Search

Jaarlijks belandt er 100 miljoen kilo koffiedik bij het restafval. Deze Nederlandse bedrijven zien in koffiedik geen afval, maar een grondstof. Ze zamelen het in en geven de reststroom een nieuwe bestemming.

Shell investeert in de technologie van het Nederlandse techbedrijf BlueAlp om niet-recycleerbare afvalplastics te pyrolyseren. En in eigen technologie om de ruwe pyrolyse-olie te upgraden en er nieuwe, food-safe plastics uit te maken. Zo wordt steeds meer plastic circulair.

Er zijn heel wat plantaardige afvalstromen uit de land- en tuinbouwsector. Voor continue stromen heeft men soms met vallen en opstaan verwerkingsmogelijkheden opgezet. Maar waar moet een fruitteler naartoe met appels die verbrand zijn tijdens een hittegolf, of een akkerbouwer met zijn verrotte bieten? Het project Waste2Func wil daar een verdienmodel van maken.

Het zaadje werd vijf jaar geleden geplant in de achtertuin van Patrick Koster, medeoprichter van Circle of Beans. De totale voetafdruk van boontje tot bakkie is nog niet neutraal, maar deze koffiebonen zijn op de goede circulaire weg, vinden ook de Tweede Kamer, Provincie Groningen en Wageningen Universiteit.

Voor u ligt het Landelijk protocol Aziatische duizendknopen. Dit protocol heeft tot doel om een uniforme aanpak te bieden waarmee verspreiding van Aziatische duizendknopen wordt voorkomen. Het protocol is in 2019 in samenspraak met een brede gebruikersgroep is opgesteld (zie Verantwoording). In maart 2022 is het Landelijk protocol geactualiseerd.

De circulaire economie is bij vlagen ongrijpbaar. Een wereld waarin ‘afval niet bestaat’, hoe ziet die er eigenlijk uit? Wat ons betreft begint zo’n grote vraag met kleine voorbeelden. Want je kunt afval nu al recyclen tot hoogwaardige producten. Misschien zijn onderstaande spullen iets voor jouw huis of organisatie?

Chemische recycling bestaat al geruime tijd. Tot nu toe bleef toepassing op industriële schaal uit, maar het tij lijkt te keren. Steeds meer partijen zien chemische recycling namelijk als een potentiële aanvulling op de afvalverwerking. Een aanvulling die broodnodig is, gezien de almaar groeiende plasticberg.

Deze presentatie doet verslag van een onderzoek naar het lot van composteerbare producten in een industriële composteerinstallatie. Het centrale doel van het onderzoek was om meer empirische gegevens te verzamelen over de vraag of de desintegratiesnelheid van composteerbare producten voldoende is om compatibel te zijn met de huidige verwerkingspraktijken van organisch afval in Nederland. In de presentatie worden de observaties in deze full-scale afvalverwerkingsproef besproken en geïnterpreteerd. Hoewel verschillen tussen producten werden waargenomen met betrekking tot desintegratiesnelheid en lotgevallen, concluderen de onderzoekers dat composteerbare producten die voldoen aan de eisen in de Europese norm EN 13432 snel genoeg uiteenvallen om compatibel te zijn met de huidige Nederlandse GFT-afvalverwerkingssystemen.

Het basisprincipe van de circulaire economie is bekend: het afval van de een is de grondstof voor een ander. Daarover bestaat niet of nauwelijks discussie. De systemen en de technologie zijn er, om rest- en afvalstromen in te zamelen, te sorteren, scheiden, reinigen en bewerken. En om er waardevolle stoffen uit te halen: van chemicaliën en vezels tot compost en energie. Een sluitend verdienmodel opzetten voor bijvoorbeeld bermgras, is echter een ander verhaal. “Je richten op de top van de waardepiramide lukt niet met laagwaardige reststromen”, zegt Adrie Veeken, Research & Business Developer Bio-based bij afvalverwerker Attero.

Verzamel jij je GFT afval in een daarvoor bestemde biologisch afbreekbare plastic afvalzak? Enig idee hoelang het duurt voordat deze afvalzak biologisch afgebroken is? Momenteel vertragen deze afvalzakken het composteringsproces van afvalverwerkers en ze voegen niets toe aan de kwaliteit van de compost. Dat moet anders kunnen. Chiara Franchi is onderzoeker bij het lectoraat Biobased Energy en onderzoekt afbreekbaarheid van verschillende typen biologisch afbreekbare plastics door compostering. Meer kennis over de biologische afbreekbaarheid van plastic is zinvol voor producenten van bioplastic, de afvalverwerkers en uiteindelijk de consument. De eerste bevindingen zijn al gedaan!

Circulariteit begint waar plastic eindigt: de kliko of de Plastic Heroes zak. Met het inzamelen en sorteren van gebruikte plastics staan afvalverwerkers zoals Omrin telkens weer aan het begin van een nieuwe cyclus: van afval via mechanische, chemische of thermische recycling naar (groene) grondstoffen, monomeren en polymeren voor de industrie. En vervolgens weer eindproducten.

Dit artikel geeft een overzicht van de staat en ontwikkeling van de circulaire economie in Nederland. De materiaalinzet in de Nederlandse economie is sinds 2000 gestegen en relatief meer grondstoffen komen uit het buitenland. Toch is er vooruitgang op het gebied van materiaal- en grondstofgebruik. Nederland gaat vergeleken met andere landen efficiënt om met grondstoffen. De Nederlandse afvalproductie per inwoner is de afgelopen jaren gedaald, maar is internationaal gezien hoog. De verwerking van afval is wel iets meer circulair geworden. Nederland behoort daarnaast tot de landen in Europa waar het meest wordt gerecycled. In internationaal perspectief is de werkgelegenheid in de circulaire sector laag. De bijdrage van de circulaire economie in het totale bbp is nauwelijks veranderd en schommelt tussen 2001 en 2016 tussen de 4,2 en 4,5 procent.

Within this project, an inventory has been made of the suitable processing options for processing plastic packaging waste of the Dutch state government. Hereby the technical feasibility of different options is analysed, but also readiness in the Netherlands (within the next 5 years), related cost and environmental impact. The separately collected plastic packaging waste of the Dutch state government has been studied during the last months of 2018. The composition was studied both with regard to the material composition and the types of packages and objects that are present. This material was sampled from five different locations in twofold. The separately collected material is composed of 60% plastics, small amounts of beverage cartons and metals (both 3%) and two non-targeted materials – paper & board and organic materials – in relatively large amounts (both approximately 17%). Currently, this material cannot be processed in conventional sorting facilities for post-consumer plastic packaging waste due to the relatively high concentrations of both contaminants. Ideally, the collection method is adapted in such a manner that the concentration of both contaminants is lowered below 15% or even better below 10%. This can potentially be achieved by information campaigns towards the users, a change in the waste collection system (the size of the opening of the waste collection bins, use of icons and the grouping of the waste bins for the various materials). Subsequently, the separately collected plastic waste can be treated at conventional sorting facilities for post-consumer lightweight packaging waste. An existing model for post-consumer plastic packaging waste was used to approximate the flows of the plastic packages through conventional sorting and recycling companies. The model predicts that roughly 58 tons of washed milled goods can be made from the separately collected plastic packaging waste. In case these recycled plastics are used in applications where virgin pl, Doel van dit onderzoek was om te inventariseren welke verwerkingsopties geschikt zijn voor het verwerken van kunststofverpakkingsafval van de Rijksoverheid. Hierbij is gekeken naar technische haalbaarheid van verschillende opties, maar ook naar beschikbaarheid van de techniek in Nederland (in de komende 5 jaar), gerelateerde kosten en milieu impact. Het gescheiden ingezamelde kunststofverpakkingsafval van de Rijksoverheid is eind 2018 onderzocht op samenstelling, zowel wat betreft de aanwezige materialen als de soorten verpakkingen en objecten. Dit materiaal werd van 5 verschillende locaties in duplo onderzocht. Hieruit blijkt dat dit gescheiden ingezamelde kunststofverpakkingsmateriaal uit ongeveer 60% kunststof bestaat, voor kleine hoeveelheden uit metalen en drankenkartons (elk ca. 3%) en uit twee stoorstoffen, namelijk organisch materiaal (ca. 17%) en papier & karton (ca. 17%). Door de relatief grote hoeveelheden van de twee stoorstoffen kan dit materiaal nu nog niet direct verwerkt worden in een sorteerinstallatie voor huishoudelijke kunststofverpakkingen. Idealiter wordt de inzamelwijze zodanig aangepast dat er minder dan 15% of bij voorkeur nog minder dan 10% van de twee stoorstoffen in het ingezamelde materiaal aanwezig zijn. Dit zou bereikt kunnen worden door voorlichting van de gebruikers, aangevuld met aanpassingen in de afvalemmers (inwerpopeningen, iconen, groepering). Hierna kan dit materiaal worden verwerkt bij reguliere sorteerbedrijven voor huishoudelijk PMD materiaal. Met een model voor het huishoudelijke kunststofverpakkingsafval is het massastroomschema van dit materiaal ingeschat. Hieruit blijkt dat reguliere sortering en mechanische recycling ongeveer 58 ton aan gewassen maalgoed zal opleveren. In het geval deze gerecyclede kunststoffen worden toegepast op een wijze waardoor virgin kunststof wordt vervangen, leidt dit ongeveer tot een reductie in broeikasgasemissies van 239 ton CO2 equivalenten. Uit het onderzoek naar de alternatieve methoden b

Wat is biologisch afbreekbaar, of biodegradable plastic? Is dat hetzelfde als composteerbaar? En betekent dit dat het bij het gft-afval in de groenbak mag? Of zelfs gewoon mag worden weggegooid in de natuur?

Tienen staat bekend als suikerstad, maar wat heeft dat met veehouderij te maken? Heel wat, zo weet vleesveehouder Jan Van Kelecom uit Hoegaarden. Hij levert suikerbieten aan de Tiense Suikerraffinaderij en verwerkt veel reststromen uit de lokale industrie in zijn veevoeder. Zo smaakt suiker dus extra zoet.

De wereldbevolking neemt toe en daarmee ook de vraag naar grondstoffen. De grondstoffenvoorraad die de aarde ons te bieden heeft is beperkt. Wij zullen als wereldbevolking zuinig moeten zijn op de bronnen en slim moeten omgaan met de grondstoffen. Een methode daarvoor is het steeds weer opnieuw gebruiken en efficiënt gebruiken van producten en grondstoffen, oftewel: “circulaire economie”. In dit tussenrapport zet de Taskforce uiteen wat de wettelijke kaders zijn, hoe de uitvoering is geregeld en wat de belemmeringen zijn. In het eindrapport worden oplossingen, conclusies en aanbevelingen geformuleerd voor de in dit tussenrapport beschreven belemmeringen.

This study performs a Material Flow Analysis to quantify the different food waste (FW) flows and their origins. It finds that households are the main producers of food waste compared to FW-producing businesses in Amsterdam. Bread, dairy, vegetables, and fruits are the largest avoidable FW, while vegetable peels, fruits peels, coffee grounds, and potatoes peels constitute the bulk of unavoidable food waste. It then quantifies the embedded energy and water present within these food flows. Using the latest developments in the field of bio-based economy regarding food waste valorization, it provides an inventory of the potential technologies available to valorize Amsterdam’s FW. The study then quantifies the energy and water inputs of 12 of these food waste-valorizing technologies. This step confirms the large knowledge gap regarding the water and energy intensities of the latest bio-based technologies. The type and amount of recovered resources through these technologies are also quantified. In addition, this study provides a review of the current social and commercial initiatives based in Amsterdam tackling this issue of food waste. It offers a six-category qualitative framework to assess their food waste rescue potential. Then, a new food waste management and valorization framework is proposed, based on the Value Pyramid model from the bio-based economy, the Food Waste Management Hierarchy framework, and the FEW nexus insights developed in this study. This new framework enables to outline strategies for both Amsterdam’s avoidable and unavoidable food waste flows. It suggests anaerobic digestion, Black Soldier Fly bioconversion, and composting as potential FEW-efficient solutions for Amsterdam’s unavoidable FW. Last, Amsterdam’s FW stakeholders are analyzed through their importance, interests, and potential roles in a future FW scheme. It suggests that the municipality and AEB, Amsterdam’s Waste-to-Energy plant should be at the center of a future FW valorization schem

“Geen PET flesjes en schone stromen, maar gemixte plastics, oude tapijten, kunstgras en multilayerfolies. Troep die overblijft in de sorteerlijnen van Suez en Renewi en bestemd is voor de verbrandingsoven. Die willen wij hebben.”

RIVM rapport:Tussen 2014 en 2016 is het programma Van Afval naar Grondstof (VANG) uitgevoerd, als voorloper van het rijksbrede programma 'Nederland circulair in 2050'. De acties van VANG zijn ondertussen afgerond óf opgenomen in het rijksbrede programma, dat in 2016 van start ging. Voor het ministerie van Infrastructuur & Waterstaat (I&W) heeft het RIVM geëvalueerd welke doelen en ambities van het VANG-programma in 2016 zijn bereikt. Hieruit blijkt dat veel zaken in gang zijn gezet, maar niet alle doelen zijn behaald. Een versnelling is nodig om ze alsnog te realiseren. Een belangrijk doel was (en is) om minder afval te storten of te verbranden en meer te recyclen. De planning om in tien jaar tijd de hoeveelheid gestort en verbrand afval te halveren (2012 - 2022), blijkt niet op koers te liggen. Inspanningen hiervoor van bedrijven, (lokale) overheden en consumenten blijven nog achter. De hoeveelheid gestort of verbrand afval daalde eerst, maar is daarna weer gestegen (van 86 procent in 2015 naar 92 procent in 2016, vergeleken met de situatie in 2012). Ook het doel om 75 procent van het huishoudelijk afval in 2020 te scheiden, is nog een stevige uitdaging: in 2016 stond de teller op 54 procent. De afvalcijfers vanaf 2017 vielen buiten de kaders van deze evaluatie. Met VANG zijn ook op andere fronten stappen gezet. Een groot deel van het programma was erop gericht om innovatieve oplossingen voor duurzame productie en consumptie te stimuleren. Een voorbeeld is producten slimmer te ontwerpen en te gebruiken, zodat ze minder afval veroorzaken. Producten kunnen bijvoorbeeld langer meegaan door ze geschikter te maken voor reparatie. Het RIVM kan niet aangeven of de doelstellingen voor duurzamere productie en consumptie zijn bereikt, omdat deze algemeen zijn geformuleerd en niet in getallen uitgedrukt. Het RIVM raadt dan ook aan om deze doelstellingen bij nieuw beleid specifieker en beter meetbaar te maken. Deze evaluatie levert bouwstenen voor de formele Beleidsevaluatie Duurzaamheid, The From Waste to Resources (VANG) programme was carried out between 2014 and 2016, as a precursor to the government-wide programme 'A Circular Economy in the Netherlands by 2050'. The activities of VANG have now been completed or integrated into this government-wide programme that was started in 2016. RIVM carried out an evaluation for the Ministry of Infrastructure and Water Management (I&W) on which goals and ambitions of the VANG programme were realised by 2016. It was concluded that a great deal of progress was made in starting things up, but that not all the goals were realised. Matters need to be accelerated in order to realise these goals. An important goal was (and is) to reduce waste incineration and landfilling of waste, and to increase recycling. It turns out that the plans to reduce waste incineration and landfilling by 50% in 10 years' time (2012 - 2022) are not on track. The efforts being made by businesses, (local) governments and consumers in that regard are still inadequate. The amount of waste being incinerated or landfilled decreased at first but then increased again (86% in 2015 and 92% in 2016, compared to the situation in 2012). The target of separating 75% of domestic waste by 2020 is also still a serious challenge: in 2016, the counter had not gone past 54%. The waste numbers since 2017 fall outside the scope of this evaluation report. The VANG programme has also been used to take steps in other areas. A large part of the programme was intended to encourage innovative solutions for sustainable production and consumption. One example of this is smart design and use of products, in order to reduce the amount of resulting waste. For example, the usable lifetime of products can be extended by making it easier to repair them. RIVM cannot state whether the goals for sustainable production and consumption have been realised, as these have been formulated in general terms and not in specific numbers. RIVM therefore recommends making these goals more

In a true circular economy waste does not exist. However, this is by far not the case today. But why do we produce waste if we throw it away anyway? Waste is an inherent part of our current economic models. With a growing world population a paradigm shift is needed. The REFRESH project is focussing on that shift including necessary behavioural changes, with involvement of all stakeholders.

Effectieve bestrijding bestaat uit maatregelen op de plaats waar Japanse duizendknoop groeit en uit veilige afvoer en verwerking van de restanten. Deze factsheet gaat met name over dat laatste onderdeel: op welke wijze kun je maaisels met Japanse duizendknoop zodanig verwerken dat de kiemkracht verdwenen is.

In 2022 is het zover: dan opent de expo Floriade Almere. Maar er is meer gaande: het expoterrein wordt ontwikkeld tot groene stadswijk van de toekomst. Voor Vereniging Stadswerk, die de Future Green City als leidend concept heeft, is dit bijzonder interessant: hoe ziet dat er straks uit? Een gesprek met Floriade Almere 2022-directeur Tuinbouw en Financiën Jan Willem Griep.

In opdracht van #Mooder Maas (combinatie Dura Vermeer & Ploegam v.o.f.) en #Provincie Limburg hebben wij geholpen met de bestrijding van de Japanse duizendknoop door de grond – verontreinigd met de wortels van de plant - middels verhitting te hygiëniseren. Hoe dat deze effectieve bestrijdingsmethode nu precies werkt kun je in de video zien.

describes the recyclability of Dutch post-consumer plastic packages. It focusses on the recyclability of the packages at the Dutch households and those present in the sorting products (mainly Mix and Sorting Residue). The objective of this study was to comprehend which packages are currently not being recycled in the Dutch recycling system of plastic packaging waste. The research question answered in this report is:What is the recyclability of the post-consumer plastic packages on the Dutch market, especially the plastic packages at the households and in the sorting residue and Mix sorting product?This study has been performed in the period of June until September 2017 by researchers of Wageningen Food & Biobased Research (WFBR) and is commissioned and financed by the Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Afval- en Reinigingsmanagement (NVRD). Other participants in the study were Midwaste, HVC and Omrin by delivering samples and additional information. The research has concisely been performed, making maximally use of an existing model of WFBR. The research was done objectively and independently.The main conclusion is that 56% of the packages on the Dutch market are recyclable. 6% of the packages can be recycled into utensils, but are not ideal as they disturb the recycling of other packages in more circular applications, such as coloured PET bottles and PP film. PET trays are not recyclable at the moment, but are potentially recyclable in the future. These packages are now being sorted in a separate sorting product and stored until a recycling process is available. The PET trays amount to 10% of the plastic packages. 28% of the packages on the Dutch market are not recyclable, these are mainly PS and PVC packages, laminated packages and blisters.There are still significant amounts of potentially well recyclable plastic packages present in the Mix sorting product, which would rather belong to the PE and PP sorting product. The sorting residue still contains some we, Dit rapport is het resultaat van een studie naar de recyclebaarheid van kunststofverpakkingen, in het bijzonder de huishoudelijke kunststofverpakkingen. Hierbij is gekeken naar de recyclebaarheid van de verpakkingen op de Nederlandse markt en in de sorteerproducten (specifiek de Mix en sorteerrest). Het doel van deze studie is inzicht krijgen welke verpakkingen nu nog niet worden gerecycleerd in het huidige recyclingsysteem in Nederland.De onderzoeksvraag die in dit rapport beantwoord is:Wat is de recyclebaarheid van huishoudelijke kunststofverpakkingen op de Nederlandse markt, in het bijzonder de kunststofverpakkingen aanwezig bij de huishoudens en in de sorteerrest en de mengkunststoffen (Mix)?Deze studie is uitgevoerd in de periode van juni tot en met september 2017 door onderzoekers van Wageningen Food & Biobased Research (WFBR) in opdracht van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Afval- en Reinigingsmanagement (NVRD), die tevens deze studie heeft gefinancierd. Daarnaast zijn Midwaste, HVC en Omrin participant geweest in de studie door het leveren van monsters en informatie. Het onderzoek is kort en krachtig uitgevoerd, waarbij gebruik is gemaakt van een bestaand basismodel ontwikkeld door WFBR. De onderzoekers hebben een objectief en onafhankelijk onderzoek uitgevoerd om deze vraag te beantwoorden.Uit het onderzoek blijkt dat 56% van de verpakkingen op de Nederlandse markt goed recyclebaar zijn. 6% van de verpakkingen is in principe goed recyclebaar naar toepassingen als gebruiksartikelen, maar niet ideaal omdat deze verpakkingen de recycling van andere verpakkingen richting meer circulaire toepassingen kunnen verstoren, zoals gekleurde PET flessen en PP folie. PET trays zijn nu nog niet recyclebaar, maar mogelijk wel recyclebaar in de toekomst. Deze verpakkingen worden nu wel in een aparte categorie gesorteerd, maar er moet nog een recyclingroute voor deze verpakkingen worden ontwikkeld. De PET trays bedragen 10% van de kunststofverpakkingen. 28% van de

Organic amendments are used to improve soil fertility and maintain agricultural fields in a productive state. Despite these benefits, the use of organic amendments is limited in many developing countries. The overall objective of this thesis is therefore to provide a better understanding of current waste management practices in developing countries and ensure sustainable crop production via the biotransformation of urban waste into a high-quality soil amendment. First, I aimed at determining the causes for the limited use of organic amendments in small-scale urban farming systems. I interviewed 220 urban farmers in Ethiopia and found that competition for agricultural waste between fuel, feed and soil amendment is a major cause for the limited use of organic amendments. I demonstrated that allocation of agricultural waste for soil amendment is linked with farmers’ livelihood strategies. I also studied variation in compost demand among different farmer groups, and the socio-economic variables which explained these variations. Gaseous losses of ammonia and greenhouse gas (GHG) emissions occur during composting of nitrogen-rich urban waste. Several technologies could reduce these losses. However, these technologies are inadequate to fit within the broader farming systems because they are expensive. The second aim of this thesis was to develop low-cost methods to mitigate N losses and GHG emissions from composting, while retaining its fertilising value. Composting by earthworms (vermicomposting) is proposed as a low-cost strategy for minimising N losses and GHG emissions. Using a wide range of substrate qualities (C:N ratio, labile C sources) and other factors (earthworm density, amount of input, and moisture), I showed that vermicomposting reduced N losses and GHG emissions compared with traditional thermophilic composting, but the magnitude of the earthworm effect varied between substrates. Earthworms also change the quantity and composition of dissolved organic carbon

Door de hoge afzetkosten neemt de belangstelling voor mestbewerking toe. Een overzicht van de (on)mogelijkheden.

Presentatie van het Groot TKI-overleg op 8 maart 2017 in Geertruidenberg.

De Handreiking Innovatief aanbesteden van groenafval en gras beoogt aanbestedende diensten handvatten te geven om groenafval en deelstromen daaruit op innovatieve wijze aan te besteden, zodanig dat dit leidt tot een meer duurzame verwerking van groenafval. Het kan daarbij gaan om integraal groenafval, of om deelstromen uit groenafval (bijvoorbeeld bermgras). Wat duurzaam is, schrijft deze Handreiking niet voor. Wél geeft de Handreiking handvatten om de duurzaamheidsthema’s ‘klimaat’ en ‘circulaire economie’ te operationaliseren in een aanbesteding. Hiervoor is gekozen omdat overheden hun beleidsambities op deze thema’s steeds vaker willen toepassen in criteria voor inkoop van groenonderhoud en verwerking van groenafval stromen.

Naar het eindproduct van fermenteren van groenafval wordt verwezen met de term bokashi. Dit woord, ontleend aan het Japans, betekent letterlijk 'goed gefermenteerd organisch materiaal'. Met fermenteren kunnen diverse groene reststromen, zoals bermmaaisel en bladafval, verwerkt worden voor hergebruik in openbaar groen of particuliere tuinen.

De BVOR onderzoekt jaarlijks in een enquête tot welke producten haar leden organische reststromen opwerken en hoe de afzetmarkt voor deze producten eruit ziet. BVOR-leden verwerken met elkaar ruim 75 procent van het vrijkomende volume groenafval en gft-afval. Door vergelijking van de enquête-gegevens met cijfers van onder meer het Landelijk Meldpunt Afvalstoffen ontstaat een beeld voor de totale markt. De focus ligt hierbij op producten uit groen- en gft-afval.

Het beheer van de openbare ruimte levert grote hoeveelheden gemaaid gras op. Decennia lang werd gras gezien als waardeloos afval, terwijl gras juist waardevol kan zijn: het bevat veel energie en vormt een waardevolle grondstof voor biobased producten, zoals bijvoorbeeld compost. Het benutten van dit potentieel vraagt om een andere organisatie van de gras–verwerkingsketen. Door innovatief aan te besteden, kunnen beheerders dit stimuleren. Een aantal overheden heeft hier de afgelopen jaren ervaring mee opgedaan. Dat leverde waardevolle lessen en aandachtspunten op. In deze factsheet zijn deze samengevat tot tien tips voor het innovatief aanbesteden van grasverwerking.

Ruim veertig bedrijven die duurzame bio-energie produceren hebben voor deze rapportage statisti- sche gegevens aangeleverd. Hierdoor ontstaat een nagenoeg compleet beeld van het gebruik van hout in installaties vanaf 1 MW voor elektriciteit, verwarming en proceswarmte. Het Platform Bio- Energie heeft deze rapportage opgesteld. De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland had met name een rol bij het verzamelen en verwer - ken van de gegevens.

Brief over maatregelen voor stimuleren van de circulaire economie.

Enige tijd geleden waarschuwden de Nederlandse composteerders in een persbericht dat het ondeskundig verwerken van maaisel van Japanse duizendknoop zou kunnen bijdragen aan de verspreiding van deze exoot. Branchevereniging BVOR noemde specifiek bokashi als een van die vormen van verwerking die het risico van verdere verspreiding van duizendknoop met zich mee zouden kunnen brengen. ‘Onbewezen’, is de mening van Marcel Wenker en Clarissa Mainzer hierover. Zij zijn bezig met een grote proef die zou moeten bewijzen dat bokashi minstens zo effectief is als traditioneel composteren en bovendien een waardevol product oplevert waar de agrarische wereld om zit te springen.

Vijf jaar werkt ceo van dienst Erik de Vries inmiddels bij Avri, een gemeenschappelijke regeling voor tien gemeenten in het Gelderse rivierengebied. In die tijd is ‘zijn bedrijf’ zo ongeveer verdubbeld wat betreft omvang en aantal mensen. Het geheim daarachter: het beter en goedkoper doen dan de uitbestedende gemeentes. Alleen al wat betreft afvalverwijdering kan Avri keihard aantonen dat het de afgelopen jaren een besparing van 37 procent heeft gerealiseerd.

Sanitation planning in developing countries: Added value of resource recovery Worldwide 2.5 billion people lack access to sanitation. This impacts human live, the environment and represents a loss of valuable resources that can be regained from wastewater. This study shows that resource recovery can be a potential driver to accelerate sanitation. A new sanitation decision framework for policy makers was created and tested in Indonesia. The variety of advantages and disadvantages of sanitation interventions complicates the sanitation planning process. Conventional sanitation systems consume energy, chemicals and land or produce a sludge that requires disposal, whereas a range of opportunities exists that enables valorization of resources from our “waste”. To support policy makers in planning sanitation that considers sustainability dimensions (social, environment and economy), a new sanitation framework was developed. This framework resolves trade-offs of sanitation alternatives across spatial and temporal scales in three steps. First, it identifies feasible wastewater and solid waste systems in relation to the type of residential area. Secondly, the anticipated population development, current access and formulated targets are an input to generate the number of required systems, their location and associated implementation costs. The required systems are visualized in geographical maps, while budgets are allocated to responsible implementing institutions. Thirdly, the potential demand from “back-end users” of sanitation products, such as agriculture for compost and phosphorus, aquaculture for produced duckweed and industries for recovered plastic and paper, to substitute conventionally produced materials is determined. These three steps are then combined to quantitatively evaluate the (1) environmental impact, (2) operational costs and benefits, and (3) the potential of selected sanitation alternatives to close material cycles. A case study of the Citarum River was p

Met deze brief biedt de Commissie Corbey het Advies Afval: duurzaam gebruik en beheer van biomassastromen aan aan de aan de staatsecretaris van I&M.