Search

Bruselloz; enfekte hayvanın sıvılarının direk insana teması veya enfekte hayvandan elde edilmiş pastörize edilmeyen süt ve peynirden insana bulaşan zoonotik bir enfeksiyondur. Bruselloz da gastrointestinal tutulum vakaların yüzde 3-6’sında klinik hepatit şeklinde seyreder ve akut hepatit nadir karşılaşılan bir durumdur. 62 yaşında bayan hasta halsizlik, ateş ve skleralarda sararma şikayetleri ile kliniğimize başvurdu. Hasta akut kolanjit ön tanısı ile kliniğe yatırıldı. Hastaneye ilk başvuru laboratuvar değerleri lökosit: 9.35 109/L, hemoglobin: 11,5 g/dL, platelet: 139 109/L, uluslararası normalleştirilmiş oran 0.95, sedimantasyon 35 mm, C-reaktif protein: 9 mg/dL, albumin 2.5 g/dL, total bilirubin/direkt bilirubin 7.4/5.8 mg/dL, aspartat aminotransferaz: 784 U/L, alanin aminotransferaz: 418 U/L, alkalen fostafataz: 363 U/L, gama glutamil transpeptidaz: 210 U/L, laktat dehidrogenaz: 737 U/L idi. Yapılan batın ultrasonografide karaciğer, intrahepatik safra yolları ve koledok normal izlendi. Hastanın klinik takiplerinde ondülan ateş paterni mevcuttu. Çalışılan Brusella Rose Bengal Lam Aglütinasyon testi pozitif bulundu ve Brusella Coombs Aglütinasyon testi 1/1280 titrede pozitif saptandı. Hastanın kan kültürlerinde de Brucella üremesi oldu. Hastaya oral doksisiklin 100 mg 2 × 1 ve rifampisin 300 mg 1 × 2 tedavisi altı hafta verildi. Hastanın takiplerde klinik ve laboratuvar tablosu düzeldi. Özellikle ateşin eşlik ettiği akut hepatit ve kolestaz hastalarında ayırıcı tanıda Brusellozisin düşünülmesi önerilir., Brucellosis is a zoonotic infection that istransmitted to humans through the direct contact of fluids of the infectedanimal or through the consumption of nonpasteurized milk or cheese obtainedfrom the infected animal. In brucellosis, gastrointestinal involvement occursas clinical hepatitis in 3%[Author1] –6%of cases, and acute hepatitis is a rare condition. A 62-year-old female patientpresented to our clinic with complaints of weakness, fever, and yellowing ofthe sclera. The patient was hospitalized with a preliminary diagnosis of acutecholangitis. At the first admission, the laboratory parameters were white blood cells 9.35 × 109/L, hemoglobin: 11.5 g/dL, platelets: 139 × 109/L, international normalizedratio: 0.95, sedimentation35 mm, C-reactiveprotein: 9 mg/dL, albumin 2.5 g/dL, total bilirubin/direct bilirubin 7.4/5.8mg/dL, aspartate aminotransferase 784 U/L, alanine aminotransferase 418 U/L, alkalinephosphatase 363 U/L, gamma-glutamyl transferase 210 U/L, and lactatedehydrogenase 737 U/L. Abdominal ultrasonography revealed normal findings inthe liver, intrahepatic bile ducts, and choledochus. During the clinicalfollow-up, the patient had insidious fever patterns. Brucella Rose Bengal Lam Agglutination test showed a positive result, and Brucella CoombsAgglutination test alsodemonstrated a positive result at 1:1280 titer. In addition, brucella was detectedin the blood cultures of the patient. Oral doxycycline 100 mg 2 × 1 [Author2] andrifampicin 300 mg 1 × 2 were administered for 6 weeks, after which the patientshowed improvement in the clinical and laboratory findings. Therefore, it isrecommended to consider brucellosis in the differential diagnosis, especiallyin patients with fever having acute hepatitis and cholestasis.

Objective: The sharp object injuries constitute an important problem for the healthcare staff. The aim of this study is to retrospectively evaluate percutaneous injuries in Inönü University, Faculty of Medicine in the last eight years.Materials and Methods: Percutaneous injuries that occurred in our hospital between 2006 and 2013 were evaluated respectively..Results: 144 percutaneous injuries recorded during the last eight years were included in the study. The rates of exposure were found to be 44% (63) for cleaning personnel, 17% (25) for nurses, 12% (17) for medical students, 12% (17) ancillary staff and caregivers, 6% (9) for apprentice nurses, 5% (7) for technicians, and 4% (6) for doctors. The number of percutaneous injuries were found to be 126 (87%) for needle stick injuries, 11 (8%) for lancet injuries and 7 (5%) for mucosal (eye) contacts. We have observed a significant decrease in the total injuries and injured cleaning personnel, ancillary staff, and nurses (p, Amaç: Kesici delici alet yaralanmaları sağlık çalışanları için önemli bir problemdir. Bu çalışmada hastanemizde sekiz yıl içinde oluşan perkütan yaralanmaların retrospektif yıllara göre dağılımının irdelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Hastanemizde 2006-2013 yılları arasında oluşan perkütan yaralanma olayları retrospektif incelenmiştir. Bulgular: Sekiz yıllık dönemde 144 personelde perkütanöz yaralanma kaydedilmiştir. Bunların %44’ü (63 kişi) temizlik çalışanı, %17’si (25) hemşire, %12’si (17) tıp öğrencisi, %12’si (17) hasta bakıcı, %6’sı (9) öğrenci hemşire, %5’i (7) teknisyen ve %4’ü (6) doktordur. Perkütan yaralanmaların 126’sı (%87) iğne batması, 11’i (%8) bistürü kesisi, 7’si (%5) mukozal temas (göze sıçrama) şeklinde gerçekleşmiştir. Yıllar içerisinde toplam yaralanma olaylarında ve temizlik çalışanı, hasta bakıcı ve hemşire yaralanmalarında anlamlı düşüş olduğu görülmüştür (p

The extended spectrum beta lactamase (ESBL) producing Esherichia coli and Klebsiella spp. has become a worlwide problem. Tigecycline (the GAR-936) is a new glycylcycline antibiotic has shown in vitro activity against many multidrug-resistant pathogen. In this study, efficiency of tigecycline, amoxicillin/clavulanate, ceftazidime, ceftriaxone, cefepime, piperacillin/tazobactam, levofloxacin, minocycline, ampicillin, amikacin, meropenem were investigated using broth microdilution method in 49 (42 Esherichia coli, 7 Klebsiella spp.) ESBL-producing gram negative bacteria in bloodstream infection isolates. Antimicrobial activity were low for except amikacin, meropenem and tigecycline. MIC 50 and MIC90 values for tigecycline were determined as 0.5 μg/ml and 0.5 μg/ml and MIC range; 0.12- 1μg/ml for Esherichia coli strains, MIC range 0.5- 1 μg/ml for Klebsiella strains. Ertapenem disk-diffusion method and Modified Hodge test (MHT) were used for carbapenemase activity. In forty seven isolates were not detected for carbapenemase activity with MHT. Carbapenemase activity for two isolates could not be evaluated because of inhibitory activity. In result of ESBL-producing gram-negative bacteria in blood cultures, all isolates were found to be susceptible to amikacin, meropenem, tigecycline, and carbapenemase activity was not determined. Key words: Extended Spectrum Β-Lactamase; Tigecycline; Modified Hodge Test., Genişlemiş Spektrumlu Beta Laktamaz (GSBL) üreten Esherichia coli ve Klebsiella izolatları tüm dünyada önemli bir problemdir. Yeni bir glisilsiklin antibiyotik olan tigesiklin (GAR-936) çoğul ilaç direnci olan birçok patojene karşı in-vitro etkili görünmektedir. Bu çalışmada kan kültürlerinden izole edilen, GSBL üreten 49 (42 Esherichia coli, 7 Klebsiella spp.) izolatta tigesiklin, amoksisilin/klavulanik asit, seftazidim, seftriakson, sefepim, piperasilin/tazobaktam, levofloksasilin, minosiklin, ampisilin, amikasin, meropenem etkinliği buyyon mikrodilüsyon yöntemi ile belirlendi. Amikasin, meropenem ve tigesiklin dışındaki antimikrobiyallerin etkinliği oldukça düşük bulundu. Tigesiklinin MİK50 ve MİK90 değerleri sırası ile Esherichia coli için 0.5 μg/ml, 0.5 μg/ml ve MİK aralığı 0.12-1 μg/ml; Klebsiella suşlarında ise tigesiklin MİK aralığı 0.5-1 μg/ml olarak tespit edildi. Ertapenem disk difüzyon yöntemi ve Modifiye Hodge testi (MHT) karbapenemaz aktivitesi için kullanıldı. MHT ile kırk yedi izolatta karbapenemaz aktivitesi saptanmadı. İki izolatta ise karbapenemaz aktivitesi inhibisyon alanı oluşturduğu için değerlendirilemedi. Sonuç olarak hastanemizde kan kültürlerinden izole edilen GSBL üreten izolatların hepsi amikasin, meropenem ve tigesikline duyarlı bulunmuş, karbapenemaz aktivitesi saptanmamıştır. Anahtar Kelimler: Genişlemiş Spektrumlu Beta Laktamaz; Tigesiklin; Modifiye Hodge Testi.

In this study we aimed to investigate a retrospective evaluation of the microbiological information including the number of taken cultures from patients with infection at the emergency department of Inonu University Faculty of Medicine. A total of 2284 cultures from 1485 patients were taken from May 2009 through February 2010; 1062 urine, 985 blood, 56 fecal specimen, 55 cerebrospinal fluid, 44 wound, 30 acid fluid, 28 throat, 10 abscess, seven sputum, six pleural fluid, six joint fluid and four catheter specimens were taken from 1485 patients. Bacterial pathogens were isolated in 392 (17%) specimens, normal flora were isolated in 317 (14%) specimens, contamination were isolated in 151 (7%) specimens and no growth of pathogens in 1433 (62%) specimens. The most frequently isolated bacterias were Esherichia coli (47%), coagulase negative staphylococcus (14%), Klebsiella spp. (6%), Staphylococcus aureus (6%), Pseudomonas aeruginosa (5%), Candida spp (5%) and Streptococcus spp (4%). Key words: Emergency Department; Infection; Microbiological Specimens, Bu çalışmada, enfeksiyon bulguları ile İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Tıp Anabilim Dalı'na başvuran hastalardan alınan kültür sonuçları retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Acil Tıp Anabilim Dalı'na Mayıs 2009 - Şubat 2010 tarihleri arasında müracaat eden 1485 hastadan mikrobiyoloji laboratuvarına, 1062 idrar, 985 kan, 56 gaita, 55 beyin omurilik sıvısı, 44 yara yeri, 30 asit sıvısı, 28 boğaz, 10 apse, yedi balgam, altı plevral sıvı, altı eklem sıvısı ve dört kateter olmak üzere toplam 2293 örnek gönderilmiştir. Gönderilen bu örneklerin 392'ünde (%17) patojen bakteri, 317'sinde (%14) normal flora elemanı üremiş, 151'ü (%7) kontaminasyon olarak değerlendirilmiştir, örneklerin 1433'ünde (%62) ise hiçbir üreme olmamıştır. En sık üreyen bakteriler Esherichia coli (%47), koagülaz negatif stafilokoklar (%14), Klebsiella spp. (%6), Staphylococcus aureus (%6), Pseudomonas aeruginosa (%5), Candida spp (%5) ve Streptococcus spp (%4) olarak değerlendirilmiştir. Anahtar kelimeler: Acil Servis; Enfeksiyon; Mikrobiyolojik Örnekler

Objective: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) is associated with increased cardiovascular morbidity and mortality. Red cell distribution width (RDW), a measure of the variability in size of circulating erytrocytes, has been reported to be a risk marker of morbidity and mortality for cardiovascular disease. Therefore, we have investigated the possible association between OSAS and RDW. Material and Methods: We selected 30 mild, 32 moderate and 31 severe OSAS patients and 31 healthy control subjects matched for age, sex, and body mass index. RDW was measured by using an automated blood cell counter. Aim: The purpose of this study was to evaluate the risk factors, incidence and mortality rate of candidemic cases in Reanimation Intensive Care Units (ICU). Material and Methods: This study was conducted in reanimation units 1 and 2 in Inonu University Medical Faculty Hospital between 1st January 2011 and 31st January 2012. These unites had a total capacity of 20 beds. The 24 patients were evaluated for clinical properties, mortality rates and risk factors for candidemia prospectively. Thirty two control group cases were determined, who had not had any candidemia episodes in the same units. Blood cultures were studied with BACT/ALERT® 3D. Results: Candida spp. was isolated from blood cultures of 24 patients in totally 488 admission and 5476 patients' days in the study period. There were 9 female and 15 male candidemic patients and the median age was 58.45 (19-84) years. Two patients of 24 candida spp. were Candida albicans and 22 of them (91.6%) were non albicans Candida. The incidence of candidemia was found 49 in 1000 admissions and 43 in 10000 patient days. Totally parenteral nutrition (TPN) (OR: 9.05, 95% CI: 1.02-80.12), surgery (OR: 4.20 (%95 CI: 1.34-13.12) and using cefoperazone-sulbactam (OR: 3.96, 95% CI: 1.18-13.26) were determined as the most important risk factors. The mortality rate was similar in candidemic and non-candidemic groups. Conclusion: More than 90% of candidemia episodes were developed with NAC in reanimation units and identification of candida species is important for the treatment approaches. In addition TPN was found the most important risk factor. Key words: Candidemia; Intensive Care Unit; Risk Factors; Mortality., Amaç: Reanimasyon Yoğun Bakım Ünitelerinde gelişen kandidemi sıklığı, mortalitesi ve risk faktörlerinin belirlenmesi. Gereç ve yöntemler: Çalışmamızda İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde 1 0cak 2011 ve 31 Ocak 2012 tarihleri arasında toplam 20 yatak kapasiteli Reanimasyon Yoğun Bakım ünitesi 1 ve 2'de kandidemi gelişen 24 hasta klinik özellikler, risk faktörleri ve mortalite yönünden prospektif olarak izlendi. Kontrol grubu olarak ünitede yatan kandidemi atağı geçirmemiş 32 hasta çalışmaya dahil edildi. Kan kültürleri BACT/ALERT® 3D (bioMerieux, France) cihazında çalışıldı. Bulgular: Çalışma periyodunda ünitelerde izlenen toplam 488 hasta ve 5476 hasta gününde 24 olgunun kan kültüründe Candida spp. izole edildi. Kandidemi olgularının dokuzu kadın (%37,5) onbeşi erkek (%62,5) olup yaş ortalaması 58,45 (19-84) yıl olarak tespit edildi. İzole edilen candida türlerinin ikisi Candida albicans 22 tanesi ise non albicans Candida (%91.6) olarak saptandı. Kandidemi insidansı 1000 hastada 49 ve 10000 hasta gününde 43 olarak tespit edildi. Total paranteral beslenme (TPN) (OR: 9.05, %95 CI: 1.02-80.12), cerrahi grişim (OR: 4.20 (%95 CI: 1.34-13.12) ve sefaperazon sulbaktam kullanımı (OR: 3.96, %95 CI:1.18-13.26) en önemli risk faktörleri olarak saptandı. Kandidemi gelişen ve gelişmeyen olgularda 14. gün ve 30. gün mortaliteleri benzer bulundu (p>0.05). Sonuç: Reanimasyon yoğun bakım ünitesinde kandidemilerin %90'dan fazlası NAK türleriyle gelişmekte olup tür düzeyinde tanımlanması tedavi yaklaşımlarının belirlenmesi açısından gereklidir. Ayrıca en önemli risk faktörünün TPN kullanımı olduğu tespit edildi. Anahtar kelimeler: Kandidemi; Yoğun Bakım; Risk Faktörleri; Mortalite.

Acinetobacter spp. are primarily associated with nosocomial infections and these isolates resistant to most antimicrobial agents. The present study was conducted to evaluate the in vitro susceptibility of tigecyline in multi-drug-resistant (MDR) and extreme-drug resistance (XDR) Acinetobacter strains by three different methods. MDR Acinetobacter isolates described in the study were resistant to at least three of the following antibiotics: imipenem, meropenem, ceftazidime, cefepime, aztreonam, piperacillin tazobactam, ciprofloxacin, tetracycline, ampicillin-sulbactam, trimethoprim-sulfamethoxazole, amikacin, gentamicin and tobramycin. XDR was defined as resistance to all above antibiotics excluding colistin and tigecyline. Identification of Acinetobacter spp. were made conventional methods. Antibiotic susceptibility tests were performed according to the criteria of Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI). All of the isolates were found resistant to carbapenem. Disk diffusion, E-test and broth microdilution methods were used to evaluate the in vitro susceptibility of tigecyline. No tigecycline interpretative criteria universally accepted for Acinetobacter spp, therefore the Food and Drug Administration approved breakpoints for members of the family Enterobacteriaceae have been used. A total of 30 (five strains were MDR and 25 strains were XDR) Acinetobacter strains were isolated from various clinical specimens (8 paracentesis fluid, 8 blood, 7 tracheal aspirates, 5 wound, 2 urine, 2 catheter, 1 sputum) of hospitalized patients in Turgut Ozal Medical Center in 2008 year. All of the MDR and XDR strains were susceptible to tigecyline by broth microdilution method. Against Acinetobacter spp, an MIC range between 0.03 and 0.5 μg/ml was observed by broth microdilution and MIC50 and MIC90 values were determined as 0.12 μg/ml and 0.25 μg/ml, respectively. Twenty five strains (83%) were found susceptible to tigecyline when the disk diffusion brekpoints were considered as ≥16mm susceptible and ≤12mm resistant. Against Acinetobacter spp, an MIC range between 1 and 8 μg/ml was observed by E test. MICs of tigecycline determined by E test were 8 to 64 times higher and 30% (9/30) of the isolates were resistant to tigecycline by E test (MIC breakpoint 2 μg/ml ). Broth microdilution method must to use in the resistant Acinetobacter spp, by E test and disk diffusion method. Key words: Acinetobacter spp; Multi-Drug-Resistance; Tigecycline; E Test; Broth Microdilution., Acinetobacter türleri sıklıkla nozokomiyal enfeksiyonlara neden olurlar ve çoğu antimikrobiyal ajana dirençlidirler. Bu çalışmada çoğul dirençli (MDR) veya extreme-reziztans (XDR) olarak tanımlanmış Acinetobacter izolatlarında tigesiklin duyarlılığı üç ayrı yöntem ile değerlendirilmiştir. Üçten fazla ilaca (imipenem, meropenem, seftazidime, sefepime, aztreonam, piperasilin-tazobaktam, siprofloksasin, tetrasiklin, ampisilin-sulbaktam, trimetoprim-sülfametoksazol, amikasin, gentamisin ve tobramisin) dirençli olanlar MDR ve tigesiklin ile kolistin dışındaki tüm antibiyotiklere dirençli olanlar XDR olarak alınmıştır. Turgut Özal Tıp Merkezinde 2008 yılında yatan hastalara ait 8 parasentez sıvısı, 8 kan, 7 trakeal aspirat, 5 yara, 2 idrar, 2 katater ve 1 balgamdan izole edilen 30 (beşi MDR ve 25'i XDR) Acinetobacter suşu çalışmaya alınmıştır. Acinetobacter izolatları konvansiyonel yöntemler ile tanımlanmış, antibiyotik duyarlılık testleri Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) standartlarına göre yapılmıştır. İzolatların tümü karbapenem dirençli olarak değerlendirilmiştir. Tigesiklin duyarlılığı için disk difüzyon, E test (AB BIODISK, Solna, Sweden) ve buyyon mikrodilüsyon yöntemleri kullanılmıştır. Acinetobacter suşlarında tigesiklin için onaylanmış MİK sınır değerleri bulunmadığından, buyyon mikrodilüsyon ve E test sonuçları Enterobacteriaceae ailesi için United States Food and Drug Administration'ın (U.S. FDA) onayladığı tigesiklin MİK sınır değerine (≤ 2 µg/ml duyarlı) göre yorumlanmıştır. MDR ve XDR izolatlarının tümü buyyon mikrodilüsyon testi ile tigesikline duyarlı bulunmuştur. Buyyon mikrodilüsyon çalışılan 30 suşun MİK değerleri 0.03-0.5 μg/ml değerleri arasında olup, MİK50 değeri 0.12 μg/ml, MİK90 değeri 0.25 μg/ml olarak saptanmıştır. Tigesiklin disk difüzyon testinde ≥16mm duyarlı ve ≤12mm dirençli inhibisyon zon çapları kullanılarak 25 suş (% 83) duyarlı bulunmuştur. E test çalışılan 30 suşun MİK değerleri 1-8 μg/ml arasında saptanmıştır. E test ile elde edilen MİK değerleri gerçek MİK değerlerinden 8-64 kat fazla olup, çalışılan Acinetobacter suşlarının %30 (9/30)'u hatalı olarak dirençli bulunmuştur (2 μg/ml MİK kırılma noktasına göre). Sonuç olarak disk difüzyon yöntemi ve E test ile tigesikline dirençli bulunan Acinetobacter suşları için direnci doğrulamada buyyon mikrodilüsyon yöntemi çalışılmalıdır. Anahtar kelimeler: Acinetobacter spp; Çoğul İlaç Direnci; Tigesiklin; E Test; Buyyon Mikrodilüsyon.

Sitotoksik tedavi sonucu nötropeni gelişen kanser hastalarında infeksiyonlar en önemli morbidite ve mortalite nedenidir. Nötropeni nedeniyle inflamatuvar yanıtları da azalan bu hastalarda infeksiyonların tanısı güçtür. Ölümcül infeksiyonların yarıdan fazlasının bakterilerle ilişkili olması ve erken antibakteriyel tedavi uygulanmasının ölüm hızlarını belirgin olarak azalttığının bilinmesi nedeniyle, ampirik antibakteriyel tedavi standart bir yaklaşımdır. Ancak bu yaklaşımın direnç gelişimi, maliyet artışı ve toksisite gibi sorunlara yol açtığı bilinmektedir. Nötropenik hastalarda gelişen infeksiyonların tanısında, bilinen inflamatuvar parametrelerin değeri sınırlıdır. Bu nedenle ateşli nötropenik hastalarda bakteriyel infeksiyonların erken tanımlanabilmesi için, duyarlılık ve özgüllüğü yüksek yeni tanı yöntemlerine gereksinim vardır. Yeni bir inflamasyon göstergesi- olan prokalsitononin, bakteriyel infeksiyonların bakteriyel olmayan inflamasyondan ayırımında ve bakteriyel infeksiyonların erken tanısında yararlıdır. Ayrıca prokalsitonin serum düzeyleri infeksiyonların şiddeti ile de ilişkilidir. Bu çalışma, Ocak 2002 ile Mayıs 2003 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesi Hematoloji ve Onkoloji bilim dallarında maligniteleri nedeniyle yatırılıp kemoterapi uygulanan ve kemoterapi sonrasında febril nötropeni gelişen 37 hastada saptanan 40 febril nötropeni atağının incelenmesi ile gerçekleştirildi. Her atak için dört kan örneği alındı. Aynı kan örneğinde, PCT serum düzeyleri immünoluminometrik yöntemle, CRP serum düzeyleri nefelometrik yöntemle ölçüldü.Elde ettiğimiz sonuçlara göre PCT serum düzeyleri, nötropenik hastalarda gelişen klinik ya da mikrobiyolojik tanımlanmış infeksiyonların erken tanısında, ciddi infeksiyonların tanısında ve izleminde, tedaviye yanıtın ve prognozun değerlendirilmesinde yararlı gibi görünmektedir. Etken mikroorganizma türünün PCT düzeyleri üzerinde anlamlı bir etkisi vardır ve en yüksek değerler gram negatif infeksiyonlarda saptanmıştır. Ayrıca bu hastalardaki infeksiyonların tanısında PCT, CRP'den daha üstündür. 99

In this study, Staphylococcus aureus and beta haemolytic streptococcus (BHS) colonization in patients with rheumatoid arthritis (RA), and their relationship with disease activity were analysed. Forty-five patients diagnosed as having RA were included in the study. Thirty-two age-matched subjects consisted the control group. Patient and control groups were investigated for nasal colonization of S. aureus and oral BHS. Twenty patients were classified as having high and 25 patients having low disease activity according to clinical and laboratory findings. Staphylococcus aureus was identified in 35.6% of the patients and in 21.9% of the control group. (c2=1.67, p=0.20). Staphylococcus aureus identification incidences were not different between patients with high and low disease activity (c2=1.40, p=0.24). BHS was identified in oral culture of 13 RA patients. BHS was not determined in the control group. Growth rates of BHS in oral cultures were significantly different between two groups (c2=1.11, p=0.001). BHS identification rates were not different between patients with high and low disease activity (c 2=2.16 p=0.14). BHS and/or S. aureus colonization were found in 70% of the patients with high disease activity and 40% of the patients with low disease activity. The difference between two groups was significant (c 2=4.02, p=0.045). These results had shown that BHS and S. aureus colonizations in the RA patients were higher than the control group, even though it was not much related to the disease activity.