Search

[EN]Abstract The aim of the study was to measure the associations between and the evolution of gender awareness, gender-related health knowledge and patient pain legitimation among nursing students. Background Evidence indicates that gender equity skills are still lacking among nurses. Indeed, several studies report gender-biased patient assessment and care, arguing that greater attention should be paid to the gender perspective at university, in order to train nurses who are sensitive to this issue. Recently, certain gender perspective measurement scales have been adapted to the nursing population, offering new opportunities for the educational field. Design A quasi-experimental study was used for this study. Methods This study was conducted in the second semester of the first year of the Nursing Degree run by the University of the Basque Country. A sample of 103 students enrolled in the Anthropology, Ethics and Legislation module completed the Nijmegen Gender Awareness in Medicine Scale, the Pain Legitimation Scale and the Gender Perspective Health Knowledge Scale before and after the second semester, during which part of the syllabus focused on developing gender equity skills. Data were collected between January - April 2022. Results We found positive correlations between gender-related health knowledge and pain legitimation at post-test, and between said knowledge and gender sensitivity at both pre- and post-test (p < 0.05). The repeated measures indicated that traditional expositive teaching did not increase overall scores for gender awareness, gender-related health knowledge or pain legitimation. Conclusions The results suggest that gender-related health knowledge may be a key modifiable factor that leads to enhanced gender awareness in dealings with patients. However, traditional expositive lectures were not enough to produce a robust increase in gender awareness, pain legitimation or gender-related health knowledge levels. The effectiveness of active teachin

Sarrera: Fibrosi Kistikoa (FK) sortzetiko endekapenezko gaixotasun genetikoa da eta gorputzeko sistema asko kaltetzen ditu. Hala ere, galera handienak arnas sisteman eragiten ditu. Kaukasoar populazioan gaixotasun genetiko hilgarri ohikoena da eta arraza zuriko haurren biriketako arazo kronikoen eragile nagusiena ere bada. Azken urteetan, FK duten pertsonen bizi kalitatea asko hobetu da, eta horrekin batera, bizi itxaropena luzatu ere. Horretan, diagnostiko goiztiarrak, tratamendu berritzaileek eta FK unitateetako diziplina anitzeko lantaldeak eragina izan dute. Azken horretan, erizainak, bereziki, paper garrantzitsua du. Izan ere, gaixotasunak haurren eta horien familiarren (zaintzaile informalak) bizitzan sekulako inpaktua eragin dezake. Prozesu luze eta konplexu horri aurre egiteko, erizainak, osasun-hezkuntzaren bidez, familiarrei haurrei eman beharreko zainketak aurkeztuko die baita gaixotasunari aurre egiteko estrategiak garatzeko pauta ezberdinak ere. Helburua: lan honen helburu nagusia da FK berriki diagnostikatu dieten haurren zaintzaile informalei zuzenduriko osasun-hezkuntza programa diseinatzea. Metodologia: gaiari buruzko ebidentzia zientifiko berriena lortzeko bilaketa bibliografikoa egin da. Deskriptoreak (DeCS eta MeSH) eta hitz gakoak definitu dira. Bilaketa bibliografikoa 5 datu-baseetan egin da: Biblioteca Virtual en Salud (BVS), Medes, Dialnet plus, Pubmed eta Cuiden plus. Bertan, hainbat iragazki erabili dira emaitzak murrizteko. Artikuluak aukeratzeko barneratze- eta baztertze-irizpideak aplikatu dira. Irizpideak betetzen dituzten artikuluen laburpena irakurri da. Azkenik, lana egiteko baliagarriak diren artikuluak aukeratu dira. Datu-baseez gain, hainbat web orrialde ere erabili dira informazioa lortzeko. Plangintza: osasun-hezkuntza programa honek zaintzaile informalek FKren inguruko ezagutzak lortzea eta jokabideak eta gaitasunak garatzea du helburu. Horretarako, 4 saiotan banatuta dauden 5 gai multzo landuko dira. Horiek garatzeko hainbat j

Siendo el manejo de fármacos uno de los aspectos más importantes en el trabajo de la enfermería, la nueva Ley de “Prescripción Enfermera” le confiere a la profesión una capacidad hasta ahora desregularizada. El Soporte Vital Avanzado con Enfermería (SVAe), como recurso móvil de emergencias extrahospitalarias, abre las puertas a una labor enfermera más autónoma, en el que la aplicación de la prescripción enfermera podría suponer una mejora asistencial. OBJETIVO: analizar las opiniones, actitudes y emociones de los enfermeros de ambulancias SVAe de Gipuzkoa respecto al sistema de prescripción telemática que se realiza en este tipo de recursos. METODOLOGÍA: se realizaron entrevistas individuales semiestructuradas en los que los participantes expresaron sus opiniones. RESULTADOS: participaron un total de 10 enfermeras. Hubo valoraciones positivas sobre la agilidad y eficacia del sistema actual y sobre la relación con el Centro Coordinador (CC). Sin embargo, se detectaron puntos de mejora en la formación que se oferta a los profesionales y en los protocolos actuales y su seguimiento. Las propuestas de mejora se centraron en la utilización de tecnología para mejorar el traslado de información al CC. Respecto a la aplicación de la prescripción enfermera en un futuro, hubo división de opiniones. DISCUSIÓN: es importante que los enfermeros vean como positivos aspectos como la celeridad o la efectividad del sistema, pilares de la farmacología en emergencias. No obstante, sería interesante que Emergencias de Osakidetza revisara los protocolos actuales y la formación que ofrece a los profesionales, unificando criterios que lleven a una atención más estandarizada. También se propone valorar la implantación de la prescripción enfermera y el uso de la tecnología en Emergencias de Osakidetza. CONCLUSIÓN: hay una visión general positiva del sistema de prescripción por parte de los enfermeros, aunque hay mejoras que aplicar para un funcionamiento óptimo del mismo.

Bihotz biriketako gelditzea (BBG) da bihotzeko gaixotasun iskemikoen ondorioz gertatzen diren heriotzen %60a baina ehuneko handiago baten arduraduna. Lehenengo bost minututan masaje kardiakoa eta desfibriladorearen erabilerak, %90era igoko lituzke bizirauteko aukerak. Presentziatutako geldialdietan, testiguen %25ak baina gutxiagok ekiten diote berpizte maniobrei. 2014ko otsailaren 28ko, 126. errege dekretuak, Espainian lehen sorospenak eskola kurrikulumaren parte izatera derrigortzen du. Hala ere, hau ez da oraindik errealitatera pasa, populazioa gaizki prestatua egonik. Arazo hauei aurre egiteko sortzen da Orereta-Oiartzo Ikastola Karbiobabestua proiektua. Helburua: Orereta-Oiartzo Ikastola sortzen duten irakasle, guraso, langile eta ikasleek geldialdi baten aurrean zer egin behar den jakitea. Proiektua: Osasun heziketa proiektu bat da. Osakidetzako Emergentziak eta Orereta Ikastolak sortutakoa. Heziketa BBG ingurukoa da, Ikastolako irakasle, ikasle,langile eta gurasoei eskaintzen zaiena. Hezkuntza era piramidala da, denek parte hartzeko asmoz. Emaitzak: Talde-eragilearen emaitzen azterketa egin da, gainontzekoena oraindik ezin baita burutu. Hezkuntza jasan aurreko bataz besteko nota 4.1 da bostetik. Ondoren aldiz, 4.6ko nota aztertzen da. Ondorioa: Emaitzek, formakuntzak eragin positiboa izan dezakeela erakutsi dezakete. Hala ere, proiektua oraindik martxan dago eta estatistikoki oraindik ez dira esanguratsuak. Emaitzak epe luzera ikusiko dira, datorren urteetan hain zuzen. Konklusioa: Gizarteak BBG baten aurrean nola jokatu jakiteko programak sortu behar dira. Hezkuntza programa hauek garatzeko erizainek ezinbesteko papera dute, beraien lanaren parte baita osasuna sustatzea. Orereta-Oiartzo Ikastoak, hurrengo urteetan proiektu hau aurrera ateratzeko erronka du zenbait kasuetan formakuntza eskaintzeko pertsona falta nabaritu baita. Proiektuan nire parte hartzea: Emergentziak-eko kidearekin batera Talde-eragileari formakuntza eskaini eta aktiboki bilera guztietan p

Nahiz eta txertoen ohizko erabilerak prebenigarriak diren gaixotasunen intzidentziaren eta epidemien beherakada nabarmena ekarri duen, bakunen erabilera errutinarioa arriskuan aurkitu daiteke etorkizunean espektro zabaleko beldur, desinformazio eta txertaketen aurkako propaganda dela eta. Hau horrela izanik, ezinbestekoa da herrialde ezberdinetako osasun sistemak gai honen harira sortzen diren arazo, duda edota kezkak era egokian ebazteko gai diren osasun profesionalez baliatzea. Osasun profesional horien artean erizainak nabarmendu daitezke, txertoak jartzearen arduradun nagusiak baitira. Helburuak: Txertoen aurkako taldeek erabiltzen dituzten argudio nagusiak ikuspegi zientifiko batetik baloratzea da lan honen helburu nagusia. Metodologia: Errebisio narratiboa egiteko, Pudmed eta Dialnet datu baseetan egin da bilaketa bibliografikoa. Hauez gain, Google Académico bilaketa motorrean eta Biblioteca Virtual de la Salud (BVS) metabilatzailean ere egin dira bilaketak. Datu baseetan bilaketak egiteaz gain, gaiarekin zerikusia duten web orriak ere kontsultatu dira. Hala nola, Asociación Española de Pediatria-rena eta U.S. Food & Drug Administration-rena. Txertoen aurkako taldeen web orrialdeak eta estatuko eta Euskal Autonomia Erkidegoko (EAE) osasun-sistemarekin loturiko bi web-orrialde ere aztertu dira; Osakidetzako eta Espainiako Gobernuko Osasun, gizarte zerbitzu eta berdintasunaren ministerioko web-orrialdeak hain zuzen ere. Emaitzak: Txertoek eragin dituzten onurengatik zientzia modernoaren mirari kontsideratzen baldin badira ere, beraien sorreratik aurkako iritzi eta mugimenduak izan dituzte. Gaur egun ere, mugimendu horien presentzia nabarmena da. Mugimendu hauetako taldeen “itxura” historian zehar aldatu baldin bada ere hauen argudioen oinarri nagusia berbera izaten jarraitzen du; segurtasun eza. Txertoen aurkako taldeen argudioen funtsezko oinarri hau eragile ezberdinei esker sustatua izan da gurasoengan kezkak eta errefusatzea eraginez. Eztabaida: Ikuspegi zien

Introducción: La parada cardiorrespiratoria (PCR), definida como la interrupción brusca y potencialmente reversible del corazón y de la respiración, puede revertirse si la reanimación cardiopulmonar (RCP) y desfibrilación semi-automática (DESA) se inician inmediatamente. Esto sucede aproximadamente en el 15 % de los casos presenciados por los testigos, lo que hace necesario que estas técnicas se aprendan desde una temprana edad, por ejemplo, desde la escuela. Objetivos: Conocer los métodos que aumentan el aprendizaje de la RCP y DESA a los escolares, el papel de enfermería y a qué edad, peso e índice de masa corporal (IMC) están capacitados para realizarlos. Metodología: Revisión narrativa. Se accede a la Biblioteca Virtual de la Salud, Pubmed y Cuiden, obteniéndose 71 artículos. Se clasifican según el International Journal Report la Agency for Healthcare Research and Quality. Resultados: El entrenamiento en estas materias, impartido en diversas formas (autoprendizaje, convencionalmente…) y a diferentes edades, tiene éxito en un intervalo de edad amplio. Los maestros son los más cualificados para enseñarles, tras haber sido formados por enfermería. La enfermería en la RCP con DESA asume diferentes roles (profesionales de salud, científicos, educadores y ciudadanos) y labores (implementando las directrices evidenciadas, participando en el desarrollo de la resucitación y enseñando habilidades) en la comunidad. Desplegar un DESA sólo depende de factores cognitivos, por tanto puede aprenderse desde los 5 años. Sin embargo, los adolescentes de 13-14 años en adelante, con 50 kilogramos o más o con un IMC mínimo de 14-15, están capacitados para comprimir e insuflar adecuadamente. Conclusiones: Las diversas formas de aprendizaje tienen éxito en todos los niños. La enfermería asume diferentes roles y labores de la RCP y DESA en la comunidad. Utilizar un DESA puede ser aprendido desde la temprana edad. Los alumnos, de 13-14 años en adelante, con 50 kg de peso o más o con un I