Search

© 2022 International Association of Oral and Maxillofacial SurgeonsThe aim of this study was to investigate the chondrotoxic effects of a single-dose intra-articular injection of articaine, lidocaine, and bupivacaine on the rabbit temporomandibular joint (TMJ). Twenty-four rabbits were divided into four groups: control (group 1), articaine (group 2), lidocaine (group 3), and bupivacaine (group 4). Synovial fluid samples and venous blood were taken to evaluate matrix metalloproteinase 3 (MMP-3) levels. One millilitre of local anaesthetic solution was injected in the study groups and saline solution in the control group. The rabbits were euthanized after 4 weeks and the mandibular condyles and articular discs were evaluated. On histological examination, the study group samples had irregular joint surfaces, decreased collagen, and a thinner cartilage layer. Apoptotic cells were evaluated with the TUNEL method. TUNEL-positive apoptotic cell counts were higher in all study groups compared to the control group, and the difference was significant (P < 0.001). The mean preoperative serum MMP-3 level for all groups was 5.71 ± 3.33 ng/mL, while the mean postoperative level was 22.61 ± 6.36 ng/mL; this difference was significant (P < 0.001). A single-dose intra-articular injection of local anaesthetic had apoptotic effects on chondrocytes, leading to degenerative changes in the TMJ articular structures. Articaine was found to have less harmful effects than lidocaine and bupivacaine. Intra-articular injection of local anaesthetics should be limited in the TMJ because of the potential toxic effects.

It has been established that peroxidation, inflammatory processes, and organ damage are involved in the pathogenesis of methanol intoxication. Research has shown that using hyperbaric oxygen reduces oxidative stress, inflammation, and tissue damage. In this research, it was investigated how hyperbaric oxygen therapy affected methanol-induced peroxidation and retinal damage in rats. The animals were classified into six categories (n = 8): control group (C), nitrous oxide (N2O) treated group, hyperbaric oxygen (HBO) treated group, methanol (MeOH) treated group, N2O+methanol treated group (N2O+MeOH) and N2O+methanol+hyperbaric oxygen (N2O+MeOH+HBO) treated group. Folate deficiency was started with N2O, four hours before the starting dose (4g/kg) of methanol. The rats were given a methanol maintenance dose (2g/kg, i.p) 24h and 48h after the starting dose. After each methanol administration, rats were given HBO (2 ATA) for 1 hour.Methanol intoxication decreased plasma folic acid levels while increasing formate levels and oxidative stress index and it caused a decrease in the amount of the retinal ganglion cells and thinned the total retinal thickness in folate-deficient mice. HBO treatment reduced the oxidative stress index but did not adequately improve retinal healing.Our findings indicate that the HBO treatment used to treat retinal damage in methanol poisoning was ineffective. However, increasing the duration of HBO therapy may be effective in preventing methanol-induced retinal damage.

Mucositis is a common side effect of cancer therapies and transplant conditioning regimens. Management of mucositis involves multiple approaches from oral hygiene, anti-inflammatory, anti-apoptotic, cytoprotective, and antioxidant agents, to cryo-therapy, physical therapy, and growth factors. There is room for novel, affordable treatment options, or improvement of currently available therapies. Vitamin D has been shown to regulate mucosa-resident cell populations such as Th17 or innate lymphoid cells and critical mucosal cytokine IL-22; however, their therapeutic potential has not been put to test in preclinical mouse models. In this study, we aimed to test the therapeutic potential of vitamin D injections and IL-22 overexpression in a murine model of chemotherapy-induced mucositis. Balb/c mice were given daily intraperitoneal injections of vitamin D. Mucositis was induced by methotrexate. Another group received IL-22 plasmid via hydrodynamic gene delivery. Weight loss and intestinal histopathology, intestinal levels of cytokines IL-22, IL-17A, GM-CSF, IL-23, IFN-gamma, TNF-alpha, and IL-10, and number of intestinal lamina propria B cell, neutrophil, and total innate lymphoid cells were quantified. Daily vitamin D injections ameliorated intestinal inflammation and elevated intestinal IL-22 levels compared with control groups. Temporal overexpression of IL-22 by hydrodynamic gene delivery slightly increased intestinal IL-22 but failed to confer significant protection from mucositis. To our knowledge, this is the first experimental demonstration in an animal model of mucositis of therapeutic use of vitamin D and IL-22 supplementation and our results with vitamin D suggest it may have merit in further trials in human mucositis patients.

Lipopolisakkarit (LPS), gram negatif bakteri duvarında bulanan bir endotoksindir ve dokulara girinceakut inflamasyona neden olmaktadır. Ganoderma lucidum (GL) ise antiallerjik, antioksidan, antitümöral ve antiviral bir mantar türüdür.Bu çalışmada LPS 'in akciğer dokusunda oluşturacağı hasar üzerine GL'nin olası etkilerinin incelenmesiamaçlanmıştır.Çalışmada 28 adet Wistar albino cinsi yetişkin dişi sıçan 4 eşit gruba ayrılmıştır (n=7). Gruplar şuşekilde oluşturulmuştur; kontrol grubu; deney süresince 1cc serum fizyolojik uygulanan grup, LPSgrubu; 7,5 mg/kg tek doz intraperitoneal (i.p) LPS uygulanan grup, GL grubu; 10 gün boyunca günlük50 mg/kg kadar gavajla GL verilen grup, GL+LPS grubu; 10 gün boyunca günlük 50 mg/kg kadar gavajlaGL verildikten sonra 7,5 mg/kg tek doz ip. LPS uygulanan grup. LPS uygulamasından 24 saat sonraanestezi altında sıçanların akciğer dokuları çıkarılarak %10’luk formaldehit içine alındı. Daha sonrarutin histolojik doku takibi metodu uygulandı. Hazırlanan parafin bloklardan 5 μm kalınlığında kesitlerehistopatolojik incelemeler için Hematoksilen&Eozin (HE) ve Masson trikrom (MT) boyaması uygulandı.Ayrıca, immünohistokimyasal olarak IL-1α ve TNF-α ekspresyon düzeyleri değerlendirildi.Çalışmada, HE ile boyanmış kesitler histopatolojik olarak değerlendirildiğinde Kontrol ve GL grubundaherhangi bir patoloji gözlenmezken, LPS’nin alveolar duvarda kalınlaşma, hemoraji ve inflamasyon gibipatolojik değişimlere neden olduğu gözlendi. GL+LPS grubunda ise GL ’nin LSP’nin neden olduğupatolojik değişimler üzerinde anlamlı bir koruyucu etkiye sahip olduğu görüldü. Benzer şekilde MassonTrikrom (MT) ile boyanmış preparatlarda, LPS akciğer dokusunda belirgin fibrozise neden olurkenGL+LPS grubunda ise fibrozis alanlarında azalma mevcuttu. IL-1α ve TNF-α immunoreaktiviteyoğunlukları değerlendirildiğinde LPS’nin akciğer dokusunda sitokinleri aktive ederek inflamasyonaneden olduğu, GL’nin ise sitokin ekspresyon düzeyini anlamlı ölçüde azalttığı görüldü.Sonuç olarak, LPS’nin sıçan akciğer dokusunda belirgin patolojik etkilere neden olarak akciğer hasarınayol açtığı, ancak GL uygulamasının oluşan bu hasara karşı koruyucu etki gösterdiği belirlenmiştir.

Kanser tedavisinde kullanılan kemoterapi uygulamasının bilinen birçok yan etkisi bulunmaktadır.Klinik çalışmalarda yaygın olarak kullanılan Doxorubicin (DOX), meme, mesane kanseri ve lenfoma dadahil olmak üzere çeşitli malignitelerin tedavisinde uygulanmaktadır. Selenyum ise temel biyolojikfonksiyonlara sahip bir oligoelement olup, yaygın olarak incelenen kimyasal önleyici bileşiklerdenbiridir. Bu çalışmada DOX’un akciğerde oluşturacağı toksisiteye karşı antioksidan özellikte olan farklıdozlardaki selenyumun olası koruyucu etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 64 dişi sıçanher grupta 8 adet olacak şekilde; kontrol, DOX (5 mg/kg), SEL-1 (0.5 mg/kg), SEL-2 (1 mg/kg), SEL-3(2 mg/kg), DOX+SEL-1 (5 mg /kg+0.5 mg /kg DOX+SEL-2 (5 mg/kg+1 mg/kg) ve DOX+SEL-3 (5mg/kg+2 mg/kg) gruplarına ayrıldı. Deney sonunda, akciğer dokuları eksize edildi, %10’luk formaldehitiçinde fikse edilerek rutin histolojik doku takibi basamaklarından geçirildi ve parafine gömüldü.Hazırlanan parafin bloklardan alınan 5µm kalınlığındaki kesitler histopatolojik değerlendirme içinHematoksilen&Eozin ve Masson Trikrom ile boyanarak ışık mikroskobunda incelendi. Ayrıca, PCNA veNF-kB immunoreaktiviteleri immunohistokimyasal yöntemle gösterildi. Işık mikroskobik bulgularagöre, kontrol grubuna ait akciğer dokularında alveoler hücreler normal histolojik görünüm sergiledi.DOX grubuna ait kesitlerde ise, kontrol ve sadece selenyum uygulanan gruplara göre patolojik bulgularmevcuttu. DOX uygulanan gruplara ait akciğer dokusu kesitlerinde inflamasyon, hemoraji ve alveolerduvarlarda kalınlaşma dikkati çekerken, DOX+SEL-1 ve DOX+SEL-2 gruplarında sadece DOXuygulanan gruba göre dejeneratif değişikliklerin anlamlı düzeyde azaldığı gözlendi. Ayrıcaimmünohistokimyasal olarak değerlendirildiğinde DOX uygulanan grupta PCNA ve NF-kBimmünreaktivitesinde kontrole kıyasla artış görülürken, DOX ve selenyumun birlikte uygulandığıgruplardan DOX+SEL-1 grubu ise kontrole yakın bulgular sergiledi.Sonuç olarak, kemoterapotik bir ilaç olan DOX’un akciğer dokusunda belirgin patolojik değişimlereneden olduğu, anti

Doxorubicin (DOX) çeşitli malignitelerin tedavisinde yaygın olarak kullanılan antrasiklin antibiyotiktir.DOX’un kardiyotoksisiteye yol açtığı ve geri dönüşümsüz hasarlara sebep olduğu bilinmektedir.DOX’un güçlü antioksidan ajanlarla birlikteki kombinasyonu, toksik yan etkilerini azaltmak için uygunbir yaklaşım olabilir. Bu çalışmada DOX’un kalpte oluşturacağı toksisiteye karşı antioksidan özellikteolan farklı dozlarda selenyumun olası koruyucu etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 64dişi sıçan her grupta 8 adet olacak şekilde; Kontrol, DOX (5 mg/kg ip), SEL-1 (0.5 mg/kg ip), SEL-2 (1mg /kg ip), SEL-3 (2 mg/kg ip), DOX+SEL-1 (5 mg /kg doz ip+0.5 mg /kg i.p.), DOX+SEL-2 (5 mg/kg dozip+1 mg/kg ip) ve DOX+SEL-3 (5 mg/kg ip+2 mg/kg ip) gruplarına ayrıldı. Deney sonunda, kalpdokuları eksize edildi ve %10’luk formaldehit içinde fikse edilerek rutin histolojik doku takibi sonrasıparafin bloklar elde edildi. Hazırlanan parafin bloklardan alınan 5μm kalınlığındaki kesitlerhistopatolojik değerlendirme için Hematoksilen&Eozin ile boyandı. Işık mikroskobik bulgulara göre,kontrol grubuna ait kalp dokularında kas hücreleri normal histolojik görünüm sergilerken DOXgrubuna ait kesitlerde diğer gruplara göre anlamlı dejeneratif değişiklikler mevcuttu. DOX uygulanangruplara ait kalp dokusu kesitlerinde hemoraji, inflamasyon ve intersellüler alanlarda ödem dikkatiçekerken, DOX+SEL-1 ve DOX+SEL-2 gruplarında sadece DOX uygulanan gruba göre dejeneratifdeğişikliklerin anlamlı düzeyde azaldığı gözlendi. Ayrıca immünohistokimyasal olarak DOX uygulanangrupta caspase-3 pozitif apoptotik hücre sayısında artış görülürken apoptotik hücre sayısındaazalmanın en iyi olduğu grup DOX+SEL-2 olarak belirlendi. β-actin immünreaktivitelerine bakıldığındaDOX verilen grup kontrole kıyasla artış gösterirken, DOX ve selenyumun birlikte uygulandığıgruplardan DOX+SEL-1 grubu ise kontrole yakın olarak belirlendi. Çalışmamızdan elde edilen histolojikve immunohistokimyasal sonuçlara göre, antioksidan madde olarak selenyumun toksik etkiyikoruyabilmesi için tercih edilen doz alımının önemli olduğu, fazla alınması durumunda DOX’un nedenolduğu toksisiteyi korumadığı düşünülmektedir.&nbsp

Nonilfenol (NP), birçok organizmanın hormonal sistemine müdahale edenendokrin bozucu olarak sınıflandırılan toksik bir ksenobiyotik bileşiktir.Nonilfenollerin üretilmeye başlandığından itibaren üretimi ve kullanımı katlanarakartmaktadır. NP tekstil, deri, kağıt, temizlik ve kozmetik vs. gibi çeşitli endüstrilerdeyaygın olarak kullanılmaktadır. NP, çevreye salınmakta ve yaygın olarak sularda,toprakta ve havada bulunmakta olup daha sonra gıda zincirine girmektedir. Bunedenle, insanlar, tüm yaşamları boyunca yutma, inhalasyon ve dermal yollarlakaçınılmaz olarak NP'ye maruz kalmaktadır. Bizde çalışmamızda sıçan karaciğerindeNP kaynaklı toksisiteye karşı Melatonin’in koruyucu etkisini hem histopatolojik vehem de immunohistokimyasal parametreler ile belirlemeyi amaçladık. Çalışmadatoplam 21 adet Wistar albino cinsi sıçan her grupta 7 adet olacak şekildegruplandırıldı. Kontrol grubuna; herhangi bir uygulama yapılmadı. NP grubu;sıçanlara gavaj yoluyla 50 ul/rat tek doz NP uygulandı. Melatonin+NP grubu; NPuygulanmadan önce, intramuskuler (i.m.) olarak 15 gün boyunca Melatonin (10 mg /kg) enjekte edildi ve daha sonra 50 ul/rat tek doz NP gavaj yolu ile verildi. NPuygulamasından bir gün sonra karaciğer dokuları eksize edildi ve %10formale alındı.Histopatolojik analizler için hematoksilen-eozin (H&E) ve masson trikrom(MT)boyama yöntemleri uygulandı. IL1-β aktivitelerini araştırmak için avidin-biotinperoksidaz yöntemi kullanıldı. Kontrol grubuna ait H&E ile boyalı karaciğerkesitlerinde, portal kanallara ait stromave yapısal bileşenler ile karaciğer histolojisinormaldi. NP grubunda ise hemoraji, hepatositlerde nekroz ve inflamasyon gibipatolojik bulgular mevcuttu. Melatonin+NP grubunda NP grubuna göre patolojiközelliklerin azaldığı görüldü. Masson trikrom ile boyanan kesitlerde, NP grubundaportal alanlarda belirgin fibrozis mevcuttu. Melatonin+NP grubunda ise fibrozisazalmıştı. İmmunohistokimyasal bulgularımıza göre, NP grubunda tüm diğer gruplaragöre artmış IL-lβimmunreaktivitesi gözlenirken, kontrol grubu IL-lβekspresyonyoğunluğu en düşüktü. Melatonin+NP grubunda ise, IL-1βimmünreaktiviteyoğunluğu, kontrol grubuna yakındı. Çalışmamızdan elde edilen histopatolojik veimmunohistokimyasal bulgulara göre NP’nin karaciğerde oluşturduğu toksisiteyekarşı Melatonin’in koruyucu özelliğe sahip olabileceği sonucuna varılmıştır.&nbsp

Çevremizde bulunan endokrin bozucular ya da hormon benzeri etki eden kimyasallar endojenhormonların etkilerini baskılayarak metabolizmayı bozmaktadırlar. Bunlardan biri olanNonylphenol (NF) canlı dokularda biyolojik birikime neden olmaktadır. Geceleri pinealbezden salınan melatonin sirkadiyen ritimde önemli bir fonksiyona sahiptir ve reaktif oksijentürleri (ROS)’nin neden olduğu oksidatif strese karşı hücrelerde koruyucu olarak işlevgörmektedir. Bu alışmada NF’ün böbrek dokusu üzerindeki etkisine karşı antioksidanözelliğe sahip olduğu bilinen melatoninin olası koruyuculuğunun histopatolojik olarakbelirlenmesi ama lanmıştır. Çalışmada, 200-250 gr ağırlığında, 8-10 haftalık Wistar albinotürü dişi sı an her grupta 7 sı an olacak şekilde rastgele 3 gruba ayrıldı (Kontrol grubu, NFgrubu, NF+Melatonin grubu). Kontrol grubuna herhangi bir işlem uygulanmadı. NF grubuna16.günde tek doz 50 μl NF 100 μl mısır yağında özdürülerek gavaj yolu ile verildi.NF+Melatonin grubuna ise 10mg/kg melatonin 15 gün süreyle intraperitoneal olarak enjekteedildikten sonra 16. gün tek doz 50 μl NF 100 μl mısır yağında özdürülerek gavaj yolu ileverildi. Ertesi gün anestezi altında böbrek dokuları ıkarılarak %10 formaldehit i erisindetespit edildi. Tespit işleminden sonra dokular rutin doku takibi basamaklarından ge irilerekHematoksilen&Eozin ve PAS ile boyandı. Elde edilen görüntüler üzerinde histopatolojikdeğerlendirme yapıldı. Kontrol grubuna ait böbrek dokuları normal histolojik görünümsergilemekteydi. Ancak kontrol grubu ile karşılaştırıldığnda NF grubunda genel olarakhemoraji ve infiltrasyon alanları ile birlikte proksimal tübüllerdeki hücrelerde fır amsı kenarkaybı gözlenirken NF+Melatonin grubunda bulgular fark edilir şekilde azalmıştı. Sonuolarak melatoninin NF'nin oluşturduğu hasara karşı koruyucu etkisi olduğu ve elde edilensonu ların, klinik uygulamalara ışık tutacağı kanısındayız.&nbsp

Başer, Banu Güleç (Balikesir Author), Objective: The aim of the present study was to evaluate the effects of progesterone (PG) against ovarian ischemia-reperfusion (I/R) injury through the evaluation of biochemical and histopathologic parameters. Material and Methods: Twenty-one female Wistar albino rats were divided into three groups. Group 1: Sham; group 2: I/R; group 3: I/R+PG (8 mg/kg). PG was administered intraperitoneally to the rats in group 3, 30 minutes before a detorsion operation. Ovarian I/R injury was evaluated in serum and tissue by using biochemical parameters including malondialdehyde (MDA), total antioxidant status (TAS), total oxidant status (TOS), oxidative stress index, neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) and immunofluorescence staining by using a terminal deoxynucleotidyl transferase-mediated dUTP nick end labeling (TUNEL) assay. Results: Serum and tissue TOS levels were significantly lower in group 3 than in group 2. Tissue TAS levels were higher in group 3 than in group 2 (p, Balikesir University Scientific Investigations Foundation - 2015/137

Periferik sinirler pek çok travmaya maruz kalır ve mevcut tedavilerle tam bir rejenerasyon mümkün olmamaktadır. Bu sebeple siyatik sinir ‘crush hasar’ modelinde kök hücre ve eritropoetinin sinir rejenerasyonuna olan katkılarını araştırmayı amaçladık. Umbilikal korddan elde edilen hücrelerin mezenkimal kök hücre karakterizasyonu yapıldı. Ağırlıkları 130-150 g arasında olan 50 adet Wistar albino türü erişkin dişi sıçan rastgele 5 gruba ayrıldı. Gruplar; sadece cilt kesisi oluşturulan Sham grubu, siyatik sinirde hasar oluşturulup herhangi bir tedavi uygulanmayan hasar grubu, sinirde hasar oluşturulup insan rekombinant eritropoetinin 5000 U/kg olacak şekilde intraperitoneal yolla verildiğihasar+eritropoetin grubu, sinirde hasar oluşturulup lokal olarak mezenkimal kök hücre (350.000 adet) verilen hasar+mezenkimal kök hücre grubu ve sinirde hasar oluşturulup eritropoetin ve kök hücrenin verildiği hasar+eritropoetin+mezenkimal kök hücre grubu şeklinde belirlendi. 0. gün, 14. gün ve 28. günlerde tüm gruplara siyatik fonksiyonel indeks testi yapıldı ve 28. günde deney sonlandırıldı. Siyatik sinirlerin oil red o boyası ile genel histopatolojik görünüm, akson sayısı, akson çapı değerlendirildi. İmmünofloresan olarak da dokudaki Nerve Growth Factor, Neurofilament-h ve kaspaz-3 immunreaktiviteleri belirlendi. Genel histopatolojik görünüm değerlendirildiğinde Sham grubuna ait histolojik yapı aksonların görünümü ve sinir demetleri düzgündü. Sham grubuna en yakın grup hasar+mezenkimal kök hücre grubundaydı. Akson sayısı kök hücre verilen gruplarda hasar grubu ile kıyaslandığında anlamlı olarak artmıştı. Nerve Growth Factor immunreaktivite yoğunluğu ise hasar+mezenkimal kök hücre grubunda Sham’e en yakın değerdi ve hasar+mezenkimal kök hücre grubu ile hasar grubu arasında anlamlı fark vardı. Neurofilament-h yoğunluğu Sham grubunda en yüksekti ve hasar grubu ile tüm tedavi grupları kıyaslandığında tedavi gruplarında anlamlı olarak artmıştı. Bu çalışmada sıçanların siyatik sinirinde bulldog klemp ile oluşturulan crush hasarın rejenerasyonuna umbilikal korddan elde edilen kök hücre ve insan rekombinant eritropoetin tedavilerinin katkı sağladığı bulunmuştur. Kullandığımız Neurofilament-H, Nerve Growth Factor ve oil red o boyamaları bu ayrımı sağlamaya yardımcı olmuştur.&nbsp

AMAÇ:Bu çalışmanın amacı etilen glikol (EG) ile deneysel olarak oluşturulan böbrek taşına karşı yabani mersin yaprağının koruyucu etkisini kan serum düzeyinde test etmektir.GEREÇ VE YÖNTEM:Bu çalışmada Erciye Üniversitesi DEKAM’dan temin edilen 10 haftalık erkek Spraque Dawley ratlar kullanıldı. Çalışma 28 gün boyunca metabolik kafeslerde planlandı ve bütün uygulamalar her gün yapıldı. Ratlar 4 gruba ayrıldı. Grup I’e sadece içme suyu ve rutin diyet uygulandı. Grup II’deki ratların içme suyuna %0.75 EG katıldı. Grup III’de bulunan ratların %0.75 EG ilaveli içme suyu ve gavaj yolu ile 300 mg/kg yabani mersin metanol ekstresi verildi. Grup IV deki ratlara ise sadece 300 mg/kg yaban mersini ekstresi uygulandı. Çalışma boyunca günlük içilen su ve idrarlar ölçüldü. 28. gün sonunda sakrifiye edilen ratların kanlarında bulunan kalsiyum, ürik asit, magnezyum ve kreatinin değerleri karşılaştırıldı.BULGULAR:Pozitif kontrol grubunda 14-28. günler arası idrar oranı ve içilen su diğer gruplardan anlamlı derecede daha düşük bulundu (Kruskal Walih H testi pSONUÇ:Deneysel olarak böbrek taşı oluşturulan ratların kan serumunda kristaller yükselmektedir. Yabani mersin yaprağı ise bu kristallerin artmasını engellemektedir. Bu proje Erciyes Üniversitesi BAP birimi tarafından TDK-2018-8431 kodu ile desteklenmektedir., OBJECTIVE:The aim of this study is to test the protective effect of myrtus communis leaves against kidney stone experimentally induced by EG at blood serum level.MATERIAL and METHODS:In this study, 10 week old male rats were used. The study was planned in metabolic caves for 28 days and all practises were made every day. Rats were divided into 4 groups. Group I received only drinking water and a routine diet. 0.75% EG was added to drinking water of Group II rats. To Grup III Rats 0.75% EG was added to drinking water and 300 mg / kg of myrtus communis leaves was given. The rats in Group IV received only 300 mg / kg blueberry extract. During the study, daily drinking water and urine were measured. End of 28th day, calcium, uric acid, magnesium and creatinine levels in the blood of the killed rats were sacrifieded.RESULT:In group 2, the urine rate and drinking water between 14-28 days were significantly lower than the other groups (Kruskal Wallis H Test p CONCLUSION:Crystals are elevated in the blood serum of rats with kidney stones. The myrtu communis leaves prevent the growth of these crystals. This project ha been supported by Erciyes University BAP unit with TDK-2018-8431 code.