach kwestia rozwoju przed­siębiorczości akademickiej jest pojmowana w szerszym znaczeniu poprzez ak­tywność biznesową osób powiązanych z uczelnią czy tworzenie spółek odpry­skowych. Widoczne jest jednak istnienie pewnych barier umożliwiających rozwój i wdrożenie innowacyjnych rozwiązań. W Polsce potrzeba jest zmian w strukturze uczelni i ulepszeniu jej programu. Również współpraca między uczelniami mogła­by przełożyć się na udoskonalenie dotychczasowych rozwiązań i poprawę jakości. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Należy promować rozwój przed­siębiorczości akademickiej w Polsce. Brak jasnej metody rozwoju nauki i techniki określającej rozwój badań naukowych jest słabą stroną polskiego systemu inno­wacyjnego. Głównym problemem są ograniczenia finansowe, brak odpowiednich szkoleń w zakresie przedsiębiorczości i często również odpowiedniej wiedzy. Powinno tworzyć się programy, które wpłynęłyby na konkurencyjność polskiej gospodarki oraz na poziom jej innowacyjności.

CEL NAUKOWY: W artykule podjęto próbę oceny przedsiębiorczości studentów oraz dostrzeganej przez nich roli kształcenia uniwersyteckiego w zakresie pobu­dzania postaw przedsiębiorczych jako determinanty konkurencyjności gospodarki. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Zawarte wnioski zostały oparte na prze­glądzie dorobku nauki, danych ze źródeł wtórnych, w tym w szczególności Global Competitiveness Index oraz Global Entrepreneurship Monitor, a także poparte wynikami badania ankietowego, przeprowadzonego wśród studentów Uniwersy­tetu Ekonomicznego w Krakowie. PROCES WYWODU: Wywód oparto na analizie literatury przedmiotu, ale prze­de wszystkim na analizie własnych badań ankietowych przeprowadzonych wśród studentów Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie (ostateczna próba badaw­cza obejmowała 101 studentów). WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Relatywnie wysoki odsetek badanych studen­tów deklaruje chęć założenia w przyszłości własnej działalności gospodarczej. Jednakże dokonana przez nich ocena studiów w zakresie pobudzania przedsię­biorczych postaw i dostarczania specjalistycznej wiedzy ułatwiającej zakładanie własnego biznesu jest dosyć krytyczna. Studenci największą wartość z podję­tych studiów dostrzegają w dyplomie uczelni i uważają, że w procesie edukacji akademickiej nie otrzymali wystarczającej wiedzy do rozpoczęcia i prowadzenia działalności biznesowej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Obecna oferta programowa oraz system kształcenia nie sprzyjają rozwojowi postaw przedsiębiorczych wśród

CEL NAUKOWY: Celem naukowym artykułu jest próba zweryfikowania zasadności stosowania metody coachingu w kształtowaniu postaw przedsiębiorczych studentów oraz przybliżenie działalności Academic Coaching Centre (ACC) – projektu realizowanego na Wydziale Przedsiębiorczości i Towaroznawstwa Akademii Morskiej w Gdyni, wykorzystującego metodę coachingu w celu kreowania i rozwoju postaw przedsiębiorczych studentów. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy określono poprzez postawienie pytania: W jakim stopniu i zakresie zdaniem studentów, umiejętność stosowania metody coachingu przyczynia się do rozwoju ich przedsiębiorczości? Badanie przeprowadzono z zastosowaniem kwestionariusza ankietowego skierowanego do wszystkich 68 uczestników projektu ACC w latach 2012-2015. Respondenci stanowili zatem populację generalną a badanie uznać można za pełne. Proces analizy danych oparto o klasyczną miarę tendencji centralnej – średnią arytmetyczną oraz wskaźnik struktury. PROCES WYWODU: Podejmowanie działalności gospodarczej wymaga odpowiedniego przygotowania prawno-merytorycznego i specyficznych kompetencji. Rolą uczelni wyższej jest między innymi kształcenie na poziomie akademickim, i w efekcie, przygotowanie studentów do przyszłej kariery zawodowej, często w formie samo zatrudnienia. W jaki sposób zatem wspierać rozwój przedsiębiorczości akademickiej studentów, aby byli oni gotowi do podejmowania działalności gospodarczej zarówno pod względem posiadanej wiedzy, umiejętności i specyficznych kompetencji? WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki badania pozwoliły na zweryfikowanie problemu badawczego. 94 % badanych dostrzega wymierne korzyści stosowania coachingu w kształtowaniu postawy przedsiębiorczej i rozwoju potencjalnej kariery zawodowej związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. WNIOSKI: Mając na uwadze opinię respondentów można rekomendować stosowanie metody coachingu jako skutecznego sposobu wspierania rozwoju i kształtowania postaw przedsiębiorczych studentów różnych kierunków studiów.

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest wskazanie postaw służących najbardziej efektywnemu wsparciu prawnemu naukowców zaangażowanych w innowacyjne projekty mające na celu rozwój gospodarki, którzy podejmują współpracę z przedsiębiorcami PROBLEM I METODY BADAWCZE: Ukazany zostaje problem rozbieżności interpretacyjnych pojęć z zakresu badań i rozwoju oraz wynikających stąd zagrożeń dla ochrony praw naukowców. Autorka poprzez przegląd literatury przedmiotu analizuje prawne aspekty kooperacji pomiędzy nauką a biznesem. PROCES WYWODU: Prezentowane są narzędzia umożliwiające zabezpieczenie praw własności intelektualnej, w ten sposób aby potencjał intelektualny naukowców przyczyniał się do osiągnięcia sukcesu ekonomicznego uczelni i przedsiębiorców, bez uszczerbku dla praw bezpośrednio zaangażowanych w odkrycie twórców. Wskazano na powszechną praktykę, w której kapitał ludzki musi ustępować machinerii biznesu i marketingu, w tym miejscu zostaje wskazana zostaje kluczowa rola uniwersytetu jako dysponenta praw własności intelektualnej – strony umów zawieranych z przedsiębiorcami i reprezentanta praw twórców. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wywód prowadzi do konkluzji, że pojęcie transferu technologii powinno zostać na trwałe zastąpione terminem transferu innowacji. Z uwagi na fakt, że to właśnie procent skomercjalizowanych wyników badań prowadzonych przez uczelnie stał się wyznacznikiem ich sukcesu wnioski artykułu potwierdzają ważną rolę transferu innowacji. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Rosnąca aktywność naukowców w środowisku biznesu zwraca uwagę na konieczność zapewnienia konkurencyjności uczelni. Szczególnego znaczenia nabierają metody zarządzania należącymi do nich prawami wyłącznymi, pozwalające na zapewnienie efektywnego transferu innowacji.

Cel naukowy: Celem artykułu jest opis sposobu rozumienia przedsiębiorczości oraz kreatywności jako kompetencji społecznych na podstawie analizy dokumentów opisujących obszarowe i kierunkowe efekty kształcenia. Stanowią one bowiem podstawę projektowania procesu kształcenia dla danego obszaru i kierunku. Problem i metody badawcze: Problem badawczy dotyczył określenia różnic i podobieństw w rozumieniu przedsiębiorczości oraz kreatywności jako kompetencji społecznych opisanych w różnych obszarach i kierunkach kształcenia, a następnie ustalenie stopnia powiązania tych postaw ze specyfiką kształcenia na danym kierunku. W tym celu zastosowano metodę analizy dokumentów oraz jakościową analizę treści. Proces wywodu: W artykule przedstawione zostały wyniki analizy treści kompetencji społecznych we wszystkich obszarach kształcenia, a także analizy kompetencji społecznych na wybranych kierunkach kształcenia różnych uczelni wyższych. Wyniki analizy naukowej: Wyniki analizy wskazują, że w prawie wszystkich obszarach kształcenia oba pojęcia są rozumiane bardzo ogólnie. Najczęściej wskazuje się w nich związek przedsiębiorczości z kształtowaniem przekonań studentów o ważności podejmowania działań i odpowiedzialności za nie. Kreatywność jest natomiast wiązana z kształtowaniem przekonań o ważności doskonalenia swoich kompetencji zawodowych i osobistych. Analiza na poziomie kierunkowych efektów kształcenia ukazała podobny sposób rozumienia przedsiębiorczości i kreatywności, choć obok kształtowania przekonań (komponent poznawczy) pojawił się też akcent na umiejętności i zachowania studentów (komponent behawioralny). W obu pojęciach zwrócono też uwagę na cechy i umiejętności osób przedsiębiorczych i kreatywnych. Sposób rozumienia obu postaw najbardziej dostosowany był do specyfiki kształcenia na kierunkach: ekonomia, dyrygentura oraz pedagogika. Dostosowanie opisu kompetencji społecznych do specyfiki kształcenia na danym kierunku stwarza bardziej przejrzyste ramy dla projektowania procesu kształcenia przez nauczycieli. Zbyt ogólnikowy opis obu postaw może powodować, że są one marginalizowane w procesie kształcenia. Wnioski, innowacje, rekomendacje: Wnioski kończy postulat prowadzenia dalszych badań dotyczących związku między opisem kompetencji społecznych w dokumentach a ich rzeczywistą realizacją w procesie kształcenia przez nauczycieli.

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy bibliometrycznej polskiego piśmiennictwa ekonomicznego w zakresie dorobku poświęconego przedsiębiorczej edukacji. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem publikacji jest ilościowa i jakościowa analiza publikacji polskich na temat edukacji przedsiębiorczej. Artykuł wykorzystuje trzy główne narzędzia badawcze, jakimi są tradycyjne studia literaturowe, deskryptywna analiza bibliometryczna (analiza jakościowa) oraz socjologiczna analiza treści (analiza jakościowa). PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech zasadniczych elementów. Pierwszy wnioski płyną z analizy literatury przedmiotu w zakresie stosowanej terminologii. Główny cześć empiryczna artykułu bazuje na ilościowej analizie bibliometrycznej, którą uzupełnioną jakościową analizą bibliometryczną. Jako bazy referencyjnej dla ekonomicznej literatury przedmiotu użyto BazEkon. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W polskiej literaturze przedmiotu brak jest powszechnie uznanej jednolite terminologii stosowanej zarówno przez badaczy-autorów, jak i przez bazy bibliograficzne, stąd analiza jest utrudniona. Polski dorobek pod względem ilościowym jest relatywnie mniejszy, choć podejmuje w zasadzie te same tematy co literatura światowa. Dwa obecnie wiodące czasopisma w Polsce z tej tematyki to „Przedsiębiorczość – Edukacja” oraz „Horyzonty Wychowania” WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Należy promować wśród społeczności akademickiej stosowanie jednolitej terminologii, a także stosowanie odpowiednich słów kluczowych, które po pewnym czasie pozwolą na pogłębioną analizę bibliometryczną edukacji przedsiębiorczej w polskim piśmiennictwie naukowym.

Przedsiębiorczość zaliczana jest do jednych z podstawowych czynników podnoszenia konkurencyjności przedsiębiorstw i rozwoju społeczno-gospodarczego układów przestrzennych. Z tego punktu widzenia istotne jest kształtowanie postaw przedsiębiorczych młodych ludzi w procesie edukacyjnym i rożnych formach kształcenia pozaszkolnego oraz rozpoznanie poziomu ich intencji przedsiębiorczych związanych z planowaniem założenia i prowadzenia własnego biznesu. Celem artykułu jest próba określenia wpływu wybranych czynników na intencje przedsiębiorcze młodzieży na podstawie wyników badań ankietowych przeprowadzonych wśród studentów kierunków nieekonomicznych przy wykorzystaniu teorii planowanego zachowania (theory of planned behaviour – TPB). Analiza wyników badań pozwoliła na weryfikację postawionych hipotez, czyli stwierdzenie m.in. prawidłowości, że wraz z pozytywnym wzrostem indywidualnej postawy względem prywatnej przedsiębiorczości i przedsiębiorców czy wzrostem poczucia własnej skuteczności przedsiębiorczej, zwiększają się intencje przedsiębiorcze badanych studentów. Podobnie na wzrost ten mają wpływ doświadczenia przedsiębiorczości rodzinnej. W konkluzjach wskazano na ograniczenia wnioskowania na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych oraz możliwości rozszerzenia badań o nowe wątki badawcz

Artykuł prezentuje wyniki badań nad determinantami intencji przedsiębiorczej przeprowadzonych na grupie studentów Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Ich celem była identyfikacja czynników, które w największy sposób przyczyniają się do intencji stworzenia przedsięwzięcia gospodarczego w przyszłości. W części teoretycznej zaprezentowano podstawy modeli intencji przedsiębiorczej wraz z możliwymi determinantami zidentyfikowanymi w poprzednich badaniach. Ich lista obejmuje ponad 20 czynników, których wpływ jest zweryfikowany w toku badań empirycznych. Wyniki badań wskazują, że pięć czynników ma największy wpływ na intencję przedsiębiorczą: rozpoznawanie szans, samoocena wiedzy i umiejętności, dążenie do autonomii, skłonność do podejmowania ryzyka oraz umiejętności w zakresie planowania, przy czym ostatnie dwa czynniki mają wpływ słabszy, a ostatni czynnik ma wpływ negatywny. W zakończeniu artykułu przedstawione są implikacje dla teorii i edukacji przedsiębiorczości oraz ograniczenia badań.

Edukacja dla przedsiębiorczości postrzegana jest jako jedno z najważniejszych wyzwań współczesnych systemów edukacyjnych oraz rozwoju społeczno-gospodarczego. Łączy ona w sobie dorobek nauk behawioralnych oraz nauk ekonomicznych. Jej nieodzowną częścią jest niewątpliwie szeroko rozumiana edukacja ekonomiczna (w tym edukacja biznesowa i edukacja finansowa), w swoim zakresie jest jednak dużo szersza, a wspomaga ją bardzo rozwinięta dydaktyka – przedsiębiorcza pedagogika. Głównym celem tego artykułu jest usystematyzowanie poglądów na edukację dla przedsiębiorczości w szerszym kontekście łączącym dorobek pedagogiki oraz nauk ekonomicznych. Krytyka piśmiennictwa została tu zastosowana jako podstawowa metoda badawcza.

Edukacja dla przedsiębiorczości postrzegana jest jako jedno z zasadniczych wyzwań współczesnych systemów edukacyjnych oraz rozwoju społeczno-gospodarczego. Jej początki sięgają lat 40. XX wieku w Stanach Zjednoczonych, natomiast w Europie w zależności od poszczególnych krajów lat 80. lub 90. XX wieku. W polityce Unii Europejskiej przedsiębiorcza edukacja zajmuje znaczące miejsce od początku XXI wieku, a jej gwałtowne przeorganizowanie nastąpiło w 2006 roku. Głównym celem tego artykułu jest przegląd i omówienie działań Unii Europejskiej oraz jej państw członkowskich w zakresie krzewienia edukacji na rzecz przedsiębiorczości w Europie. Krytyka piśmiennictwa i przegląd dokumentacji legislacyjnej została zastosowana jako główna metoda badawcza.

Artykuł analizuje profil przedsiębiorczy grupy studentów uczestniczących w kursie z zakresu przedsiębiorczości. Celem tego pilotażowego badania była wstępna identyfikacja profilu przedsiębiorczego studentów, w tym ich profilu społeczno-demograficznego w odniesieniu do płci, wieku, narodowości oraz sytuacji rodzinnej. Artykuł przedstawia także postawy przedsiębiorcze badanych studentów w zakresie ich samooceny przedsiębiorczej, celowości oraz wykonalność podjęcia się działalności gospodarczej, a także zamiaru stworzenia firmy i postrzegania ryzyka. Badanie pilotażowe zostało przeprowadzone za pomocą metody ankietyzacji (kwestionariusz ankiety bezpośrednio skierowany do uczestników kursu), która była już z powodzeniem stosowana od kilku lat wśród analogicznych międzynarodowych grupach porównawczych.

W systemie szkolnictwa wyższego na Węgrzech prywatne kursy korespondencyjne odgrywają równie istotną rolę jak „pełnoetatowe kursy” finansowane przez państwo. Uczestnicy kursów korespondencyjnych to najczęściej osoby pracujące, które pragną uzupełnić swoje wykształcenie. Uczelnie wyższe zabiegają o studentów kursów korespondencyjnych, stąd też satysfakcja tych studentów wymaga bliższej analizy. Badawcze zagadnienia wskazują na istotny czynnik wpływający na satysfakcję studentów kursów korespondencyjnych, jakim jest nie tylko poziom nauczania oferowany przez poszczególne uczelnie wyższe, ale również samo zaangażowanie indywidualnych studentów w naukę. Satysfakcja studentów zależy od różnych czynników (m.in. od oczekiwań, wstępnych rozważań). Bean i Bradley wskazują w tym przypadku na emocjonalną postawę, która wiąże się z izolacją i niezadowoleniem „studentów pełnoetatowych”. Badania przeprowadzone przez kilku międzynarodowych i węgierskich naukowców potwierdziły związek zachodzący pomiędzy brakiem satysfakcji i brakiem „zakorzenienia” studentów. W ramach realizacji projektu badawczego Learning Regions in Hungary: From Theories to Realities przeprowadziliśmy ankietę wśród studentów trzech najważniejszych uczelni wyższych studiujących w niepełnym wymiarze studiów (N = 1092). Poprosiliśmy studentów o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Jaki związek zachodzi pomiędzy motywacją lub zaangażowaniem a osiągnięciami? Jakiego rodzaju wymagania i żądania przemieniają studentów studiów korespondencyjnych w studentów uczelni wyższych?