Search

Copyright of Tasarim+Kuram is the property of KARE Publishing and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The majority of the building stock in Türkiye consists of reinforced concrete buildings. In Türkiye, where destructive earthquakes are experienced, there are reasons such as low concrete quality, defects in reinforcement details, static design mistakes and poor determination of soil properties in the damage of reinforced concrete buildings. Within the scope of this study, earthquake-related damage inspections were carried out in Malatya province after the Kahramanmaraş earthquakes of February 6, 2023. Application defects such as inadequate transverse reinforcement spacing in the examined reinforced concrete structures, not using or insufficient use of transverse reinforcement in column-beam connections, insufficient hook lengths of transverse reinforcement, hook angle of 90° instead of 135°, and not using crossties are given with figures. In addition, the compatibility of the examined transverse reinforcement applications with the transverse reinforcement rules in the Turkish Earthquake Regulations were evaluated. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Erzincan is an Anatolian city that has experienced numbers of destructive earthquakes throughout its history. Erzincan Değirmenliköy Church is one of the rare historical buildings that survived these earthquakes. Although the main body of the building is completely standing; it is rumoured that the abscissa was destroyed during the 1939 Erzincan Earthquake. The authors of this article have carried out this study to examine the accuracy of this narration from a technical point of view. Technical information was collected about the church and a structural model was created by using macro modelling technique. Structural model was calibrated via operational modal analysis and the destroyed abscissa was speculated and added to the model. Dynamic analyses were performed by using earthquake records on the model with abscissa attachment. As a result of the research; it has been concluded that the church abscissa has been damaged over the connection zones with the whole body of the structure during the earthquake and then separated from the structure by the time passed. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Dokuz Eylul University Muhendislik Faculty of Engineering Journal of Science & Engineering / Dokuz Eylül Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Fen ve Mühendislik Dergisi is the property of Dokuz Eylul Universitesi Muhendislik Fakultesi Fen ve Muhendislik Dergisi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

An important part of existing building stock in Turkey is composed of middle-height reinforced concrete structures that had been exposed to earthquakes but still in use. Determination of damaged buildings' structural performance exposed again to an earthquake is very important for a successful earthquake disaster and risk management. In this study, damage probabilities of damaged and non -damaged reinforced concrete buildings are evaluated. In this context, a moderately damaged middle-height reinforced concrete structure is selected. Structural three-dimensional models for damaged and non-damaged cases are prepared and nonlinear pushover analyses are performed. Fragility curves of both cases are obtained using drift ratios. As a result, possible damage ratios are obtained and evaluated for disaster management. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Türkiye bir deprem ülkesidir. 2011 yılı içerisinde meydana gelen Simav ve Van depremleri başta olmak üzere yaşanan yoğun sismik hareketlilik bu gerçeği bir kez daha hatırlatmıştır. Çalışmanın amacı, bu depremler sonrası mühendislik ilkeleri ile bağdaşmayan şekil ve ölçüde oluşan hasar ve can kayıplarının nedenleri üzerinde durmaktır. Yapılan incelemelerde yetersiz malzeme özellikleri, tasarım ve uygulama hataları başta olmak üzere, hasar alan yapıların benzer eksikliklere sahip olduğu sonucuna varılmıştır. En önemli göçme sebebi olarak birleşim bölgesi ve donatı kenetlenme boyu yetersizlikleri gösterilebilir. Bunlardan sonra: yetersiz ve/veya hatalı yanal donatı uygulamaları, kısa kolon, kapalı çıkma ve yumuşak kat etkileri, hatalı yalıtım ve kalkan duvar imalatları, beton dayanımı yetersizliği, binalar arası çekiçleme ve çarpışma etkileri ve taşıyıcı sistem tasarım hataları önemli hasar nedenleri arasındadır. Depremler sonrasında yapılan kayda değer diğer gözlemler: deprem hasarının merkez üssüne uzaklık yanında birçok başka parametreye bağlı olduğu, güçlendirilen binalarının yeterli performansa sahip olabileceği, ağır kusurlara sahip perdeli yapıların dahi toptan göçme yaşayabileceği, yüksek beton dayanımına sahip yapılarda da önemli hasar oluşabileceği, esnek yapılarda önemli taşıyıcı sistem hasarı olmasa bile ağır mimari hasarlar oluşabileceği, betonarme orta ve ağır hasarlı binaların daha çok 4-5 katlı binalarda yoğunlaşması, tekniğine uygun yapılan kerpiç çok katlı yapıların dahi depremi hasarsız atlatabileceği, dolayısıyla yıkımın ana sebebinin mühendislik ilkelerine uyulmaması olduğu şeklinde sıralanabilir.

Türkiye bir deprem ülkesidir. 2011 yılı içerisinde meydana gelen Simav ve Van depremleri başta olmak üzere yaşanan yoğun sismik hareketlilik bu gerçeği bir kez daha hatırlatmıştır. Çalışmanın amacı, bu depremler sonrası mühendislik ilkeleri ile bağdaşmayan şekil ve ölçüde oluşan hasar ve can kayıplarının nedenleri üzerinde durmaktır. Yapılan incelemelerde yetersiz malzeme özellikleri, tasarım ve uygulama hataları başta olmak üzere, hasar alan yapıların benzer eksikliklere sahip olduğu sonucuna varılmıştır. En önemli göçme sebebi olarak birleşim bölgesi ve donatı kenetlenme boyu yetersizlikleri gösterilebilir. Bunlardan sonra: yetersiz ve/veya hatalı yanal donatı uygulamaları, kısa kolon, kapalı çıkma ve yumuşak kat etkileri, hatalı yalıtım ve kalkan duvar imalatları, beton dayanımı yetersizliği, binalar arası çekiçleme ve çarpışma etkileri ve taşıyıcı sistem tasarım hataları önemli hasar nedenleri arasındadır. Depremler sonrasında yapılan kayda değer diğer gözlemler: deprem hasarının merkez üssüne uzaklık yanında birçok başka parametreye bağlı olduğu, güçlendirilen binalarının yeterli performansa sahip olabileceği, ağır kusurlara sahip perdeli yapıların dahi toptan göçme yaşayabileceği, yüksek beton dayanımına sahip yapılarda da önemli hasar oluşabileceği, esnek yapılarda önemli taşıyıcı sistem hasarı olmasa bile ağır mimari hasarlar oluşabileceği, betonarme orta ve ağır hasarlı binaların daha çok 4-5 katlı binalarda yoğunlaşması, tekniğine uygun yapılan kerpiç çok katlı yapıların dahi depremi hasarsız atlatabileceği, dolayısıyla yıkımın ana sebebinin mühendislik ilkelerine uyulmaması olduğu şeklinde sıralanabilir.

1992 Erzincan depremi ile başlayan ve günümüze kadar geçen 14 yıllık süre içerisinde yaşamış olduğumuz orta ve büyük ölçekli depremlerde, daha yüksek bina önem katsayıları ile tasarlanmalarına rağmen kamu yapılarının da diğer yapılar gibi hasar gördüğü ve yıkıldığı görülmüştür. Sağlık, eğitim, yönetim ve güvenlik amacıyla kullanılan binaların özellikle tasarım depreminde hasar görmemesi ve deprem sonrasında da hemen kullanılabilir durumda olması gereklidir. Bu çalışmada; son yıllarda deprem dayanımları incelenen 105 kamu yapısında taşıyıcı sistem kusurları incelenmiştir. Karşılaşılan kusurlar örneklenmiştir. Diğer yapılarda pek gözlenmeyen bazı değişik problemlere ait örnekler verilmiştir.

Büyük bir bölümü deprem kuşağında olan ülkemiz son üç yılda 13 Mart 1992 Erzincan ve l Ekim 1995 Dinar depremlerini yaşadı. Bunun sonunda önemli düzeyde ekonomik kaybın ve can kaybının olduğu deprem bölgelerindeki yapıların depreme dayanıklı olarak inşaa edilmediği gerçeği ortaya çıktı. Bu çalışmada 1 Ekim 1995 Dinar depreminde yerinde yapılan incelemelerin ışığında varılan sonuçlar ele alınarak depremde hasar gören yapılar ve hasar nedenleri incelenmiştir. Dinarda meydana gelen depremden alınması gereken dersler ile benzer tektonik yapıya sahip diğer bölgeler için üzerinde durulması gereken konulara yer verilmiştir.

Turkey is located on a region with high seismicity. The intense seismic activity in 2011, especially Simav and Van earthquakes, once again reminded of this fact. The aim of this study is to give information on the causes of the heavy damage and loss of lives after these earthquakes which are not incompliance with engineering principles. Based on the investigations, the damaged buildings are found to have similar deficiencies as inadequate detailing, material properties, faults in application and design. The most important reasons of the collapses are insufficient strength of joint regions and lap splice lengths. The following flaws are: inadequacies in amount or/and detailing of the lateral reinforcements, short column, overhang and soft story effects, deficient isolation applications and gable wall construction, low concrete strength, pounding and collision between buildings and faulty load bearing system designs. The other remarkable observations after the earthquakes are: the dependency of the seismic damages to some other parameters beside distance to the epicenter, adequate performances of the retrofitted buildings, total collapse of even shear-wall buildings with heavy flaws, buildings with high concrete strength may be heavily damaged, buildings with flexible load carrying system may take significant architectural damage without structural, for moderate and heavy damages 4-5 story buildings are the most damaged ones, even the multi story adobe buildings that are built in accordance with technical provisions may survive the earthquake without damage, therefore the main reason for the devastation is the violation of the engineering principles. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

The evidence for earthquake destruction at medieval cities along the Silk Road from 800 A.D. to 1500 A.D. was examined using techniques of archaeoseismological mapping of architectural components at three currently excavated sites in southern Kazakhstan: Koylyk (Antonovka), Talgar (Talkhir) and Akyrtash, located on the northern branch of the Silk Road, Kazakhstan. This study revealed the following features of seismic activity at all three sites: (a) fractures cutting through a few adjacent bricks; (b) wall-tilts and collapses; (c) horizontal shift of bricks and stones; (d) rotation of stones and bricks. These types of destruction occurred at or very near the epicentres of ancient earthquakes. In some cases it was possible to determine the degree (seismic intensity), the direction of seismic-wave generation, and also the repetition of major seismic events. Since this portion of the Silk Route is along the northern edge of the Tien Shan mountain chain, one of the most active seismic areas of the Eurasian Continent, it is possible that abandonment of these cities was due to natural disasters and not just to the repeated Mongol invasions of the 13-14th centuries. These data may be used for more precise estimation of earthquake hazards in this region of southern Kazakhstan. [ABSTRACT FROM AUTHOR]