Search

Though an important and chronic source of dyes released to the environment, the determination of the release of dyes that occurs during household or industrial washing is usually disregarded. The main scope of this study is to reveal the extent of dye release through washing, and to understand if the modification of cotton fabrics with cationic polymers could reduce it. Modified cotton fabrics, dyed with Acid Blue 281 (AB) or by a mixture of the reactive dyes Novacron Yellow S-3R (NY), Novacron Ruby S-3B (NR) and Novacron Dark Blue S-GL (NDB), underwent a certified washing process. The dyed fabrics were analyzed colorimetrically, while the washing waters were analyzed spectroscopically, via UV/Vis absorption and surface enhanced Raman scattering (SERS). In the modified fabrics dyed with the acid dye, an increased dye uptake was noticed that exhibited a color intensity of K/S~16, compared to K/S~0.45 of the unmodified fabrics. The corresponding normalized dye release (dye concentration/color intensity factor) in the wash water was ~1.6 for the modified fabrics, compared to ~6.5 in the case of the unmodified fabrics, indicating the significance of cotton modification on both the dye uptake and dye release during washing. In the fabrics dyed with a mixture of selected reactive dyes, the color uptake of modified (K/S~10) was also increased compared with unmodified fabrics (K/S~4.5). An important observation, is that in the case of the dyeing of the reactive dyes mixture, a selectivity on the part of the dye uptake was noticed, since the contribution of NY (yellow) is higher compared to that of the blue (positive value of color indicator coordinate (b)); however, this also resulted in an increased NY dye release during washing. The findings of this study could contribute to the dye release problem control due to fabric washing, and to the understanding of any potential selectivity on the part of dye–cotton interactions.

The initial use of a tetradentate Schiff base (LH2) derived from the 2:1 condensation between 2-hydroxyacetophenone and cyclohexane-1,2-diamine in 4f-metal chemistry is described. The 1:2 or 1:1 reactions between Ln(NO3)3.xH2O...

The chemistry of the InX3/2-benzoylpyridine reaction systems (X = Cl, Br) is interesting, including InBr3-assisted reactivity patterns of the coordinated ligand.

In this study, a simple, fast, one-pot approach for the isolation of nanowires (NWs) in coordination chemistry is reported. Nanowires (NWs) of spin-crossover (SCO) materials are extremely rare. Here, an innovative and easy synthetic process was developed to prepare NWs of a switchable polymorph of the known complex

Ο γενικός στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η ανάπτυξη, χαρακτηρισμός ή/και μελέτη καινοτόμων αισθητήρων και παραγόντων δέσμευσης (scavengers) οι οποίοι μπορούν δυνητικά να χρησιμοποιηθούν σε «έξυπνα» υλικά συσκευασίας τροφίμων.Η παρούσα Διδακτορική Διατριβή χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη. Στο πρώτο μέρος, το οποίο αποτέλεσε και μέρος ερευνητικής δραστηριότητας στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου «Nanobarrier», επικεντρωθήκαμε στην ανάπτυξη/μελέτη/διερεύνηση θερμοκρασιακών αισθητήρων και ουσιών που δρουν ως παράγοντες δέσμευσης Ο2/υγρασίας, και στην εκτενή μελέτη/διερεύνηση του ασκορβικού οξέος (βασικού συστατικού των παραπάνω αισθητήρων / παραγόντων δέσμευσης). Προκειμένου να διασφαλιστεί η υγεία των καταναλωτών στην περίπτωση της δυνητικής αποδέσμευσης των αισθητήρων/scavengers στο τρόφιμο, η μελέτη αποδέσμευσης κρίθηκε απαραίτητη. Στο πλαίσιο αυτό, η ταχεία οξείδωση του ασκορβικού οξέος μπορεί να αναδείξει τη μελέτη της δυνητικής του αποδέσμευσης ως μια ιδιαίτερη πρόκληση. Όσον αφορά στην ανάπτυξη καινοτόμων παραγόντων δέσμευσης Ο2 ή/και υγρασίας (O2/moisture scavengers), προτάθηκαν ουσίες βασιζόμενες σε ενώσεις του δισθενούς σιδήρου. Για τις ουσίες αυτές εξετάστηκε και η ικανότητα τους να δρουν ως παράγοντες δέσμευσης Ο2/υγρασίας.Το φαινόμενο Spin Crossover (SCO) των 3d ενώσεων ένταξης αποτελεί διαχρονικά σημαντικό ερευνητικό πεδίο της Ανόργανης Χημείας. Η εμφάνιση του SCO φαινομένου, η μετάβαση δηλαδή από την κατάσταση υψηλού σπιν (HS) στην χαμηλού σπιν (LS) και το αντίστροφο, συνοδεύεται από ταυτόχρονη μεταβολή των δεσμικών αποστάσεων Μετάλου-Υποκαταστάτη, με την συνακόλουθη χρωματική αλλαγή του υλικού. Συμβατικά, η κατάσταση του σπιν μιας ένωσης μπορεί να καταγραφεί μέσω μετρήσεων του παράγοντα χΜΤ. Μιας και πλήθος άλλων παραγόντων, πέραν του σπιν, επηρεάζονται κατά το SCO, η κατάσταση του σπιν μπορεί να εξετασθεί και μέσω άλλων φασματοσκοπικών τεχνικών, συμπεριλαμβανομένης και της φασματοσκοπίας Raman για διάφορες τιμές θερμοκρασιών. Η εκμετάλλευση των δονητικών δεδομένων της φασματοσκοπίας Raman, σε SCO συστήματα, τόσο για τον δομικό χαρακτηρισμό αλλά κυρίως για την έμμεση παρακολούθηση της SCO συμπεριφοράς (ο πληθυσμός των ειδών HS ως συνάρτηση εξωτερικών ερεθισμάτων, όπως πίεση, θερμοκρασία κ.α.), εξακολουθεί να είναι ελλειμματική στην παρούσα βιβλιογραφία. Η ενσωμάτωση των ιδιοτήτων SCO σε Metal-Organic Frameworks (MOFs), οδηγεί σε μια ελκυστική υποκατηγορία πολυλειτουργικών MOFs με δυνητικές εφαρμογές στη μοριακή ανίχνευση. Τα πολυμερή ένταξης τύπου Hofmann με χημικό τύπο [Fe(pyrazine)M(CN)4] (M = Ni, Pt) θεωρούνται ως οι εκτενέστερα μελετημένες τέτοιου είδους ενώσεις. Στο δεύτερο μέρος της Διδακτορικής Διατριβής, εξετάσθηκε/μελετήθηκε σε βάθος η SCO συμπεριφορά μονοπυρηνικών ενώσεων του Fe(II) καθώς επίσης και ετερομεταλλικών Fe(II)/3d πολυμερών/ενώσεων ένταξης τύπου Hofmann μέσω της θερμοκρασιακώς εξαρτώμενης φασματοσκοπίας Raman (Temperature Dependent Raman Spectroscopy). Μια σχετική μελέτη της σύμπλοκης ένωσης [Fe(abpt)2{N(CN)2}2] (abpt = 4-αμινο-3,5-δις(πυριδίνη-2-υλο)-1,2,4 τριαζόλιο) περιγράφεται όσον αφορά στη θερμοκρασιακά επαγόμενη SCO ικανότητά της. Το δείγμα συντέθηκε με ελεγχόμενο τρόπο, ο οποίος επιτρέπει τον σχηματισμό νανοδομών με διαφορετικό εύρος μεγεθών. Τα δείγματα αυτά χαρακτηρίστηκαν λεπτομερώς σε μοριακό επίπεδο μέσω φασματοσκοπικών τεχνικών (Raman, ATR, UV/Vis) και p-XRD, ενώ διερευνήθηκαν και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους μέσω ηλεκτρονικής μικροσκοπίας σάρωσης (SEM). Επιπρόσθετα, η επίδραση του μεγέθους των σωματιδίων στην SCO συμπεριφορά αναδείχθηκε μέσω των μετρήσεων Raman σε χαμηλές θερμοκρασίες. Εξετάσθηκε επίσης η επίδραση του τερματικού υποκαταστάτη μέσω της διεξαγωγής ανάλογης μελέτης για το σύμπλοκο [Fe(abpt)2(SCN)2]. Η SCO συμπεριφορά πολυμερών ένταξης με τον γενικό τύπο [FeII(L)2M(CN)4], όπου L= πυραζίνη (pz), μεθυλοπυραζίνη (mpz) και 1,2-δι(4-πυριδυλο)αιθυλένιο (1,2 dipyeth) και M= Ni, Pt, για μεγέθη μικρο- και νάνο-μετρικής κλίμακας του εκάστοτε υλικού, εξετάστηκαν μέσω της θερμοκρασιακώς εξαρτώμενης φασματοσκοπίας Raman. Το φαινόμενο SCO είναι εκτενώς μελετημένο αλλά δεν έχει εξετασθεί έως τώρα η δυνητική του χρήση σε εφαρμογές ανίχνευσης μεταβολής της θερμοκρασίας σε υλικά συσκευασιών τροφίμων. Στο πλαίσιο αυτό, μακρόπνοος στόχος της έρευνας αυτής αποτελεί η εκμετάλλευση του φαινομένου SCO για την ανάπτυξη θερμοκρασιακών αισθητήρων οι οποίοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στις συσκευασίες κατεψυγμένων προϊόντων για την πιστοποίηση της καταλληλόλητας βρώσης ενός φαγητού. Η ανάπτυξη «έξυπνων συσκευασιών» μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους: μέσω της ενσωμάτωσης του αισθητήρα σε ολόκληρη τη συσκευασία ή μέσω της εναπόθεσης του αισθητήρα ως εξωτερικού επιθέματος στη συσκευασία. Κατά την παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκε και η μελέτη της πιθανής αποδέσμευσης του θερμοκρασιακού αισθητήρα που βρίσκεται ενσωματωμένος σε πολυμερικά φιλμ σε επιλεγμένους προσομοιωτές τροφίμων.

O μηχανισμός της πιλοτικής δίκης του άρθρου 1 του Ν 3900/2010 αποτελεί ένα σύστημα ρυθμίσεων που επιτρέπει την πρότυπη εκδίκαση υποθέσεων από το Συμβούλιο της Επικρατείας, οι οποίες θέτουν νομικά ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος. Ήδη από τη δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου αλλά και μετά την θέσπισή του συγκέντρωσε από θεωρητικούς και πρακτικούς του δικαίου πολλά αντικρουόμενα σχόλια, με άλλους να τον κατακρίνουν ως μία προσπάθεια ποδηγέτησης της διοικητικής δικαιοσύνης ενόψει της δημοσιονομικής κρίσης και πάντως ως ένα «αναγκαίο κακό», το οποίο μετά την επάνοδο της διοικητικής δικαιοσύνης σε αποδεκτούς ρυθμούς εκδίκασης, θα πρέπει να απομακρυνθεί, και άλλους να κάνουν λόγο για ένα πρωτοποριακό θεσμό με μεγάλη συστημική υπεραξία, προτείνοντας ακόμα την χαλάρωση των προϋποθέσεων του και την εκτεταμένη χρήση του. Γεγονός είναι ότι μέσα στα πέντε έτη ισχύος του ο μηχανισμός της πιλοτικής δίκης χρησιμοποιήθηκε πάνω από εκατό φορές. Θα μπορούσε να πει κανείς, ιδίως αν συγκρίνει την επιτυχία του με την αποτυχία του προγόνου του, της πρότυπης δίκης του άρθρου 39 του Ν 3659/2008, ότι κατοχυρώθηκε στη συνείδηση των παραγόντων της διοικητικής δίκης ως ένα σημαντικός θεσμός του διοικητικού δικονομικού δικαίου. H παρούσα διατριβή επιδιώκει να δημιουργήσει ένα σαφές θεωρητικό πλαίσιο, εντός του οποίου ο θεσμός αυτός θα αναπτύξει την πλήρη αποτελεσματικότητά του ενόψει του απώτατου σκοπού της ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας και της αποκατάστασης της αξιοπιστίας της διοικητικής δικαιοσύνης. Στο πλαίσιο αυτής ειδικότερα επιχειρείται να δοθούν κατά τρόπο συστηματικό σαφείς και πειστικές απαντήσεις στα διάφορα ερμηνευτικά ζητήματα που έχουν τεθεί ή θα μπορούσαν να προκύψουν και αφορούν ιδίως το πεδίο εφαρμογής του και τις συνέπειες του, αναπτύσσονται μεταξύ άλλων κριτήρια υπαγωγής στην αόριστη έννοια του «γενικότερου ενδιαφέροντος» και κριτήρια για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας κατά την επιλογή της πιλοτικής υπόθεσης μεταξύ περισσότερων όμοιων για το ίδιο ζήτημα, αναδεικνύονται οι ειδικότερες ρυθμίσεις, οι οποίες θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι διέπουν την διαδικασία ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποσαφηνίζεται η φύση των συνεπειών του μηχανισμού στην εκδίκαση τρίτων υποθέσεων που θέτουν τα ίδια ζητήματα και οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες αυτές επέρχονται, ενώ στο τέλος γίνεται μία διεξοδική αντιπαράθεση με την ασκηθείσα και κάθε άλλη πιθανή κριτική τόσο ως προς τη συνταγματικότητα, όσο και ως προς την σκοπιμότητα του.

The spin-crossover (SCO) polymorph B (complex 1) of the known compound [FeII{N(CN)2}2(abpt)2], where abpt is 4-amino-3,5-bis(pyridin-2-yl)-1,2,4-triazole, has been prepared in three different parti...

Polymeric composites constitute an appealing class of materials with applications in various fields. Spin crossover (SCO) coordination complexes are switchable materials with potential use in data storage and sensors. Their incorporation into polymers can be considered an effective method for their wider practical application. In this study, Fe(II) SCO/polylactic acid hybrid polymeric composites have been prepared by film casting. The mononuclear coordination complex [Fe{N(CN)2}2(abpt)2] was incorporated into polylactic acid. The morphological, structural and thermoanalytical characterization of the composite films were performed via scanning electron microscopy (SEM), attenuated total reflectance (ATR/FTIR), Raman spectroscopy and differential scanning calorimetry (DSC). In addition, the migration release study (MRS) of the SCO compound from the polymeric matrix into the food simulant 50% v/v water/ethanol solution was also examined via UV/Vis absorption. Of particular interest was the investigation of the SCO behavior of the coordination complex after its incorporation into the polymer matrix; it was accomplished by temperature-dependent micro-Raman spectroscopy. The described attempt could be considered a preparatory step toward the development of SCO-based temperature sensors integrated into food packaging materials.

Complex [Cu2{(py)2CNO}2{(py)2CNOH}2](ClO4)2 (2) has been isolated and proven to be an intermediate of the reaction that leads to the known, neutral dimer [Cu2{(py)2CNO}4]·2H2O (1), where (py)2CNOH = di-2-pyridyl ketoxime; the different topologies of the double oximato bridge in the two complexes lead to different magnetic responses.

Enrofloxacin (ENRO) is a highly toxic fluoroquinolone antibiotic widely used in a broad spectrum of human activities and therefore increased ENRO levels found in aquatic environments pose serious threats for human and livestock health. In this study, a gas–liquid nanosecond pulsed dielectric barrier discharge (nsp-DBD) plasma reactor was used for the degradation of ENRO in aqueous solutions. The increase of pulse peak voltage and the pulse repetition rate, up to a certain limit, were found to enhance ENRO degradation efficiency, degradation rate and energy yield. Under the optimum pulse voltage and pulse frequency, ENRO was completely degraded after 20 min with the corresponding energy yield being 1.1 g/kWh. Air and O2 as working gases displayed superior impact on degradation compared to N2. Additives such as CaO2 and H2O2 were found to enhance the degradation rate with CaO2 being superior promoter compared to H2O2. The UV–Vis emission spectra of the plasma discharge revealed the generation of various reactive nitrogen and oxygen species in the gas phase whereas the concentrations of the reactive gaseous NOx were also measured. In liquid phase, the importance of OH and 1O2 in the degradation process was confirmed by using appropriate scavengers, while H2O2 concentration was quantified by reflectance photometry. A degradation pathway was proposed following HPLC and UPLC/MS analysis of treated samples at various time points of the nsp-DBD treatment. Overall, the complete degradation of enrofloxacin in water was achieved with very high-energy yield suggesting that the current nsp-DBD system could be considered an appealing alternative as a cost-effective technology for the remediation of antibiotic-polluted water systems.

Nucleophilic attack by the carbanion −:CH2COCH3 at the carbonyl group of di-2-pyridyl ketone, (py)2CO, in the presence of CuII under moderately basic conditions has yielded the cationic mononuclear complex [Cu{(py)2C(CH2COCH3)(OH)}2](NO3)2·2H2O (1·2H2O) in ∼40% yield, where (py)2C(CH2COCH3)(OH) is the ligand bis(2-pyridine-2-yl)butane-1-ol-3-one. The CuII atom of the cation sits on a crystallographically imposed inversion center. The neutral molecule is coordinated to the metal ion as a tridentate fac chelating ligand through the hydroxyl oxygen atom and two 2-pyridyl nitrogen atoms. The pyridyl nitrogens are strongly coordinated to the metal ion, while the hydroxyl oxygen atoms form weak bonds with CuII. The coordination geometry at the CuII center is elongated octahedral. Various interactions build the crystal structure of the complex and Hirshfeld surface analysis was applied to evaluate the magnitude of interactions between the different chemical species in the crystal of 1·2H2O. IR, Raman and UV/VIS data of the solid complex are discussed in terms of the coordination mode of (py)2C(CH2COCH3)(OH), the ionic nature of nitrates and the stereochemistry at copper(II). The complex was studied in a frozen solution (MeOH–toluene, 1 : 1 v/v) by CW-EPR spectroscopy and advanced EPR methods such as ENDOR and HYSCORE. The results show that the low symmetry of the cation is retained in solution, with the four nitrogen atoms arranged in a square planar configuration and the unpaired electron residing in an orbital pointing towards them. The bonding parameters in the first coordination sphere and the spin density distribution have been fully analyzed based on the ligand hyperfine coupling constants.

International audience; The use of 2-pyridinealdoxime (paoH), methyl 2-pyridyl ketone oxime (mepaoH), phenyl 2-pyridyl ketone oxime (phpaoH) and pyridine-2-amidoxime (NH2paoH) for the synthesis of dinuclear CoIII/DyIII complexes is described in the absence or presence of an external base. Complexes [CoDy(pao)3(NO3)3] (1), [CoDy(mepao)3(NO3)3] (2), [CoDy(phpao)3(NO3)3] (3) and [CoDy(NH2pao)3(NO3)3]·3MeOH (4·3MeOH) have been isolated and their structures have been determined by single-crystal X-ray crystallography. The complexes crystallize in non-centrosymmetric (2, 3) or centrosymmetric (1, 4·3MeOH) trigonal space groups and form a family of triply-oximate bridged dinuclear Co(III)–Dy(III) complexes. The crystals of 1, 3 and 4·3MeOH contain mixtures of Δ and Λ enantiomers, whereas complex 2 is enantiomerically pure (Λ). A 3-fold crystallographic axis (C3) passes through two metal ions in all complexes. The low-spin CoIII and DyIII ions are bridged by three oximate groups belonging to the η1:η1:η1:μ 2-pyridyloximate ligands. The CoIII centre is octahedrally coordinated by the six nitrogen atoms of the deprotonated organic ligands in a facial arrangement. The DyIII centre is bound to an O9 set of donor atoms, its coordination sphere being completed by three bidentate chelating nitrato groups. The coordination polyhedron around DyIII in 1 is best described as the Johnson tricapped trigonal prism, while the coordination geometries of the DyIII centres in 2, 3 and 4·3MeOH are best described as consisting of spherical tricapped trigonal prismatic coordination polyhedra. The spectroscopic data of the complexes are also reported and discussed in the infra-red region in terms of the coordination modes of the ligands involved. The magnetic properties of these complexes were studied between 300 and 1.8 K revealing mainly the depopulation of the DyIIImj sublevels of the ground 6H15/2 state. The intrinsic magnetic anisotropy of the DyIII centers is clearly observed by the non-superimposed magnetization (M) versus H/T data, but single-molecule magnet (SMM) properties were detected only for the mepao−-containing complex 2. The origin of these properties in 2 is critically discussed and supported by computational studies.

The study of the general reaction system Co(NO3)2·6H2O/Ln(NO3)3·6H2O (Ln = Tb, Dy, Ho, Er)/2-pyridinealdoxime (paoH)/Bun4NOH in MeCN under aerobic conditions provided access to fac-[CoIII(pao)3] (4). Starting from Co(II) sources, i.e. in the absence of LnIII ions, the known [Polyhedron 28 (2009) 1638] mer diastereoisomer, mer-[CoIII(pao)3] (3), could only be isolated. The crystallization of 4 is probably due to the formation of a mixed CoIII/LnIII species in solution, which already possesses the fac-{CoIII(pao)3} unit. The fac isomer 4 is converted readily to the mer-isomer 3, while the opposite transformation was not achieved under the reaction conditions employed. Complex [CoIII(pao)2(paoH)](ClO4) (5) was prepared in good yield from the aerobic reaction of Co(ClO4)2·6H2O and excess of paoH in MeOH. Treatment of 5 in MeCN/MeOH with one equivalent of base gives 3. The structures of the new complexes 4·MeCN and 5 have been determined by single-crystal X-ray crystallography. The distorted octahedral CoIII ion in 4 is coordinated by three N,N′-bidentate chelating ligands; the molecule is the facial diastereoisomer. The distorted octahedral CoIII center in the cation of 5 is coordinated by four nitrogen atoms of two pao− ligands and two nitrogen atoms of one neutral paoH molecule; the disposition of the donor atoms around the metal center is meridional. The cations [CoIII(pao)2(paoH)]+ form centrosymmetric dimers in the crystal lattice as a consequence of O(oxime)–H⋯O− (oximate) H bonds; the dimers form tetramers through weak C(oxime)–H⋯O(oxime) H-bonding interactions. Metric parameters show that the deprotonated oximato group of the pao− ligands in 4·MeCN and 5 is better described as . Solid-state UV–Vis and IR data are discussed in terms of the low-spin octahedral stereochemistry of CoIII and the nature of bonding, respectively. The 1NMR spectrum of 4·MeCN in CDCl3 provides strong evidence of the fac → mer transformation in solution.

The reactions of copper(II) carboxylate sources with acetylacetone dioxime (acacdoH2) in Me2CO have been studied and a novel, metal ion-assisted ligand transformation has been discovered. The reaction of [Cu2(diba)4(dibaH)2] and acacdoH2 (1 : 1.5) in Me2CO has provided access to the complex {[Cu2(diba)4(qunx)]}n (1) in low yield (25–30%), where dibaH is 3,3-dimethylbutyric acid and qunx is quinoxaline. The [Cu2(piv)4(pivH)2]/acacdoH2 (1 : 1.5) reaction system in warm Me2CO, where pivH is pivalic acid, gave the analogous complex {[Cu2(piv)4(qunx)]}n (2) in moderate yield (∼50%). Complexes 1 and 2 can be easily prepared by the direct 1 : 1 reactions between the corresponding copper(II) carboxylate starting materials and qunx in Me2CO and MeOH, respectively. The formation of coordinated qunx in 1 and 2 is CuII-promoted (assisted) as suggested by the failure to synthesize the free qunx by a variety of reactions of acacdoH2 and Me2CO under aerobic conditions in the absence or even the presence of dibaH and pivH, respectively. The observed acacdoH2 → qunx transformation is catalytic and new in the chemistry of the dioximes of β-diketones, and a mechanism has been proposed based on well-established reactions of organic chemistry. The mechanism is based on a double Beckmann rearrangement-type transformation and the overall scheme is represented by the 1 : 1 : 1 reaction between acacdoH2, Me2CO and O2. Complexes 1 and 2 have similar molecular structures consisting of paddle-wheel {Cu2(η1:η1:μ-O2CR)4} units bridged by qunx ligands in a zigzag 1D chain arrangement. The geometry of the CuII ions is square pyramidal with a quinoxaline nitrogen atom occupying the apical position at each metal ion. Weak H bonds are present within the chains, the donors being qunx carbon atoms and the acceptors being coordinated carboxylate oxygen atoms. Neighbouring chains interact through C–H⋯π interactions between diba−/piv− methyl groups and the “pyrazine” part of qunx forming layers which are stacked along the b (1) or a (2) axis through weak van der Waals interactions. The packing of the layers is different in the two structures, due to the different nature of the carboxylate ligands. Hirshfeld surface analysis of the two structures reveals the similarity of the interchain (intralayer) interactions. The IR and Raman data of 1 and 2 are discussed in terms of the coordination mode of the carboxylate groups and permit assignments of some characteristic bands/peaks of coordinated qunx. Dc magnetic susceptibility studies in the 1.8–310 K range reveal very strong antiferromagnetic CuII⋯CuII exchange interactions within the carboxylate-bridged Cu2 units (J = −479 K for 1 and −532 K for 2 using the H = − J∑S1·S2 spin Hamiltonian) and weaker antiferromagnetic interactions between the Cu2 units via the qunx superexchange pathways, with the latter being ∼10% in strength compared to the former. A critical discussion of the acacdoH2 → qunx transformation in 1 and 2 is provided in the light of other impressive, recently discovered CuII-assisted transformations of acacdoH2, pointing out the key role of the solvent in the processes known to date.