Search

Objective: Hydroxychloroquine is a well-known antirheumatic drug that may cause irreversible retinal damage if not detected earlier. However, to date, there has been no study investigating the effects of hydroxychloroquine on the choroid. In this study, we evaluated the submacular choroidal thickness in patients using hydroxychloroquine without retinal toxicity in comparison to healthy controls. Material and Method: Thirty patients using hydroxychloroquine, and thirty-nine healthy controls were included in this study. Only the right eyes of the patients and the control subjects were used in the analysis. The demographic features of the patients and control subjects were recorded. Each subject underwent ophthalmological examinations including refraction, visual acuity, intraocular pressure, 10/2 visual field testing, slit-lamp biomicroscopy, and fundus examination. As the last step submacular choroid was imaged by enhanced depth imaging optical coherence tomography (EDI-OCT), and measured manually at five regions (subfoveal, nasal 500, nasal 1500, temporal 500 and temporal 1500).Results: There were no significant differences between patients and controls regarding age, gender, intraocular pressure, best-corrected visual acuity (p>0,05). Choroidal thickness values at all regions were statistically higher in patients than controls (subfoveal; p < 0.05, nasal 500; p < 0.01, nasal 1500; p < 0.01, temporal 500; p < 0.01,temporal 1500; p < 0.01). The mean of the subfoveal choroidal thickness is 319.2 ± 79.4 in patients and 270.3 ± 102.4 in controls. It is 314.3 ± 84.7 vs 253.7 ± 94.8 for nasal 500, 288 ± 90.1 vs 219.8 ± 84.4 for nasal 1500, 313.9 ± 76.1 vs 254.4 ± 90.9 for temporal 500 and 288.6 ± 61.3 vs 240.9 ± 90.7 for temporal 1500. Conclusion: Thickening in submacular choroid could be due to the accumulation of these drugs in the choroidal melanocytes and reactions from the surrounding tissues., Amaç: Hidroksiklorokin erken dönemde tespit edilmezse kalıcı retinal hasara sebep olabilen, iyi bilinen, antiromatizmal bir ilaçtır. Buna rağmen koroid tabakasına etkisini araştıran herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada biz hidroksiklorokinin submaküler koroid kalınlığına etkisini değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Otuz hidroksiklorokin kullanan hasta ve otuz dokuz sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edildi. Analizlerde yalnızca sağ gözler kullanıldı. Hasta ve kontrollerin demografik verileri kayıt edildi. Tüm hastaların refraksiyon, görme keskinliği, göz içi basıncı, 10-2 görme alanı testi, biyomikroskopi ve fundoskopik muayenelerini içeren oftalmolojik muayene bulguları kayıt edildi. Son olarak ise submaküler koroid kalınlığı arttırılmış derinlik görüntüleme-optik koherens tomografi (EDI-OKT) yöntemi ile 5 noktadan (subfoveal, nazal500, nazal1500, temporal500 ve temporal1500) ölçüldü.Bulgular: Yaş, cinsiyet, göz içi basıncı ve görme keskinliği açısından gruplar arası anlamlı fark yoktu (P > 0,05). Ölçüm yapılan tüm noktalarda koroid kalınlığı hidroksiklorokin kullananlarda kontrollere göre istatiksel daha kalın idi (subfoveal; p < 0,05, nazal 500; p < 0,01, nazal 1500; p < 0,01, temporal 500; p < 0,01,temporal 1500; p < 0,01). Hasta grubunda subfoveal ortalama koroid kalınlığı 319,2 ± 79,4 idi, kontrol grubunda ise 270.3 ± 102.4 idi. Nazal 500 noktasında 314,3 ± 84,7’a karşılık 253,7 ± 94,8, nazal 1500 noktasında 288 ± 90,1’a karşılık 219,8 ± 84,4, temporal 500 noktasında 313,9 ± 76,1’a karşılık 254,4 ± 90,9 ve temporal 1500 noktasında 288,6 ± 61,3’a karşılık 240,9 ± 90,7 idi. Sonuç: Submaküler koroidin kalınlaşması hidroksiklorokinin koroidal melanositlerde birikmesine ve çevre dokudaki reksiyona bağlı olabilir. Bu hipotezin doğrulanabilmesi için deneysel çalışmalar gerekmektedir.

Hicrî birinci yüzyılın sonu ile ikinci yüzyılınortalarında yaşamış bulunan Ca‘fer-i Sâdık ve Ebû Hanîfe, akran ikiâlimdir. Kûfe’de yetişen ve Ehl-i sünnetmezheplerinden birinin imamı olan Ebû Hanîfe’nin, Medine’de yetişen veİsnâaşeriyye’nin altıncı imamı kabul edilen Ca‘fer ile bir araya geldiği veonun talebesi olduğu hem sünnî hem Şiî kaynaklarda rivayet edilmektedir.Mukaddem kaynaklarda Ebû Hanîfe’nin Ca‘fer-i Sâdık’ın öğrencisi olduğuyönündeki ifadelerin, muahhar kaynaklarda abartılı bir şekilde yorumlandığıgörülmüştür. Bu çalışmada Ebû Hanîfe ile Ca‘fer-i Sâdık arasındaki hoca-talebe ilişkisinetleştirilmeye çalışılmıştır. Bu sebeple öncelikle kısaca her iki imamınhayatı ele alınarak onların ilmî birikimi tespit edilmiştir. Akabinde EbûHanîfe ile Ca‘fer’in ne zaman ve ne kadar süre birlikte oldukları, EbûHanîfe’nin Ehl-i beyt’e yönelik tutumunun Ca‘fer’den ilim almasında ne gibi biretkisinin bulunduğu ve çeşitli ilim dallarında Ebû Hanîfe- Ca‘fer ilişkisi tespitedilmeye çalışılmıştır., Ja‘far al-Sadiqand Abu Hanifa, who lived at the end of the hijri first century and the middleof the hijri second century, are two peer scholars. It is reported in bothSunni and Shiite sources that Abu Hanifa, the imam of one of the Ahl al-Sunnahsects raised in Kufa, came together with Ja‘far, who grew up in Madina and wasaccepted as the sixth imam of Ithna-‘Ashariyya. In the first sources, it wasseen that the statements that Abu Hanifa was a student of Ja‘far al-Sadiq wereexaggerated interpretation in subsequent sources. In this study, the scientificrelationship between Ja‘far al-Sadiq and Abu Hanifa was tried to be clarified.For this reason, firstly, the life of both imams was discussed and theirscientific knowledge was determined. Subsequently, it was tried to determinewhen and how long Abu Hanifa and Ja‘far were together, what effect did AbuHanifa attitude towards Ahl al-Bayt have in taking the knowledge of Ja‘far andthe relationship between Abu Hanifa and Ja‘far in various branches of sciences.

İnsanın günlük hayatının olağan işlerinden olan rüya, barındırdığı “gizem” sebebiyle tarih boyunca bütün toplumlarda ilgi çekici olmuştur. Bu gizemi sayesinde de gayb âlemiyle irtibat kurmanın önemli bir yolu olarak kabul edilmiştir. Semavî dinlerin yegâne kaynağı olan vahiy ile kurulan bir nebze olan benzerliği, rüyanın dinî konularda bilgi kaynağı gibi değerlendirilmesine yol açmıştır. Konunun daha tahsisî bir yönünü oluşturan Hz. Peygamber’in rüyada görme ve bunun bilgi değeri, bu makalenin açıklığa kavuşturmayı hedeflediği alandır. Konu ile ilgili rivayetler ve bunların tarih boyunca nasıl anlaşıldığı noktasındaki yaklaşımlar değerlendirilerek sağlıklı bir sonuç ortaya konulmaya çalışılmıştır. Sonucu şöyle özetlemek mümkündür: Sıradan insanlar olarak rüyaları fazla abartmamak lazımdır; görülüp geçilir. Peygamberimiz’i rüyada görmek elbette değerlidir, lakin bunun dinen hiçbir bağlayıcı bilgi değeri yoktur., Dream, which is one of the most common aspects of human daily life, has attracted interest in all societies throughout history due to its “mystery”. Thanks to this mystery, it has been accepted as an important way of contacting the metaphysical realm. Its similarity with the “Vahiy (revelation)”, which is the only source of heavenly religions, has led to the evaluation of the dream as a source of information on religious issues. A more specific aspect of the subject is the dream of the Prophet and its value of knowledge is the area in which this article aims to clarify. It has been tried to put forward a healthy result by evaluating the narratives about the subject and how they have been understood throughout history. The subject can be summarized as follows: As ordinary people, dreams should not be exaggerated; you see a dream and it’s end. It is of course valuable to see the Prophet in a dream, but this has no binding knowledge of religion., إن الرؤيا التي تعتبر من الأمور المعتادة في الحياة اليومية للإنسان قد أثارت اهتماما شديدا في جميع المجتمعات على مر التاريخ بسبب "غموضه"، واعتبرت بهذا السبب وسيلة مهمة للاتصال بعالم الغيب. فقد أدى تشابه الرؤيا بالوحي الذي هو المصدر الوحيد للأديان السماوية إلى تقييمها كمصدر للمعرفة في القضايا الدينية. ويسعى هذا البحث إلى بيان رؤية الرسول صلى الله عبيه وسلم في المنام وماهيتها والقيمة المعرفية لها. لقد حاول البحث طرح نتيجة صحية من خلال تقييم الروايات حول هذا الموضوع وكيف تم فهمها على مر التاريخ. يمكن تلخيص النتيجة كالآتي: كأشخاص عاديين يجب ألا نكترث كثيرا بالرؤيا. فكل إنسان يرى الرؤيا. مع أن رؤية الرسول صلى الله عليه وسلم في المنام مهمة وقيمة إلا أن ليس لها قيمة معرفية ملزمة من الناحية الشرعية.

Ibn Abī Khaythama is one of the sources related to ṣaḥāba (companions of the Prophet). He had identified ṣaḥāba through ḥadīth narratives or explanations of scholars in his al-Tārīkh. He arecounted many information on various issues about their names, families and lifes for introduction of ṣaḥāba. However, al-Tārīkh had reached to present as missing. Some of the information in missing part of this work, can be accessed from the ṣaḥāba literature. When five works in this literature were examined, Ibn Abī Khaythama’s explanations about the change of the people after the arrival of Islam, the life of the Prophet peace be upon him, general information about the period of ṣaḥāba, 10 people had been heralded with Paradise and in total 408 ṣaḥāba were identified. It was included less than one third of these in the present part of the al-Tārīkh. Writers of the companions literature also benefited from Ibn Abī Khaythama about the people controversied to be ṣaḥābī. It was seen that 57 non-ṣaḥāba in these. These were evaluated in three groups as Ibn Ḥajar applied at his work al-Iṣāba and understood that 10 of these are who saw the Prophet before the age of appeal, 28 of these are mukhadramūn (severeds), 19 of these are the followers or thought they were companions because their names were mispelled. Also It was observed that Ibn Abī Khaythama and Ibn Ḥajar mostly reached the same result in detecting the people who are ṣaḥāba and who are not ṣaḥāba., Sahâbîler ile ilgili kaynaklardan biri İbn Ebî Hayseme’dir. O, et-Târîḫ adlı kitabında hadis rivayetleri veya âlimlerin açıklamaları aracılığıyla sahâbîleri tespit etmektedir. Sahâbîlerin tanıtımına yönelik isim, aile ve hayatları gibi çeşitli konularda pekçok bilgi nakletmektedir. Fakat et-Târîḫ günümüze eksik olarak ulaşmıştır. Bu eserin eksik kısmındaki bilgilerin bazısına sahâbe edebiyatından ulaşılabilir. Bu literatürdeki beş eser incelendiğinde İbn Ebî Hayseme’nin İslam ile yaşanan değişim, siyer-i Nebî, sahâbe dönemi hakkında genel bilgiler, aşere-i mübeşşere ve toplam 408 sahâbînin tanıtımı hakkında açıklamaları tespit edilmektedir. Tespit edilen sahâbîlerin üçte birinden daha azı İbn Ebî Hayseme’nin günümüze ulaşan et-Târîḫ’inde yer almaktadır. Sahâbe biyografi yazarları sahâbîliği tartışmalı kişiler hakkında da İbn Ebî Hayseme’den istifade etmektedirler. Bu kişiler içinde sahâbî olmayan 57 kişi görülmüştür. Bunlar İbn Hacer’in el-İṣâbe adlı eserinde uyguladığı gibi üç grupta değerlendirilmiş ve bunların 10’unun Hz. Peygamber sallallâhu aleyhi ve sellem’i temyiz çağı öncesi gören, 28’inin muhadram olan, 19’unun ise tâbiî olan veya isimleri yanlış yazıldığı için sahâbî sanılan kişiler oldukları anlaşılmıştır. Ayrıca İbn Ebî Hayseme ile İbn Hacer’in, kimlerin sahâbî olduğu, kimlerin sahâbî olmadığını tespitte çoğunlukla aynı sonuca ulaştıkları gözlenmiştir.

Hadislerde sahâbenin birbirlerinesebbettiklerine dair rivayetler yer almaktadır. Bu rivayetlerde geçen sebbifadelerinin doğru bir şekilde anlaşılabilmesi için sahâbeyi sebbe sevk edenfaktörlerin tespit edilmesi gereklidir. Bu çalışmada ilk olarak sövme anlamınagelen sebb, şetm ve bu manada kullanılan diğer kavramların tahlili yapılmıştır.Sonrasında ashâb arasında vuku bulan sebb ifadelerinin sebepleri ve buna etkieden unsurlar incelenmiştir., There have been somenarratives in Hadith literature that the companions of the Prophet Muhammadreviled (sabb) each other. In order to understand the expression of sabbcorrectly, the reasons of what led companions to curse need to be investigated.In this study, firstly concepts such as sabb, shatam andother related words will be examined and then the reasons for the expressionsof sabb among companions and the factors which affectedthis will be analyzed.

The issue ofthe word sunnah’s content that is the subject to various researches inthe modern period also has been discussed in the classical methodology books ina certain frame. The subject of sunnah’s content has been usuallydiscussed in these books in connection with some forms used by companions andsuccessors in the narrations. There is a conflict among the scholars about howto understand these narrations which used inside it absolute sunnah, amrand nahi words. Most of the scholars think that these narrations arelike the elevated hadithwhile a group of scholars whose majority was occurredby Hanafi jurists opposed this opinion. When the evidences are examined, itseems that the main difference between them is their assumption aboutcompanions’ general attitude in the transmission. In addition, it should betaken into consideration that jurists’ understandings about accepting thecompanions’ words as evidence lead to their opinion about involving companionsin sunnah. The different evaluations of these words have had asignificant impact on provisions given by the sects in certain issues. Whenthese discussions are taken into consideration it is understood thatconsidering some clues is important for reaching the most accurate result., Modern dönemde çeşitli araştırmalara konu olan sünnet kelimesinin kapsamı meselesi klasik usul eserlerinde de belli bir çerçevede ele alınmıştır. Bu eserlerde sünnetin kapsamı konusu genellikle sahâbe ve tâbiûnun rivayette kullandığı bazı lafızlarla bağlantılı olarak incelenmiştir. Mutlak sünnet, emir ve nehiy lafızlarının kullanıldığı bu tür rivayetlerin değerlendirilmesi konusunda ulemâ arasında ihtilaf bulunmaktadır. Cumhur ulema bu lafızlarla yapılan rivayetlerin Hz. Peygamber’e dayanan merfû bir rivayet olduğu kanaatindeyken çoğunluğunu Hanefî usulcülerin oluşturduğu bazı âlimler bu görüşe muhaliftir. Serd edilen deliller incelendiğinde aslında iki grup arasındaki temel farkın sahâbenin rivayetteki genel tavrı ile ilgili varsayımlarına dayandığı görülmektedir. Ayrıca usulcülerin, sahâbe kavlinin delil olarak kabul edilmesine yönelik anlayışlarının, sünnetin kapsamına sahabeyi dâhil etme hususundaki görüşlerine yön verdiği de göz önünde bulundurulmalıdır. İlgili lafızların farklı değerlendirilmesi, mezheplerin bu tür rivayetlerin delil olarak kullanıldığı konularda verdiği hükümlere önemli ölçüde etki etmiştir. Bu meselede yapılan tartışmalar göz önünde bulundurulduğunda mezkûr lafızların yer aldığı rivayetlerin değerlendirilmesinde birtakım karinelerin dikkate alınmasının, daha isabetli bir karara varılması açısından önem arz ettiği anlaşılmaktadır.

867 ÖZET Mahdumkulı, Çağdaş Türkmen Türkçesinin kurulamasında büyük bir katkısı olan bir şairdir. XVHL yüzyıl Türkmen Şairleri arasında seçkin bir yeri vardır. Türkmen halkı tarafında çok sevilen ve okunan şairin bir Divanı olmasına rağmen nüshaları çok fazladır. Mahdumkulı Divam'nın şimdiye kadar karşılaştırmalı bir metni oluşturulmamıştır. Dönemin söz varlığı açısında önemli bir kaynak olan Divan aynı zamanda XVIII. yüzyıl Türkmen Türkçesinin ana hatlarını da çizecek bir eserdir. Bu tezde, Türkmenlerin büyük şairi Mahdumkulı'nın Divanı üzerine çalışılmıştır. Çalışmamızın metin bölümünde Divanın Aşkabat'ta Türkmenbaşı Adındaki Milli Golyazmalar İnstitutında bulunan, kayıt numaralan 400-E, 76-E, 919-E, 66-E ve 281 -E olan beş nüshanın karşılaştırılmalı metni verilmiştir. Tezimiz, Divânın imlâ Özellileri, Ses Bilgis Özellikleri ve Şekil Bilgisi Özellikleri olmak üzere üç bölümden oluşmaktadır. İncelemenin sonunda Divanın Analitik Dizini ve Özel Adlar Dizini yer almaktadır. 868 Resume Makhtourokouli est un poete qui partieipe beaucoup a k fondation du Turkmene madem. U a üne grande plaee distinguee parmi tes poetes Turkmenes du XVHÎöne siecle. Bien que ce grand poete qoi est beaucoup aâtoâ deş peuples Turkmenes et est beaucoup lu par eux, ait un Divan, il y en a beaucoup de variantes. H n'y a pas encore un texte compar? du Divan de MakhtoumkouK. Non seulement Divan est üne source importante a l'^gard du vocabulaire de l'epoque nrais c'est üne oeuvre qui d^signe leş lignes principales du Turkm?ne du XVIII61116 siecle. Dans cette these, nous avous travaille sur le Divan de Makhtoumkouli, un grand poete deş Turkmenes. Dans k partie du texîe daos nötre travail, nous avons exmw& Divan quİ se trouve a l'institut Gofyazmalar National, au nom de Turkmenbaşi a Aşkabat, dont leş cinq variantes comparees qui ont tes num?ros d'inscriptions 400-E, 76-E, 919-E, 66-E et 281-E. Nötre these est eomposee de trois parties qui conçrennent leş particularit^s de l'Orthographe, de la Phonetique et de la Morphologie. A k fin de cette recherche, nous avons donne üne place pour l'index analytique et l'index deş noms propres du Divan. 868

İternette Rihle...

Bu tez çalışmasının amacı Avrupa İnsan hakları Mahkemesine bireysel başvuru usülü ve esaslarının belirlenmesidir. Bireysel başvuru hakkı, üç bölümde incelenmiştir: Birinci bölümde; İnsan hakları kavramı, insan haklarının tarihçesi ve insan haklarının evrenselleş mesi incelenmiş, İkinci bölümde; Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin hazırlanması ve onaylanması, sözleşmeye çekince konması, sözleşmenin iç hukuktaki yeri, sözleşmenin özellikleri, sözleşme ile korunan haklar ve bu hakların sınırlanması,sözleşme ile öngörülen organlar, Üçüncü bölümde ise Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine bireysel başvuru hakkı,mahkemenin yetkisi ve bu yetkiyi tanıma bireysel başvurunun tarafları, başvurunun şekli, başvurunun kabul şartları başvurunun esastan incelenmesi, iç hukuk yollarının kullanılması,başvuru süresi, tüketilmesi gerekli iç hukuk yollarının istisnaları,başvuru için gerekli diğer şartlar ve Avrupa İnsan Hakları Divanı ile komisyonu tarafından verilen kararlar incelenmiştir. The aim of this thesis is to determine the procedure and principles of individual application to Europcan Court of Human Rigts. Right of individual application was studied under three parts: In the first part: The Concept of human rights,history of human rights and the universalisation of human right, In the second part; The preparation and ratification of European Convention on Human Rights, Putting reservation to convention, place of convention in municipal law,properties of convention ,rights protected by convention and restriction of this rights, organs projected by convention, In the third part, Individual application to European Court of Human Rights, jurisdiction of thecourt and recognition of its jurisdiction, parties of individual application ,from of application, acceptance conditions of application, meritorious review of applicationto be used methods of Internal Law, Application's duration,Exceptions of methods of Internal Law that is necessary to be used up, other conditions which is necessary for application, and It has been examined decisions which are given by European Court for Human Rights and European Comission for Human Rights.

ÖZET İlk okul beşinci sınıf Türkçe kitapları kelime ve cümle kadrosu açısından incelendi. İncelememiz hâlen beşinci sınıflarda okutulmakta olan iki Türkçe kitabı üzerinde yapıldı. Bu iki kitapta geçen kelime grupları ve cümle türleri tespit edildi ve tasnifi yapıldı. Tasnifi yapılan kelime gruplarının ve cümle türlerinin sayısal tablosu çıkarıldı. Bu kitapların Türkçe öğretimine katkısının belirlenebilmesi için ilk okul beşinci sınıf öğrencilerinden örnek kompozisyonlar alındı. Bu kompozisyonlar, öğrencilerin Türkçeyi doğru kullanıp kullanamadıkları açısından incelendi. Öğrencilerin çoğunda bölge ağzı özelliklerinin olduğu gibi yazı diline aktarıldığı görüldü. Bunun yanında anlatımda bozukluklar, cümle kurmada yapılan yanlışlıklar ve kelime hazinesindeki kısırlıklar tespit edildi. Öğrenci kompozisyonlarında görülen bu yanlışlıklar, ilk okul beşinci sınıf öğrencilerinin standart Türkçeyi doğru kullanamadıklarını ve yeterince öğrenemediklerini ortaya çıkardı. İnceleme sonucunda bu ders kitaplarının Türkçe öğretiminde yeterli olmadığı tespit edildi. II ABSTRACT The Turkish text books of the fifth class of the primary schools are taken in to consideration with respect to the `term` and `sentence complex`. Two Turkish text books, which are still in use in primary schools, are chosen as investigation material. `Term groups` and `sentence types`, which take place in these books, are determined and, then, classified. Classified `term groups` and `sentence types` are transferred to the table so as to demonstrate them quantitatively. To determine and know the contribution of these books in to Turkish education, the fifth class students of the primary school are asked to write a number of composition which are considered as samples. The compositions are examined, as to, whether ornot the students can properly use Turkish. It is observed that most of the students use or apply to the features of their own local accents in their writtings. In addition to this, it is seen that there have been some problems and mistakes in relation to the structure and construction of the students compositions; vocabularies; and grammatical mistakes (i.e. sentence structure, wording). All these problems and mistakes indicate that the education, which has been provided to the primary school fifth class students is dissatisfying. It does not offer proper foundation and thus, lead students to the use of standard Turkish Language in writting and reading in Turkish (language) education. Consequently, it is understood, by means of our investigation, that these Turkish text books are not sufficient for Turkish education and training. 803